ακομα και τα πρωτα κομματια που ειναι πιο μικρα και “απλα”
κρυβουν μεσα τους φοβερες κιθαρες, σολο, μελωδιες
οσο δε για τα τελευταια επη οτι και να πω ειναι λιγο
δεν υπαρχει γενικα σημειο στο δισκο που να μην θελω να ακουσω-να τραγουδησω
είναι πόρωση ο δίσκος, πολύ συνερπαστικός (νέα λέξη, συναρπάζει και συνεπαίρνει). αν δεν είχα την εμπειρία του γκαγκάριν, πιθανότατα να έμπαινε στη θέση του leviathan στην 20άδα των 00s.
Ειναι [SIZE=“3”]ΔΙΣΚΑΡΑ[/SIZE], οποιος δεν το εχει ακουσει ας το κανει ΤΩΡΑ… Και θα κολλησει εγγυημενα… Και οχι και 8αρακι, καθαρο 10 με τονο κιολας και σιγουρα μεσα στους δισκους της δεκαετιας… Για εμενα μαζι με ακομα εναν στην πρωτη θεση…
νταξ
ειναι λογικο
κατι που εχει γινει ευρεως αποδεχουμενο
να μην ειναι ευκολο να του αποδοθει αυτο που του αξιζει
ιδιως οταν εχουν προηγηθει κολλοσιαιες δισκαρες σε αλλα στυλ
και ιδιως οταν το τωρινο μουσικο υφος ειναι πιο “ευπεπτο” σε σχεση με το παρελθον
ΑΛΛΑ
μιλαμε για δισκαρα!!
τρομερα δουλεμενη μουσικη
ΤΡΟΜΕΡΑ!πρεπει να κατσεις να το ΑΚΟΥΣΕΙΣ
οχι να ξαχνεις για τα τεραστια ριφς του παρελθοντος και την αγριοφωναρα που τσακιζε κοκκαλα
τωρα αν μοναχα αυτα σου κανουν κλικ αυτη τη χρονικη περιοδο ή καποιο αλλο ειδος μουσικης
οκ
αστο στην ακρη και ξαναπιαστο μετα απο μερικα χρονια
και γω μικρος πχ
προσπερναγα τους queensryche
γιατι στο μυαλο μου “δεν χωνανε” οπως αλλες μεταλ μπαντες
αλλα μετα απο καιρο την εφαγα για τα καλα…
@dude
και γω τωρα που το ξανακουω
ειμαι στο τσακ να το βαλω στα 20 καλυτερα των 00ς!!!
καλέ μου awake, ΕΓΩ όταν ακούω το δίσκο απογειώνομαι. από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο πάλλομαι στους ρυθμούς του ΚΡΑΚ ΔΕ ΣΚΥΕ. γούστα είναι αυτά, τι να κάνουμε. το ότι μετά από τόσο καιρό και τόσες ακροάσεις, ο δίσκος όχι μόνο δεν χάνει στα αυτιά μου, ε κάτι σημαίνει. δεν ηθελα να μου αρέσει, δε με έκανα να μου αρέσει, απλά μου αρέσει. πολύ.
τι συγκρίνεις τώρα με maiden fans (είμαι btw : P). 5 άτομα εκθειάζουν εδώ, σύνελθε!
ψ. έβαλες station αντι για enter στο δημοψήφισμα, κανονικά δεν έπρεπε να σου δοθεί ο λόγος :lol:
για μένα πλέον χωρίς ντροπές η κατάταξη είναι
Leviathan - Crack the Skye
Remission
Blood Mountain
awake η διαφορά μας είναι μάλλον ότι εμείς δεν χρειάζεται να έχουμε στο μυαλό μας floyd και κυκλοφορίες των 00’s όταν απλά ακούμε κάτι και μας αρέσει. οπότε άφησέ το, το 'χεις πιάσει από αλλού.
Nτάξει βασικά θεωρώ ότι υπάρχουν ελάχιστα (βασικά ίσως και να μην υπάρχουν) αντικειμενικά 10άρια σε οποιαδήποτε τέχνη. Κοινώς όλα είναι υποκειμενικά. Οπότε δε βρίσκω νόημα σε παραπάνω συζητήσεις/διαφωνίες. Κοινώς μη τσιμπάτε. Αγαπάμε εξελιγμενο μοντελο awake. Όποτε να μη μας τα χαλάει ε?
με maidenades ομως να τσακωνεστε! Αλλο η γραφικότητα αλλο η υποκειμενικότητα
υποκειμενικο ειναι το ματι σου!! οι μαστοντον δεν κανουν τεχνη, οι μαστοντον ειναι η τεχνη η ιδια!! ναι ειναι, μα τον ιβαν τον τρομερο και ασε μας να εκδηλωνομαστε τωρα που μας παιρνει γιατι μας βλεπω και μας σε 15-20 χρονακια να ποσταρουμε γραφικοτητες ολκης για την 17η δισκαρα τους!!! :lol::lol:
Αwake ξεκόλλα απ’το μυαλό σου, εντάξει είπαμε οκ, δεν ακούς μέταλ, αλλά οι Μάστοντον από πάντα ήταν όσο ΡΟΚ είναι και οι CLUTCH και οι ΒΙG BUSINESS. Αν δε το πιάνεις, έχεις μια τόσο δα ΘΕΜΑΤΑΡΑ.
Δεν έχει σχέση? Αφού κατά γενική ομολογία τα ροκ που ακούς, τα αποθεώνεις.
Ωραία λοιπόν να τα πούμε οι λοιποί ψυχάκηδες.
Οutlaw σόρυ, αλλά δεν είμαι τέλειος, μόνο οι Μάστοντον είναι. :lol: Λοιπόν, άρρωστε, έχεις δει Μάστοντον 5 φορές (Λονδίνο, Γκαγκάριν, Ελληνικό, και 2 φορές Μαλακάσσα. Θέλω να βάλεις το χέρι στην καρδιά και να μου πεις ποια ήταν η πιο ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ εμφάνισή τους. Ντάξει, εγώ ξέρω ποια θα πεις, για να καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι.
κοιτα στο λονδινο ακουσα λαιβ the bit & emerald, τους εβλεπα και πρωτη φορα, τους γνωρισα κιολας… εεε ζουρλαθηκα, μου πεσανε πολλα για ενα βραδυ
και επειδη μου εμεινε απο τοτε η ζουρλα, μεγαλειωδης ειναι μια εμφανιση που το σετ λιστ εμπεριεχει πολλα μεγαλειωδη κομματια… απο το crack the skye
Ομολογώ ότι βαριέμαι να ψάχνω στις προηγούμενες σελίδες, αλλά έχει αναφερθεί κανένας ότι για να καταλάβεις το δίσκο πρέπει να το έχεις ανάψει, να αράξεις και να σε ταξιδέψει σε άλλα αστρικά σύμπαντα;
Με αυτό τον τρόπο το συνέθεσε ο Brent και νομίζω ότι μόνο έτσι μπορείς να αντιληφθείς τον δίσκο στην ολότητά του…
Να΄ναι καλά ο Shavo που του έσκασε το μπουνίδι και άραξε εννιά μήνες με μια κιθάρα και σακούλες χόρτο…
Μακάρι τώρα να αρχίσουν ομαδικά τα LSD και να διαβάσουν το Fear and loathing in las vegas για να γράψουν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους…