1 πράγμα που δεν κατάλαβα στο περιοδικό ποτέ μα ποτέ:γιατί κάθε φορά που συμβαίνει κάτι το πρωσοπικό σε αυτούς,π.χ. ο πρόσφατος θάνατος συντάκτη και φίλου τους,πρέπει να βάλουν αφιερώσεις,μαύρο εξώφυλλο,κτλ.Το βρίσκω πολύ άσχημο να εκμεταλύονται έτσι κάτι πρωσοπικό,και ειδικά τέτοια τόσο σοβαρά γεγονότα…
Επίσης τα γράμματα του Χάμερ είναι η τρελή αφασία,ότι του κατέβει του κάθε &^%$#@ γράφει…τι να πεί κανείς…:-k
Για να μαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με εκνεύρισε στον διάλογο μεταξύ των 2 συντακτών για το gothic… Σε γενικές γραμμές καλά τα έλεγαν, ενώ όπως έγραψα το βρήκα πάρα πολύ καλό το αφιέρωμα, ειδικά το τμήμα που αφορούσε την ιστορία του gothic στην τέχνη, που ήταν εξαιρετικό… Και εννοείται δε περίμενα απο ένα μεταλ περιοδικό να κάνει εκτενείς αναφορές σε ηλεκτρονικά και ebm συγκροτήματα… Ωστόσο σε ένα σημείο στον διάλογο, Καραγιάννης και Βασιλείου θάβουν το electro/ebm, λέγοντας το εύπεπτο και συναισθηματικά νεκρό. Με άλλα λόγια, ως “μεταλλάδες” αποδεχόμαστε το κιθαριστικό gothic, αρνούμαστε όμως την πιο ηλεκτρονική του πλευρά, ως “υπερβολικά εμπορική”…
Πάντως δε θα ξεχάσω πως ένα απο τα αγαπημένα μου συγκροτήματα του είδους, τους Apoptygma Berzerk, τους έμαθα απο μια κριτική στο Hammer, πριν κάτι χρόνια… Δεν ήταν κριτική apoptygma φυσικά (είπαμε, είναι μέταλ περιοδικό), αλλά τους ανέφερε και μάλιστα τους εκθείαζε.
Αυτό που είχε πει ο Καραολίδης για τα 80ς ήταν όντως απαράδεκτο, και το μόνο που πετυχαίνουν εξυπνάδες του τύπου “τα 80ς μόνο το μέταλ είχαν” είναι να ενισχύουν το αγοραστικό κοινό του Hammer των 15χρονων ως 20χρονων το πολύ. Όσο αφορά τα γράμματα των αναγνωστών, όπως λέω στο άλλο μου ποστ, έχουν περάσει κι αυτά απο φάσεις και φάσεις… Θα μπορούσαμε να κάναμε κανονική ψυχοκοινωνική ανάλυση της εποχής και των “μεταλλάδων” τότε και τώρα, μόνο και μόνο απο τα γράμματα τους! 
Τελικά, ναι, είναι metal περιοδικό το Hammer. Που έχει τα καλά και τα κακά του. Κάποιοι συντάκτες που βρίσκονται τώρα εκεί, ή βρίσκονταν παλιά, ήταν φοβεροί. Άλλοι ήταν ψιλομαλ@κες. Και συμφωνώ με το σχόλιο, οτι οι “γκοθάδες” μερικές φορές είναι πολύ πιο κολλημένοι κλπ. Οι οι “εναλλακτικοί”, που λένε “ακούω ροκ, αλλά όχι μέταλ”. Αλλά πιστεύω πως αυτό πάλι αφορά κυρίως πιο μικρές ηλικίες, τότε, που ο άλλος έχει την ανάγκη να νιώθει οτι "ανήκει " κάπου… Ή, απλά, αφορά τους κολλημένους… (που δεν είναι λίγοι…)
Πάντως για μένα το “ιδανικό” μουσικό περιοδικό δεν υπάρχει…
…το οποίο συνεπάγεται πως προτιμούμε τους HIM έναντι των Apoptygma, VNV, Diary of Dreams κλπ…
Kαλά αυτό είναι η μεγαλύτερη μούφα από όλες. Είναι η πιο χαρακτηριστική δικαιολογία των κολλημένων αυτή. Όταν έχουν την υποψία ότι μπορεί και να τους αρέσει κάτι πέραν των νερών τους , βρίσκουν λέξεις όπως “εύπεπτο” ή “εμπορικό”, για να πείσουν τον εαυτό τους καταρχάς, ότι δεν αξίζει να ασχοληθούν παραπάνω. Και είναι πολύ εύκολο να χαρακτηρίσεις κάτι που έχει synths, electronic beats κλπ, κατά αυτόν τον τρόπο. Μακάρι όμως να βγάζαν και άλλοι το συναίσθημα του Amok, του Love Never Dies, του Epicentre ή του Where You Are…
Metal Hammer.
Διαφορα κλαυτερο απο τα αλλα.
Το τευχος Αυγουστου με τους κιθαριστες ειμαι σιγουρος οτι θα γαμει και θα δερνει.
Αν και δεν διαβασα ολα τα ποστ και δεν ξερω αν αναφερθηκε παραπανω εμενα αυτο που μου την σπαει ειναι οτι αρχιζουν μια κριτικη δισκου και μονο για τον δισκο δεν μιλανε.Εκφρασεις οπως το ενεργειακο βουνο,το ερεβος η
στα 200 καλυτερα αλμπουμ λενε σε ενα δισκο υλικα κατασκευης ΣΚΑΤΑ.Δεν ξερω αν εμενα μου φαινεται τοσο περιεργο?
[SIZE=“4”]ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑ[/SIZE]
Σωστος!!! :lol:
Σωστος.
Στο Metal Hammer νομιζω Ιουλιου για το νεο δισκο των Scorpions που μιλησαν με τον Klaus και αρχισαν να λενε για τον αν μπορει να γινει κλαυτερος ο κοσμος.
Ο οτινανισμος σε ολο του το μεγαλιο.
καλα μεταξυ μας αλλα ο συγκεκριμενος δισκος δεν ειναι και για πολλη αναλυση…
Και τοτε τι αναφερεσαι σε αυτον τον δισκο.
Αν δν εχεις να πεις κατι ουσιαστικο καλυτερα παρατα το το θεμα παρα να γαρφεις μαλακιες.
Παιδια ειναι πολλες οι μαλακιες στο Metal Hammer.Και στο editorial το παρατραβαει ο χρονοπουλος.Δεν λεω ξερει να γραφει αλλα ορισμενες φορες μου ακουγεται σαν τα απομνημονευματα του μακρυγιαννη.Αλλα μερικες φορες γραφει ουσιωδη πραγματα.
Καλοοο!Παντως και εμενα μου αρεσει ο Χρονοπουλος αλλα ειναι σαν να φωναζει οτι θελει να γραψει ποιητικη συλλογη…
Δεν ξερω αν ειχες διαβασει ενα editorial δεν θυμαμαι τευχος που εγραφε ολο ερωτησεις.Τον επομενο μηνα ακριβως στελνει γραμμα μια κοπελα και του λεει οτι οι ερωτησεις του την εκαναν να σκεφτει.Ημαρτον.#-o Τον χρονοπουλο περιμενε για να κατσει να σκεφτει.
Καλός είναι ο Χρονόπουλος,σε σχέση με τον Β.Ζαχαρόπουλο ειδικά είναι θαύμα.Γενικά πάντως πουλάνε πολύ και καλά κουλτούρα όπως αναφέρατε,και αυτό είναι το αρνητικό του περιοδικού,το κύριο αρνητικό του τουλάχιστον.
Κάτι που παρατήρησα πάντως είναι ότι ενώ για το Hammer όλοι έχουν να θάψουν λίγο ή πολύ,το Rock Hard δεν σχολιάζετε παρά ελάχιστα.:-k
μιλωντας για τα ριφφ,δεν αναφερομουνα στο gothic metal,αλλα στο gothic rock.γενικα το gothic σαν μουσικη,ξεκινησε με κιθαρες,μπασο,τυμπανα.ξεκινησε καπου στα 70’ς και συνεχισε με αυτο το μοτιβο μεχρι αρχες των 90’ς οπου παρελαβαν τα ηνια πιο ηλεκτρονικες μπαντες.απλα κακα τα ψεματα η electrogoth,ebm κλπ κλπ ειναι πιο εμπορικη,πιο ευκολοακουστη.δεν λεω οτι ειναι νεκρη συναισθηματικα,αν και λιγα πραματα απο τι εχω ακουσει με εχουν συγκινισει,αλλα μου δινουν την ιδεα οτι φτιαχνονται καθαρα για χορο!σιγουρα diary of dreams ειναι φοβερη μπαντα,σκοτεινη,ατμοσφερικη κλπ.οπως επισης μ’αρεσαν οι l’ame immortele!απλα εχω την εντυπωση οτι τα κιθαριστικα γκοθ γκρουπς σνομπαρονται μπροστα στα ηλεκτρονικα γκοθ σχηματα.τεσπα.
Ego prosopika e oagorasi merika tefxi ala kanena den me epise mono ena tefxos tou metal pou ixe afieroma sta
70 itan fovero anarotieme an exoun vgali kati paromio ala genika dne ta agorazo
μια καινουρια μαλακια uMan η καπως ετσι με ενα μουνι στο εξωφυλλο το χει παρει κανενας να δει τι παιζει?
Rockhard
Nταξ…Μυθικό τοπικ…Το ξαναδιαβασα και ερεψα στο γελιο…:lol: