LOOOL! Κι εμενα το πρωτο μου ever τευχος mh ηταν αυτο το αφιερωμα του '95 στα 100 καλυτερα. Πολυ καλο αφιερωμα για νιουφηδες, οδηγος λεμε. Καπως ετσι αγορασα το Painkiller (το καλυτερο metal album ολων των εποχων) και ελιωσε η σαρκα απο τα μουτρα μου!!!
Την εποχη που κυκλοφορησε το Host εγω παντως το ειχα γνησιο (μου το εκανε δωρο ο μεγαλος ερωτας που ειχα στο λυκειο, ολοι ειχαμε μια τετοια , ααααχχχχ!) και το ειχα λατρεψει, μια χαρα δισκαρα ειναι, απλως δεν ειναι metal.
Εχω και μια ταση να λατρευω album που μισει η πλειοψηφια π.χ The X Factor, Host, Roots, Cryptic Writings και αλλα, το τελευταιο δεν το μισει η πλειοψηφια αλλα δεν το λενε και δισκαρα βεβαια.
Δεν το βλέπω αυτό που λες. Μήπως ήταν σε άλλο τεύχος;
Καλά για load εγώ ακόμα θυμάμαι τα οργισμένα γράμματα στο hammer από αναγνώστες που έθαβαν ασύστολα. Μιλάμε για μίσος τώρα όχι αστεία. Όποιος έζησε την εποχή δεν θα του κάνει εντύπωση που το load ψηφίστηκε ως το χειρότερο άλμπουμ (το reload ήταν δεύτερο χειρότερο στην λίστα)
Host και Roots ποτέ δεν τα χώνεψα, το x-factor από την άλλη το λατρεύω όπως φυσικά και το cryptic που έτσι και αλλιώς δεν μπήκε ποτέ και στα αμφισβητούμενα από δικής μου πλευράς. Πάντως στα 90s οι metal fans δεν συγχωρούσαν εύκολα αλλαγές στο ύφος από αγαπημένες μπάντες. Λέμε για Host αλλά ούτε το One Second είχε γνωρίσει και την καλύτερη υποδοχή, Και ομολογώ πως ούτε εγώ ανήκω στους φαν του συγκεκριμένου άλμπουμ.
Επίσης κάτι άλλο που παρατήρησα είναι ότι το αφιέρωμα δεν είναι προιόν συλλογικής δουλειάς. Απλα διαλέξαν δίσκους και τους μοιράσαν στους συντάκτες. Όλα τα υπόλοιπα κείμενα είναι φτωχά και επαναλαμβάνονται. Δεν σου περιγράφει στην ουσία το πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνονταν όλα αυτά. Δεν υπάρχει συνοχή στα κείμενα. Περισσότερο οδηγός αγοράς (κατεβάσματος) είναι και μάλιστα λόγω μικρών κειμένων(και όχι τόσο κατατοπιστικών) θα έλεγα για τους παλιούς του χώρου κυρίως.
Είμαι γνωστός χαμεράκιας γενικά, δεν τα λέω αυτά απλά για να κράξω. Απλά αν το είχαν προσέξει περισσότερο θα είχε βγει πιο καλό. Περιττό να πω γέμισε το mp3 μου μέταλ και πάλι μετά από καιρό. 8)
Επίσης ας απαντήσεις κάποιος για τις πολιτικές διαφορές Χρονό-Γιόβα! Χρονό που μας λέει ότι πήγε και στη κηδεία της Μελίνας μη χέσω
Δεν ήταν ερώτηση, δεν ξέρω γιατί περιμένετε απάντηση, κάπου (εδώ ή αλλού, δε θυμάμαι) είδα να γράφεται ότι τσακώθηκαν επειδή ο Γιοβανίτης έκανε περίεργες παρέες και ο αντιφα Χρονόπουλος δεν τα ανέχεται αυτά, φήμες καφενείου και μόνο.
Btw στο νέο τεύχος ο Γιοβανιτης έγραψε για λίγους δίσκους και πάλι με 50 λέξεις τα κείμενά του ήταν από τα πιο ουσιώδη του αφιερώματος. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε στα κείμενα του ΒασΖαχαρόπουλου που διαβάζαμε για μονοκοτυλήδονα σε κριτική Dream Theater, ούτε να γίνει το νέο τρεντ η σχολή Τσούνταρου “πω-πω-τι-χαβαλές-μπορώ-να-γίνω-ώρες-ώρες”, απλά πραγματάκια, αυτό που είπε ο Γράκχος, λίγη όρεξη παραπάνω και όχι βαρεμάρα για να τελειώσουν το αφιέρωμα και να πάνε για μπάνια.
Πιθανόν να ήταν σε άλλο αφιέρωμα. Το είχαν αναδημοσιεύσει σίγουρα σε κάποια φάση.
Μάλλον ήταν στο δημοψήφισμα για τον καλύτερο δίσκο των 90’s από τους αναγνώστες που αναδημοσίευσαν αντίστοιχα και τη λίστα που είχαν ψηφίσει το 1990 οι αναγνώστες του περιοδικού για τα 80’s.
Στο Load, μου έχει μείνει ατάκα σε γράμμα της εποχής “τους είδαμε στις φώτο και βάλαμε το Cliff em All να παίξει 5 φορές, φαντάσου να ακούσουμε το δίσκο πόσες φορές πρέπει να παίξουν τα 4 πρώτα για να συνέλθουμε”… Κριτική με άποψη, όχι αστεία!
@Kiratzos αυτό ήταν κάτι που ειπώθηκε σαν φήμη για την αιτία αποχώρησης του Γιοβανίτη από το Hammer. Δεν ξέρω αν έχει δόση αλήθειας (δε νομίζω κιόλας), αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτός ο λόγος που σταμάτησε να γράφει (προσωρινά εύχομαι, αν και τα του αφιερώματος παίζει να έχουν γραφτεί καιρό πριν).
Χτες διάβασα 1-2 ώρες αυτό το διαβόητο αφιέρωμα σε σπίτι φίλου - γενικά, αρκετά καλή επιλογή των δίσκων. Πάντα κάποιος δίσκος θα λείπει, δεν τρέχει τίποτα.
Αλλα εχει ένα βασικό ελάττωμα, και αυτό είναι το ιδιαίτερα χαμηλό εκφραστικό επίπεδο.
Δηλαδή τα παιδιά δεν ξέρουν να γράψουν. Με εξαίρεση 1-2 άτομα.
Άπειρα κοσμητικά επίθετα - και πολλά σε υπερθετικό βαθμό. Άπειρες λεκτικές υπερβολές και ακροβασίες, καμία ψυχραιμία στην γραφή και πολλή προσπάθεια και πολύ απολυτότητα για να δώσουν αίσθηση αντικειμενικότητας σε αυτά που λένε.
Και ορισμένες παρουσιάσεις ειναι απλά ακατάληπτες.
Όλα αυτά καθιστούν την ανάγνωση από ένα σημείο και μετά εντελώς βαρετή. Δεν περιμένω βέβαια από κανένα περιοδικό που ασχολείται με την μουσική ή το σινεμά ή κάποια άλλη τέχνη, σπουδαία αντίληψη της γλώσσας και της έκφρασης, αλλά στο Metal Hammer το επίπεδο πλέον έχει πέσει πάρα πολύ - τρομακτική αδυναμία έκφρασης
Επίσης, είναι γελοία η προσπάθεια τους να καπελώσουν ο,τιδήποτε τους αρέσει υπό την ταμπέλα του metal, ντε και καλά.
Kαλά ρε σεις το αυτονόητο προσπαθώ να επιβεβαιώσω. Οτί δηλαδή ο Γιοβανίτης έχει περίεργες παρέες ή περίεργες ιδέες. Τις φήμες δεν τις είχα ακούσει όταν σταμάτησε. Παρολαυτά συμφωνώ για την ουσία των κριτικών του.
Οχι αναγκαστικα ρε, μιλανε (σωστα για εμενα) γενικα για “σκληρο ηχο”. Δηλαδη φυσικα και το grunge δεν ειναι μεταλ αλλα θα ηταν χαζο να το αφηναν απ’εξω απο το αφιερωμα. Εκτος αν μιλας για κατι συγκεκριμενο.
Φυσικά και μιλάω για κάτι συγκεκριμένο. Όταν διάβασα ότι οι Red Hot Chili Peppers παίζουν funk metal (!!!), και οι Rage Against The Machine rap metal…γέλασα δυνατά. Και αυτά είναι τα 2 που μου έρχονται πρόχειρα, καθότι δεν έχω το τεύχος πια. Α και οι Ministry παίζουν industrial…metal φυσικά. Αφήστε κάτι και για τους άλλους ρε μάγκες - απορώ πως τους ξέφυγαν οι Τρύπες
Καλά τα λες, αλλά εδώ δεν γνωρίζουν στοιχειωδώς καλά τα ελληνικά, η εκφραστική δεινότητα μας μάρανε! Σοβαρά, οι άνθρωποι είναι προφανές πως αισθάνονται ανετότερα με τα αγγλικά (λογικό έως ένα σημείο, είναι σαφώς λιγότερο απαιτητική γλώσσα).
Απλώς παρατηρείστε πόσους “αγγλισμούς” βάζουν στα κείμενα, χωρίς να τους κάνει εντύπωση το πόσο γελοίες ακούγονται οι εκφράσεις αυτές στα ελληνικά.
Διαβάζουμε π.χ. στο τελευταίο τεύχος ότι “οι ελληνικές μπάντες [I]σκέφτονται όλο και πιο έξω από το κούτι[/I]” (Το ποιο;;
Συν το σύνηθες πλέον φαινόμενο να γράφουν “ο Χ εικονικός δίσκος”, “δημιούργησε ο Τάδε καλλιτέχνης εικονικά εξώφυλλα”. Δεν είναι πραγματικός ο δίσκος, ήταν μόνο κατ΄ εικόνα; Το iconic στα αγγλικά έχει την έννοια του “εμβληματικού” (“εικόνισμα”) όχι του “εικονικού” (κατ? εικόνα, όχι αληθινό).
Ή πάλι στο τελευταίο, “οι οπαδοί, [I]ανεξαρτήτου[/I] εκτίμησης στους Slayer”! Μα, καλά, ένας διορθωτής δεν υπάρχει;
Γνωρίζει κανείς ποιό τεύχος ήταν το MH με το αφιέρωμα στα 80s κ αν παίζει κανα pdf για εμας που δεν έτυχε να το διαβάσουμε;(σίγουρα θα εχει αναφερθεί αλλά μην ψάχνω). Όσο για το φετινό, βρηκα κ κάποια πράγματα να τσεκάρω κ ας μη το περίμενα
