Δεν καταλαβαινω γιατι δεν τραγουδαει μονο ο Τροι. Το παιδι εχει φωνη και απογειωνει το κομματι. Ο Ηinds δεν το χει ρε γμτ (ασε που ειναι ο πιο στριμμενος:p).
Παρατηρησε κανεις μια στροφη σε πιο παραδοσιακες φορμες του ροκ/μεταλ στο σολο η ειναι μονο δικη μου ιδεα? Ασε που πρεπει να ειναι ισως η πρωτη φορα που σολαρουν εναλλαξ οι δυο κιθαρες (υποθεση μου). Μαλλον σε θεμα παραγωγου το αποδιδω, αν και δε με χαλαει καθολου.
Στην εισαγωγη πρεπει να ακουγεται ukulele η μπαντζο. Πολυ ενδιαφερον.
Οι Μαστοντον ψαχνονται. Ας το καταλαβουν καποιοι.
Εδιτ: κι εγω δεν αντεξα…Μπλιδιν, παιζει να εχεις δικιο για τους Αξεπτ.
Είναι προφανές. Είναι ιεροσυλία για τον κύριο παραπάνω να αναφέρονται στο ίδιο ποστ οι λέξεις Mastodon και Accept (Μην πω και η ίδια η ύπαρξη των Mastodon) και φροντίζει να μας το υπενθυμίζει τρολάρωντας…
Ελπίζω να μην είπανε “θα γίνουμε φουλ τεχνικοί και δύσκολοι για να γ…σουμε ακόμη περισσότερο” και βγει μια μπούρδα, πράγμα που δεν πιστεύω (για το 2ο).
Δεν θα ακούσω ούτε ένα cd φέτος που να με ενδιαφέρει, θα το αγοράσω κανονικά και θα παίξει από το στερεοφωνικό μου. Με κακόμαθε το ίντερνετ, που σχεδόν ποτέ δεν προσέχεις τι ακούς στο πισί. Θα το αγοράσω και θα το λιώσω όπως έκανα με τους 2 προκατόχους του.
οι πορωμένοι Mastodon παίζει να ξενερώσουν στη μισή φορά που θα ακούσουν.
να 'ναι καλά ο Brendan O Brien που έκανε τον Brian Johnson να τραγουδήσει καλύτερα από τα τελευταία 20 χρόνια στα 60κάτι του.
ο άνθρωπος είναι υπερπαγωγάρα και έχει δουλέψει με φωνές όπως του Vedder και του Cornell δίνοντας πολύ βάση στις φωνητικές γραμμές. Είναι και πολύ καλός κιθαρίστας.
Για εμένα που ανέκαθεν γουσταρα τη μουσική, αλλά δεν παλευα ελάχιστα με τα φωνητικά των Mastodon είναι κάτι φοβερά θετικό. Ψιλοφαίνεται και στο Divinations.
Ανέλαβε και την παραγωγή στο νέο Killswitch Engage και περιμένω με μεγάλη αγωνία γιατί αυτών οι μελώδιές γραμμές γαμάνε έτσι και αλλιώς.
Αυτός και ο Raskulinecz (Rush, Foo Fighters, Coheed And Cambria, Trivium, Death Angel και πολλά άλλα) έχουν πάρει εργολαβίες στο rock/metal και βγάζουν τις καλύτερες παραγωγές.
Α, επίσης, προσωπικά το Blood Mountain δεν μπορώ καν να το συγκρίνω με προηγούμενες δουλείες τους. Άπειρα καλύτερο.
λες να χουμε ριζικη μεταλλαξη των kse???
περιμενω με ανυπομονησια
on topic
διαβαζωντας σημερα το terrorizer
αναφερει οτι το αλμπουμ ειναι αφιερωμενο στην αδερφη του dailor η οποια αυτοκτονησε σε ηλικια 14 χρονων και λεγωταν skye!!!
Εμενα το αγαπημενο μου ειναι το blood mountain,αλλα πιστευω το leviathan ειναι πιο ολοκληρωμενο.Το καινουριο αναμενεται να ειναι επιπεδου blood diamond.To divinations θα μπορουσε ανετα να βρισκεται στο προηγουμενο αλμπουμ.Το artwork μαρεσε πολυ,και σου δινει μια γευση για τα θεματα των τραγουδιων,περι τσαρων,ρασπουτιν και θεωριες του Χωκινς.
Προφανώς για το 1ο μπερδεύτηκες
Όσο για το 2ο, Hawking είναι το όνομα… και τα concepts ακούγονται παράξενα σε σχέση με τις προηγούμενες μυθοπλασίες με τις οποίες καταπιάστηκαν οι Mastodon, αλλά πιστεύω πως τα έχουν αξιοποιήσει δημιουργικά για τον ήχο τους.
Και άλλο ένα σχόλιο για το παραπάνω post:
Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος, άσχετα με το γούστο, να πει κανείς ότι το “Leviathan” είναι πιο ολοκληρωμένος δίσκος από το Blood Mountain. Είναι μεν άλλη μία δισκάρα (μετά το Remission), ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός (από την έντονη core-ίλα του Remission πάλι, παρόλο που’χε κι αυτό τις progressive στιγμές του) με την φανερή, πια, παρουσία prog στοιχείων στον ήχο τους, αλλά το Blood Mountain είναι ο δίσκος που έχει τα πάντα μέσα: Κοπάνημα, βρωμιά (Τα 2 πρώτα, Circle of Cysquatch, Bladecatcher), απίστευτες μελωδίες (το Pendulous Skin π.χ. είναι τρελή Floydιά), τεχνικίλα (Capillarian Crest), rockιά του στυλ Colony of Birchmen κτλ. Έχει με λίγα λόγια πληθώρα ηχοχρωμάτων ενώ οι διαθέσεις συνεχώς εναλλάσσονται. Δισκάρα μεν και το Leviathan, αλλά έχει μία συγκεκριμένη νοοτροπία όσον αναφορά τη διάθεση, σε παίρνει, σε βουτάει στη θάλασσα και σε βγάζει μόλις τελειώσει το Hearts Alive (το τελευταίο είναι τελείως διαφορετικό απ’τα υπόλοιπα του δίσκου). Στο Blood Mountain είναι σαν να ξεκινάς να ανεβείς ένα βουνό, στην αρχή σε κυνηγάνε, μετά κάθεσαι κάπου να χαλαρώσεις, μετά πάλι τρέχεις, μετά συναντάς κάτι περίεργα πλάσματα κλπ. κλπ. Υπάρχει αισθητή διαφορά σ’αυτό.
Η υποκειμενική πλευρά του ζητήματος είναι το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το τι ακούει σ’αυτούς τους δύο δίσκους. Εγώ απλά ήθελα να επισημάνω πως το Blood Mountain είναι πιο πολυδιάστατο και άλλη μία στάση στην σταθερά ανοδική πορεία που έχει η μπάντα απ’την αρχή της δισκογραφίας της.
