Μπορεσα να ακουσω μονο την metal version του The crown and the ring.
Δεος.
Ανατριχιλα.
Μετά από μερικές ακροάσεις καταλάγιασε κάπως η απογοήτευση μέσα μου του πρώτου ακούσματος. Τουλάχιστον ο Ανταμς προσπαθεί πάνω σε απλά υποτυπώδη μουσική να σώσει ότι μπορεί και το καταφέρνει. Είναι η λατρεία για αυτό το συγκρότημα, το πάθος για αυτόν τον επικό ήχο αναγνωρίσιμο από έτη φωτός μακριά που σε κάνει να ελπίζεις πάντα για το καλύτερο, για κάτι που θα ξαναφέρει τα εξώφυλλα της δεκαετίας του ογδόντα ξανά στα μάτια σου? Είναι γεγονός πάντως ότι αναπολώ τις εποχές του 1996… τουλάχιστον τότε οι Manowar φαινόταν ότι δεν επιθυμούν να δημιουργήσουν ξανά ένα δεκάλεπτο έπος αλλά απλά να διευρύνουν το ακροατήριο τους με ευθύ, απλό Μέταλ. Υπήρχε μια δικαιολόγια γιατί δεν ακούμε κομμάτια στο στυλ του mountains, secret of steel. Αλλά πλέον αυτό χάθηκε γιατί ενώ όλα υποδηλώνουν επική χροιά το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Όλα τα τραγούδια έχουν την ίδια ακριβώς δομή κι έχω βαρεθεί (εκνευριστεί) να βλέπω παιδάκια στο youtube να διασκευάζουν τα πανεύκολα ριφάκια. Μα δεν το βλέπει. καταλαβαίνει αυτό ο Demaiο; Γιατί αφιερώνει ένα απόγευμα στο κάθε τραγούδι και δεν επιμένει σε κάτι καλύτερο; Πέρα από αυτού τώρα διασκευάζονται παλιά κομμάτια με άγνωστη χρησιμότητα? να περιμένουμε ακουστική διασκευή στο Hail And Kill και συμφωνική instrumetal εκδοση του Defender; Τι άλλο πέρα από παντελή έλλειψη έμπνευσης δείχνει αυτό; ;Έ ν α έπος ακόμα να διασκορπιστουν οι επικριτές χρειαζόταν απλά? Ωραία οι Manowar αποκαθηλώθηκαν μόνοι τους και χωρίς πολύ προσπάθεια? την θέση τους ποιος θα πάρει;
Να πω κ γω τη γνωμη μου, ως μη φαν της μπαντας αλλα αναγνωριζων την προσφορα της. Μετα την προηγουμενη πατατα που κυκλοφορησαν, το EP αυτο ως ορεκτικο για το νεο αλμπουμ μου αρεσε. Σιγουρα απο θεμα πρωτοτυπιας δεν εχει κατι να δειξει, σχετικα απλοικες δομες αλλα ομορφα κομματια που τα μπουσταρει πολυ η φωνη του Adams. Συναυλιακα υπερ το δεον, τρομερη παραγωγη, συνολικα μια πολυ καλη κυκλοφορια. Μονο το Father θεωρω μεγιστη μετριοτητα, πολυ γλυκαναλατο…
Listening to: The Smiths - There Is a Light That Never Goes Out
via FoxyTunes
Όντως το Father πολύ γλυκανάλατο. Αντίθετα καραγούσταρα το Let The Gods Decide.
Αησις και λοιποί που έχετε παρόμοια άποψη για το τελευταίο, ναι μεν είχε ένα σωρό εισαγωγές που σε έκαναν να κόβεις φλέβες, ναι μεν είχε μετρια κομμάτια, αλλά είχε και κομματάρες, όπως τα King Of Kings, Sleipnir, The Sons Of Odin και άλλα. Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς πατάτα ολόκληρο το δίσκο και ταυτόχρονα βρίσκεις ενθαρρυντικό το EP, που κατ’ εμέ τέτοιες μανογουορικές κομματάρες δεν έχει μέσα.
φίλε manowar23 δεν είσαι χθεσινός στη φάση οπότε νομίζω πως την απάντηση στα ερωτήματα που έθεσες την ξέρεις ήδη. όταν oi Manowar έγραφαν τα έπη που όλοι αναπολείτε όλοι τους γυρνούσαν την πλάτη και τους έκραζαν-κοροίδευαν etc. το έχω γράψει άπειρες φορές, άλμπουμ κλασσικά όπως το Into Glory Ride ή το Sign of the Hammer όταν βγήκαν χαρακτηρίστηκαν ως αστεία. η εμπορική αναγνώριση γιά το γκρούπ λοιπόν (και κατα συνέπεια η καταξίωση) ήρθε όταν οι ίδιοι απλοποίησαν τα πράγματα. και τώρα λοιπόν δίνουν στη μάζα αυτό που θέλει να ακούσει. αυτή τη συνταγή θέλει ο γερμανός.
Εγω το ακουσα το EP και το βρισκω απαραδεκτο. αυτο δεν ειναι μουσικη ειναι αισχος
Ρε παιδιά, πολύς ντόρος. Συμπαθητικό για Manowar, και η προσπάθεια για ελληνικά είναι αξιέπαινη (η γλώσσα είναι πιο δύσκολη για τους αλλοδαπούς κι από γιαπωνέζικα). Ας μου εξηγήσει κάποιος, ποια η διαφορά του Crown με ένα λεπτό ντραμς για να το πεις μέταλ βέρσιον?
Εγώ ένα έχω να πω, δεν είναι και τίποτα καινούριο βέβαια, και τέλος. Το συγκρότημα είχε νόημα όσο ήταν μέλος του το πανκιό.
Στους dictators αναφερεσαι??? Εγω δεν ξερω αλλο συγκροτημα που χει νοημα και να ταν μελος του το πανκιο:roll:
edit: Παντως μεγαλη περηφανεια για τους τρουμεταλλους η μπαντα τους να ταν στην ακμη της στις μερες ενος punk-η!!! Κατι λεει κι αυτο!!! να το προσεξουν…
αρχίσαμε τις εξυπνάδες πάλι…
πωπω, αρχισαμε τις σπαζαρχιδιες παλι…
συγνώμη εαν σου έσπασα τα αρχίδια. προφανώς οι προθέσεις σου ήταν αγνές και εγώ τις παρεξήγησα…
Δε χρειάζεται να μας το περιγράφεις, τα κοχόνες μας το νιώθουν ήδη.
Κάθε φορά που σχολιάζεις τους Μanowar βασικά.
edit:
Προφανώς πήγαινε στον απο-αποπάνω εξυπνάκια, όχι τον Τραμπάκουλα!
Αυτη τη φορα σχολιασα τη σχεση με το punk, παντως!
Και έλεγα, δε θα το αναφέρει κάποιος? Γελάω.
εδώ με τρώει τώρα τι μου θυμίζει, αλλά άστο γιατί θα πέσει τρόλλινγκ πάλι… :lol:
ok, το λέω, μόνο και μόνο επειδή ακούς Εντιθ Πιάφ!
Ανοίγετε με δική σας ευθύνη.
[SPOILER]Μου θυμίζει…
[SPOILER]Τις δύο “διαφορετικές” εκδόσεις αυτού του κομματιού:
http://www.youtube.com/watch?v=idd_92ajjwY :oops::oops:[/SPOILER][/SPOILER]
σίγουρα δεν υπήρχε καμία αναγκαιότητα ηχογράφησης μιας “metal version” αλλά έτσι “ορίζει” το μάρκετινγκ. σε ΕΡ τέτοιου τύπου πάντα μπαίνουν κάτι remixes, επανηχογραφήσεις κλπ.
το θέμα με το crown and the ring όμως είναι πως πρόκειται γιά τραγούδι που βασίζεται αποκλειστικά στην ατμόσφαιρα και τα φωνητικά του θεού. από τη στιγμή που αποφάσισαν να κάνουν ΑΥΤΟ το κομμάτι, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να το αποδώσουν σε φάση brothers of metal ας πούμε οπότε επιλέγουν να κάνουν κάτι σαν crescendo πρός το τέλος του κομματιού το οποίο έχει ένα ενδιαφέρον αλλά μέχρι εκεί. το πραγματικό ζουμί είναι η ανατριχιαστική ερμηνεία. 21 χρόνια μετά και πάλι σε στέλνει γιά βρούβες.
Η αλήθεια είναι πως περίμενα κι εγώ κάτι διαφορετικό από την μεταλ εκδοχή του Crown and the Ring, αλλά ακόμα κι έτσι παραμένει ανατριχιαστικό! Δηλαδή πόσο φωνάρα είναι ο άνθρωπος ??? Απόλυτο :respect::bow2:
Ναι τραμπ πιστεύω πως κάπως έτσι είναι. Ο αναγκαίος προσανατολισμός προς Γερμανία οδηγεί και στα ανάλογα κομμάτια. Απλά ξέρεις τι γίνεται… με αυτό τον μαγικό ήχο δεν μπορείς ποτέ να μην περιμένεις το τέλειο… την κατάλληλη ανταπόκριση στο έντονο συναισθημά σου την αναγκαία στιγμή… να σε δέσει μαζί της για πάντα… μας έχει στιγματίσει αυτή η κατάσταση…