εσύ δηλαδή συμφωνείς με εμένα…
Ε, είναι ψιλοsafe από την άποψη ότι ξεκινάει με κομμάτι σαν το Black Tongue που γλυκοκοιτάζει Leviathan και στο σύνολο των συνθέσεων, χωρίς να είναι κάτι άσχημο αυτό -ίσα ίσα- συνδυάζει κλίμα CTS με ολίγη από τα πρώτα. Safe κίνηση ως προς την ευρύτατη αποδοχή του CTS, όχι όσον αφορά την συνθετική τους ικανότητα και ευστροφία.
Εξάλλου είπαμε, το θεωρώ όπως και να’χει καταπληκτικό άλμπουμ και έχει και τις αναφορές του στον mastodon ήχο όπως τον μάθαμε, άσχετα αν τον έχουν απλοποιήσει σε σχέση με τις υπερβολές του Blood Mountain φερ’ειπείν. Από την πρώτη ακρόαση κιόλας παίζουν μπάλα ως Mastodon και είναι αναγνωρίσιμο, ακόμα και κοιτούν σαφώς σε μια πιο καθαρή rock κατεύθυνση. Σίγουρα βαδίζουν πλέον με βεβαιότητα σε πεδία που θα μπορούσαν να παρασυρθούν. Το The Sparrow πχ είναι εκπληκτικό κομμάτι από μόνο του και ίσως να δείχνει το δρόμο καλύτερα από τις ανάλογες στιγμές του CTS. Και λέγοντας μακριά από την τελειότητα των 2 πρώτων, δεν εννοώ ότι χάνει αναγκαστικά σε ποιότητα, απλά όταν βγήκε το Leviathan πχ, κανείς δεν περίμενε αυτό το έπος και επομένως απέκτησε κατευθείαν ένα Α status ρε παιδί μου. Τώρα, το Hunter το περίμεναν πολλοί. Άλλοι για να το αποθεώσουν, άλλοι για να κράξουν την στροφή τους.
Ο δισκος που ακουσα τις περισοτερες φορες φετος αν και λογο πανελληνιων δεν προλαβα να ακουσω και πολλα 
Δεν θα κατσω να αναλυσω αμα οι Μαστοντον ειναι τρου ή μαινστριμ και αλλες παπαριες …
Ολα τα κομματια ειναι ενα και ενα εκτος απο το Octopus has no friends που δεν το αντεχω πραγματικα [-X
The Sparrow , The Curl of the Burl , Stargasm τα καλυτερα μεσα στον δισκο
Εγω προσωπικα γουσταρω αυτην την αλλαγη που εχουν οι Μαστοντον απο το C.T.S και μετα χωρις να χαλιεμαι για το παρελθον τους που επισεις γουσταρω … Στο κατω κατω μουσικοι ειναι οπουν θελουν πανε.
Αντε και κανα live σε Κλειστο χωρο γιατι Μαστοντον+Μαλακασα δεν παει αλλο [-X
Καλύτερα έτσι
…και στο Ελληνικό, χάλια ήταν…μάλλον μόνο Γκαγκάριν…αλλά το γράφω κιεδώ, δεν ξερω για πιο λόγο, μας έρχονται μόνο σε φεστιβάλ, στη Μαλακάσα
…υπάρχει πια και η πλατεία νερού
:):!:
Εμενα παντως δεν μου φαινεται safe η αποφαση να απλουστευσουν τις δομες των κομματιων, απλα ετσι θελησαν να το πανε. Υπαρχει ρισκο σε αυτη την αποφαση.
Μεσα στον δισκο υπαρχουν σημεια που θυμιζουν ολους τους προηγουμενους, αλλα χωρις να ειναι αντιγραφη, υπαρχει εντονη μελαγχολια σε καποια κομματια, γενικα ο δισκος εχει απ’ολα. Ειναι πληρης με 13 διαφορετικα μεταξυ τους κομματια για ολα τα γουστα. Ο καθενας μπορει να εχει διαφορετικα προσωπικα αγαπημενα απο τον δισκο και αυτο λεει πολλα. Απο εκει και περα το ειχε πει και ο Brann σε συνεντευξη οτι δεν θα εγραφαν κατι σαν το Remission πλεον γιατι εξελιχθηκαν και εχουν κανει πολλα βηματα μακρια απο αυτο. Και προσωπικα δεν με χαλαει καθολου. 5 δισκαρες η μια διαφορετικη απο την αλλη με τον ολοδικο τους χαρακτηριστικο “Mastodon ηχο”. Και κανεις δεν μπορει να προβλεψει πως θα ειναι ο επομενος, ποτε δεν μπορεις να ξερεις με αυτους.
Δεν το βαριέσε με τίποτα αυτό τον δίσκο… Έγραψαν σπουδαίες μελωδίες οι ανθρώποι…
Την Τετάρτη (30 Νοεμβρίου) το βράδυ ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για την 54η ετήσια απονομή των βραβείων Grammy
«Best Hard Rock/Metal Performance» υποψήφιοι είναι οι εξής:
Dream Theater - On The Backs Of Angels
Foo Fighters- White Limo
[B]Mastodon - Curl Of The Burl[/B]
Megadeth - Public Enemy No. 1
Sum 41 - Blood In My Eyes
Νομίζω ή οι Megadeth ή αυτοί. Btw αυτοί οι Sum 41 υπάρχουν ακόμα?
Μεγαλο κολλημα ο δισκος, δεν τον εχω βαρεθει καθολου απο οταν βγηκε. Και πολλα τραγουδια που μου αρεσαν απο την αρχη μεγαλωνουν και αλλο με τον καιρο και μου αρεσουν ακομα περισσοτερο… Αυτο θα πει συνθετικο ταλεντο.
(Και) Φέτος η χρονιά των mastodon ; 
Eίμαι στη φάση ανακάλυψης ακόμη, μου είναι καινουριο φρούτο το the hunter.
Χθες είχα ένα debate με φίλο, ο οποίος με αποκάλεσε παρανοϊκή groupie του Coleman, αλλά εγώ σε σημεία (συγκεκριμένα στο refrain του Octopus και στα κουπλέ του All the heavy lifting) έχω συστηματικά τρελό deja vu Killing Joke εποχής Hosannas. Κυρίως στα φωνητικά, αλλά όχι μόνο. Δεν ειν’ απίθανο, δεδομένων των κοινων ιστορικομουσικών αναφορών και των δύο άλμπουμ.
Κανείς? :-k
Σωστή λέξη, [B][U]κανείς[/U][/B] δεν είναι τόσο ερωτευμένος με τους Mastodon όσο η αφεντιά μου.
Ξέρω πως θα έρθει μια μέρα που θα ακούσω Mastodon σοβαρά,και πως θα μου αρέσουν.Αλλά δεν αντέχω συνήθως αυτό το ξαφνικό hype που περιβάλει κάποιες μπάντες.Και νιώθω πως πολλοί “ξένοι” που σε λίγο καιρό δεν θα δίνουν δεκάρα ασχολούνται για “την φάση”.Σχεδόν πάντα με αποθάρρυνε αυτό από το να ασχοληθώ με κάποιες μπάντες.
Πάενε άκου το The Hunter, ναι είναι τόσο καλό όσο το Familiar Places, εγγυώμαστε προσωπικά.
ΟΚ,λοιπόν,όταν καταλλαγιάσει ο ενθουσιασμός για Danava θα ακούσω.
Ποιές είναι αυτές;
Έχω second thoughts για το heavy lifting πάντως, χρειάζομαι κι άλλες ακροάσεις.
Οι Zeppelin
Και τα δυο άλμπουμ που συνεκρινα κατα κάποιο τροπο (hosannas from the basements of hell και the hunter) είναι ουσιαστικά (εν μερη τουλαχιστον) μουσικές αποδομησεις και επαναδομησεις 70s classic/heavy/space rock επιρροών.
Πάντως το γεγονός οτι ένα αλμπουμ με εχει απασχολήσει τόσο πολυ διανοητικά, το χαίρομαι. Μεγάλο ρησπεκτ στους μαστοντον που μπορούν να το κατορθώσουν αυτο. Και αυτο χωρίς να μπορώ να αποφασίσω ακόμη το βαθμό στον οποίο μου αρέσει το the hunter.
Χμ, καλή σκέψη αυτή.
Συμφωνώ απόλυτα. Τελικά φαίνεται πως οι 70s classic/heavy rock επιρροές (κυρίως με blues ρίζα ή διάθεση) στη σύγχρονη εποχή συνοψίζονται κατά κύριο λόγο στις λέξεις Led Zeppelin. Έμφαση στο heavy συνιστά μπόλιασμα με Sabbath (δε γίνεται αλλιώς) και πιο space αποκλίσεις απαιτούν (τουλάχιστον) ολίγη από Pink Floyd.
Αυτά χοντρά-χοντρά. Και το The Hunter έχει μπόλικη ποσότητα και από τις τρεις μπάντες. Ή ίσως αποτελεί μία από τις καλύτερες μίξεις των τριών πιο απαραίτητων και σημαντικών συστατικών στη rock μουσική (προσωπική άποψη).