1969 ή η καλυτερη χρονια των 60s (με δευτερη για εμενα το 1967)
1) The Beatles- Abbey road: Απο τοτε που ξεκινησαμε τη δεκαετια, πολυ συχνα σκεφτομουνα για το 1969 και για ποιο θα βαλω πρωτο, επειδη ειναι τοσο φοβερη χρονια που τουλαχιστον ολα της πενταδας θα μπορουσαν να ειναι #1 ευκολα. Αλλα μιλησε η Γκαρδια φιλοι μου, και το Abbey Road το αγαπαω οσο ελαχιστους δισκους απ’ οσους εχω ακουσει στο ματαιο τουτο κοσμο. Καθολου τυχαιο που οταν ηρθε η ωρα με τη συζυγο να σκεφτουμε ποιο κομματι θα χορεψουμε στο γαμο μας το πρωτο που σκεφτηκαμε, και αποφασισαμε με συνοπτικες διαδικασιες, ηταν το Something. Τι να πω για αυτο το δισκο, ειναι μεν ενα κολαζ απο κομματια πολυ διαφορετικα μεταξυ τους, αλλα με καποιο περιεργο τροπο εχει φοβερη ροη (και ειναι ολα 10αρια). Παντοτινο αριστουργημα, τεραστια αδυναμια.
2) Led Zeppelin- Led Zeppelin: Λιγες μπαντες εχουν καταφερει να παρουσιασουν σαν ντεμπουτο μια τοσο ολοκληρωμενη καλλιτεχνικη προταση, με τοσο πολλες καινοτομιες, τοσο ιδιαιτερο χαρακτηρα και ενα συνολο που δεν ηχει σε καμια περιπτωση “αγουρο”. Αυτη η δισκαρα παιζει δυνατα για το αγαπημενο μου Zeppelin (παιζει στον τελικο με το IV). Ολα τα κομματια ενα προς ενα ειναι φανταστικα οποια ηχητικη κατευθυνση και να πιανουν.
3) King Crimson - In the court of the crimson king: Sorry King Crimson που βγαλατε τετοιο αριστουργημα και ειναι στο #3. Απο τους θεμελιωδεις δισκους του progressive rock με τεραστια ιστορικη και μουσικη αξια.
4) Amon Düül II - Phallus Dei: Ναι, οπ τι γινεται εδω ειναι σιγουρα αυτος ο δισκος του 1969? Φανταστικος, μοναδικες ατμοσφαιρες και παρα πολυ πρωτοποριακος για την εποχη του, τοσο που σε αρκετα σημεια ακουγεται σαν να βγηκε χτες.
5) Led Zeppelin - Led Zeppelin II: εφηβικη αγαπη αυτος ο δισκος, ο πρωτος τους που ακουσα ολοκληρωμενο (η εισαγωγη μου στους Zeppelin ειχε γινει με ενα 3πλο best of), τι να πουμε γι αυτον ρε παιδια, 60s (που ακουγεται σαν 70s) rock στα καλυτερα του, πασιγνωστα τα μισα και βαλε κομματια και οχι αδικα.
6) The Stooges- The Stooges
7) The Who - Tommy
8) The Can - Monster movie
8) Creedence Clearwater Revival - Willy and the poor boys
10) Deep Purple- Deep purple
Και μια αναφορα στο φανταστικο, ηχογραφημενο live Kick out the jams των MC5
Εξωφυλλο (ποσο εχουν “ομορφυνει” σε σχεση με τις αρχες τις δεκαετιας ε) θα παω με Van der Graaf Generator
, το “A Saucerful Of Secrets” των Pink Floyd δε μου λέει και πολλά (τα μεγαλεία είναι μπροστά), το “Waiting For The Sun” των Doors είναι εμφανώς κατώτερο από τα δύο πρώτα τους και από τα δύο τελευταία τους και εμφανώς καλύτερο από το “The Soft Parade”.
