…κακογουστιά δεν τα λες τα νέα Dead Congregation και Battleroar…απλά οι βαθμοί είναι υπερβολικοί…επειδή είναι δικά μας παιδιά? πιθανόν ναι…τώρα για βαθμούς και τέτοια τα θεωρώ κάπως ανούσια…το θέμα είναι, αν μετά από χρόνια θα μιλάμε γιαυτά ως κλασικά, και το κυριότερο απ’όλα αν αρέσουν στον καθένα μας ξεχωριστά, χωρίς να υπολογίζουμε βαθμούς και μαλακίες:):!:
Βλέποντας και την αλληλουχία Κρισπ-Αρις το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο γαργαλιστικό. Αισθητικός χρυσός.
καλά τα λες, μόνο ο ντέταρι το άξιζε, γιαυτό και μαζευτήκαμε 50000 τότε στο δημαρχείο, ενώ γιαυτούς τους DC (comics?) με το ζόρι 300 πριν λίγες μέρες… έλεος πια…
Ντάξει, γούστα είναι αυτά. Εγώ θέλω να ξέρω ποια δεν πήραν δεκάρι που το άξιζαν.
Βαθμολογησεις για εσωτερικη καταναλωση και μονο
Δηλαδή υπάρχουν και για εξωτερική;
εξαρτάται ποιος είναι ο κύκλος σου.
Εμενα παντως με ενοχλει το γεγονος οτι -αν δεν κανω λαθος- ειναι ο πρωτος death metal
δισκος που παιρνει 10.Θα μου πεις ποσοι δισκοι βγηκαν που να το αξιζουν.Αυτο ειναι θεμα
που ειναι για αλλη κουβεντα.Και ναι ειναι αρκετοι.
Το περιοδικο με αυτη την κινηση προσπαθει να προλαβει/προβλεψει το status του δισκου
σε καποια χρονια.Κατι που δεν εχει κανει πολλακις.Δεν θυμαμαι αλλα σιγουρα πολλοι δισκοι
του ακραιου ηχου ειδικα στα 00’s δεν εχουν παρει την προβολη που τους αξιζε.Δεν θυμαμαι
εκτος Αγορου να εκθειαζει καποιος Kaamos,Funeral Mist,Deathspell Omega το 03-05 που
σταματησα να διαβαζω εστω και καποια λιγα τευχη.Η λιστα εννοειται οτι ειναι τεραστια.Οι Neurosis ειναι ενα τρανο παραδειγμα.Λες και το Χαμμερ τους ανακαλυψε το 05 ξερω γω.
Οι Dead Congregation αξιζουν οση προβολη εχουν και ακομα περισσοτερη.Μιλαμε για μια
μπαντα που παιζει πραγματικα απιστευτη ακραια μουσικη.Death Metal με κατι ουμπαλα ΝΑ.
Ειμαι βασικα στην κατασταση του Louie CK.Σε φαση Of course… but maybe…
Εγώ πάλι θέλω να ξέρω που πήγε η στήλη σου
Kατανοώ από τα παραπάνω πως, για να αξίζει 10άρι μία κυκλοφορία θα πρέπει να είναι ηχητικά και αισθητικά προσεγγίσιμη και αρεστή από ένα 50% [I]τουλάχιστον[/I] του συνολικού κοινού του “ακραίου ήχου” , κατ’αντιστοιχίαν της καμπύλης κατανομής του Gauss, δηλαδή μία απόκλιση πάνω και μία κάτω από το μέσο όρο, όπου μέσος όρος τα ακούσματα του αρχετυπικού ψιλο know-it-all μεταλά?
Συνοψίζω. 10 θα πρέπει να παίρνουν οι κυκλοφορίες που μπορούν να ακουστούν από τον περισσότερο δυνατό κόσμο?
Υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει ταύτιση ανάμεσα στο 10 και στο άλμπουμ του μήνα στο -όποιο- μέταλ χάμερ?
(έντιτ)
Ό,τι είπε ο Deathster συν ότι τα πάντα τελικά είναι θέμα συγκυριών. Μπορεί αυτή τη φορά ο Αγόρος να άσκησε κανά βέτο ξέρωγω, το οποίο δεν είχε πιάσει παλαιότερα. you never know. πιο χρήσιμο μου φαίνεται έμενα το 10άρι από συγκεκριμένους συντάκτες, παρά αυτός ο σχετικά αυθαίρετος τίτλος.
Μια που έγινε τζερτζελές (ε και όπου γάμος και χαρά, ξέρετε =Ρ), να πω κι εγώ. Το βρίσκω κάπως ανώριμο εκ μέρους όσων από σας είστε πάνω από 18-19 χρονών (και κάποιοι είστε-είμαστε πολύ πάνω απ’ αυτό =Ρ) να κάθεστε να συζητάτε σοβαρά για το αν το τάδε album αξίζει δεκάρι ή όχι, κι αν ναι γιατί αυτό και όχι κάποια άλλα, κι αν όχι ποιό και πάει λέγοντας. Ρε σεις, σοβαρά τώρα, αυτό είναι το θέμα; Εγώ θεωρώ ότι ακόμα κι η όλη συζήτηση περί του πόσο ανούσιες είναι οι βαθμολογίες σ’ ένα μουσικό περιοδικό, είναι από μόνη της ανούσια. Το να βλέπεις έναν ξεγυρισμένο βαθμό για έναν δίσκο έχει μία και μόνο λειτουργία/χρησιμότητα: να πεις “όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά” και να α-σ-χ-ο-λ-η-θ-ε-ί-ς.
By now θα πρεπε όλοι να είχαμε καταλάβει τον “κώδικα βαθμολογιών” ειδικά του Metal Hammer: 8 = είναι ο “μέσος καλός δίσκος” παιδιά, αν ψήνεστε ρίξτε μια αυτιά. 9 = παιδιά είναι εξαιρετικός δίσκος, αξίζει πραγματικά να το ακούσετε. 10 = ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Για μένα τόσο απλό είναι. Σκεφτείτε το, πόσα δεκάρια έχουν μπει στο Χάμμερ τα τελευταία 15 χρόνια; Εγώ θυμάμαι πολύ λίγα αλλά δε θυμάμαι για κάποιο απ’ αυτά να είπα “ρε τι 10 αυτό είναι μαλακία”. Το Lateralus, το Thorns, το Monotheist των Celtic Frost, το In Requiem των Paradise Lost. Απλά όσο μεγαλώνει η βαθμολογία και ξεφεύγει απ’ το “ακαδημαϊκό”/“επαγγελματικό” 8 τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες να ακούσεις κάτι που πραγματικά θα σου κάνει κλικ. Εκεί είναι η ουσία.
To Rize of the Fenix των Tenacious D είχε πάρει ∞
What the actual fuck ? For real ? 10 ?
Ξερουμε ολοι πως λειτουργει το Χαμμερ.Κρινουμε το περιοδικο γι’αυτο που ειναι.
Αναθεμα αν εχουν πει για σημαντικο δισκο καλα λογια στην ωρα του.Πρωτο Slipknot απλη
κριτικη.Πρωτο The Haunted το ιδιο.5 σε Gojira και παει λεγοντας.Κατι 9αρια τωρα σε κατι
Arch Enemy.Και αν ξεφυλλισω τα Χαμμερ που εχω ποιος ξερει ποσα θα βρω.
Την κουβέντα την έχουμε ξαναπιάσει. Συγκεκριμένα είχα πει και τα περί πρότασης του μήνα και τις λεζάντες και που είναι το κάθε άλμπουμ.
Όπως σωστά είπε ο Deathster…για το Hammer μιλάμε.
Οι οπαδοί στηρίζουν, οι μπάντες ψωνίζονται, οι δισκογραφικές και οι χορηγοί τα τρώνε.
Ε γι’ αυτό το διατύπωσα όπως το διατύπωσα - ότι όσο μεγαλώνει η βαθμολογία [U]αυξάνονται[/U] οι πιθανότητες να είναι όντως ξεχωριστός ο δίσκος. Δεν είπα ότι ισχύει πάντα. Το “μαζικό γούστο”, για να το θέσω έτσι κομψά, η υποστήριξη από κάποια δισκογραφική βεληνεκούς μεγαθηρίου και άλλοι τέτοιοι παράγοντες, όπως και να το κάνουμε έχουν πολύ συχνά την επίδρασή τους στο πώς θα πλασαριστεί ένας δίσκος από τον Τύπο.
εντιτ
Για το In Requiem απ’ ότι κατάλαβα διαφωνείς, αλλά εγώ ένα έχω να πω: για κάποια χρόνια διαφωνούσα κι εγώ και μου φαινόταν τέρμα υπερβολή, αλλά τώρα, ε ναι, τους δίνω δίκιο!
Τα περί δισκογραφικών δεν ισχύου και τόσο όταν έχεις να κάνεις με ελληνικές μπάντες. Είναι οφθαλμοφανές ότι οι προσωπικές σχέσεις συγκροτημάτων/συντακτών/ηχοληπτών καθορίζουν πόσο θα πάρει ένας δίσκος και τι σπρώξιμο θα φάει.
Να μου βάλει 8-9-10 σε ένα δίσκο μετάλλικα νταξ λογικό. Για infidel όμως… Και στα τοπ 10 της χρονιάς κιόλας…
Ναι βρε αγορίνα, είναι από τους “άλλους παράγοντες” αυτά. Η αναφορά στις δισκογραφικές και τα μαζικά γούστα πήγαινε στην αναφορά του Deathster στους Arch Enemy.
Ρε, έχετε κολλήσει στις περιπτώσεις, λες και αναιρούν την ουσία αυτού που είπα. Διαφωνείτε όμως;
Ναι αλλά μιλάμε για το 10άρι των DC και όχι των Paradise Lost. DC aka γρέκικη μπάντα.
Και ναι συμφωνώ με τον στοχο της βαθμολόγησης αλλά διαφωνώ με το 10.
Δηλαδή σε άλλο υπερδίσκο μιας υπερμπάντας εντός/εκτός συνόρων τι θα βάζαν; 11; Σαν τους spinal tap;
Και το 10άρι μπορεί να μπήκε για να τραβήξει τα μάτια αλλά άμα δεν είχαν και τίποτα παρεούλες κανά 8αρι να παίρναν.
ΥΓ. Πάω στοίχημα οτι οι DC γράφουν ολίγον τι στα αρχίδια τους το Hammer και κάθε έναν γελοίο συντάκτη εκεί μέσα (έκτος τούτων των τελευταίων σελιδών πάντα).
bastard: Παραιτήθηκα από το Χάμερ, δεν είχα χρόνο. Το Tenacious D btw είχε πάρει 20/10.
Για τις βαθμολογίες γενικώς είχα γράψει αυτό το κείμενο το οποίο συνοψίζει πάνω κάτω την άποψή μου επί του θέματος.
Το 6 δεν είναι κακός βαθμός. Αλλά όπως τα λέγανε Κρίμπς και Τσου «μας έφαγε η πολλή «καλοπροαιρ-ation» και κακομάθαμε. Αυτό το μήνα έβαλα εξάρια και σας το λέω με πάσα ειλικρίνεια, κανείς δεν είναι κακός δίσκος. Σημειώνω μάλιστα ότι στην προσωπική κλίμακα συγκεκριμένων ατόμων (το γαμηστερόμετρο όπως το λέμε στο πανεπιστήμιο) οι δίσκοι αυτοί πιάνουν μία και δύο μονάδες πάνω. Το κακό είναι όμως ότι το γαμηστερόμετρό τους δεν υπακούει στο κοινό γούστο (των φίλων του ήχου λέμε εδώ) αλλά οπαδικά αβαντάρει αβέρτα. Γενικώς τα γαμηστερόμετρά μας διαφέρουν, από άνθρωπο σε άνθρωπο, λόγω γούστου. Πιστεύω όμως ότι πάνω-κάτω το κακό από το καλό πράμα, ξεχωρίζουν.
Οι οπαδοί βεβαιώς είναι πιο ευαίσθητοι, πιο ευάλωτοι στην μουσική των «θεών» τους. Είναι άτομα που αν χρειαστεί θα υποστούν εθελοντική αυθυποβολή και τρελό ριπίτ σε τρελές μετριότητες (το έχουμε κάνει όλοι). Θα το φχαριστηθούν στο τέλος και μαγκιά τους, εγώ στηρίζω, απλά η τελική τους αξιολόγηση έχει κλέψει κανά δυο βαθμούς από την πραγματικότητα, όπου πραγματικότητα είναι πού στέκεται το καθετί απέναντι στους πραγματικά μεγαλειώδεις δίσκους του ιδιώματος ή της μπάντας.
Έχω σιχαθεί να ακούω δικαιολογίες του τύπου «ε, ρε φίλε, ?νταξ, άμα συγκρίνεις με το Number of the Beast/Puppets/Into Glory Ride όλα είναι πιο μέτρια, είναι άδικο, έτσι πάει;» Ε, ναι ρε φίλε, έτσι πάει. 9άρι είναι το ?Conspiracy? (περισσότερα παρακάτω), θα βάλω 9άρι στο ?House of God? ή στο ?The Graveyard?; Που είναι δύο σκάλες κάτω; Περάσανε τα χρόνια και πέσανε τα στάνταρ, πώς πάει η φάση; Ή όσοι έχουν μεγάλη καριέρα και διευρυμένη βάση οπαδών παίρνουν επίδομα βαθμολογίας για το μέλλον; ?Μα 7άρι στο Graveyard; Και θες να λέγεσαι και King Diamond οπαδός εσύ;? Ακόμα και το 7 θεωρείται ξεφτίλα για ένα ιερό όνομα, εκεί καταντήσαμε. Ποιο τώρα; Το πρωτοκλασσάτο 7!
Το 5 σε περνάει μάθημα στο πανεπιστήμιο, είναι η βάση. Είσαι εντάξει; Παίζεις ικανοποιητικά; Δεν υπάρχει κάτι ξώφθαλμα κακό στην δουλειά σου; Μπράβο, πάρε το 5. Πέρασες. Δεν είσαι κακός! Για να πας παραπέρα πρέπει να είσαι και καλός, παραπάνω από το ΟΚ.
Το 6 είναι ένας OK προς καλός δίσκος. Ή ένας δίσκος μέτριος με καλές στιγμές και σίγουρα πολλοί τέτοιοι υπάρχουν στις δισκοθήκες μας, χάριν ενός κομματιού, γιατί τότε που το άκουσες είχες φάει ένα κόλλημα, γιατί στον πήρε δώρο εκείνη και στην θυμίζει, γουωτέβα μαν. Β? εθνική ρε παιδί μου, θα δεις και κανά αντρίκειο ματς, θα κάτσει καμιά φοβερή φάση. Επίσης θα δεις και πολλούς φανατικούς οπαδούς που το προτιμάνε έτσι το ματς, ερασιτεχνίλα (ή γιδίλα?). Αλλά νταξ. Βήτα.
Το 7 στην Αγγλία που σπούδασα θεωρείται κυριολεκτικά πρωτοκλασσάτο (First Class). Επομένως, ένα 7άρι είναι ένας δίσκος πρωτοκλασσάτος, και οποιαδήποτε δουλειά με αυτό το βαθμό θα πρέπει να δικαιώνει αυτόν τον χαρακτηρισμό, συμπεριλαμβανομένου ? για να μην πω κυρίως ? του songwriting. Η μπάντα θα πρέπει να παίζει καλά ή να βγάζει καλά αυτό που πρέπει να βγάζει (στους Bathory π.χ., δεν είναι θέμα αν τραγουδάει σωστά και ο νοών νοείτο).
Το 8 είναι βαθμός που δηλώνει ότι είναι δίσκος που κάλλιστα θα φιγουράρει σε τοπ δεκάδα της χρονιάς και αφήνει να εννοηθεί ότι η ιστορία, οι οπαδοί του ιδιώματος του δίσκου εν πάση περιπτώσει, θα τον θυμούνται και θα τον προτείνουν ο ένας στον άλλο. Ιδανικό παράδειγμα το φετινό Testament. Γαμεί. Σίγουρα, το έχω λιώσει και δεν έχω ουδεμία αμφιβολία περί αυτού. Αλλά δεν είναι 9άρι, δηλαδή ένα αριστούργημα. Ένας δίσκος που ενθουσίασε τον τύπο που του το κότσαρε. Μάλιστα, άριστος βαθμός είναι το 9.
Όπως άριστο είναι τo ?Conspiracy? που έλεγα. Ο κακομαθημένος πάλι θα διαμαρτυρηθεί («9 στο δίσκο με το Sleepless Nights;»). Πού να χρησιμοποιούσα τους Iron Maiden για παράδειγμα, που έχουν να βγάλουν αριστούργημα από το 1988. Αποφάσισα όμως ότι δεν είναι σωστό να κλέψω την πρωτιά χειρότερης στήλης για το 2012 με τέτοια φτηνά κόλπα και έβαλα τον λατρεμένο μου King, που με τσούζει και πιο πολύ. Ναι, 9 το ?Conspiracy?. Το δεκάρι για έναν τέτοιο δίσκο είναι οπαδικό και σας διαβεβαιώ, είμαι οπαδάρα («10!!!») αλλά εδώ θέλω να καταθέσω ένα μανιφέστο περί σοβαρής βαθμολόγησης, απηλλαγμένης από την οπαδική αβάντα που βάζει 10 στο τελευταίο Paradise Lost (άλλο τυχαίο παράδειγμα).
Ε, και τότε τι είναι το δεκάρι; Θα μας απασχολήσει (ίσως) τον άλλο μήνα. Είναι ο δίσκος που συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: «Κύριοι, έχουμε θέμα.»
Τελικά ποτέ δεν έγραψα για το δεκάρι, γιατί όταν το ξεκίνησα δεν με χώραγε μία σελίδα, είναι σύνθετο το θέμα, ή μάλλον, είναι παραπάνω από ένα λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν έναν δίσκο από το 9 στο 10, τουτέστιν υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι που κάποιος δίσκος είναι θέμα. Το οπαδικό δεκάρι, το ιστορικό δεκάρι, το δεκάρι της σφαλιάρας του πλανήτη (αλλάζει η μουσική κι έτσι), το δεκάρι της απόλυτης τελειότητας κλπ. Τέλος πάντων. Κάπως έτσι.
Υπάρχει κάποιος που να διάβασε και το κείμενο για τους DEAD CONGREGATION ή μόνο για τον αριθμό συζητάμε εδώ;