Ο Andy Sneap θα λεγα ότι είναι από τους παραγωγούς που πρέπει να συνεργαστείς μια και μόνο φορά μαζί του, εκτός αν θέλεις να έχεις τον ίδιο πλαστικό ήχο παντού.
Γαμάτη η παραγωγή για μένα στο Dead Heart…, τους ανανέωσε (τους Nevermore).
Ε μετά γαμώτο δεν αντέχεις τα ίδια συνέχεια.
Γι αυτό έκαναν για μένα την σωστή κίνηση να τον σουτάρουν οι Kreator.
Ετσι και σε αυτό τον δίσκο, από το ελάχιστο που άκουσα κάνει μπαμ ότι έκανε αυτός την παραγωγή.
Μέσα στη μετριότητα . Έχει μερικά καλα ριφάκια και πολυ δυναμικά σολίδια και λιντιές , αλλά πολύ φτωχό συνθετικά . καλύτερο το United για μενα .
Μη με φάτε αλλά νομίζω ότι είναι το καλύτερο από την εποχή του Youthanasia.
Απορία:Ήταν μαστουρωμένος όταν έγραψε το Rust in Peace?
-
Δεν το εχω ακουσει τοσο πολυ για να κρινω.
-
Σε εκεινο το ρημαδι το Rust In Peace δεν ηταν μονος του.Ειχε αλλους 3 παικταραδες και
ηταν πραγματικα ολα τα λεφτα εκεινη η συνθεση !
Nι,αλά οι συνθέσεις?Εκτός αυτών που έγραψε μαζί με Ellefson,δεν είναι δικές του?Απλά το ρωτάω επειδή αναφέρθηκε ότι πρέπει να ξαναρχίσει την κόκα.
Μόνον αυτός?
Και οι τέσσερεις ήταν!!
Στο risk είπανε να κάνουν μια αποτοξίνωση και το ρίξανε στις πορτοκαλάδες και τα τσιγάρα lights!
Πέρα από την πλάκα, συμφωνώ εν μέρει στα γραφόμενα του nihilist
Στο heavy metal δεν χρειάζεται απαραίτητα μαστούρα για να αποδώσει τα μέγιστα ο καλλιτέχνης. Έμπνευση χρειάζεται.Στο endgame είναι ελάχιστή.
Μετά από από έξι ακροάσεις ο δίσκος παραμένει μέτριος και δε θα έλεγα ότι είναι, ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Mustaine από την εποχή youthanasia, αλλά σίγουρα πιο Heavy από τα προηγούμενα.
To rust in peace ηταν ο πρωτος καθαρος του δισκος…Μετα ισως ξανακυλησε…
Από τη στιγμή που διαλύθηκε η μαγική τετράδα Menza,Ellefson,Friedman,Mustaine
Ουσιαστικά τελείωσαν και οι megadeth.
Στο RIP ήταν ο πρώτος δίσκος που ήταν καθαρός γι αυτό υπάρχει και το Poison Was The Cure οπότε ανοησίες του στυλ “να αρχίσει ξανά την κοκα” είναι πέρα για πέρα άκυρες! Όπως επίσης και στο Countdown…που για μένα είναι ο δεύτερος καλύτερος δίσκος τους, είναι μια χαρά καθαρός! Πάντως το καινούριο είναι καλό αλλά σίγουρα όχι ότι καλύτερο έχουν βγάλει από το Youthanasia…
Ποιο σου φαίνεται καλύτερο?
Eγω δν εχω ακουσει τιποτα αλλο απο 3 τραγουδια και μου φαινεται οτι ΔΝ εχει ΩΡΑΙΟ μπασο.
Psychpathy red καλυτερο.Περιμενομεν slayer
Παιδιά το καινούριο είναι HEAVY όσο δεν πάει άλλο. Έχει καλές κιθάρες και κυρίως ιδέες.8) Ο Mustaine στα καλυτερά του μετά από αρκετά χρόνια.
Και οκ δεν γίνονται συγκρίσεις με τα πρώτα ή με ένα Rust in peace. Έχουν περάσει και 20 χρόνια, έτσι?
Για μένα τα Cryptic Writings και Τhe System… τουλάχιστον μέχρι τώρα μου φαίνονται καλύτερα. Αλλά φυσικά είναι νωρις ακόμα!
Αν και δεν το έχω ακούσει πάνω από δύο φορές με εξεπλήξει πολύ θετικά ότι είχανα ακούσω τον Mustaine να τραγουδάει έτσι απο εποχές Rust In Peace…με είχε ξενερώσει απίστευτα ο τρόποςπου τραγουδάει εδώ και πολλά χρόνια!!
To Cryptic ομολογώ ότι ΙΣΩΣ να΄χει πιο ψηλές “κορυφές” αλλά έχει κ πoλλά fillers,για το System δεν είμαι σιγουρος.Νωρίς ακόμα,θα δούμε.
Εγω θα έλεγα οτι ο καινούριος δίσκος των Megadeth είναι πάρα πολύ καλός(προσωπική άποψη) με πολύ ωραία riffs, μελωδίες, πολύ καλά solos και μία πολύ καλή ερμηνεία απο τον Mustaine.Πιστεύω πως όντως το Endgame
είναι ο,τι καλύτερο έχουν βγάλει οι Megadeth απο την εποχή του Youthanasia.
καλα, πιστευω οτι σε αυτο που λες, πρωτο ρολο παιζει και η προσεγγιση του καθενος αν ακροατης/“οπαδος”.
Κι εγω πιστευω οτι ειναι το καλυτερο των τελευταιων χρονων αν και θα πω ισως απο το Cryptic.
το μονο που δεν μπορω ακομη να καταλαβω, ειναι γιατι πρεπει καποια απο τα “καλα” του κομματια, παντα να θυμιζουν παλιοτερες δουλειες…(ειτε ηχητικα ειτε παικτικα)
Έτσι είναι, το τελευταίο τρέντυ είναι κάν’το όπως τα 80s:):!:
Μεγαλος δισκος!!Σιγουρα ο καλυτερος 'Deth δισκος στα 00ς…
O Dave το ειπε και το εκανε τελικα…εβγαλε δισκαρο!!
Πηρε εναν κιθαριστα σχεδον ισαξιο με τον μεγαλο Friedman και εδιωξε τον σφαγεα στα Live αλλα τιμιο Drover!Επομενη κινηση να διωξει και τον αδερφο Drover στα τυμπανα που μου ειναι συμπαθης μεν αλλα πολυ ανευρος δε!!
Στα του δισκου τωρα ολα τα στοιχεια που εχουν αγαπησει οι οπαδοι τους ειναι εδω!Riff ξυραφια,τα κλασσικα Mustaine φωνητικα που εχουμε λατρεψει,δισολιες που ξεφυτρωνουν απο εδω και απο εκει,speed σημεια μεσα σε mid tempo τραγουδια που τοσο πολυ μας ειχαν λειψει συν του οτι ολα τα κομματια εχουν ρεφραιν που μπορεις να τραγουδησεις ξανα και ξανα!!Χωρις υπερβολη εχω ακουσει τον δισκο καμια 25αρια φορες μεχρι στιγμης και θελω να τον ακουω συνεχεια…
Πολυ μεγαλο κομματι το The Hardest Part Of Letting Go…
αυτό ακριβώς που σκεφτόμουν για το album το λέει στον πρόλογο της συνέντευξής του στο αγγλικό Metal Hammer ο Mustaine.
“the guys that know about heavy metal seem to like the album”.
λιτό και αληθές.