θα συμφωνησω απολυτα με τον κιρατζο(και εμενα το χταποδι δεν μ αρεσει).για μενα παντως μαλλον παει για δισκος της χρονιας.
ειμαι ο μονος που ελπιζει στο επομενο δισκο μονο ψυχεδελειες στυλ creature lives?:roll:
Αν κάνουν κάτι τέτοιο θα χάσουν το 90% των οπαδών τους.
Και όχι, εμένα μ’ αρέσει (πολύ) το Creature Lives. Αλλά.
ναι ξερω γω δεν εχεις αδικο,αλλα ηδη ατομα που γουσταρουν και προσκυνουν το remission αυτο δεν τους ειπε τπτ.οποτε ηδη εχουν “χασει
” οπαδους.
(καλα αυτο το χανω οπαδους ειναι σχετικο παντως.τα παλια ειναι παντα εκει και περιμενουν για οποιον τα θελει.απλα μαλλον ταιριζει οτι δεν ενδιαφερονται για την κατευθυνση που παιρνουν.γνωμη μου παντα)
Έλα ρε, καμία σχέση. Στο Remission ήταν μια underground mathcore/metal μπάντα. Με τη στροφή τους μετέπειτα έχασαν κάποιους από τους ούτως ή άλλως λίγους οπαδούς τους αλλά κέρδισαν πολλαπλάσιους. Και το “χάνω οπαδούς” δεν είναι και πολύ σχετικό, συγκεκριμένα πράγματα συζητάμε, “οπαδός” δε σημαίνει “άκουγα κάποτε μια μπάντα, μετά το πήγαν αλλού και σταμάτησα να ασχολούμαι αλλά ακόμα ακούω τα παλιά τους οπότε κλάην”, αλλά αντίθετα είναι εκείνος που ακολουθεί από κοντά μια μπάντα σε κάθε καινούρια κυκλοφορία της. Στην πρώτη κατηγορία είναι προφανές ότι ανήκουν άτομα όπως ο Νομιστεράκης, ο Μπλήντιν κτλ., οι οποίοι σαφώς και δεν είναι οπαδοί των Μastodon πια. Να πω την αλήθεια κι εγώ δε θεωρώ τον εαυτό μου οπαδό των Mastodon. Μάλλον ήμουν μέχρι και το Blood Mountain, από κει και μετά η φάση είναι λίγο-πολύ “ΟΚ για να δούμε”. Βέβαια έχω την αίσθηση ότι τέτοιες διαδικασίες είναι τελικά στη φύση αυτής της μπάντας. Και η ευρεία αναγνώριση της περιόδου που κορυφώθηκε στο Crack the Skye, αλλά ακόμα και το cult status που είχαν αποκτήσει τότε με το Remission, είναι περισσότερο συγκυριακά φαινόμενα, γιατί οι ίδιοι κατά βάθος είναι μια μπάντα που το μόνο που θέλει είναι να πειραματίζεται και να βγάζει κάθε φορά κάτι άλλο, σε αντίθεση και με τους Νομίστερς, Μπλήντινς, Γράκχους, Ίγκνοραντς κτλ. που θα ήθελαν να παίζουν μια ζωή μαθίλες αλλά και με τη μεγάλη πλειοψηφία που θα ήθελε να βγάζουν δίσκους σαν το Leviathan και το CtS. Έχω την εντύπωση ότι ο πραγματικός οπαδός των Mastodon είναι ο οπαδός τύπου Red Rum που μονίμως συναρπάζεται περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο κάνουν το εκάστοτε πράγμα και όχι από το “τί” κάνουν. Και νομίζω ότι αυτοί οι οπαδοί είναι πολύ λιγότεροι απ’ αυτούς που έχουν αυτή τη στιγμή. Όσο για μένα, νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια έχω καταλήξει στο ποιά είναι η σχέση μου με τους Mastodon: είναι μια μπάντα που δεν παίζει πλέον τη μουσική που θέλω ν’ ακούω εγώ στο σπίτι μου, αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν τόσο καλά που πάντα θα τους ακούσω και τις περισσότερες φορές θα μένω ευχαριστημένος. Αυτά.
γρακχε ανατρεχω συνεχεια σε παλια σου ποστς, γιατι γραφεις υπερκαυλαντικα πραματα. και ο τροπος που βαζεις σε μια ραχοκοκαλια αυτα που θες να πεις ειναι καργα φανταστικος. το θεμα ειναι οτι η κακη κατηγορια των μαστοντον οπαδων ειναι τα φανμποηζ οπως ανγκους <3 που και πορδες με ριβερμπ να σου εκαναν θα προσκυναγανε τη (νεα παλι) κατευθυνση. και παιζοντας σου ενα stargasm το οποιο δεν ειναι και δικια τους φαση εδω που τα λεμε, να βγαινεις εκτος εαυτου και να ζητωκραυγαζεις τη (νεα παλι) δισκαρα.
Ποιανού είναι η φάση και δεν μπορεί καμιά μπάντα να παίξει αυτά που καυλώνει να παίζει;
Σε ποιά μπάντα ανήκει κάθε είδος,να ξέρουμε
Το να μην αρέσει ο δίσκος το καταλαβαίνω, αλλά το ‘δεν είναι δικιά τους φάση’ πάλι…
Εντελει, καλως η κακως, ειναι θεμα μουσικου μπαγκραου. Εσυ ακους το Stargasm και καταλαβαινεις οτι δεν ειναι δικια τους φαση. Για αλλον ειναι νεα μουσικη κατευθυνση στο μεταλ. Για τη δικη του οπτικη, δεν εχει κανενα λαθος. Αλλη η εκπληξη του να ακους κατι που δεν εχεις ξανακουσει και αλλο να ακους κατι που παιζεται τη σημερον εποχη απο πολλες αξιολογες μπαντες.
Και εντελει υπαρχει καποιο γνωστικο επιπεδο απο το οποιο κι επειτα εισαι σωστος; Σαφως και οχι.
Και δε μιλαω για τον ανγκους. Μιλαω για το χασμα που αναποφευκτα υπαρχει οταν 2 ανθρωποι μιλανε για αυτο που ακουνε. Γενικα αυτο το χασμα μπορει να ειναι αμελητεο, ομως σε μεηνστρημ δισκους (που αφορουν πολυ ετεροκλητο κοσμο εννοω) οι οποιοι ταυτοχρονα επιχειρουν να μην παιζουν μεηνστρημ μουσικη, το χασμα μεγεθυνεται παρα πολυ και εχουμε χαριτωμενιες.
Εγω τ’ ονομαζω το φαινομενο Ουλβερ. Δηλαδη το φανταστικο σεναριο κατα το οποιο καποιος που εχει ακουσει 1000 ηλεκτρονικους δισκους στη ζωη του παει να μιλησει με τον μεταλλα που εκθειαζει Perdition City.
Ενηγουεη, ετσι οπως βλεπω εγω την αντικειμενικη μου αληθεια, το The Hunter ειναι πολυ καλος δισκος, πολυ δουλεμενος και φανερωνει μπαντα που δεν επαναπαυτηκε, ενω ταυτοχρονα μελετησε πολυ σωστα την επομενη κινηση της -και εμπορικα και καλλιτεχνικα, κυριως εμπορικα βεβαια. Παρολα αυτα, δεν παυει να ειναι χειροτερος απο CtS. Για Leviathan δε μιλαμε. Το Remission ειναι για τους Νομιστερακιδες του κοσμου. <3
Έλεγα να μην γράψω εδώ, αλλά με αφορμή αυτό το ποστ λέω να κάνω ένα γενικό σχόλιο.
Το νέο δίσκο δεν τον έχω ακούσει πέρα από 3 κομμάτια που άκουσα τυχαία στο γιουτιούμπ και δε με ψήσανε να προχωρήσω παρακάτω, επειδή είμαι απ’αυτούς τους γαμάτους τύπους που τους γνώρισαν (και αγάπησαν) στο ρεμίσιον. Οκ κίντιν’, απλά για να ξεκαθαρίζουμε πριν αρχίσουν πάλι οι τσακωμοί όπως στο κρακ δε σκάι, όσοι ψάχνουμε τη μουσική μας στο αντεργκράουντ, και κατά συνέπεια γνωρίσαμε τους μάστοντον [I]τότε[/I], δεν το κάνουμε για να φαινόμαστε οι σούπερ γαμάτοι που ακούμε περίεργα που εσείς οι φλόρι δε τα κσέρετε, αλήθεια. Το κάνουμε γιατί οι αντεργκράουντ μουσικοί είναι παιδιά σαν εμάς, έχουνε τις ίδιες ανησυχίες με μας, και αυτό βγαίνει στο βάιμπ της μουσικής που βγάζουνε.
Οι σημερινοί μάστοντον δεν είναι πια μια αντεργκράουντ μπάντα, είναι μια μέηνστριμ μπάντα και έχει αυτό το βάιμπ στη μουσική της. Το μπλαντ ήταν μετριότατο, το κρακ ήταν καλό, αλλά πλέον δεν είχε στοιχεία να ταυτιστώ μαζί τους, δεν έβρισκα πια κομμάτια του εαυτού μου στη μουσική των Μάστοντον, το ίδιο συνέβη και σε όσα κομμάτια άκουσα από το καινούριο. Δε λέω πως ξεπουλήθηκαν και σκατά_στους_μάστοντον, ίσα-ίσα χαίρομαι που γίνανε μεγάλοι, απλά πλέον με τους μάστοντον νιώθω όπως όταν βλέπω μια παλιά σχέση μου να βγάζει βόλτα το παιδάκι της. Χαίρομαι που κατέληξαν έτσι τα πράγματα, αλλά πλέον δεν έχει θέση στη ζωή μου.
Αυτά. Ίσως κάποια στιγμή να τον ακούσω ολόκληρο το δίσκο.
Η πιο ξηγημένη απάντηση μέχρι στιγμής απο αυτούς που δεν ακούν πλέον μάστοντον
Συμφωνώ με το 87 βασικά. Αυτή είναι η κατάσταση με τους Mastodon σήμερα, τους ακούνε (ή τέλος πάντων ασχολούνται λίγο ως πολύ μαζί τους) άτομα που δε συναντιούνται πουθενά στις προτιμήσεις τους. Πλάκα έχει! Πάντως το Stargasm ούτε κι εγώ είμαι σίγουρος τί φάση είναι. Βασικά δε θυμάμαι και πώς πάει να πω την αλήθεια, γιατί αυτή την περίοδο ακούω άλλα πράματα και το Hunter το χω αφήσει στην άκρη. Τεσπα.
Νομίστερ και Μπλήντιν: <3 <3 <3
Πάντως, το Aqua Dementia που το άκουγα σήμερα στο αμάξι οδηγώντας με βροχή ήταν για άλλη μια φορά μεγαλειώδες…
[SPOILER]Eίπα κι εγώ τη μαλακία μου για να χαλάσω το θρεντ. :bleh:
Σοβαρά τώρα, δεν το έχω ακούσει ακόμη το Hunter αλλά συντάσσομαι με Bleedin.[/SPOILER]
βρε παιδια,βρε παιδια
εγω προκαλεσα ολον αυτο το κατεβατο ποστ?:oops:
κατ αρχας θελω να πω πως σεβομαι πολυ χρηστες οπως ο βληδιν πχ που εχουν ακουσει απειρα περισσοτερη μουσικη απο εμενα,αλλα σχολια οπως τους γνωρισαμε στο ρεμισιον,που ηταν αντεργκραουντ τα ακουω βερεσε λιγο.δλδ εγω που οταν βγηκε το ρεμισιον ημουν 12 χρονων και τους γνωρισα στο κρακ δε σκαι και τους λατρεψα δεν πρεπει να ακουω και τα παλια τους?τεσπα καπως ετσι επιασα τα ποστ σχετικα με παλια και καινουργια.μπορει να μην καταλαβα τι εννουσε.
το οτι οι μαστοντον εχουν γινει μεινστριμ δεν το αμφισβητει κανεις.το πε και ο μπραν στο χαμερ.“παντα αναζητας περισσοτερο κοσμο να ξερει τα τραγουδια σου”.αλλα οσο αυτα τα τραγουδια ειναι γαματα ειναι κακο να ακουγονται,γιατι αλλιως ξεκινησαν?
γρακχο εσυ με μπερδεψες λιγο με το σεντονι σου:p
αφενος λες οτι αν κανουν ενα αλμπουμ με ψυχεδελειες θα χασουν τους οπαδους τους,αφετερου λες οτι κανονικοι οπαδοι ειναι τυποι ρεντ ρουμ που γουσταρουν τα παντα γιατι τους αρεσει ο τροπος που παιζουν το καθε τι.αρα γιατι να τους χασουν με μια εκ νεου διαφορετικη κυκλοφορια?
Ναι, όντως δεν κατάλαβες.
Γιατί αυτός έγραψε για τον εαυτό του και γενικά εμάς που τους μάθαμε με το Remission, όχι για σένα και τους υπόλοιπους που τους μάθατε τα επόμενα χρόνια. Το μόνο που λέει είναι ότι οι Μάστοντον έπαψαν να τον εκφράζουν εδώ και 8 χρόνια, όχι ότι εσύ δεν πρέπει ν’ ακούς τα παλιά!
Αυτό πάλι πραγματικά δεν το πε ΚΑΝΕΙΣ.
Μαν, δε με προσέχεις.
πωπω πονοκεφαλιασα και εχω ξυπνησει νωρις:wacko:
νταξ ποστ βληδιν καταλαβα οτι πιθανον να μην το πιασα,αλλα το γραψε περιεργα οποτε σορρυ.
θελω σου να κανω μια ερωτηση σχετικα με το ποστ σου αλλα αν την κανω εδω ξεφευγουμε.εχεις πμ να σου στειλω?:lol:
Ναι! Χτες έφερα μάστορα και μου φτιαξε. Στείλε. 
Το έκανα εικόνα. με το μπρέντ. στα ρόζ. και τον μικρό βράν με πιπίλα.
Padrino18 σαγαπώ.
||
||
\/Με αυτους τους Mastodon ολο μπλα μπλα ειστε ρε γμτ για εκεινο το αλμπουμ το ενα το αλλο,σκαστε και ακουστε μουσικη…πποοο ενα Hooker with a penis σας χρειαζεται να στρωσετε και σας…ουστ απο δω
Δεν είμαστε έτσι μόνο με αυτούς τους Μάστοντον αλλά με όλους τους απαυτούς και με όλη τη μουσική γενικά. Αλλά ξέχασα, αυτές οι συζητήσεις είναι βαρετές, η κουβέντα για τη μουσική πρέπει να περιορίζεται στο “αυτό γαμάει”, “τί λες ρε αυτό είναι μαλακία, το άλλο γαμάει”. ΟΥΓΚ.
Τελικα αυτό το mainstream πρέπει να πεθάνει??
Αν αποθάνει και μείνουν οι μπάντες που αξίζουν απ’ αυτό, χαλάει κανέναν;