Καλό, το κρατάω.
4 Likes
Αν και το είδα σε κάνα δυο λίστες νωρίτερα, ένα από τα πραγματικά σπουδαία άλμπουμ του 1977 που αξίζει περισσότερης αναγνώρισης είναι το “Aja” των Steely Dan. State of the art δίσκος σε πολλά επίπεδα.
Κατά τα άλλα, το εκτόπισμα πρώτα του “Animals” και δεύτερον του “A Farewell To Kings” δεν γίνεται να αγνοηθούν/ξεπεραστούν από οποιοδήποτε άλλο, το “Let There Be Rock” είναι μεταξύ των καλύτερων άλμπουμ των AC/DC άρα και των καλύτερων άλμπουμ στην ιστορία του rock και το “Taken By Force” είναι μάλλον η αγαπημένη μου δουλειά των Scorpions στα 70s, κερδίζοντας την 5η θέση και αφήνοντας εκτός 5αδας τα “News Of The World”, “Bat Out Of Hell” και “Rumors”, όλα τους προφανώς σπουδαία. Μια άτυπη δεκάδα θα έκλειναν τα “Sin After Sin” και “Draw The Line”.
11 Likes
Bat out of hell, Quartz kai Aja, ολα αυτά τα ξέχασα. Υπέροχα. Κι αυτό με τη λίστα μου να έχει 22 δίσκους ξερωγω, φαντάσου να μην επιτρέπονταν τα honorable mentions 
2 Likes
Έρχεται μεγάλο κείμενο με ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ
2 Likes
Πλάκα πλάκα όντως μπορείς να το πεις ομώνυμο 
Τις ακριβείς λέξεις τις είχαν ήδη χρησιμοποιήσει στη γέφυρα του Genocide, οπότε σου λέει ε, μην το γαμήσουμε κιόλας
1 Like
Ε ναι.
Να φανταστείς, στο μυαλό μου το ειχα τόσο αυτονόητα εντυπωμενο ως ομωνυμο, που στο αρχικό ποστ, πριν το κάνω έντιτ, έτσι είχα τιτλοφορησει τον δίσκο.
Όπως κ να χει, από τα πλεον εμβληματικα τραγουδια των Priest στα 70ς (ή εβερ)!
1 Like
@anhydriis θέλω να μου κάνεις μια αλλαγή, εκ παραδρομής στη φόρμα έβαλα πρώτους τους AC/DC και δεύτερους τους Fleetwood Mac, άλλαξέ τα σε παρακαλώ.
Η δικιά μου πεντάδα:
-
Fleetwood Mac - Rumours
Οι Αγγλο-αμερικανοί πλέον βρίσκουν τη χρυσή συνταγή της επιτυχίας. Με τις τεράστιες μεταγραφές των Stevie Nicks και Linday Buckingham να έχουν πλέον ενσωματωθεί πλήρως, έχουν την απίστευτη τύχη να διαθέτουν τρεις τρομερούς συνθέτες (κανείς εκ των οποίων δεν είναι ο Fleetwood ή ο McVie, ειρωνικά). Η Stevie δίνει “Gold Dust Woman” και “Dreams”, η Christine δίνει “Don’t Stop” και “Songbird”, ο (επίσης, κιθαρισταράς) Lindsay δίνει “Go Your Own Way” και “Second Hand News”. Πιθανότατα τα ξέρετε σχεδόν όλα, ακόμα κι αν δεν έχετε ακούσει ποτέ το “Rumours”. Το αποτέλεσμα είναι μια δισκάρα γεμάτη τραγουδάρες. Χτυπήσανε κέντρο οι άτιμοι, απίθανος δίσκος. Και εξωφυλλάρα. -
AC/DC – Let There Be Rock
Γεννήθηκε το rock ρε, τα έχει πει ο μεγάλος φιλόσοφος Roland Scott. Πλησιάζουν την κορυφή τους. Είτε στην αυστραλιανή (με το “Crabsody In Blue”), είτε στη διεθνή (με το edited “Problem Child”), γαμάει. Πρωτόγονο rock, αλήτικα φωνητικά, υπερ-πωρωτικά riffs από τον πραγματικό ηγέτη της μπάντας Malcolm Young, υποδειγματική παραγωγή από τον τρίτο αδερφό George Young και τον Harry Vanda. Ήχος που ακούγεται ζωντανός ρε. “Go Down” και “Dog Eat Dog” (το είχαν παίξει κι εδώ…!) ανοίγουν με ορμή, το ομότιτλο και η Rosie είναι βασικά rock κομμάτια, τα “Bad Boy Boogie” και “Hell Ain’t A Bad Place To Be” δείχνουν και τη μη-rock πλευρά τους. Το “Overdose” είναι το κρυμμένο διαμάντι του δίσκου. Έχω βάλει και link, για όποιον ενδιαφέρεται για μια ακρόαση. Ξεκινάει ύπουλα με καθαρές κιθάρες και μετά σε πιάνει με ένα κωλο-riff που έχει τρεις νότες όλες κι όλες και σε ξετινάζει. Είναι σαν με κάποιον μαγικό τρόπο να σου λένε “μλκ σταμάτα ό,τι κάνεις και η προσοχή σου όλη εδώ”. -
Pink Floyd - Animals
Τρίτο συνεχόμενο αριστούργημα από τους Pink Floyd, οι οποίοι παίζουν μπάλλα σε άλλα επίπεδα από τους υπόλοιπους. Ωραίο και απλό concept, Gilmour να τον πιεις στο ποτήρι, Waters σε συνθετικό οργασμό. Τρία κομμάτια κομμάτια έχει ουσιαστικά ο δίσκος, τρεις προτάσεις είναι αρκετές για την αποθέωσή του, συμπεριλαμβανομένης αυτής. -
Rush – A Farewell to Kings
Παλιότερα δε μου άρεσε πολύ το τελευταίο κομμάτι, το Cygnus X-1 (Book I: The Voyage). Πλέον έχω νιώσει και δε μου αρέσει μόνο το Book II τόσο
(για όσους δεν ξέρουν, είναι στον επόμενο δίσκο). Το “Xanadu” είναι υποψήφιο για χαρακτηριστικότερο κομμάτι της prog περιόδου των Rush. Κατά τα άλλα, οι Rush έχουν μπει στο peak της δημιουργικότητάς τους και πετάνε δισκάρα μετά από δισκάρα. -
Sex Pistols – Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols
Το boy band που έστησε ο Malcolm McLaren βγάζει έναν δίσκο που γράφεται στην Ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα. Κανένα μέλος δεν κατάφερε με κανέναν τρόπο να το ξεπεράσει (ή να το πλησιάσει) στο μέλλον, αλλά έτσι πάνε αυτά.
Honorable mentions:
Judas Priest – Sin After Sin
Προσυπογράφω τα όσα έχω διαβάσει από τους άλλους χρήστες. Οι κιθάρες ξυρίζουν και τα φωνητικά του Θεού δεν κάνουν τίποτα λιγότερο από το να αιτιολογούνε το παρατσούκλι του.
Eric Clapton – Slowhand
Περιέχει το αριστουργηματικό “The Core”, με καταπληκτικά διπλά φωνητικά από Clapton και Marcy Levy.
Radio Birdman - Radios Appear
Ντεμπουτάρα #1 και η αυθεντική συμμετοχή της Αυστραλίας στη λίστα μου. Οι AC/DC είναι από τη Γλασκώβη .
Meat Loaf – Bat Out of Hell
Ντεμπουτάρα #2. Η ψήφος μου για το εξώφυλλο της χρονιάς.
Television – Marquee Moon
Επηρέασε εκατοντάδες, ακούγεται φρέσκο ακόμα και σήμερα.
Steely Dan – Aja
Περφεξιονισμός. Διάβαζα τι τραβήξανε οι μουσικοί στις ηχογραφήσεις, μιλάμε για οριακά σαδιστικά πράγματα 
, αλλά το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.
15 Likes
ΠΡΟΛΑΒΑ. ΠΑΡΤΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΡΑ.
ΕΙΚΟΣΑΔΑ . ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΛΙΓΟΤΕΡΑ. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.
20.The Jam - In the city. ΟΥΤΕ CLASH OΥΤΕ PISTOLS ΡΕ ΜΝΙΑ!!! PAUL WELLER MONO!!
19. Journey - Next Το μέλλον τους προβλέπεται ΛΑΜΠΡΟ.
18. Scorpions - Taken by force Χαμηλά, γιατί μάλλον προτιμώ τα επόμενά τους… EDIT.ΠΟΥΛΟ ΟΙ SCORPIONS, ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΤΖΑΖ ΡΟΚ ΚΟΜΨΟΤΕΧΝΗΜΑ: STEELY DAN - AJA!
17. AC/ DC - Let there be rock . Ποτέ δεν τους λάτρεψα, αλλά αυτό είναι ένα από τα τρία άλμπουμ τους που έχω (και μάλιστα, σε ΔΥΟ φορμά).
16. Kansas - Point of know return αγόρι μου, δε θα γίνεις LEFTOVERTURE ποτέ (αλλά είσαι αξιόλογο πόνημα).
15. Genesis - Wind and wuthering. Ναι Peter, καλά έκανες κι έφυγες. Γιατί τα αγόρια μπορούσαν και ΧΩΡΙΣ εσένα. Ο τελευταίος δίσκος με Steve Hackett.
14. Talking Heads - Talking Heads '77. Nα χέσω μέσα στα μούτρα του πανκ. Θέλετε επανάσταση; Θέλετε ρήξη με τις μουσικές φόρμες του παρελθόντος; Πάρτε αυτό!
13. Kiss - Love Gun. Ο τελευταίος 70s Kiss δυναμίτης. Κι όπως έλεγε κάποτε ο πρόεδρος Λεβέντης, οι Kiss ήταν, για τους μπερδεμένους τότε νέους των ΗΠΑ, αλητεία, ΑΛΗΤΕΙΑ, Α Λ Η Τ Ε Ι Α !
12. Styx - Grand Illusions. Οι Styx ήταν πάντα για μένα μέρος της Αγίας Τριάδας του μελωδικού - ψαγμένου hard των 70s -early 80s μαζί με τους Journey και τους Blue Oyster Cult. Δεν έχουν τα ΔΙΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΧΙΤΣ των άλλων δύο, αλλά έφτιαξαν σπουδαία τραγούδια για τα γούστα μου και είχαν την τύχη να έχουν τρεις ολόκληρους τραγουδιστές!
11. Peter Gabriel - Peter Gabriel (Peter Gabriel 1 aka Car)
Καλά έκανες αγόρι μου κι έφυγες από τους Genesis. ΑΓΙΑ ΕΚΑΝΕΣ. Αν ήταν να μας προσφέρεις τέτοιες ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ (Solbury Hill, Here comes the flood), έπρεπε και νωρίτερα να είχες φύγει…
11. Lynyrd Skynyrd – Street Survivors ΓΑΜΩ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!
10. Queen – News of the world. To μόνο που με χαλάει σε αυτό το άλμπουμ είναι η σειρά των κομματιών. Τα δύο πρώτα θα τα ήθελα στο τέλος. Ίσως γιατί έτσι τα είχαν στη συλλογή Greatest Hits του ΄81…
9. Peter Hammil - Over Ή πώς ένας τριαντάρης κάθεται κι ακούει μουσική εικοσάρηδων και την κάνει δική του. Progressive, new wave και προσωπικό στιλ μαζί σε ένα άλμπουμ με ΡΩΜΑΛΕΑ αλλά και ευαίσθητα τραγούδια. Μετανιώνω που δεν τον έχω δει λάιβ.
8. Jethro Tull - Songs from the wood. To πρώτο άλμπουμ της “φολκ” τριλογίας. Κάποτε μού άρεσε πιο πολύ, τώρα μάλλον το βάζω τρίτο. Ίσως η καλύτερη σύνθεση των Tull παίζει εδώ (Anderson, Barre, Evan, Barlow, Glascock, Palmer).
7. Alan Parsons Project - I Robot. Δίχως το κόμμα ( , ) για να μην πληρώνουμε δικαιώματα στον Ασίμοφ. Και μαγκιά μας που μαζέψαμε σπουδαίους μουσικούς και τραγουδιστές για το δεύτερο άλμπουμ της κολεκτίβας μας. Το δίδυμο Parsons / Woolfson αρχίζει να γράφει ιστορία.
6. Heart - Little Queen. Οι αδερφές Wilson παίξανε ΣΠΟΥΔΑΙΟ hard rock στα 70s. Δεύτερο αγαπημένο μου, μετά το Dreamboat Annie του 1975. Ann, κορίτσι μου, όσα σου στέρησε σε κορμί και γοητεία, στα έδωσε σε ΦΩΝΑΡΑ!
5. Meatloaf - Bat out of hell. To ροκ μεγαθήριο του 1977. Πρωταγωνιστεί ένας τυπάκος που για μένα προσωποποιεί την Αμερική και τη νεολαία της στο δεύτερο μισό της δεκαετίας αυτής. Μια Αμερική τσαλακωμένη από το Βιετνάμ και τα σκάνδαλα, φοβισμένη από το δυνάμωμα της ΕΣΣΔ, αλλά σε καλλιτεχνικό αναβρασμό, με μπροστάρη τον κινηματογράφο. Ο Meatloaf θαρρείς πως είναι ένας μουσικός αντιήρωας, βγαλμένος από κάποια ταινία του Coppola, του Scorsese ή του De Palma. Δεν έχει καμία σχέση με τα παιδιά των λουλουδιών, με τους σκληρούς ροκάδες, με τα ωραία και σφριγηλά νιάτα του lifestyle, είναι άσχημος, χοντρός, αλλά έχει μια ΦΟΒΕΡΗ ΦΩΝΗ. Και ένα σπουδαίο συνθέτη δίπλα του, τον Jim Steinman. Μαζί έφτιαξαν ένα μουσικό παγόβουνο. Ογκώδες, απόκοσμο, αυτό που λένε οι Αμερικάνοι “awesome”, αλλά με υπέροχες και ζηλευτές μελωδίες. Κι επιτέλους, αυτό το “You took the words right out of my mouth” είναι για μένα, απλά, ο ύμνος όλων ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΦΙΛΙΩΝ ΡΕ ΦΙΛΕ…
4. Pink Floyd - Animals. Κατά τη γνώμη μου, το Animals είναι ο πιο WATERS δίσκος των Pink Floyd από όλους. Πιο πολύ και από το The Wall. Και μου αρέσει αυτό…
3. Billy Joel – Τhe stranger. O all time favorite πιανίστας του ροκ ήταν και παραμένει ο Cpt Fantastic, o Elton John. Νούμερο δύο, ο κος Joel. Τούτο εδώ είναι το δικό του Goodbye Yellow Brick Road. Η δική του δικαίωση. Που άργησε αρκετά να έρθει…
2. Fleetwood Mac - Rumours . Ή πώς γράφεις σπουδαία μουσική όταν είσαι χάλια ψυχολογικά. Η απόφαση των Mick Fleetwood και John McVie να εντάξουν το ζεύγος στο συγκρότημα αποδείχτηκε κίνηση μεγάλου παίκτου ήδη από το 1975, με το άλμπουμ Fleetwood Mac. Εδώ έπιασαν μια κορυφή που δεν μπόρεσαν να ξαναπιάσουν. Για χρόνια, ήταν από τις πιο “σοβαρές” μουσικές μου επιλογές.
1. Rush - A farewell to kings. Ή πώς να φτιάξετε ένα νέο μουσικό είδος, γράφοντας τραγούδια με στίχους για μια μαύρη τρύπα ή για μια ταινία της δεκαετίας του '30. Σε αυτόν και τον επόμενο δίσκο, οι Rush θεμελιώνουν το progressive metal. Κάτι Tool, κάτι Dream Theater, κάτι Fates Warning, πρέπει να κάνουν πίπες κάθε μέρα στους Lee/Lifeson/Peart.
Τραγούδια για να σκεφτείς, να προβληματιστείς, να ουρλιάξεις, να τρομάξεις, να ερωτευτείς. Κάποιοι θέλουν δισκογραφίες για να αγγίξουν τη μουσικότητα ενός Xanadu ή τη ζωτικότητα ενός Closer to the heart…
A Y Τ Α
(Προσωπικά βιώματα και χρόνος με αυτούς τους δίσκους γέννησαν το παραπάνω κείμενο).
11 Likes
Έλα, εντάξει, οι PIL υπήρξαν τεράστιοι.
Ok, το αν ξεπέρασαν τους Sex Pistols το συζητάμε, αλλά όχι πως ούτε καν πλησίασαν ρε. 
Τα λέει ο Albini αλλά δεν ακούτε!
2 Likes
Μλκ και εγώ αυτό σκεφτόμουν όταν είδα το ποστ του Παντελή.
2 Likes
Δεν κοιμάμαι πριν τις 5, απλώς βγαίνω εκτός λειτουργίας.
2 Likes
Νομίζω ότι στο επόμενο Gaucho τα πράγματα έγιναν αρκετά χειρότερα πάντως
1 Like
Εν τω μεταξύ το άφησα απ’ έξω το Aja.
Όχι εκτός πεντάδας, ευτυχώς!
Λίγα λεπτά μετά τις 12, αλλάζουμε χρονιά όπως κάθε εβδομάδα!!!
Αποχαιρετάμε το 1977 και υποδεχόμαστε το 1978!!!
Κλείσανε οι κάλπες, καταμετρήθηκαν οι ψήφοι, ώρα ανακοινώσεων…
8η εβδομάδα - 1977
41 συμμετέχοντες 
- 46 albums
Απουσιολόγιο :
3η νίκη άνετα και αβασάνιστα:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία 
| ΔΙΣΚΟΣ | ΒΑΘΜΟΙ |
|---|---|
| Pink Floyd - Animals | 80 |
| Rush - A Farewell To Kings | 61 |
| Sex Pistols - Nevermind The Bollocks | 52 |
| Fleetwood Mac - Rumours | 45 |
| Scorpions - Taken by Force | 41 |
| Judas Priest – Sin after sin | 34 |
| AC/DC - Let There Be Rock | 29 |
| Queen - News Of The World | 25 |
| David Bowie - Low | 24 |
| Lynyrd Skynyrd - Street Survivors | 16 |
| Television - Marquee Moon | 15 |
| Eloy - Ocean | 14 |
| Iggy Pop - Lust For Life | 13 |
| Motorhead - Motorhead | 12 |
| Jethro Tull - Songs from the Wood | 11 |
| Kraftwerk - Trans Europa Express | 11 |
| Steely Dan - Aja | 8 |
| Suicide - Suicide | 7 |
| The Wire - Pink Flag | 7 |
| Bob Marley & The Wailers - Exodus | 6 |
| David Bowie - Heroes | 6 |
| Kansas – Point of Know Return | 6 |
| Ramones - Rocket To Russia | 6 |
| The Clash - The Clash | 6 |
| Iggy Pop - The Idiot | 5 |
| Peter Hammill - Over | 5 |
| Loretta Lynn - I Remember Patsy | 4 |
| Foreigner - Foreigner | 4 |
| Johnny Winter - Nothin’ But the Blues | 3 |
| Outlaws - Hurry Sundown | 3 |
| Styx - The Grand Illusion | 3 |
| Fafá de Belém - Água | 3 |
| Riot - Rock City | 3 |
| Quartz - Quartz | 3 |
| Billy Joel - The Stranger | 3 |
| UFO - Lights Out | 3 |
| Blue Öyster Cult - Spectres | 2 |
| The Damned - Damned Damned Damned | 2 |
| Brian Eno - Before and After Science | 2 |
| Talking Heads - Talking Heads: 77 | 2 |
| Elvis Costello - My Aim Is True | 1 |
| The Stranglers - No More Heroes | 1 |
| Jean-Luc Ponty - Enigmatic Ocean | 1 |
| Goblin - Suspiria | 1 |
| Thin Lizzy - Bad Reputation | 1 |
| Meatloaf - Bat Out of Hell | 1 |
Kατάταξη της πρώτης δεκάδας από RYM :
| Pink Floyd - Animals | 4,16 |
|---|---|
| David Bowie - Low | 4,14 |
| Fleetwood Mac - Rumours | 4,02 |
| Rush - A Farewell To Kings | 3,88 |
| Scorpions - Taken by Force | 3,8 |
| Judas Priest – Sin after sin | 3,75 |
| Lynyrd Skynyrd - Street Survivors | 3,67 |
| AC/DC - Let There Be Rock | 3,65 |
| Sex Pistols - Nevermind The Bollocks | 3,57 |
| Queen - News Of The World | 3,47 |
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
| Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
|---|---|---|---|
| 1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
| 1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
| 1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
| 1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
| 1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
| 1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
| 1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
| 1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
τίτλοι τέλους για το 1976
Η ΒΙΒΛΟΣ :
φύγαμε για 1978
εξελάκι ε + ημερολογιάκι
credits and love to all 
26 Likes
Το 52 χρόνια σε 52 εβδομάδες είναι απλό παιχνίδι. Xρήστες του φορουμ του rocking.gr ανεβάζουν λίστες με μουσικάρες για μία εβδομάδα και στο τέλος κερδίζουν οι Pink Floyd.
14 Likes
Ε να το αφήσουμε για αύριο τα μεσάνυχτα τα εξώφυλλα 1970-1973 ε
4/4 οι νικητες σε εξώφυλλα και λίστες!!!
Να σου για τους PF κάπου το περιμένεις, τους Scorpions τόσο ψηλά σε σερί χρονιές να πω πως δεν τους το χα
1 Like
Που να δεις τι θα γινει μολις μπουν στο παιχνιδι οι Maiden…
7 Likes