Όλο σου το ποστ ειναι ένα τεράστιο strawman, αφού ουδέποτε μίλησα για νοητική ικανότητα και μειωμένη αντίληψη. Άλλωστε θεωρώ ότι κι εγώ κι εσύ και όλοι εδώ μέσα θα μπορούσαν κάλλιστα αν είχαν γεννηθεί στην Γερμανία κάπου το 1922, να ήταν στρατιωτάκια του Χίτλερ . Για πλύση εγκεφάλου μίλησα.
Αλλά πήρα ήδη δύο σφραγίδες επιβεβαίωσης με τις καρδούλες “αριστεριστων” στην απάντηση σου, οπότε καλυφθηκαμε όλοι
Εγώ διακρίνω σε κάθε περίπτωση τοποθετήσεις με εκφορά λόγου, συγκρότηση επιχειρημάτων, μορφωτικό επίπεδο και πνευματική εν γένει διαύγεια που αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι συμπολίτες μας (που λίαν συντόμως θα κληθούν να “εκλέξουν”…) δεν την έχουν. Βέβαια, δικαίωμα ψήφου έχουν όλες/όλοι ανεξαρτήτως εκφοράς λόγου και ιστορικών γνώσεων ή ευαισθησιών, και καλώς συμβαίνει αυτό (και οφείλουν να το ασκούν, αντί να απέχουν). Αλλά that’s the thing - κάθε επιχείρημα έχει και το αντεπιχείρημά του, και υπό συγκεκριμένη “γωνία”, κάθε επιχείρημα μπορεί να κριθεί ως “σωστό” ή “λάθος”. Είναι η ιδιάζουσα φύση της διαλεκτικής, πέραν της διάκρισής της σε υλιστική (Μαρξ) ή ιδεαλιστική (Χέγκελ). Σημαίνει αυτό πως κάθε τέτοια “σχετιστική” θέαση σβήνει τα αντικειμενικά γεγονότα? Όχι. Αλλά να, point proven. Κάθε διατύπωση μπορεί να αμφισβητηθεί από μία αμέσως επόμενη.
Είμαστε όλοι προϊόντα της εποχής μας. Ο Τρότσκι την αποκαλούσε “η πατρίδα μας μέσα στον χρόνο”. Ταυτόχρονα, μπορούμε να κάνουμε opt out. We can be average Joes, elitist stand-outs, revolutionary leaders, phased-out Dude Lebowskis or none of it all. Acidic truth-speaking Rust Cohle-style loners or Bianca Del Rio-style messianic sharp-tongued queens. Απλώς στο τέλος της μέρας, όσο λιγότερο κακοκαρδιζόμαστε, τόσο καλύτερα για εμάς. Life’s a wonderful bitch, and a short-term one.
Κάπου στην ομίχλη της νοσταλγίας (να την πάλι), ξαναγυρίζω στους παλιούς Christ, με τον πρωτόλειο, τίμιο ήχο, και τα πρωτόλεια, τίμια αγγλικά τους, στο βασανιστικά διαχρονικό Morality of a Dark Age:
Divided society, man against man
Dogmatic philosophy, instincts of age
Για Τώρα και Για Πάντα , που έλεγαν και οι Γενιά.
Ούτε δύο αριστερούς/δεξιούς/χριστιανούς/insert ό,τι θέλεις δεν μπορείς να βρεις που να πιστεύουν 100% τα ίδια πράγματα για όλα τα θέματα.
οχι, αλλά μπορείς σχεδόν με σιγουριά να πεις οτι αν λόγου χάρη ένας γουστάρει τραμπ πολιτικά, θα είναι και τζιζους φρικ, πιστολέρο, φτωχός, πιθανά κοιλαράς ή ρεντνεκ κτλ κτλ. δλδ μπαίνει και σε καλούπια ενα ιδεολόγημα ειδικά αν σχετίζεται και με θρησκεία ή πολιτική.
Δεν μιλησα για ΑΚΡΙΒΩΣ τα ιδια πραγματα ομως ρε συ. Μπορει να μην πιστευω τα ιδια ακριβως πραγματα με εναν αλλον που αυτοπροσδιοριζεται αριστερος αλλα ειναι πολυ πιθανον να πιστευω καποια ελαφρως διαφορετικα πραγματα τα οποια καλυπτονται απο το φασμα της ομπρελλας του ορου “αριστερες πεποιθησεις”.
Αυτο προσπαθω να πω γενικα τοση ωρα. Ειναι τοσες πολλες οι διαφορετικες αντιληψεις οι οποιες μπαινουν κατω απο μολις 3 κατηγοριες ιδεολογικης κατευθυνσης, που δεν μπορω με τιποτα να καταλαβω γιατι φαινεται σε καποιον περιεργο να μπορει καποιος να καλυφθει με μονο μια απο αυτες. Δεν μιλαμε για ενα κομμα που το να πεις “ναι το να συμφωνεις 100% με ο,τι λενε τα στελεχη του συγκεκριμενου κομματος και μονο μπορει να σε κανει τυφλωμενο”, μιλαμε για ενα εξαιρετικα ευρυ φασμα ιδεολογικων τοποθετησεων και αξιων που καλυπτεται απο τον ορο “αριστερα” η “δεξια”.
Ξαναλεω, δεν θεωρω λαθος για καποιον να πει οτι εχει μια δεξια αποψη σε καποιο θεμα. Δεν θεωρω καθολου περιεργο για καποιον απο την αλλη να πει οτι δεν συμφωνει με καμια δεξια ιδεολογικη τοποθετηση πουθενα αντιστοιχα.
Το έγραψε κι ο Επίτροπας στο φουμπου.
Κάποιος σχολίασε πως ήταν το άτομο που έπεσε στον Περισσό, στις γραμμές.
Κρίμα.
Ναι 99,9% ισχύει, έχω δει συζήτηση από πρώην συντάκτες περιοδικών να αναφέρονται στο γεγονός.
Κρίμα, ας είναι ελαφρύ το χώμα.
Με στεναχώρησε/σόκαρε πολύ η είδηση. Ήδη από όταν ήταν το ανώνυμο περιστατικό του ηλεκτρικού πριν μερικές μέρες που συνοδεύτηκε από όλων των ειδών τις αντιδράσεις, το αίμα μου πάγωσε με το πόσο στο ντούκου περνάνε κάποια πράγματα και με το πόσο (μας κάνουν να) συνηθίζουμε στον θάνατο. Και τώρα ακόμα περισσότερο, που προσωποιείται και μάλιστα με άνθρωπο που έχει τύχει να γνωρίσω, να ανταλλάξω και δυο και τρεις κουβέντες και να συναπαντηθώ σε έναν δημιουργικό χώρο πριν κάποια χρόνια. Έναν άνθρωπο που του μιλούσα αλλά και συνάμα πάντα “πρόσεχα” γιατί ήταν “περίεργος” και που όμως φαινόταν πάντα να διακατέχεται από μία καλοσύνη, μία παιδικότητα και μία ευγένεια. Δεν ξέρω τι να πω πέρα από το ότι λυπάμαι, για μια ψυχή που έφυγε και για όλες τις υπόλοιπες που μπορεί να μην ενδιαφερθούν ή να μην καταλάβουν ποτέ.
Καλό ταξίδι ; με κάτι που μου είχε δώσει να ακούσω
Εν τω μεταξύ έκατσε και η συγκυρία που μιλάμε για τα 90s στο άλλο thread, μια περίοδο που την έχουμε συνδυάσει και με τον εκλιπόντα, τότε συντάκτη του (με μεγάλη αναγνωσιμότητα και επιρροή τω καιρώ εκείνω) Hammer. Από τις δικές του ενθουσιώδεις κριτικές πήρα το έναυσμα και άρχισα να ακούω Dream Theater, το 1993 - 94 πρέπει να ήταν.
Κρίμα για τον άνθρωπο, καλή δύναμη στους οικείους του.
Κρίμα. απο τους λίγους σοβαρούς συντάκτες που έκανε κριτικές στη μουσική κι όχι στα παρελκόμενα. και ήταν και 150 % μεταλλάς.
Είχε διάφορα θεματάκια (και οικονομικά και άλλα) και φαντάζομαι όλα αυτά, τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα. φυσικά κάτι καλοθελητάδες γραφικοί του τη λέγανε, κάτι άλλα καλοπαίδια μουσικοί τον χλευάσανε, που θα έπρεπε να τους χλευάσουν κι αυτούς, αν και καταφέρανε να αυτοχλευαστούν μόνοι τους (και άθελα τους).
Το χειρότερο δε ήταν κάτι πρώην κολλητήρια του στα περιοδικά που τον θάβανε αφού είχε φύγει. (απο την προσωπική του υγιεινή post 2000 κι ας ήταν απο θέμα υγείας, μέχρι … διάφορα. ας μην ανοίξουμε το στόμα μας).
Για μενα το σημαντικο ειναι οτι ενας ανθρωπος αποφασιζει να δωσει ετσι τερμα στην ζωη του… Τωρα μεταλλας , συντακτης κλπ… ελαχιστη σημασια εχει… Απλα για ακομα μια φορα δειχνει οτι η κοινωνια δεν κανει τιποτα να βοηθησει ανθρωπους με οτι προβληματα και να εχουν , που απλα οδηγουνται στην απομονωση σε ολες τις πτυχες της ζωης τους…
ΥΓ : Δεν εχω ιδεα για λεπτομερειες για τον συγκεκριμενο , μονο οτι ηξερα απο τα γραπτα του… Η θλιξη ειναι η αδιαφορια της κοινωνιας …
Δεν τον ήξερα, τον έχω στο μυαλό μου σαν ένα ακόμη όνομα στα κείμενα του ΜΗ από τότε που ακόμη αγόραζα το περιοδικό. Προφανώς και ήταν σοκ η είδηση της αυτοκτονίας ενός ανθρώπου, που εντείνεται από το γεγονός ότι είχε ονοματεπώνυμο για όλους εμάς εδώ.
Η αδιαφορία της κοινωνίας είναι σίγουρα ένα πρόβλημα που τρομάζει, όμως δεν θα ήθελα να κρίνω χωρίς να ξέρω πόσο προσπάθησαν (ή όχι) να τον βοηθήσουν οι άνθρωποι που ήταν γύρω του. Αυτό που με κάνει να νιώθω άσχημα είναι κάποια πράγματα που άκουσα όταν συνέβη το περιστατικό, από ανθρώπους που γνωρίζω: έκλεισε η γραμμή του τρένου, κοίτα να δεις τι πάθαμε (more or less). Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε κάτι τέτοιο αναφέρεται και το ποστ της Λύκαινας παραπάνω, αφού η απώλεια του convenience μπήκε στο ζύγι (και επικράτησε) σε σχέση με την τραγική επιλογή τέλους από έναν άνθρωπο.
Πολύ κρίμα ο άνθρωπος. Τον ήξερα φατσικά, παλιά όταν τον πετύχαινα λέγαμε μια καλημέρα.
R.I.P.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος απο εδώ μέσα έχει παλιά τεύχη metal hammer (συγκεκριμενα απο 2003,2005, 2006). Συγκεκριμένα, δεν θέλω ολόκληρα τα τεύχη, αλλά μόνο τους Κήπους του Προφήτη από αυτά : 1/2003 #217 , 11/2005 #251, 7/2005 #246 , 6/2006 #258.
@Ian_Metalhead ? Δεν θυμάμαι ποιός άλλος έχει τεύχη…
Τα έχω εγώ όλα, αλλά τι θες ακριβώς, σκαναρισμένους μόνο τους Κήπους;
Ακριβώς αυτό! 
Θα σου στείλω PM.
Ειναι ο ιδιος που συχναζε στην κινηματογραφικο τομεα Ιριδα, στη φοιτητικη λέσχη στην Ιπποκρατους; Θυμαμαι εναν μεσηλικα με μακρια μαλλια και μπλουζες Coroner και Psychotic Waltz, αγαπημενα ακουσματα του Τασου. Σε καποιες φωτογραφιες απο τα 90ς που ανεβηκαν προσφατα, μοιαζει πολυ, αλλα δεν ειμαι σιγουρος.
Λοιπόν, σας έχω ξαναπεί για τη λόξα μου να ξαναδιαβάζω που και που παλιότερα Hammers. Opionate Χάκου, Οκτώβρης 2019:
Παράξενα μπήκε η φετινή σεζόν. Υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση αμηχανίας αλλά και προσμονής για κάτι που ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί. Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, αλλά μια αδιόρατη αίσθηση πως φέτος θα γίνει της πουτάνας και εμείς δεν θα είμαστε απλοί παρατηρητές. Το θέμα είναι από ποια πλευρά του “φράχτη” θα βρεθούμε.
Επαναλαμβάνω: Οκτώβρης του '19. Σκίστε τα πτυχία σας, τώρα, τσαρλατάνοι επιδημιολόγοι!!!
