Πρόσφατα διάβαζα στον “θρόνο” μου ένα παλιό τεύχος του Hammer όπου πρόταση του μήνα ήταν το Sanctus Diavolos των Rotting Christ και μέσα χωμένο ήταν το Leviathan των Mastodon και Australasia των Pelican.
Τότε δεν πούλαγαν οι Mastodon…μετά από 4-5 τεύχη τους έβαλαν και εξώφυλλο.
ΜΠΡΑΒΟ HAMMER!
αν και όλα παίζουν ρόλο (δίσκος του μήνα, αν είναι σε πλαίσιο κτλ) αυτά τα 2 είχαν πάρει 9
Και δεν ήταν πρόταση του μήνα.
Πώς δεν μας χαλάει, πολύ μας χαλάει…:roll:
Πωωωω ρε γκρίνια με τα περιοδικά, ακόμη δεν βαρεθήκατε?
Τώρα, αυτό με την απεριόριστη πρόσβαση στη μουσική, και πόσο καλό πράγμα είναι ο “εκδημοκρατισμός” των ακουσμάτων και των απόψεων, είναι πολύ μεγάλο θέμα. ΠΟΛΥ μεγάλο θέμα και μόνο παράπλευρα έχει σχέση με τον “έντυπο τύπο”.
Μου θυμίζει την πρωινή συζήτηση σε γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό, όταν άκουσα άναυδη τον έναν εκ των δύο (δημοσιογράφων? παρουσιαστών? ραδιοφωνικών παραγωγών?) να αναρωτιέται, πόσο μπροστά θα ήταν η μουσική αν η Joplin και ο Hendrix είχαν spotify. Δεν ήταν διαφήμιση, το αναρωτιόταν με ειλικρινή απορία και θαυμασμό.
απλά σου λέω ότι δεν είναι ότι τα θάψανε κιόλας… και για τους mastodon είχαν καλά λόγια να πούνε από το ep ακόμα (ελπίδα για το μέλλον κτλ), άλλωστε νομίζω αυτοί τους φέρανε την πρώτη φορά ελλάδα…
προσωπικά ακόμα και ένας κακός βαθμός δε μου έλεγε ποτέ τίποτα, κυρίως κοιτάω ποιος γράφει και αν μέσα στο χρόνο συγχρονίζονται τα ακουσματα μου με τα δικά του ώστε να παρακολουθώ τις προτάσεις του (μιλάω για προ-ιντερνετ εποχές που για νέα ακούσματα δεν είχες τη δυνατότητα να τσεκάρεις πρώτα ο ίδιος)
παλιοτερα ειδικα υπηρχαν καποιοι τυποι, στις αρχες της εποχης του ‘κατεβασματος’ οι οποιοι εκριναν αυστηρα οσους κατεβαζαν και δεν αγοραζαν
Ξερετε ποιοι ηταν αυτοι ? Οι λεγομενοι ‘δειγματακηδες’ των περιοδικων ,καποιοι απο τους οποιους αναλαμβαναν αυτες τις αγγαρειες των περιοδικων για τον λογο αυτο ,για να τσιμπανε τα δειγματα .
Τις προτροπες για αγορες ,τις εκαναν οι κατεξοχην ‘τζαμπατζηδες’ των cd και των συναυλιων .
Ναι μην ξεχασουμε οτι το 'κυκλωμα ΄αυτο , καθιερωσε στις παλιες συναυλιες , το λεγομενο '300 ατομα συνολο ,οι 100 προσκλησεις '. …
^ Rock Hard και Venerate τους έφεραν πρώτη φορά Ελλάδα. O Aλατάς, για την ακρίβεια, σχεδόν single-handedly, με Venerate
χμ, δεν ήταν εκείνο το πάρτυ του χάμερ το 2004? ή πιο πριν?
εγώ έπαθα κάτι παρόμοιο με τα βιβλία πρόσφατα, μου δώσανε δώρο σε pdf εκατοντάδες απο δαύτα και μάλιστα πάνω σε θέματα που ξέρανε ότι διαβάζω έτσι κι αλλιώς (κυρίως ψυχολογία, ιστορία, πολιτική)… μετά τον αρχικό ενθουσιασμό πέρασα αυτο το Σάββατο από Πολιτεία για να πάρω βιβλία!
στο θέμα των περιοδικών/webzines είμαι πιο κοντά στη θέση chrisp πάντως, φαίνεται να βολεύει τον αναγνώστη να βρίσκει συγκεντρωμένα σε ένα περιοδικό που έχει πράγματα που τον ενδιαφέρουν και όσες ελείψεις και αν έχει αν έχει ένα μινιμουμ σωστής γραφής/αισθητικής θα τον καλύψουν χωρίς να χαθεί σε ατελείωτη αποδελτίωση χιλιάδων μουσικών ποστ σε φόρουμ ή αλλού. Kαι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Λογικά πρέπει να αναφέρεσαι στο event του Hammer με SEPTIC FLESH και PRIMORDIAL, τους MASTODON όντως τους είχε φέρει το Rock Hard.
Τι έχετε μπλεχτεί τώρα μερικοί με το αν έπρεπε στο τάδε τεύχος του Χάμερ να μπει δίσκος του μήνα το Rotting Christ, το Mastodon ή το Pelican, δεν μπορώ να καταλάβω. Λες και δεν είναι προφανές ότι ο νέος (καλός) δίσκος ενός συγκροτήματος γνωστού και αγαπητού από χρόνια στους περισσότερους εκεί μέσα είχε περισσότερες πιθανότητες να προβληθεί σε περίοπτη θέση απ’ ότι οι δίσκοι δυο συγκροτημάτων που δεν αφορούσαν παρά μια κλειστή κάστα ακροατών (γιατί και για τους μετέπειτα superstars Mastodon μέχρι τότε ίσχυε το αυτό - στην εποχή Remission θεωρούνταν mathcore συγκρότημα και δεν το βρίσκω παράλογο αν στην αρχή της εποχής Leviathan δεν πολυασχολήθηκαν μαζί τους παρά μόνο ο Αγόρος, ο Κουρτογιάννης και τέλος πάντων όσοι τους ήξεραν και τους άκουγαν ήδη).
Άλλωστε όπως σωστά επεσήμανε ο mindcrime, και το Leviathan 9άρι είχε πάρει, οπότε δικαιοσύνη αποδόθηκε όπως και να χει, με ή χωρίς ανάδειξη στη θέση του δίσκου του μήνα.
Τι να πουν δηλαδή κι οι Gojira. Που μια φορά ξεφύλλιζα ένα τυχαίο παλιό Χάμμερ και σε μια γωνιά στις δισκοκριτικές βλέπω “Gojira - From Mars to Sirius” κι από κάτω βαθμό 6.5 από Αγόρο. Στην αρχή έμεινα κάγκελο φυσικά, αλλά μετά από λίγα δεύτερα μου φάνηκε απολύτως λογικό. Απλά καμιά φορά συμβαίνει ένας δίσκος να πέσει στα λάθος χέρια κι αυτό είναι όλο. Που να φανταζόταν τότε κανένας ότι μετά από λίγο οι Gojira θα γίνονταν μεγάλο όνομα κτλ. κτλ. Τουλάχιστον οι Mastodon δεν την πάτησαν τότε με τον ίδιο τρόπο!
Δεν έχεις άδικο,αλλά είναι πολλά.Υπάρχουν δίσκοι από ονόματα που δεν ήξερα καθόλου ή είχα ακούσει πολύ λίγο την μουσική τους,που αν δεν υπήρχε το “κατέβασμα” κατα πάσα πιθανότητα θα ήμουν πολύ διστακτική να επενδύσω πάνω τους.Αποτέλεσμα;Θα έχανα απίστευτες διασκάρες έτσι.Τώρα πλέον ότι μου κινεί τον ενδιαφέρον μπορώ να το ακούσω μια ή δύο ή χίλιες φορές!Τώρα όσο αφορά τον τρόπο γραφής,υπάρχουν καλοί και κακοί γραφιάδες σε φόρουμ,στον τύπο…παντού.Δεν νομίζω ότι κάνει το μέσο την διαφορά.Στο hammer πάλι,υπάρχουν συντάκτες που ξέρουν να γράφουν και ειναι απόλαυση να διαβάζεις κειμενό τους ακόμα και αν είναι για κάτι που δεν σε ενδιαφέρει καν και υπάρχουν και άνθρωποι που δεν.Στο rocking τα ίδια.Στα blog τα ίδια.Θυμάμαι όταν ανακάλυψα τυχαία,ψάχνοντας κάτι για τους Alabama Thunderpussy,τους Blues Pills,από το blog ενός άκυρου τυπά και έψαχνα μανιωδώς για αυτούς χωρίς να μπορώ να βρώ τίποτα!Δεν ήξερα καν αν είναι νέοι ή παλιοί μέχρι που άρχισαν να γίνονται γνωστοί (ευτυχώς) και να υπάρχουν πληροφορίες για αυτούς.Οπότε ναί,στο ίντερνετ ότι συμβαίνει,μπορεί να μην φίλτράρεται,αλλά τα καλά νέα διαδίδοναι γρήγορα χωρίς μεσάζοντες.Και ότι δεν έχει μεσάζοντες είναι πάντα καλό 
Και βέβαια την κάνει το μέσο την διαφορά.
Πχ, στο μέσο που λέγεται forum (του rocking.gr εν προκειμένω) δεν υπάρχει κανόνας που να επιβάλλει το κενό μετά από τελεία ή άλλο σημείο στίξης, με αποτέλεσμα το ποστ που μόλις έκανες να φαίνεται σαν ένα μονοκόμματο τούβλο, το οποίο προσωπικά δυσκολεύομαι πολύ για να διαβάσω.
Σε ένα επαγγελματικό έντυπο πάλι, είναι μάλλον απίθανο να συνέβαινε κάτι τέτοιο.
Έδιτ: Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλα τα ιντερνετικά μέσα είναι χαμηλού επιπέδου. Υπάρχουν κάποια λίγα καλά. Το κεντρικό rocking.gr είναι καλό ας πούμε, έχει την αισθητική του άποψη και τα περισσότερα κείμενά του σέβονται την ελληνική γλώσσα. Όμως επειδή η αυτή η κουβέντα ξεκίνησε σε θρεντ που αφορά σε περιοδικά που ασχολούνται συγκεκριμένα με το μέταλ, δεν θα το έβαζα (το rocking.gr) στην σύγκριση με αυτά, καθώς έχει πολύ μεγαλύτερο οριζόντιο εύρος.
Παντως το Leviathan μια χαρα ειχε βγει δισκος της χρονιας
και το ΒΕ ήταν στην 3η ή 4η θέση, αλλά δίσκο του μήνα είχαν το Rhapsody :’)
Εντάξει Μάριε Πλωρίτη,ό,τι πείς. 
Περα από την πλάκα,όταν έλεγα είναι απόλαυση να διαβάζεις δεν εννοούσα φυσικά τα σημεία στίξης,αλλά το περιεχόμενο του κειμένου.Εκεί είναι και το θέμα άλλωστε.Καθώς και φυσικά τι έχουν να προτείνουν από μπάντες.Κάποιος είχε αναφέρει κάτι για γυναικείες παρουσίες στο Χάμερ.Η Κατερίνα Αλεξανδρή ήταν μακράν η καλύτερη.Αρχές 00’ς που διάβαζα το περιοδικό ανακάλυψα μπάντες όπως Spiritus Mortis και Madder Mortem εξαιτίας της και η γραφή της ήταν αξιοπρεπέσταστη.Μετά από αυτήν,το χάος…
Ε,και στο κατω-κατω,ας μην ημαστε και τοσο απαιτητικοι οσον αφορα τα περιοδικα. (Κυριως) Στα μουσικα περιοδικα,οι συντακτες δεν ειναι ΟΥΤΕ πτυχιουχοι δημοσιογραφοι/φιλολογοι ΟΥΤΕ πτυχιουχοι μουσικολογοι. Αρα,να μην εκπλησσομαστε απο τα ορθοφραφικα/γραμματικα λαθη και απο την παντελη ελλειψη μουσικης παιδειας.
Ολες οι κριτικες στα μουσικα περιοδικα βασιζονται στα προσωπικα γουστα/κολληματα/απαιτησεις απο καποιο συγκροτημα που εχει ο καθε συντακτης. Δεν γινονται με αντικειμενικα κριτηρια.
Εγω,ας πουμε,διαβαζω τα περιοδικα για την απολαυση της αναγνωσης και για γενικη ενημερωση. Δεν καταδικαζω ενα αλμπουμ επειδη το “εθαψε” ο “κυριος ταδε” σε μια κριτικη. Περιμενω να το ακουσω και να σχηματισω τη δικη μου γνωμη.(πχ. δεν θα ξεχασω ποτε το κραξιμο που εφαγε το Chinese Democracy. Oταν το ακουσα εμεινα παρα πολυ ευχαριστημενη)
Κανένα από τα δύο μέσα δεν είναι πανάκεια, το internet έχει τα δικά του πλεονεκτήματα με ποιο σημαντικό την αμεσότερη πληροφόρηση και όσον αφορά την μουσική την δυνατότητα προακρόασης της δουλειάς ενός καλλιτέχνη ώστε να μην πετάξουμε τα χρήματά μας.
Το έντυπο έχει και αυτό τα δικά του αν και φαινομενικά φαίνεται να έχουν πλέον μειωθεί. Κυρίως έχει συγκεντρωμένη όλη τη βασική ειδησεογραφία του μήνα ενώ στο internet τη συγκέντρωση σκόρπιων πληροφοριών πρέπει να την κάνουμε μόνοι μας, είναι βολικότερο για εξωτερικούς χώρους, είναι εύκολο και ελαφρύ στην μεταφορά και μεγαλύτερης αντοχής (οκ το χαρτί είναι ευαίσθητο αλλά το περιοδικό μπορείς να το πετάξεις πάνω σε καρέκλα, σε τραπέζι ή στην άμμο στην παραλία, να το διπλώσεις κλπ ενώ το Kindle ή ένα tablet όχι, φορητές μεν συσκευές αλλά χρήζουν προσεκτικού χειρισμού).
Μου αρέσει να αράζω με τον καφέ μου και να διαβάζω ένα περιοδικό/βιβλίο απ’το να κρατάω ένα tablet το οποίο μετά από λίγο θα μου έχει κουράσει το χέρι και τα μάτια.
Γενικά αν κάποιος δεν κατανοεί την αξία του έντυπου δεν είναι κάτι που μπορώ να του το περιγράψω ικανοποιητικά, ή αντιλαμβάνεσαι την όλη αίσθηση ή όχι.
Sent from my iPhone 5 using Tapatalk
ανανεωμένη εμφάνιση και δώρο cd με διασκευές σε metallica από το οποίο μόνο αυτή των psycho choke μου είπε κάτι.
α, είχε και review στο cd των Ανώριμων :’)
ειπα να το πω άλλα λεω ασε να το κάνει άλλος.χχαχα. τραμπ.να ρε!
στο cd έκαναν κριτική όμως, όχι στο dvd