μακάρι να κάνω τέτοιο παιδί κάποτε…είναι λατρεία
ο cheetah δεν έχει και πολύ άδικο. Τουλαχ. στην Ελλάδα το μεταλ δεν είναι καθόλου μεηνστρημ , [U][B][I]σχεδόν [/I][/B][/U]δεν προβάλετε
στο εξωτερικό μπορεί να είναι διαφορετικά όμως .
Ian καλα τα λες . Εγώ θα το διερευνώ λιγάκι . Λέμε Οτο έχασε την διείσδυση στις μικρές ηλικίες . Σύμφωνω με τα χίλια . Αλλά σε τι οφείλεται αυτο ; Τι έκανε τους πιο μικρούς να μην ξέρουν ούτε τον randy rhoads ; Θα σου πω εγώ τι νομίζω . Εχουμε γεμίσει ατάλαντους . Μουσικοί χωρίς ψυχή , χωρίς έμπνευση , χωρίς μεράκι . Παμε απλά να βγάλουμε ενα δίσκο απο το στουντιο στο σπίτι και μετα να βάλουμε κανα φράγκο να μπούμε σε καμία περιοδεία . Το βλέπεις και άλλες φάσεις της καθημερινότητας , το ποσό μέτρια πια ειναι όλα . Έτσι ειναι και εδω . Και δυστυχώς δύσκολα θα αλλάξει .
Άσχετο αλλά κατι μου ήρθε τώρα .
" παλαιότερα , όταν κάναμε σκαουτ ψάχναμε παίχτες που ειναι πολύ καλοί με την μπάλα στα πόδια, σαν τον Πλατινί ενα πραμα . Ο πρώτος στόχος ήταν αυτός . Τώρα οι ομάδες ψάχνουν μέτριους παίχτες που απλά τρέχουν ασταμάτητα " τζουσεπε ριναλτα head scouter
Όσον αφορά το επιχείρημα περί προβολής του metal σε ραδιόφωνα, clubs κτλ να προσθέσω μόνο ότι προφανώς η μουσική αυτή δεν είναι και τόσο εύκολα αποδεκτή στο απαίδευτο αυτί. ΟΚ, μπορεί κάποιο ραδιόφωνο ή κάποιο μικρό club να βάλει κάτι “heavy” κάποια στιγμή αλλά ο εκάστοτε επιχειρηματίας (90% των περιπτώσεων σε αυτά τα παραδείγματα και το άλλο 10% είναι οι “χομπίστες”) δε θα κάτσει να βάλει:
- ούτε κάτι ακραίο
- ούτε κάτι σκληρό για το αυτί του άλλου (το “απαίδευτο”) που έλεγα πριν
- ούτε κάτι με τρελά signature changes κτλ.
Ο άλλος μπορεί να επιλέγει να έρθει στο μαγαζί του/ακούσει το ραδιοφωνικό του σταθμό επειδή έχει εύπεπτη-easy listening μουσική/θέλει να χορέψει με “συμβατική” μουσική και αυτό δεν είναι κατακριτέο. Τώρα, το γιατί αυτό θεωρείται normal και συνηθισμένο, είναι άλλη κουβέντα. Επίσης, προφανώς τα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνουν όλα τα πιθανά ενδεχόμενα.
Τέλος, όσον αφορά το πόσο mainstream είναι στο εξωτερικό, σίγουρα είναι πιο διαδεδομένο σαν άκουσμα και κουβαλάει λιγότερο την ταμπέλα “τι είν’ τούτο;” που συνόδευε την ελληνική κοινωνία, ειδικά παλιότερα.
Αρχικά νόμιζα ότι αυτό έχει να κάνει με την προοδευτική κοινωνία εξ’ ολοκλήρου αλλά τελικά καταλήγω ότι έχει να κάνει πολύ και με το βαθμό διείσδυσης της θρησκείας στην εκάστοτε κοινωνία (που τελικά είναι και μονάδα μέτρησης του πουριτανισμού και καθωπρεπισμού). Δηλαδή, συντηριτισμός και υποκρισία υπάρχουν παντού, αλλά ο βαθμός επιρροής που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία από την ορθοδοξία, δύσκολα συναντάται σε χώρα της βορειοκεντρικής ευρώπης, όπου άλλωστε το φαινόμενο του αγνωστικισμού μεγαλώνει συνεχώς.
Τέλος να μην ξεχνάμε ότι σε κάποιες μεγάλες κοινωνίες (UK, Γερμανία, γενικά Σκανδιναβία) το metal ξεκίνησε από εκεί. Δηλαδή οι ζυμώσεις έγιναν live και δεν αντιμετωπίστηκαν ως “ξενόφερτο” έθιμο. Αντίθετα, οι όποιες αντιδράσεις για αυτή τη μουσική, έλαβαν χώρα κατά την ίδια στιγμή που συντελέστηκαν.
Έτσι ακριβώς!
Αλλά ακόμα και στη δεκαετία του 90, ΕΤ3, jammin κάθε απόγευμα είχε αρκετό μεταλ(και άλλα είδη οκ) αλλά να θυμίσω ότι εκεί είδαμε συνεντεύξεις, Rotting Christ, Nightfall, ανταποκρίσεις από συναυλίες μεγάλες ή και πιο μικρές. Τώρα δεν υπάρχουν αυτά.
Εγώ νομίζω ότι μπλέκονται διαφορετικά πράγματα στη συζήτηση.
ΆΛλο τι είναι αποδεκτό και πόσο αποδεκτό. Άλλο τι είναι mainstream και pop και πόσο εμπορικό, άλλο ποια είναι η θέση του metal στην παγκόσμια κουλτούρα και άλλο η καλλιτεχνική του ζωτικότητα ξέρω γω.
Οι παρεξηγήσεις ξεκινάνε επειδή μπλέκονται όλα αυτά. Δεν είναι απλή μια ανάλυση και παραδείγματα από την ελληνική τηλεόραση είναι μεν θεμιτά αλλά δεν είναι και οι απόλυτες ενδείξεις.
Προφανώς γι αυτό λέω παραδείγματα, δεν είπα ότι γνωρίζω την απόλυτη αλήθεια. Αλλά και βάσει πωλήσεων να το πάμε το μεταλ δεν είναι τόσο “mainstream” όσο παλιότερα.
Αυτό ισχύει για όλα τα είδη μουσικής και νομίζω ότι δεν είναι κακό (η ευκολία με την οποία κυκλοφορεί ένα άλμπουμ εννοώ -ίσα ίσα που είναι και καλό, κανένα ταλέντο δεν εξαρτάται από τον A&R της τάδε δισκογραφικής).
Καλή μουσική υπάρχει και τώρα. Είναι βέβαια δύσκολο για μια heavy η thrash μπάντα να ξανα-ανακαλύψει τον τροχό. Ωστόσο υπάρχουν μπάντες που βάζουν νέα στοιχεία στη μουσική τους και καταφέρνουν να ξεχωρίσουν. Οι Mastodon πχ είναι ένα παράδειγμα. ΤΟ Once more… έφτασε ψηλά στα chart σε Αγγλίες κλπ μεγάλες αγορές.
Προσωπικά δε θεωρώ πως το ταλέντο λείπει. Ούτε το ενδιαφέρον του κόσμου. Και νέοι οπαδοί υπάρχουν και παλιοί οπαδοί παραμένουν οπότε η “αγορά” του metal διευρύνεται.
Αλλά δεν είναι τόσο “εύκολη” μουσική ώστε για γίνει mainstream. Φυσικά και ο Jay Z ή η Lady Gaga θα πουλάνε περισσότερο από τους Metallica όπως στα 80s ο Michael Jackson και η Madonna πουλούσαν παραπάνω από τον Ozzy.
Πάντως την Ελλάδα δεν μπορούμε να την πάρουμε και τόσο ως μέτρο σύγκρισης για το πόσο mainstream είναι το metal. Στην Ελλάδα γενικά η ξένη μουσική δεν ήταν και τόσο ψηλά στις προτιμήσεις, πάντα ήμασταν πιο κλαρινοκαταστάσεις και σκυλοποπ εδώ. Δεν νομίζω πως οι ξένοι καλλιτέχνες εκτός rock/metal πουλάνε και τόσο έτσι και αλλιώς.
Διαφορετικό πράγμα είναι πάντως το, δεν είναι mainstream με το δεν πουλάει το ίδιο με την pop. Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα είναι η αποδοχή της rock/metal κάτι που ταυτόχρονα την έχει κάνει πιο ακίνδυνη πιο εύπεπτη. Σήμερα είναι στα σαλόνια, παίζει στο hollywood, παίζει σε maistream media. Μπορεί να μας στραβοκοιτούσαν κάποτε αλλά lets face it, οι περισσότεροι αν όχι όλοι μάλλον το γούσταραν αυτό. Σήμερα πας στο γραφείο και με Cannibal Corpse t-shirt ένα πράγμα. Ε αυτό είναι το mainstream.
Δεν είναι μόνο η ποπ. ΤΟ ραπ/χιπ-χοπ στα τέλη των 80s ήταν εξίσου “επικίνδυνο” όπως το χαρακτηρίζεις με το μεταλ. Ενδεχομένως και περισσότερο. Στα metal live πήγαιναν μαλλιάδες που θα τους σταματούσε κανας μπάτσος και θα τους ρωτούσε αν είναι “a bunch of queers” ή θα σκοτώνονταν μεταξύ τους σε κανένα wall of death, ενώ στα live των N.W.A. θα καίγονταν το Detroit πχ. Και όμως σήμερα ο Dr. Dre θα βγει στην Oprah να λανσάρει τα beats του και να μιλήσει για την νέα του ταινία. Αυτό είναι mainstream. Οι Metallica θα βγουν σε κανένα Jimmy Kimmel και θα κάνουν 20 προωθητικές ενέργειες για να γεμίσουν ένα στάδιο. Και μιλάμε για τους metallica, όχι για τους Havok.
Όσο για το στραβοκοίταγμα, κάποτε έπαιζε, από τα 90s ακόμα εγώ αυτή την περιθωριοποίηση τη διαβάζω μόνο στις σελίδες του Hammer. Συνήθως συνοδευόμενη από ένα μανιφέστο για την ανωτερότητα του ροκά-μεταλλά.
Για να πω και γω την μαλακία μου όντας ακόμα αναγνώστης του χάμερ, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι μάλλον ο αλεχάντρο τα λέει πιο σωστά από όλους. Και από αυτούς που λένε ήταν και δεν είναι μεινστριμ και από αυτούς που λένε ότι είναι περισσότερο από ποτέ.
Αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι ότι πλέον ΔΕΝ είναι το μέταλ παντού αλλά ΟΛΑ είναι παντού. Κατηγορίες, ταμπέλες και ταυτότητες τις έχει πάρει το ρέμα με τα καλά τους και τα κακά τους. Επίσης όπως ειπώθηκε, το μέταλ μετράει 40 χρόνια στη πλάτη του. Προφανώς έχει διαδωθεί επαρκώς και δεν φαίνεται τόσο ξένο στον κόσμο. Δεν είναι ακμαίο όπως παλιότερα όμως. Το οτί υπάρχουν πολλές μπάντες και μεγαλύτερη παραγωγή δίσκων πρέπει να συνυπολογίζεται με την ευκολία που υπάρχει σήμερα για να συμβεί αυτό. Παράλληλα και το οτι η ετ1 δεν έχει εκπομπή για το μέταλ πρέπει να συνυπολογίζεται με το ότι η τηλεόραση πλέον δεν έχει τόσο κομβικό ρόλο(και η ετ1 δεν έχει προγραμμα)… Γενικά δεν είναι τόσο άμεσα μετρήσιμο. Πλέον ούτε πωλήσεις μπορείς να μετρήσεις. Μπορείς βέβαια να δεις τι συναυλίες γίνονται και με τι επιτυχία. Και προφανώς το Vice θα πει για το μέταλ, γιατί έτσι είναι αυτά τα σύγχρονα εναλλακτικά μέσα. Βγάζουν ψωμί χωρίς φραγμούς πλέον. Και εκκλησίες να καίγαν θα βγάζαν άρθρο “ακολουθήσαμε έναν 16 μπλακμεταλα ως την κόλαση και πάλι πίσω”. Γιατί τραβάει αυτό και δεν απωθεί όπως άλλοτε.
Ανάμεικτες σκέψεις που βαριέμαι να αναλύσω ιδιαίτερα αλλά νομίζω με πιάνετε.
Όσον αφορά αυτό που είπε ο Chisnaki και την προσπάθεια αγιοποίησης του ίντερνετ είναι λίγο αστείο. Λες και ξαφνικά το ίντερνετ έκανε τους ανθρώπους σοφούς και πλέον μπορούν να ξεδιαλέξουν με τα σωστά κριτήρια χωρίς εξωτερικούς παράγοντες. Λες και τα μεγάλα ιντερνετικά σάιτ δεν είναι σαν περιοδικά, δεν έχουν σχέσεις με εταιρίες μπάντες και λεφτά. Λες και το τι προβάλλεται στο youtube ή το πως διαλέγει για τον ακροατή μουσική το spotify δεν επηρεάζεται από “εξωκαλλιτεχνικούς” παράγοντες… Αγγελικά πλασμένο το ίντερνετ.
Το χάμερ είναι σε παρακμή, γνωστό αυτό. Αλλά και λογικό. Γιατί τα έντυπα πάνε και ξοφλήσαν, ειδικά αν δεν βρούνε κάποια ιδιαίτερη συνταγή για να κρατήσουν το πιστό κοινό τους. Το χάμερ δεν ξέρω αν έχει βρει αυτή τη συνταγή πάντως οικονομικά φαίνεται να βρήκε το ματζούνι στην αποθέωση της ελληνικής σκηνής… Το χάμερ είναι σε παρακμή όμως και γιατι είναι ένα περιοδικό παλιότερης εποχής. Αφορά το μέταλ. Δεν είναι rocking που θα σου χώσει από ambient ως diy punk. Και να θέλει δεν μπορεί να πιάσει τον παλμό των συχρονων/νεων ακροατών. Ακόμα και αυτών με έφεση στη σκληρή μουσική. Γιατί όπως προείπα, οι ταμπέλες έχουν τελειώσει, η πλειοψήφία των πιο νέωνπου ακούνε μέταλ δεν ακούνε μόνο μέταλ και ούτε είναι “τρόπος ζωής” αυτό όπως ήταν παλιότερα. Το χάμερ θα ζήσει κάποια χρόνια ακόμα, αν ζήσει. Πέραν των παλαιομεταλλάδων που μεγάλωσαν με αυτό με ένα πολύ πιο μικρό κοινό που θα θέλει να διαβάσει για το άντεργκραου κλπ. Και αυτό ααααν το χάμερ το κάνει καλά.
Συμφωνω και θα εστιασω στην τελευταια σου παραγραφο. Δεν ξερω τι ακριβως κανει τo Hammmer τα τελευταια πολλα χρονια , αλλα για να μπορεσει να επιβιωσει και να κερδισει αναγνωστες σαν και μενα , κανει μεγαλα αφιερωματα σε παλιες και μεγαλες μπαντες ή σε κλασικα αλμπουμς …
Aυτό από που το κατάλαβες για πες μου και εμένα. Το ιντερνετ είναι το [U]τώρα[/U] και η φάση είναι adapt or die. Αυτό είπα. Αγγελικά πλασμένο δεν είναι τίποτα.
Κατά τα άλλα συμφωνώ αρκετά σε όσα λες και αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο σχετικά με το όψιμο ειδύλλιο Hammer/Ελληνική σκηνή είναι πως γλείφουν εκεί που παλιά έφτυναν.
τι εννοεις Βιρνα ; Εφτυναν την ελληνικη σκηνη ; 'Η πλεον στηριζουν και ενα μερος της ελληνικης σκηνης που δεν ειναι τοσο Metal Και καποτε το εφτυναν ;
Λίγο από όλα Γιάγκο, λίγο από όλα
Εντάξει, ίσως σου φόρτωσα λίγο παραπάνω την αποψάρα που κυκλοφορεί και λέει ότι τα περιοδικά/ειδικοί/μεταλοπατέρες καθοδηγούσαν λάθος ενώ τώρα στο ίντερνετς όλα είναι εκεί και απλά ο ακροατής διαλέγει απερίσπαστα. Πράγμα που δεν ισχύει ή ίσως ισχύει αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό γιατί πάλι 2-3 μεγάλα σάιτς με πατέρες/μητέρες (όχι μεταλό- πλέον για τους λόγους που εξήγησα)θα καθοδηγήσουν. Και δεν καταλαβαίνω γιατί ο α,β συντάκτης του ροκιν/ροκιναθενς είναι καλύτερος πχ από τον Πούσιο. (Πολύ πιθανόν να είναι αλλά δεν το δέχομαι ως αξίωμα). Επίσης πολλές φορές γίνεται μπέρδεμα και ως μέσο ακροατή θεωρούμε τον τύπο που όλη του η μέρα αναλώνεται στο να ακούει μουσική στα bandcamps των μπαντών και να διαμορφώνει όσο το δυνατόν πιο “αντικειμενικό” κριτήριο…
Γενικά συμφωνώ στο adapt or die. Απλά πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.
(Μεταλο)πατέρες με την έννοια που δίναμε πριν 10 χρόνια δεν υπάρχουν πλέον. Την αναγνώριση που έχουν οι Χρονόπουλοι και οι Περβανίδηδες (και Φράγκοι) δεν την έχει κανείς συντάκτης ούτε του Ρόκινγκ ούτε κανενος Ρόκινγκ. Δεν νομίζω να γίνεται πουθενά κουβέντα “είπε ο Πολύζος αυτό” ή αν γίνεται είναι σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Οι λόγοι είναι προφανείς.
Προσωπικά σαν αναγνώστης επι μια δεκαετία του Χάμμερ και τα τελευταία 10 χρόνια που ενημερώνομαι αποκλειστικά μέσω ιντερνετ, θεωρώ πως αυτά τα τείχη που σήκωναν οι συντάκτες του Χάμμερ απέναντι σε κάθε τι νέο κ μοδάτο τα γκρέμισε σε μια νύχτα (οκ ίσως σε περισσότερες) το ίντερνετ και αυτό δεν τους έχει κάτσει κ πολύ καλά.
Η ουσία πάντως της συζήτησης δεν είναι να αποδομήσουμε την πληροφόρηση/άποψη του περιοδικού. Όμως κακά τα ψέματα, οι πρακτικές “δώμου συγκρότημα λεφτά να σε κάνω φίρμα”, τα παράλληλα μανατζεριλίκια, οι δουλειές σε promotion συναυλιών/δισκογραφικών και ο εντελώς αντιδεοντολογικός τρόπος που συγκρούονται τα συμφέροντα σε όλες αυτές τις παράλληλες δραστηριότητες, εμένα σαν άνθρωπο και όχι σαν ανταγωνιστή (που δεν το βλέπω καθόλου ανταγωνιστικά το πράγμα) με απωθούν. Κατ’ αυτό τον τρόπο μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Δηλαδη για να καταλαβω, εννοειτε οτι το Χαμερ παλιοτερα εφτυνε την ελληνικη σκηνη και τωρα στηριζει και ενα μερος της που δεν ειναι μεταλ; Αυτο εννοειτε;;;
αυτο προσπαθω να καταλαβω και εγω.
Παλιότερα το χάμερ δεν έδινε a rats ass για ελληνική σκηνή. Πλέον είναι όλοι φίλοι με όλους για ευνόητους λόγους.
Βασικά δεν ξέρω από πότε παρακολουθείς το χαμερ αλλά a rats ass έδινε. 20 χρόνια πριν έβγαζε συλλογές (hammer holocaust), ελληνική σκηνή είχε από εποχές Παλαντζα. Το θέμα είναι αν ο κόσμος ενδιαφέρονταν όσο ενδιαφέρεται σήμερα, γιατί το hammer, ο Λωρης, το ροκινγκ και οποιος ασχολείται επαγγελματικά με αυτό το πράγμα ακολουθεί τις επιταγές του κόσμου. Αν πχ πουλάνε οι metallica, βλέπεις 10 άρθρα με το όνομα των Metallica στον τίτλο. Αν ο κόσμος δεν πήγαινε στα λαιβ Ελληνικών σχημάτων μαλακας είναι ο Λωρης να τους δώσει σοου, το χαμερ πρωτοσέλιδα και το ροκινγκ το κεντρικό μπανερ;