Εγώ αυτό που συγκρατώ πάντως έιναι ότι ο Νικήτας και Φανή δε θα περάσουνε καλά σήμερα καθώς ο Μάριος θα τα κάνει όλα πουτάνα στην ομάδική ώστε να χάσουνε οι κόκκινοι.
Λογικά θα τους τιμωρήσει μετρώντας ml με το μάτι (η και με τη μύτη) και όχι με μεζούρα.
Και ίσως μετά αισθανθεί άσχημα και θελήσει να αποχωρήσει…
Ξεχασαμε ποσο κακιασμενος ειναι κατα βαθος ο Γρηγορης, γιατι χανοταν στη σκια του Μπομπαινα.
Ειχε ενα απαισιο ξεκινημα τοτε που εκραζε τη Φανη, αλλα μετα ομολογουμενως ηρεμησε λιγο και εγινε καπως πιο συμπαθητικος, αλλα νταξ με τις βλακειες που ελεγε για τα πολιτικα κ τα σεξιστικα επεστρεψε δυναμικα.
Σταυρος, Πανος, Ιταλος, Χριστοφορος η αγαπημενη μου 4αδα συμπαθειας, και μετα ακολουθουν με βαση τα σκιλλς μονο Φανη, Ελπιδα, Νικητας.
Αν και μου ειναι ολοι αυτοι συμπαθεις, δε σου βαζω καρδουλα γιατι εφτυσες Τζοναθαν και Ελισαβεταρα 
Ο Μαριος μου θυμιζει τον Ανακιναρα στο Star Wars. Η (ανεξηγητη) αγαπη που εχει για τον Γρηγορη, τον κανει να χανει εντελως οποιαδηποτε λογικη ειχε, και να κραζει ανθρωπους χωρις λογο. Το οτι εχει τετοιο ερωτα για τον Γρηγορη βασικα, δυστυχως μετριαζει παρα πολυ την συμπαθεια που του ειχα.
Ο φωστήρας λέει να κάνουμε το ψάρι στα κάρβουνα…
Για να φαγωθεί ποτε ρε έξυπνε, ψάρι στο κάρβουνο θέλει να φαγωθεί μέσα σε ένα τέταρτο το πολύ από τη στιγμή που θα βγει.
Ναι ρε φίλε. Από την πρώτη στιγμή το είπα στη γυναίκα
Θα μπορούσε κάλιστα να είναι φώτο από την επιστροφή του Μπόμπαινα. Γυαλίζει το μάτι έτσι κι αλλιώς.
Μάριος με Φανή, πολύ δυνατό ντέρμπι για το πιο αντιπαθητικό και κακιασμένο άτομο εντός του διαγωνισμού.
Πόπη με Ελπίδα “τρώνε” κράξιμο ξεκάθαρα επειδή “δαγκώνουν” μαγειρικά, κόντρα σε ό,τι ανέμεναν οι ψωνισμένοι. Η μεν Πόπη αξιολογήθηκε λανθασμένα ως εύκολη αντίπαλος και η Ελπίδα ως αδύναμος χαρακτήρας, με επιρρέπεια στα λάθη. Τι ωραία, όμως, τους έχουν “κεράσει” έως τώρα;
Τους βλεπει ο Μπολος με τα κυαλια απο την κορυφη αυτου του βουνου στο οποιο βρισκεται.
Όντως, τον λησμόνησα.
Χωρίς Μπομπενα έχει πέσει αρκετά και πήραν αρκετό χώρο οι άλλοι δύο. Αλλά, ναι, παραμένει δυνατό χαρτί. Ειδικά αυτό το χαμόγελο…
Για να πούμε και κάτι μαγειρικό, να πω ότι με την πολέντα έχω βιώσει μία από τις μεγαλύτερες φολες/απογοητεύσεις σε εστιατόριο.
Β. Ιταλία, παραγγέλνω για κυρίως πιάτο με καλαμάρι σε μελάνι σουπιάς και πολέντα. Το ταίρι παραγγέλνει καρμπονάρα κι εγώ κοροϊδεύω ότι δεν ξέρει να διαλέγει κ.λπ.
Μιλάμε για ένα από τα πιο ουδέτερα/απογοητευτικά πιάτα που έχω δοκιμάσει ποτέ. Και το χειρότερο είναι ότι το ταίρι εμπίπτει στην κατηγορία “Joey doesn’t share food” και απολάμβανε χαιρεκακα τόσο την απογοήτευση μου, όσο και την χορταστική μακαρονάδα. Εντελώς υπερεκτιμημένη η πολέντα.
Σου αξιζε (!)
Για μενα οποιος πει την φραση “δεν ξερεις να τρως” και την εννοει στα σοβαρα, ειναι εντελως ασχετος απο μαγειρικη. Στο φαγητο δεν υπαρχουν κανονες, τα γουστα ειναι 100% υποκειμενικα. Ολα αυτα βγαζοντας εξω τις τεχνικες και τους λογους για τους οποιους οι συνταγες εχουν συγκεκριμενες αναλογιες, κανονες, θερμοκρασιες κτλ.
Για παραδειγμα, πιτσα με ζαμπον ανανα ΓΑΜΑΕΙ, και οποιος δεν το καταλαβαινει, μπορει απλα να μην την τρωει. Αλλα μεχρι εκει .
Εχασες τελεια ευκαιρια να την πεις φολεντα.
Συμφωνώ.
Το αστείο είναι ότι τρώω (σχεδόν) τα πάντα και έχω ακούσει ας το πούμε χλευαστικά σχόλια από “γκουρμεδιάρηδες” όταν λέω ότι για μένα τα σούσι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ή όταν υποστηρίζω ότι το να φάω (εγώ ε) ένα μενού από 58 πιάτα της μιας μπουκιάς αλλά και από “παραδοσιακούς” όταν λέω ότι σε γενικές γραμμές προτιμώ ένα καλό ψάρι από κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο.
Πολέντα έχω φάει 2 φορές νομίζω, όντως ουδέτερη αλλά οκ συνοδευτικό είναι, γενικα στα συνοδευτικά δε δίνω και πολλή βάση συνήθως. Το θέμα είναι, το καλαμάρι γαμούσε ή δε μασιόταν;
Όντως.
Συμφωνώ. Εγώ -και καλά τώρα- ήθελα εκείνη την ημέρα να την ψέξω, ότι θα πρέπει να διευρύνει τους ορίζοντές της και να επιλέξει κάτι που είναι λίγο δυσκολότερο να το βρει στην Ελλάδα. Πήγα κι εγώ να τα βάλω με το γυναικείο ένστικτο…
Ήταν ΟΚ. Εν γένει ήταν ένα μέτριο πιάτο που το τρως μόνο και μόνο επειδή το παρήγγειλες. Επίσης, να αναφέρω ότι προσωπικά προτιμώ το θράψαλο από το καλαμάρι, αν και οι περισσότεροι το θεωρούν πολύ κατώτερο.
Καλά είναι και τα θραψαλάκια, εν γένει λίγο πιο σκληρά αλλά η φήμη ότι είναι πολύ κατώτερα από τα καλαμάρια δεν ισχύει στο βαθμό που αναπαράγεται.
Επική κομπίνα σε Βαρβάκειο και άλλες ψαραγορές να παίρνουν τα πλοκάμια από μεγάλα θράψαλα και να τα πουλάνε ως χταπόδια καθαρισμένα από κουκούλα.
Κι εγώ team calamari είμαι όμως, τις προάλλες καθαρά δευτέρα έκανα ένα ντερέκι (1+ κιλο) πακεταρισμένο σε λαδόκολλα και αλουμινόχαρτο μαζι με διάφορα λαχανικά (πιπεριές, κρεμμύδια, μαραθόριζες), λουκούμι βγήκε.
Ριξε κι αλλη λασπη Καλλιοπη, μπορεις. Ευχομαι να φυγει επομενη.
Οσον αφορα τα αποπανω, καλαμαρια, θραψαλα, ολα υπεροχα. Και χταποδακι αν ειναι καλα μαγειρεμενο και οχι σκληρο, που δυστυχως ειναι πολυ συχνα προβλημα αν μιλαμε για ταβερνες, εστιατορια κτλ. Αστακοι, γαριδες, επισης προφανως λατρεια (βασικα τι επισης, στην κορυφη ειναι ο αστακος και η γαριδα απο ολα αυτα τα θαλασσια κατσαριδακια με πανοπλια), αν και σε λιγο πιο ψηλες τιμες αν μιλαμε για εξω (αλλα και για αγορα πρωτης υλης).
Ψαρια τα τρωω ΟΛΑ ανεξαιρετως, το μονο που δεν τρωω σε οτιδηποτε εχει να κανει με τους ωκεανους και τις λιμνες ειναι μυδια, στρειδια, γυαλιστερες και οποιαδηποτε τετοια αηδια σε μυξα που εχει οστρακο.
Mυδια σαγανάκι σοδομίζει κώλους.
Χαχχαχα ακραιο, γελασα με φραση 
Αλλα η αληθεια ειναι πως δεν εχω φαει ποτε κατι τοσο υπερεκτιμημενο.
Ειναι ενας τροπος να κανεις τα μυδια τουλαχιστον να τρωγονται απο το να τα φτυνεις.
Και παλι μπορω να σκεφτω 300 καλυτερα φαγητα στο λεπτο.
