Νομιζω οτι μετα απο 3-4 μερες απανωτων ακροασεων εχω καταληξει σε καποιο συμπερασμα
Αξιολογος/αξιοπρεπης δισκος,σαφως ανωτερος απο το διεκπεραιωτικο/βεβιασμενο/δυσκοιλιο “UN”
Ok,δε φτανει στο επιπεδο του σπουδαιου κατ’εμε “The system has failed”,αλλα ειναι πολυ πιο εμπνευσμενο απο πατατουλες τυπου “The World Needs A Hero”
Σημασια εχει οτι ως εδω την καταβρισκω ακουγοντας το,εστω κι αν δεν ειναι το νεο καουνταουν,τι να γινει?
Το “Bite The Hand” μου χει κολλησει ασχημα ,το ομωνυμο ειναι καταπληκτικο,τα 44 λεπτα θαυμασια και το καψουροτραγουδο βρηκε στοχο,ευτυχως.
Κατα τα αλλα,δε βρηκα κακο κομματι.Αυτα
O Μustaine ακούγεται όντως κάπως.Ο ήχος drums και μπάσου κακός.Κάποια solo,αν και άρτια τεχνικά,κάπου χάνουν.Το 1340,Endgame και This Day we Fight έχουν riffs βγαλμένα από τις καλύτερες εποχές του γκρουπ.Γενικά όμως ο μέσος όρος των τραγουδιών είναι υψηλός και με τραβάει πολύ να τον ακούσω ξανά και ξανά.Επίσης με έκανε να θέλω να ακούσω Slayer,Αnthrax κτλ μετά από χρόνια.Α!Και όταν άκουσα πρώτη φορά το The Hardest Part… σκέφτηκα “τι διάολο είναι αυτό?”.
To the hardest part μου θυμισε youthanansia και μ αρεσε κατευθειαν(false fan mode off)…Το torture που ακολουθει τα σπαει ενω εχει ανεκτους στιχους και χοι αυτες τις απαραδεκτες ιστοριουλες του μαστειν που εχω βαρεθει…Ξεχωρισα και το ριφ του 132ο…Συγκρισεις οχι ακομα…θετικες εντυπωσεις προς στιγμην…
πολυ θετικες εντυπωσεις μεχρι τωρα, σιγουρα ανωτερο του abominations
πρεπει να ειμαι ο μονος αλλα αυτα που ξεχωρισα ειναι 44 minutes (ωραιο ρεφραιν),bodies (ρεφραιν βγαλμενο απο youthanasia), how the story ends (και αυτο φερνει σαν κομματι σε youthanasia οπως λεει και ο κιρατζος) και το hardest part ωραιο κομματι
αν και το πραγματικο headbanging επεσε με το dialectic chaos
Σκατα ειναι το εξωφυλλο,το περιεχομενο μας ενδιαφερει ετσι και αλλιως.
Παει ο καιρος που οι μεγαλες μπαντες ειχαν εκεινα τα ωραια εξωφυλλα ζωγραφισμενα στο χερι.
Μας εχει φαει το φωτοσοπ!
Ο Μαστειν πρέπει να κόψει λίγο την θρησκεία και να πιάσει πάλι την κόκα μπας και βγάλει κανά δίσκο της προκοπής.
Μεγάλη βαρεμάρα ο δίσκος, ειδικά τα σόλο είναι εμετικά, αλλά πάνω απ’ όλα με απογοήτευσε ο τρόπος που τραγουδάει.
Αφού μια χαρά σκατένια χροιά έχει ο βλαμμένος και γουστάρουμε, ποιος του πε να προσπαθήσει να τραγουδήσει κανονικά και μας ξενερώνει?
έντιτ: συνυπογράφω τα λεγόμενα Deathster για το εξώφυλλο του δίσκου και γενικά.
Καλά τώρα να πείς ότι τα σόλο είναι εμετικά δεν το λες, να πεις ότι είναι ψιλοαδιάφορα το καταλαβαίνω, αλλά ο nihilist είχε θάψει τους astral aeon όταν σε όλα τα άλλα σχετικά sites είχε πάρει γαμώ τις κριτικές οπότε…
Πικρή αλήθεια για πολλούς καλλιτέχνες metal και μή, είδικά αν αντικαταστήσεις την κόκα με πρέζα…όχι τίποτα άλλο αλλά όταν είναι νέοι έχουν πάθος και συναίσθημα, όταν μεγαλώνουν το πάθος και το συναίσθημα βγαίνει από τα drugs, όταν τα κόψουν κι αυτά τότε δυστυχώς η ιστορία επαληθεύεται…
Για τα σόλο τι να πω. Πολύ μπιρι μπιρι, αλλά εντελώς ανούσιο και το κουράζουν σε βαθμό αηδίας. Αν εσάς σας αρέσουν εμένα μου περισσεύει.
Το σχόλιο με την θρησκεία και την κόκα είναι προφανώς μεταφορικό και ψιλοχιουμοριστικό. Δεν με νοιάζει αν ο ψηλός έγινε φανατικός χριστιανός ή μωαμεθανός ή οτιδήποτε. Απλά μου φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ politically correct τελευταία, η έμπνευση μειώνετε με γεωμετρικούς ρυθμούς και γενικά δεν είναι ο Μαστέιν που γουστάρω. Αυτό είναι όλο.
τα σόλο είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου. η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει γενικώς σπέρνει. και αν είναι “κάπως πιο τεχνικά” για τα γούστα σου αυτό δεν δικαιολογεί τον όρο εμετικά θεωρώ.
επίσης, politically correct; Έχουν περάσει 20 και 25 χρόνια από κάποιες κυκλοφορίες οπότε για το διάστημα αυτό δεν νομίζω πως έχει κάνει και πολλούς συμβιβασμούς. Δεν τους έκανε ούτε στο Blackmail The Universe, ούτε στο Kick The Chair, ούτε στο United Abominations, ούτε στο Amerikhastan. Έτσι δεν τους κάνει ούτε στο Endgame καθώς και σε άλλα τραγούδια που έδωσα λίγη προσοχή στους στίχους. (πχ το Hardest Part μιλάει για τη γκόμενα που τη χτίζει σε ένα τοίχο αν θυμάμαι καλά).
Η παραγωγή είναι Andy Sneap. Ο Andy Sneap φημίζεται για τις πολύ δυνατές και καθαρές παραγωγές του. Από το Dead Heart των Nevermore μέχρι το Violent Revolution των Kreator. Επίσης, επειδή είναι κιθαρίστας πάντα δίνει λίγο παραπάνω σημασία στον ήχο της κιθάρας. Ξέρω και άλλους φίλους μου που είναι περισσότερο του ακραίου ήχου που ο ήχος τους φαίνεται λίγο περισσότερο γυαλισμένος από όσο θα ήθελαν. Προσωπικά το να ακούω όσο καθαρά θέλω τα πάντα ποτέ δεν μου φάνηκε ως αρνητικό.
Για την έμπνευση τι να σου πω. Διαφωνώ, αλλά γούστα είναι αυτά. Όμως ανέμπνευστους δεν τους λέω τους δίσκους του…
Αν κάτι θα ήθελα καλύτερο αυτό είναι το rythym section που για μένα είναι διεκπεραιωτικό…
