Λογω πιεσης στην δουλεια και πιο περιορισμενου χρονου δεν το εχω ακουσει ακομα, αλλα χθες το αγορασα. Δεν βιαζομαι, ειμαι της διαδικασιας και η πρωτες φορες που θα το ακουσω θελω να ειναι αφιερωμενες εκει χωρις περιττες σκεψεις και αγχη.
Πολύ ίδιο… δίκιο έχεις φίλε. Άσε που το Kvelertak τα σπάει πολύ περισσότερο! Όπως και ναχει χορταστικό το νέο Μastodon.
Αδιαφορο αλμπουμ,αδιαφορο συγκροτημα
ευχαριστούμε για την ενημέρωση:!:
Αδιάφοροι δεν είναι με την καμία ακόμα και για έναν μπουζουκτσή σαν και τον προ-προ λαλήσαντα. Απλά δεν είναι και τρουμεταλ με την πεθαμένη πια έννοια του όρου.
Έχουν πέσει πολλές ακροάσεις από την στιγμή που έγινε διαθέσιμο. Συνεχίζουν στο ίδιο ύφος με το προηγούμενο. Ίσως για πρώτη φορά 2 άλμπουμ τους στην σειρά δεν διαφοροποιούνται και τόσο. Το The Hunt το παράτησα πολύ γρήγορα και δυστυχώς το ίδιο με βλέπω να κάνω και εδώ. Μου φαίνεται σαν να κάνουν ένα διάλειμμα διαρκείας, σαν να μην το ζορίζουν και τόσο μέσα στο studio ένα πράγμα. Δεν είναι κακό βέβαια απλά δεν μπορώ να ενθουσιαστώ και τόσο.
Το Asleep in the Deep μετά την 4-5 ακρόαση του άλμπουμ το είχα στο skip :dunno:
Οι άνθρωποι έγραψαν μουσικάρα! Πάνε για μέταλ δίσκος της χρονιάς όπως το 2011!
Ξεχώρησα The motherload, High Road, asleep in the deep, Ember city και Halloween…
Υ.Γ.: Το τέλος του Aunt Lisa είναι όλα τα λεφτά του τραγουδιού…
ε μα ναι!
Δεν ειναι απο τα πιο αγαπημενα μου συγκροτηματα αλλα η αληθεια να λεγεται…μιλαμε για ενα απο τα μεγαλυτερα συγκροτηματα της γενιας μας κ το αποδεικνυουν αλλη μια φορα με αυτο το δισκο…
Πιο κοντα στο the hunter χωρις την ψυχεδελεια που το διεκρινε ομως…
Το μονο που δν μου αρεσε ηταν το aunt lisa
Ηρθε η ωρα να πω και εγω επιτελους την γνωμη μου. Αφου εκανα ενα λιωσιμο-επαναληψη της δισκογραφιας τους τον τελευταιο καιρο, το ακουσα πριν 10 μερες. Περιμενα δισκαρα και για πρωτη φορα οσα χρονια ακουω την μπαντα μπορω να πω οτι ψιλοαπογοητευτηκα. Δεν το περιμενα, αλλα αυτη ειναι η αληθεια. Στην πρωτη ακροαση ειπα “η ιδεα σου θα ειναι, θελει λιωσιμο”, αλλα μετα απο παμπολες ακροασεις η γνωμη μου δεν εχει αλλαξει. Ο δισκος δεν ειναι κακος, ουτε καν μετριος, ειναι καλος αλλα εως εκει, δεν εχει το κατι παραπανω, κατι το υπερβατικο, αυτο το κατι που ειχαν οι προηγουμενες κυκλοφοριες της μπαντας. Πολλα generic σημεια και καποια κομματια μου φαινονται πραγματικα αδιαφορα.
Ας τα παρουμε απο την αρχη ομως. Η παραγωγη θεωρω οτι δεν ειναι οπως θα επρεπε, ειδικα στα φωνητικα, σε μερικα κομματια τα “θαβει” χωρις λογο, π.χ. στο ρεφραιν του Asleep in the Deep. Κατι αλλο που θεωρω λαθος τους ειναι να τραγουδαει σε τοσα πολλα σημεια ο Brann. Ο δισκος γενικα εχει ψυχεδελεια, εχει ατμοσφαιρες, αλλα δεν ειναι τοσο πρωτοκλασατο το υλικο οπως στις προηγουμενες κυκλοφοριες.
Στα θετικα ειναι η δουλεια στις κιθαρες, ο δισκος εχει μερικα φοβερα solo και καποια κομματια ειναι εκπληκτικα και σου θυμιζουν γιατι τους αγαπησες. Αγαπημενο μου κομματι το Chimes Αt Midnight που μου εχει κολλησει στο μυαλο απο την πρωτη ακροαση, ωραια ατμοσφαιρα, ωραια εναλλαγη στα φωνητικα μεταξυ Troy και Brent, εξαιρετικο το ρεφραιν και μουσικαρα, αλλαγες, κιθαρες, ντραμς, μπασο, τα παντα ολα λεμε… Κομματαρα. Ακολουθουν το High Road που ειναι ισως το πιο κλασικο Mastodon κομματι του δισκου, με τρομερο ρεφραιν και αυτο, το The Motherload που ειναι καργα ανεβαστικο και παιζει τον ρολο που επαιζε το Curl Of The Burl και το Ember City στο οποιο παλι εγραψαν υπεροχο ρεφαιν. Απο εκει και περα εχουμε το Tread Lightly που ειναι καλο χωρις ομως να ενθουσιαζει, το Once More 'Round The Sun το οπoιο μπαινει ωραια στο κουπλε, αλλε στο ρεφραιν τα χαλαει και γενικα μετριο, το Asleep In The Deep που η παραγωγη στο ρεφραιν χαλαει το κομματι που ενω στην αρχη εχει μια ιδιαιτερη μελαγχολικη ατμοσφαιρα που σου τραβαει το ενδιαφερον, στην πορεια σου αφηνει την πικρη γευση οτι δεν ειχε την κορυφωση που θα του αξιζε. Το Feast Your Eyes καλο με το σημειο
“See the red
All I know is
See the red
Watch it flowing”
να ξεχωριζει αλλα και παλι ειναι φαση Tread Lightly, δηλαδη καλο αλλα δεν σε ενθουσιαζει για Mastodon. Το Aunt Lisa ειναι περιεργο κομματι, δεν με τρελαινει στο συνολο, αλλα εχει ωραιες εναλλαγες στην μουσικη και προσωπικα το τελος με τις cheerleaders αν και καπως κουλο, εχει φαση. Το Halloween το βρισκω αδιαφορο, εχει φαση μονο η μουσικη και τα φωνητικα στο κουπλε και το Diamond In The Witch House ειναι το πιο αδιαφορο του δισκου και καπως κουραστικο θα ελεγα.
Οποτε εχουμε στο συνολο 4 φοβερα κομματια (Chimes At Midnight, High Road, The Motherload, Ember City), 2 αρκετα καλα (Tread Lightly, Feast Your Eyes), 2 μετρια με ενδιαφερον (Aunt Lisa, Asleep Ιn Τhe Deep) και 3 μετρια εως αδιαφορα (Once More 'Round the Sun, Halloween, Diamond In The Witch House). Για δισκο των Mastodon τα πραγματα θα μπορουσαν να ειναι κατα πολυ καλυτερα.
Θα πεσουν πολλες ακροασεις το καλοκαιρι και ισως με τον καιρο καποιες αποψεις να αλλαξουν, αλλα το περιμενα πως και πως και αν και καλο, ηταν κατωτερο των προσδοκιων.
Νομίζω είναι ένα κλικ κατώτερο συγκριτικά με το The Hunter και το συγκρίνω με το Blood Mountain όχι ηχητικά αλλά ως χρονικό σημείο κυκλοφορίας.
Και τα δύο προήλθαν μετά από απίστευτους δίσκους και μπορεί να λίγο πιο κάτω συνθετικά αλλά μας θυμίζουν πόσο γαμάτη είναι αυτή η μπαντάρα και ποιος είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος του metal σήμερα.
Ριφάρες, δουλεμένα φωνητικά, περίπλοκες συνθέσεις, πιασάρικα σημεία, νέες εμπνέυσεις και χαβαλές (Aunt Lisa), όλα είναι εδώ μέσα.
Αυτό λειτουργεί είναι η αλήθεια εις βάρος τους στις ζωντανές εμφανίσεις (που είναι κατώτερες της αξίας τους και τα έχουμε πει πολλές φορές) γιατί υπερφορτώνουν τα τραγούδια με κιθάρες και δεν μπορούν να βγάλουν τον ίδιο ήχο ενώπιον κοινού.
Στα καλύτερα της χρονιάς διαδικαστικά, άλλη μια φορά.
Δισκάρα στο χαλαρό πάλι για τους Μαστόδοντες, δεν με απογοητεύουν ποτές, μάλλον η καλύτερη σύγχρονη μεταλ μπάντα σήμερα, με την κλασσική έννοια του όρου
λαηβ σε κλειστό χώρο θέλουμε όπως τον Δεκέμβρη του 2005 στο Gagarin που είναι και η μοναδική φορά που τους έχω δει ζωντανά.
Κατά τα άλλα, αναμένω επικό έπος από τους Primordial για να κλείσει η χρονιά σωστά, σε επίπεδο “μεγάλων” κυκλοφοριών (το underground είναι άλλο)
ωχ…
αχ και βαχ
Σε σχέση με τον προκάτοχο, και εμένα μου φαίνεται οτι χάνει κάπως. Αλλά έχει και αυτό ενα Motherload, ένα High Road και ένα Once More 'Round The Sun. Δεν θες και πολλά!
Δεν ξέρω αν τελικά είναι καλύτερος ή όχι από τους προηγούμενους αλλά αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι ο κάθενας έχει τα δικά του αγαπημένα κομμάτια. Ο Ανγκους π.χ λέει τα Once more round the sun, halloween και diamond… αδιάφορα, ενώ για μένα παίζει να είναι τα καλύτερα του δίσκου ξέρωγω.
Άντε και στον επόμενο δίσκο με πολυφωνικά μέρη όπου θα τραγουδάνε και οι 4 ο ένας πιο ψηλά από τον άλλον μέχρι κάποιος να κοκκινίσει και να σκάσει
Επαναλαμβάνω
Ειδικά στο συγκεκριμένο τραγούδι, αν τα φωνητικά τα έκανε ο Brent θα ήταν 100% πιο Mastodon.