Δεν ξέρω αν είναι προφανείς, από την άποψη πως για πολλούς από μας είναι ακόμα ανεξερεύνητη περιοχή τα 50s-early 60s. Δλδ ξέρω Shadows, Baxter σαν ονόματα. Ξέρω πώς ακούγονται? Όχι (άντε Shadows στο περίπου). Δεν ξέρω καν αν είναι notable σαν κυκλοφορίες.
Και ακριβώς επειδή εδώ μέσα μάλλον λογικά το βάρος πέφτει σε πιο blues/ jazz τα πρώτα χρόνια, για μένα τέτοιες προτάσεις μετράνε φουλ. Έχω σημειώσει ήδη διάφορα από 60-61 για ακροάσεις προσεχώς.
Τελικά επαληθευτηκαν, μάλλον αναμενόμενα, οι προβλέψεις, και η συμμετοχή για το 1960 ήταν χαμηλή.
Συγκεκριμένα, ψήφισε το 36% όσων είχαν ψηφίσει την τελευταία φορά, για το 2023. Αν μάλιστα αντιπαραβαλουμε την μεγαλύτερη συμμετοχή (63 άτομα) το ποσοστό πέφτει στο 28,6%! Δεν πειράζει, την άλλη βδομάδα καλύτερα. Παρεμπιπτοντως, για το 1961 προτίθεμαι να δώσω την πρώτη θέση στους Shadows γιατί θυμάμαι ότι ο Iommi είχε δηλώσει ότι ήταν τα πρώτα τραγούδια που “έβγαλε” στην κιθάρα!
Υγεία και μακροημέρευση!
Χαμπάρι δεν πήρα, ούτως ή άλλως, όμως, δεν το χω με τα sixties, ελάχιστα μπορώ να σκεφτώ…
με ενδιαφερει γενικως με ποιον τροπο μαθαμε ολοι τους καλλιτεχνες που ακουμε
εγω προσωπικα τους Shadows τους γνωρισα μεσω των Muse
This post was flagged by the community and is temporarily hidden.
1961
1)John Coltrane - Africa/Brass
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι έπαιζε ακριβώς εκείνα τα χρόνια, αλλά μόνο μέσα στο '61 έχουμε τουλάχιστον πέντε (σίγουρα μου διαφεύγουν και άλλες) σημαντικές κυκλοφορίες του τιτάνα της Jazz : Τα albums My Favorite Things, Ole, Lush Life, Coltrane Jazz και Africa/Brass. Κάποια πιο βατά και εμπορικά από τα άλλα, κάποια πιο περιπετειώδη και “δύσκολα”, όλα κορυφαία στο είδος τους. Σκεφτόμουν αρχικά να τα βάλω όλα στην πεντάδα, αλλά θα ήταν μάλλον υπερβολικό - ή μπορεί και όχι!
Το Africa/Brass είναι σίγουρα το αγαπημένο μου από την πεντάδα αυτή, ειδικά στην complete sessions έκδοση που έχω και με την προσθήκη του υπέροχου Song Of The Underground Railroad, που με τον φρενήρη ρυθμό του συναρπάζει. Το 16λεπτο ομώνυμο κομμάτι (Africa) είναι όσο πιο ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες και σκοτεινό μπορεί να γίνει ένα jazz δημιούργημα, ενώ το Greensleeves είναι μια απίστευτη διασκευή στο γνωστό παραδοσιακό αγγλικό τραγούδι. Μόλις το άκουσα έπαθα πλάκα καθώς αναγνώρισα την μελωδία που είχα πρωτακούσει σε κάποιο επεισόδιο του Blackadder. Τώρα πώς γίνεται να ταιριάξει κάτι τέτοιο στα jazz πλαίσια, ε απλά ακούστε το! Το Blues Minor είναι το πιο “νορμάλ” κομμάτι του δίσκου αλλά ξεκινάει με ένα απίστευτο σόλο του Coltrane που αμέσως ξεφεύγει από το συνηθισμένο και αγγίζει το εξαίσιο.
2)Bill Evans Trio - Sunday at the Village Vanguard
Σπουδαίος ο Bill Evans, o τύπος έπαιξε στο Kind of Blue, τι να λέμε τώρα. Όμως η αλληλεπίδραση του πιάνου με το κοντραμπάσο στο Sunday… είναι από άλλο πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο που στο album cover υπάρχει και το όνομα του πρόωρα χαμένου θρυλικού μπασίστα Scott LaFaro, που και μόνο για το εξωπραγματικό παίξιμο του πρέπει να ακούσει κάποιος τον δίσκο αυτό. Α και είναι live ηχογράφηση…so fuckin’ what!
3)Charles Mingus - Charles Mingus Presents Charles Mingus
Aν η μπάντα στον δίσκο αυτό ήταν οι Iron Maiden, οι Eric Dolphy και Ted Curson θα ήταν οι Αdrian Smith και Dave Murray αντίστοιχα, σολάροντας ασταμάτητα, ενώ ο Μingus θα ήταν φυσικά ο Steve Harris προσπαθώντας να κατευθύνει την τρικυμία των ήχων δίνοντας νόημα στο χάος. Και τι τίτλος κομματιού το All The Things You Could Be By Now If Sigmund Freud’s Wife Was Your Mother!
4)Miles Davis - Steamin’ with the Miles Davis Quintet
Επειδή Coltrane μια φορά στην λίστα του '61 είναι τελικά λίγη. Εδώ με τον Miles Davis, τον Paul Chambers και τα άλλα παιδιά. Η τετράδα Cookin, Relaxin, Workin και το συγκεκριμένο Steamin είναι ίσως υποτιμημένη σε σχέση με άλλα albums του Μiles. Κακώς! Μιλάμε ίσως για την πεμπτουσία της μουσικής αυτής. Νυχτερινοί ήχοι για μοναχικές ψυχές.
5)Joan Baez - Vol 2
Eύκολα θα έβαζα κάποιο από τα πολυάριθμα jazz αριστουργήματα στην πέμπτη θέση,πχ το So Much Guitar! ή το Thelonious Monk With John Coltrane. Είπα να το ρίξω πάλι στην Joan γιατί ειλικρινά το Vol 2 συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το υπέροχο ντεμπούτο της. Με κέρδισε με λίγες μόλις ακροάσεις. Οπότε…
Ψήφος στην εξωφυλλάρα:
Μπορεί να μην πετυχαίνω το νο.1 ούτε με αίτηση αλλά τα βρίσκουμε σιγα σιγά με τα εξώφυλλα.
Το Africa/ Brass είναι ο επόμενος στόχος μου από Coltrane. Μετά θέλω να κινηθώ στην πιο avant-garde/ free jazz φάση του αλλά με τρομάζει λίγο κι ας λατρεύω το A Love Supreme.
1961
Όπως και το 1960 θα παραθεσω μια φτωχη σε αριθμο δισκων λιστα, αποφευγοντας αλμπουμ που δεν με ενθουσιαζουν ή που ακουσα 1-2 φορες αλλα δεν εχουν αποτυπωθει καλα στο μυαλο μου και ψηφιζοντας 3 μονο, αλλα πολυ αγαπημενα, αλμπουμ:
1) Dion- Roundaround Sue: Έχει τις χιτάρες του, εχει ροκ εντ ρολ, εχει ποπ, εχει μπαλαντες, μια πολύ ωραία φωνή, το σαξοφωνάκι του, εξαιρετικα και τα πρωτοτυπα κομματια και οι διασκευες, γενικα μια ομορφια τα παντα εκτος απο το εξωφυλλο, δεν πειραζει, προχωραμε
2) The Ventures- The Ventures Ξεσηκωτικο σε σημεια, χαλαρωτικο σε αλλα, σιγουρα ομως στην κοσμαρα του σε ολη τη διαρκεια και απολυτα ιδανικο για roadtrips. Δεν εχω ακουσει και πολλα απο αυτους (suggestions welcome απο οσους μυστες γνωριζουν) αλλα αυτο το δισκακι το θεωρω εξαιρετικο.
3) Joan Baez- Vol. II: Εξίσου ποιοτική συνέχεια του S/T της προηγουμενης χρονιας, πολυ όμορφα τραγούδια, μαγική φωνη.
Εξωφυλλο:
1961
- Judy Collins - A Maid of Constant Sorrow
- Joan Baez - Joan Baez, Vol.2
- Eric Dolphy - Out There
- Μίκης Θεοδωράκης - Συνοικία τ’ Όνειρο OST
- Jacques Brel - No 5
Cover Art
Πώς τα πάμε αφεντικό? Χειρότερα από το '60?
Αααχ, που 'ναι τα χρόνια (!) που δεν προλαβαίναμε να διαβάζουμε “σεντονάτες” λίστες κάθε Κυριακή πρωί, και οι ψηφοφόροι ζητάγανε παράταση γιατί ήθελαν να το… σκεφτούν περισσότερο!
Σε κανα μήνα πάλι αυτά, και αν!
(Ελπίζω τουλάχιστον να διατηρηθεί η παράδοση να προαναγγείλει αμφίρροπη αναμέτρηση, aka ντέρμπι, o @anhydriis !)
Ναι… χεχεχε…
Εν τάχει γιατί πήξιμο:
1. The Ornette Coleman Double Quartet - Free Jazz (καλά κανείς ρε; τι δγιάολο ήρθε από τώρα η Καθαρά Δευτέρα;)
2. John Coltrane - Ole Coltrane
3. Ray Charles - The Genius Sings The Blues
4. Eric Dolphy - Out There
5. Art Blakey & The Jazz Messengers - A Night In Tunisia
Για δεκάδα:
- John Coltrane - My Favorite Things
- John Lee Hooker - The Folk Lore Of John Lee Hooker
- Thelonious Monk & John Coltrane - s/t
- Oliver Nelson - The Blues And The Abstract Truth
- Dave Brubeck - Time Further Out
Bonus 2 λατρείες:
- Freddie King - Let’s Hide Away and Dance Away with Freddie King
- Nina Simone - Forbidden Fruit
Εν τω μεταξύ βλεπω μερικα αλμπουμ του 60 να μπαινουν το 61, αλλα νταξ, μικρο το κακο πιστευω, ας παρακαμψουμε γραφειοκρατιες.
Πιθανόν να κάνω κι εγώ λάθη πολλά στα 60’s (ήδη έκανα το '60) αλλά αξίζουν οι αναφορές αυτά τα χρόνια.
Να προσθέσω πως μισώ τους τίτλους του King, έχω μπλέξει τα μπούτια μου με τα Mr. Blues, My Feeling For the Blues, I Am the Blues, Maybe I Am the Blues, Maybe I Am Not the Blues και όλη αυτή την τρέλα.
Κι επίσης το '62 συγκυριακά θα είναι το πιο φτωχό για μένα. Είχα φτιάξει μια λίστα που τα πιο πολλά μετακινήθηκαν στα '61 και '63.
Πάμε πολύ καλά!! Σχεδόν απαρτία και βλέπουμε!! Δύσκολη εβδομάδα αλλά είμαστε εδώ!! Τι διαμάντια περνάνε από τα μάτια μας και τα αυτιά μας δεν λέγεται!!! Τι δισκάρες είναι αυτές!! Θα αδικήσω και εγώ πολλές αλλά…
Για πάμε λοιπόν
1961
Τα κορίτσια (Joan & Etta) επιστρέφουν για το back to back κλέβοντας την παράσταση με δισκάρες αμφότερες, δύο μύθοι (Ray & J.L.Hooker) παρασύρουν στον ρυθμό τους επιβεβαιώνοντας τη φήμη τους και λίγη ροκ φασαρία για σβήσιμο…
1. Joan Baez - Vol 2
2. John Lee Hooker – The folk lore of John Lee Hooker
3. Ray Charles - The Genius Sings the Blues
4. Etta James - The Second Time Around
5. The Ventures - The Ventures
Εξώφυλλο της Χρονιάς
(@JTN )
Art Farmer - Art
Υ.Γ. Νίνα συγγνώμη…
Θα είναι τρία - τέσσερα δύσκολα χρόνια
- Grant Green - Green Street
- Gunther Schuller & Jim Hall - Jazz Abstractions
- Oliver Nelson - The blues and the abstract truth
- Joan Baez - Vol 2
- BB King - My kind of blues
Honorable mentions:
Τα ηχοληπτικά “λάθη” στα παρακάτω 2 τραγούδια που κάποιοι από εμάς θα ευγνωμονούμε για πάντα
Ann-Margret - I just don’t understand (Διάσπαρτα guitar licks στο τραγούδι)
Marty Robbins - Don’t worry (στο 1.27)
Εξώφυλλο