αφιερωμα 90ς εχει?
χαζό λάθος, ο ένας είδε την ευρωπαική κυκλοφορία (11/1991), ο άλλος την αμερικανικη (2/1992)
Ωραίο το αφιέρωμα στα 90’s Με έκανε να θυμηθώ εκείνα τα χρόνια που ξεκίνησα να ακούω με τoν κολλητό μου αυτήν την μουσική…Νοσταλγία 
Επίσης ξανά-θυμήθηκα πόσο μεγάλη δισκάρα είναι το Theli και το headstones από τους lake of tears (άσχετα αν στο αφιέρωμα είχαν το πρώτο τους!!)
…ναι και είναι και καλό:):!:
για το triumph of steel λεει τπτ??
…λέει τα καλύτερα…ότι και καλά μπορεί να το βάλουν στα σχολεία για την Ιλιάδα του Ομήρου:):!:
Αν τα έμαθε από το Internet και δεν του έστελνε προσωπικά τα Demo του ο Snorre δεν είναι τρου ας πούμε;;
Για τις ιστορίες συνωμοσίας, διαπλοκής και κέρδους που συνοδεύουν διαχρονικά τους συντάκτες του, απλά γελάω.
Ασχολείται με το τρομερά mainstream είδος ο Αγόρος, έχει και τη Nuclear Blast της Ελλάδας και έχει χεστεί στο τάλιρο. Νομίζω πως το νόημα του distro, να διανέμεις αυτά που ακούς και σου αρέσουν άλλωστε.
Αλλά όχι, στην εποχή που η μουσική βιομηχανία πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, ο συντάκτης του Hammer έχει στήσει ολόκληρο κύκλωμα προώθησης δευτεροτρίτων, θάβοντας διαμάντια (μιας και είμαστε τόσο αποκλεισμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο που περιμένουμε από το μονοπώλειο του Hammer να μάθουμε τι παίζει), για να αποκομίζει κέρδος από τις χιλιάδες παραγγελίες του κατ’ ευφημισμόν “Distro” του. Σε βγάλαμε Αγόρο, άρπα την!
Το ότι έχουν στα must have του 1999 το sleep of the angels αλλά όχι και το Triarchy of the lost lovers στα must have 1996 είναι το πρώτο μεγάλο facepam του αφιερώματος.
6-7 κούτες και καμιά 25-30 σακούλες μετά κατάφερα και βρήκα στην τελευταία από αυτές το προηγούμενο αφιέρωμα hammer στα '90s. Αφού ξεκούρασα την μέση μου για την επόμενη μισή ώρα έκατσα και του έριξα μια ματιά.
Αυτό που δεν θυμόμουν ήταν το δημοψήφισμα των αναγνωστών για τους καλύτερους της δεκαετίας. Δημοψήφισμα που βγάζει πολλά μαργαριτάρια. Το μεγαλύτερο facepalm έπεσε στην κατηγορία “Συγκρότημα που απογοήτευσε με την πορεία του” . Εκεί μέσα λοιπόν θα δεις τους Megadeth (των Rust In Peace, Countdown, Youthanasia, Cryptic Writing και… οκ Risk) μαζί με τους Paradise Lost (των Shades of God, Icon, Draconian Times, One Second και… οκ Host). Και όχι κανένας από τους δύο δεν υπήρχε στα καλύτερα της δεκαετίας (που είχε τους Maiden δεύτερους και Iced Earth πρώτους). Ρε τι ψήφιζε ο κόσμος τότε, σχεδόν τα είχα ξεχάσει αυτά :lol:
…πλήρωσαν την αντικατάσταση οι Iron Maiden για τα 90ς:p, αλλιώς αυτοί θα έβγαιναν πρώτοι:):!:
Νταξει τωρα που τα βλεπουμε απο μακρια ειναι οντως γελοιο, τοτε ομως το Host πχ ηταν φρεσκο (μια χαρα δισκος ειναι btw, αλλα οι περισσοτεροι ειχαν φρικαρει τοτε) οποτε τους ειχαν ξεγραμμενους, παρομοιως και για τους Megadeth. Απο την αλλη οι Iced Earth ειχαν βγαλει τον πιο εμπορικο δισκο της καριερας τους οποτε δεν ειναι παραλογο το status τους (ειδικα στην Ελλαδα).
Πολυ καλο το αφιερωμα παντως.
Ναι εντάξει δεν λέω, αλλά και πάλι έχει πλάκα να βλέπεις μερικές από τις επιλογές σήμερα. Μιλάμε αν πάρεις αυτό το δημοψήφισμα ως οδηγό θα νομίζεις πως μέσα στην δεκαετία 5-6 μπάντες έβγαζαν δίσκους μόνο. :lol:
Διάβασα ξανά και μερικά κείμενα. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι προβλέψεις για τις μπάντες-ελπίδες του μέλλοντος. Αρκετές πετυχημένες προβλέψεις (Nile που ως τότε είχαν μόνο το ντεμπούτο) αλλά και μερικές μεγάλες αστοχίες (The Black League για ατμοσφαιρικό metal και αυτοί μόλις είχαν βγάλει το πρώτο, το οποίο γαμάει by the way, Arch Enemy για death metal). Ενώ η επιλογή να μπούνε στους κορυφαίους του thrash οι The Haunted αν και δεν με βρίσκει απαραίτητα αντίθετο θα πρέπει να προκάλεσε πολλά εγκεφαλικά τότε
“Λατρεία” τα κείμενα Ζαχαρόπουλου για true metal και power metal, ορισμός της γραφικότητας. Αν και στο power κάνει καλή καταγραφή της δεκαετίας, τα διάφορα προσωπικά σχόλια του να έλειπαν… ήταν και μακράν το μεγαλύτερο, 5 σελίδες γεμάτες, γεμάτες. Θυμήθηκα μάλιστα πόσο με είχαν εκνευρίσει την πρώτη φορά τα σχόλια για τους Stratovarius τους οποίους και λάτρευα back then.
aaaahh… memories :roll:
Στο τωρινό αφιέρωμα έγραψε και ο Γιοβανίτης για κάποιους δίσκους, τελικά δεν “τον έδιωξε ο Χρονόπουλος για πολιτικές διαφορές”
Θα απαντήσει κανείς περί αυτού; Τι πολιτικές διαφορές;
Καλό φαίνεται το αφιέρωμα. Απλά από άποψη κειμενακίων χάνει λίγο. Ειδικά μερικοί, σε τόσες λίγες λέξεις δεν καταφέρνουν να πουν τίποτις.
…επιστρέφοντας στο τρέχον αφιέρωμα, πάντως, εμένα με έφτασε στα όριά μου για άλλη μια φορά αυτή η εκφραστική γύμνια κάποιων - ειδικά καινούριων - που το καλύτερο που έχουν να γράψουν για έναν κλασσικό δίσκο είναι απλά να αραδιάσουν καμιά τριανταριά κοσμητικά επίθετα και έξω απ’ την πόρτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “κείμενο” για το Politics of Ecstasy αν δεν απατώμαι. Ε βέβαια, αφού μπορείς απλά να “αποθεώσεις” έναν δίσκο, ποιός ο λόγος να προσπαθήσεις και να δώσεις το στίγμα του, ας πούμε, ε;
edit
Χαχα Γιάννη πιάσε κόκκινο =Ρ
Δεν εχετε αδικο, ειδικα αυτη μαλακια με τα επιθετα… αλλα αμα θελουμε υψηλης αισθητικης κειμενα ας τα βρουμε σε κανενα βιβλιο και οχι στο ελληνικο MH, just sayin’.
Ισχύει αυτό για τα κείμενα και για τo dreamspace των Stratovarius το έκαναν αν θυμάμαι καλά (βαριέμαι να κοιτάξω τώρα). Αυτό όμως είναι λιγάκι και αποτέλεσμα του περιορισμού που έχουν τα κείμενα. Δηλαδή με το ζόρι να χωρέσουν 10 δίσκοι σε μια σελίδα. 40-50 λέξεις το κάθε κειμενάκι (και αν είναι τόσες). Ε μερικοί μάλλον δεν είχαν και όρεξη… Σίγουρα καλύτερο το προηγούμενο αφιέρωμα. Αυτό περισσότερο σαν υπενθύμιση για τους παλιούς είναι.
Εγώ δεν το δέχομαι αυτό. Δε χρειάζεται να είναι Ντοστογέφσκι ο άλλος για να μπορεί να γράψει ένα αξιοπρεπές κείμενο. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι στο Χάμμερ είναι μια χαρά ικανοί να γράψουν ένα κείμενο της προκοπής. Μάλλον είναι αυτό που λέει ο Ντεντ. Οι περισσότεροι απλά ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΝ.
Βέβαια εγώ είμαι έξω απ’ το χορό και δεν μπορώ να εγγυηθώ 100% ότι δε θα έμπαινα κι εγώ στον πειρασμό να κάνω διεκπεραιωτική δουλειά, αν είχα να γράψω καμιά εκατοστή κείμενα. Αλλά δεν παύει να μου χτυπάει άσχημα το φαινόμενο αυτό.
Τελικά το '97 πρέπει να ήταν πολύ καλή χρονιά για το μέταλ για να μη χωράει το A crimson cosmos…
Μιλώντας για αφιερώματα, μετά από τις ανασκαφές που έκανα σπίτι μου για την ανεύρεση του παλιού 90s αφιερώματος, έπεσα και σε μερικά ακόμα επικά. Όπως το πρώτο μου ever.
“Τα 100 καλύτερα άλμπουμ του heavy metal”
(τεύχος Νο128. 9/95)
Μάλιστα η λίστα δεν ήταν των συντακτών αλλά των αναγνωστών, αποτέλεσμα στις πρώτες 20 θέσεις να υπάρχουν 5-6 μπάντες. Όπως και να 'χει βέβαια το συγκεκριμένο αποτέλεσε οδηγό αγορών για μένα εκείνη την περίοδο. Γενικά δεν ήταν καθόλου κακή λίστα βέβαια.
Dead στο αφιέρωμα για τα 90’s, αν δεν κάνω λάθος, είχαν αναδημοσιεύσει τη λίστα των αναγνωστών για τα καλύτερα των 80’s.
Τότε (1990), οι έλληνες αναγνώστες, θεωρούσαν καλύτερο δίσκο της δεκαετίας το Kill Em All (όχι πως δεν είναι δισκάρα, αλλά πόσοι το βάζουν σήμερα στη ζυγαριά, με κάποιο από τα 3 επόμενα τους;).
Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε χρονικά, τόσο πιο αξιόπιστα είναι τα αποτελέσματα.
Εκεί εντάσσω εγώ το γεγονός πως στα 90’s θεωρούσαν ως μπάντες που απογοήτευσαν με την πορεία τους, τους Megadeth και τους Paradise Lost (που παίζει να έβγαλαν αμφότεροι το καλύτερο σερί κυκλοφοριών εκείνα τα χρόνια, απλώς στους περισσότερους έμεινε η πικρή γεύση των τελευταίων κυκλοφοριών τους).
Όπως επίσης το ότι ψηφίστηκε ως μεγαλύτερη πατάτα -τότε- το Load :!: