ΑΚΑ δίσκοι που κάπως δεν χώρεσα ούτε ως αναφορά στην κανονική ροή του παιχνιδιού και ντρέπομαι για λογαριασμό μου.
Papa Roach - Infest (2000)
Δεν έγιναν ποτέ το μεγαλύτερο όνομα της σκηνής. Δεν ήταν οι πιο εμπορικοί ή οι πιο heavy. Είχαν όμως τη μαγκιά να μη το βάζουν κάτω για κανένα λόγο. Για όλες τις πλατίνες του, υποτιμημένο άλμπουμ.
Opeth - Morningrise (1996)
Η παραγωγή κραυγάζει 90ς. Οι επιρροές καρφιτσώνονται στο πέτο. Το μπάσο κεντάει. Ο Μιχαλάκης οριακά καταφέρνει να βγάλει καθαρά. Οι μισές εναλλαγές πέφτουν μαχαίρι. 10/10.
Kyuss - Blues For The Red Sun (1992)
Στην έρημο κανείς δε μπορεί να σε ακούσει να ουρλιάζεις. Ανεπανάληπτη ηχάρα. Γκρούβες για μέρες. Γυαλιά ηλίου αυστηρά απαραίτητα.
Enforcer - Diamonds (2010)
Πρώτη ακρόαση, περίπου από τύχη: αυτό είναι καλό ρε.
Δεύτερη ακρόαση: αποκλείεται να μη βγήκε το 80τόσο.
Τρίτη ακρόαση: FIRE, FIRE, FIRE WALK WITH MEEE!
The Agonist - Once Only Imagined (2007) These eyes are blind to several hundred left behind – lest we forget again.
+5(*2):
Bad Religion - Against The Grain (1990)
Θα προσπαθούσα να το ρίξω λίγο στο ότι είχα ψηφίσει No Control ένα χρόνο πριν, δεν πείθω ούτε τοσοδά. Unac-fucking-ceptable!
Ή: Philip Glass - Koyaanisqatsi (1983) – Προβολή στο Ηρώδειο με Philip Glass Ensemble > σύμπαν.
Monster Magnet - Power Trip (1998)
- Πόσες χιτάρες έχετε δω μέσα;
- Ναι.
- Και πόσα μπουκάλια θέλετε;
- Ναι, λέμε.
Ή: The Answer - Rise (2006) – Όπως περίπου λέει η γνωστή προφητεία, ‘the songs remain the same’.
Reagan Youth - Volume One (1988)
Απλό, λιτό, απέριττο NYHC. Μόνο ιδρώτας και φωνές. Και ξύλο στους φασίστες.
Ή: Blondie - Autoamerican (1980) – Κουλ όσο το εξώφυλλό του.
Moonspell - Wolfheart (1995)
Στα πρώτα 38 λεπτά διδάσκουν ατμομέταλ. Μετά πετάνε ριφφ Alma Mater. Και Ataegina για επιδόρπιο. Ανόητοι.
Ή: Altar Of Plagues - Teethed Glory And Injury (2013) – Σ Φ Α Γ Η.
Oasis - Definitely Maybe (1994)
Κάποιες μέρες μου αρέσει περισσότερο από το επόμενο, και το επόμενο είναι το Morning Glory. Επίσης, Slide Away.
Ή: Eminem - The Eminem Show (2002) – Take a second to listen ‘fore you think this record is dissin’.-
Μπόνους:
Various - Daredevil (2003)
Κανένα νέτφλιξ. Κανένας διάδρομος. Λίγο πριν σβήσει η χρυσή εποχή των nü-soundtracks. Θεωρητικά η επιλογή ανάμεσα σε αυτό και Queen Of The Damned είναι 50-50, πρακτικά κλειδώνει τη στιγμή που μπαίνει με Bring Me To Life.
Hidden In The Basement - Ego & Serenity Broken - Commercial Suicide (2012)
Τα δικά μας παιδιά. Τελείως διαφορετικές περιπτώσεις στην ουσία τους, από την αισθητική μέχρι το πού κινούνται υφολογικά, αλλά ψιλά γράμματα. Οι συνέχειες κι από τις δύο μπάντες άξιες, εδώ μίλησαν στην καρδούλα μου.
Μαρίνα Σάττι - Μάντισσα (2017)
Νετι. Μπόνους υποκατηγορία σε μπόνους ποστ, σιγά μη ντραπώ να κατεβάσω αυτό το σινγκλ.
Ας σπάσω την “βασανιστική” σιωπή που επικρατεί εδώ με κάποια… ατομικά στατιστικά:
Κάποια στιγμή παλιότερα έγινε λόγος και το έψαξα τώρα από περιέργεια: οι επιλογές μου για τον δίσκο της χρονιάς σε αυτές τις 54 εβδομάδες συνέπεσαν 16 φορές με αυτό που υπερψηφίστηκε από το σώμα των ψηφοφόρων. Δεν ξέρω αν είναι λίγο ή πολύ, αφού οι απόψεις απ’ ότι είδα διίστανται κατά πόσον είναι θετικό να είσαι με την πλειοψηφία- άλλοι επαίρονται για το μεγάλο τους ποσοστό επιτυχίας, άλλοι διεκδικούν το… απόλυτο μηδέν!
Στον αντίποδα, σε τρεις ψηφοφορίες οι δίσκοι που επέλεξα για την κορυφή πήραν βαθμούς μόνο από εμένα! Συγκεκριμένα, το 2022 (Kenn Nardi), το 2015 (Crypt Sermon) και το “μακρινό” 1975 με το Minstrel in the Gallery – αυτό το τελευταίο είναι ντροπή όμως!
Να πέσω μέσα 5/5 στην πρώτη πεντάδα δεν έγινε ποτέ, άλλωστε και γενικά αυτό σταμάτησε να παρατηρείται μετά τα πρώτα χρόνια των 70s.
Κάποια στιγμή θα είχε ενδιαφέρον να γίνει και εκείνο το excel που βγάζει βαθμό συμβατότητας γούστου με τους άλλους χρήστες!
@aldebaran@jonkyr@osfp7 εδωσαν μεγαλη μαχη για το ποιος εχει το δευτερο καλυτερο γουστο στο φορουμ (μετα απο εμενα) αλλα τελικα νικητης βγηκε ο @nnnkkk ο οποιος μαλιστα ηταν και ο μονος που εκανε το 4/5 σε μια χρονια (1991). Το μεγαλυτερο ποσοστο βεβαια το ειχε ο LesAnTz αλλα με πολυ λιγοτερες συμμετοχες οποτε εμεινε και πολυ κατω.
Οσον αφορα τις χρονιες, οι περισσοτερες ομοιοτητες υπηρχαν με μεγαλη διαφορα το 2001 (82) με τα 1991 (51), 1992 (45), 1976 (44), 2005 (42), 2006 (41) να ακολουθουν, ενώ ειχαμε το απολυτο μηδεν τα 1981, 2012 και 2016. Καποια πολυ πολυ αγαπημενα αλμπουμ τοτε, ψαχτειτε…
Περιττο να πω οτι οπως ξαναεβλεπα τις πενταδες μου ηθελα να αλλαξω πολλα
Εντυπωσιακη δουλεια, μπραβο. Τωρα πρεπει να ερθει ο @Lupin για ενα ευκολο crash course στο excel ωστε να μας φτιαξεις στα γρηγορα το αντιστοιχο για ολη την περσινη χρονια. Δεκα λεπτακια θα σας παρει.
Ψιτ, αφηστε τους μπομπ. Δεν θα μας βαλετε στο ιδιο τσουβαλι, να φτιαξετε δικη σας καταταξη. Φαγαμε εναν χρονο χωρις κιτρινη, δεν θα χασουμε το φερ πλει εξαιτιας σας.
^ αυτο ακριβως. Πρεπει να γινει νεο πινακακι για την δευτερη φαση του παιχνιδιου, που ειναι spin off κι οχι κομματι του αρχικου παιχνιδιου. Να γινουν οι απαραιτητες διευκρινισεις απο τον @anhydriis για να ξερω αν θα πρεπει να βρω τουλαχιστον εναν δισκο που δεν εχω ακουσει ποτε και να ψηφιζω καθε χρονο
Θα προσπαθήσω να συμμετάσχω αν και προσωπικά δυσκολεύομαι να συμπληρώσω ακόμη και πεντάδα ( εξαιρείται το σέξι 69 όπου γίνεται χαμός από σημαντικές κυκλοφορίες). Ειδικά για τις αρχές της δεκαετίας έχω ακούσει κάτι λίγα από τον χώρο της Jazz, ενώ από τα μέσα και μετά τους συνήθεις ύποπτους. Δεν μπήκα και στην διαδικασία να κάνω εντατικά φροντιστήρια για τα σιξτις αυτές τις μέρες…
Αν ειναι με χρυσο σημαινει οτι ειχαμε και το ιδιο 
