Metal Hammer vs RockHard

Δημοψηφίσματα
#3602

Θέλει μεγάλη προσπάθεια σε ένα αφιέρωμα δίσκων για μια ολόκληρη δεκαετία ο αναγνώστης να μην έχει σημειώσει ούτε ΕΝΑΝ δίσκο για να τσεκάρει μελλοντικά. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα είναι οι λίστες των 30 καλύτερων αλμπουμς ανά συντάκτη, όπου προσπαθείς να διακρίνεις αμυδρά ποια είναι αυτά που πραγματικά ξεχώρισαν στη δεκαετία κι ας μην ξέρεις ούτε τα μισά ονόματα που τις υπογράφουν.

Φυσικά δεν έλειψαν και τα σχόλια περί κακού ιντερνετ κλπ ενώ την ίδια στιγμή το αφιέρωμα χαρακτηρίζεται από όλα εκείνα τα οποία καταριέται το έντυπο χρόνια τώρα: προχειρότητα, μηδαμινή μουσική ανάλυση, υπερπληροφόρηση και χαμηλού επιπέδου γραφή.

Τελικά, έχουν δίκιο πως only print is real. Διαβάζοντας αντίστοιχα αφιερώματα σε ένα τυχαίο blog στο διαδίκτυο, μπορεί να μαθαίνω και καμια μπάντα, όμως δεν μπορώ να τα χρησιμοποιήσω ως κωλόχαρτο.

8 Likes
#3603

Ευτυχως τωρα με το διαδικτυο που τοσο κατηγορουν - κανοντας ακριβως τα ιδια πραγματα - μπορουμε να τσεκαρουν (οσοι το αγοραζουν) τις προτασεις τους. Παλιοτερα αυτο δεν ηταν εφικτο. Αποτελεσμα να εχω αγορασει πολλα αλμπουμ τα οποια τα εκθιαζαν ( για ευνοητους λογους) ενω ηταν το λιγοτερο μετρια (ή δεν ηταν καθολου στα γουστα μου)Φανταζομαι ολοι το εχετε παθει. Το πρωτο που μου ερχετε στο μυαλο ειναι το 666 των diabolos rising.μπορω νε βρω αρκετα αν ψαξω στην δισκοθηκη μου. Γραψτε και εσεις κανενα το οποιο πηρατε και τελικα ηταν σαπιο.

1 Like
#3604

Demons and wizards

1 Like
#3605

Six Feet Under - Maximum Violence. Αν θυμάμαι καλά ο Πούσιος είχε βάλει 9,5/10 και έριξε τρελή αποθέωση. Είχα μέχρι τότε μόνο το πρώτο σε κασέτα και μου ήταν απλά συμπαθητικό και λέω οκ αυτό μπορεί όντως να γαμάει. Από τότε έχω να το ακούσω, παίζει να είναι και το χειρότερο death metal άλμπουμ που έχω, και στα ράφια μου υπάρχουν 3-4 άλμπουμ των Deicide που βγήκαν μετά το Once Upon the Cross.

Πάντως η χειρότερη αγορά μου λόγω κριτικής δεν ήταν από hammer αλλά από τον Παναγιωτόπουλο στο Jammin που όταν βγήκε το Against των Sepultura, το πρώτο τους άλμπουμ μετά την φυγή Max, είπε στην εκπομπή πως είναι σαν το Arise. Πήγα και εγώ και το πήρα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ακόμα τον βρίζω κάθε φορά που το πετυχαίνω στο ράφι.

2 Likes
#3606

Χαχα και εγω την πατησα , δεν θυμομουν καν οτι το ειχα μεχρι που το ανεφερες και κοιταξα υους δισκους. πραγματικα
αδιαφορα death album και τα δυο ( ομωνυμο και maximum)

#3607

Προσωπικά την πάτησα μια φορά μόνο το 1993, δεν την ξαναπάτησα. Να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε ότι την πάτησαν πολλές φορές. Μια φορά, άντε δυο, το καταλαβαίνω, από εκεί και πέρα; Επίσης, πάντα κοιτάζουμε ποιος γράφει, δεν ήταν όλοι ίσα κι όμοια και σίγουρα δεν είχαν όλοι το ίδιο γούστο…

Το αφιέρωμα έγινε πολύ νωρίς. Όχι μόνο δεν έχει κατασταλάξει η δεκαετία, δεν έχει καν τελειώσει κι αυτό φαίνεται και σε πολλά κείμενα (τα οποία είναι πολύ μικρά και λίγοι παίζουν μπάλα σε τόσο μικρό χώρο), όπου τα περισσότερα βγάζουν μια αίσθηση “αξιοπρέπειας”, ελάχιστος ενθουσιασμός και σιγουριά στην επιλογή κλπ. Μου λείπουν συντάκτες (Καραολίδης;) και περίμενα και εγώ μια συγκεντρωτική λίστα, αφιερώματα στα είδη, κάποιες απόψεις/σκέψεις για τη δεκαετία, live που άφησαν ιστορία, περίμενα λάκκο με κωλοδάχτυλα για χαβαλέ και προβληματισμό, προσωπικότητες που ξεχώρισαν κλπ.

Την χειρότερη εντύπωση πάντως από όλο το αφιέρωμα μου την έκανε ο διαχωρισμός της ελληνικής σκηνής. Δηλαδή, μια δεκαετία+ λέμε ότι η ελληνική σκηνή ανθεί και είναι πια κλισέ να λέμε ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους έξω και να που τα ελληνικά διαχωρίζονται, με ακόμα μικρότερο κείμενο το οποίο είναι διπλή αδικία για κάποιες μπάντες που έβγαλαν όντως παγκόσμιου βεληνεκούς δουλειές (όπως οι Sacral Rage ή οι Dead Congregation). Το Check Also είναι πράγματι σχεδόν προσβλητικό, δεν είναι καν κανα-δυο δίσκοι να πεις, είναι όσοι χωράνε σε ένα wall of text που θα δουν μόνο οι μπάντες και θα ξεχάσουν όλοι την επόμενη στιγμή.

Τελευταία γκρίνια, αλφαβητική σειρά σε λίστα είναι τεμπελιά ή φόβος μην εκτεθεί κανείς ή μην θίξει κανέναν κλπ., για περιοδικό που έκανε αφιέρωμα στις λίστες, απαράδεκτον!

Δεν το βρήκα τόσο κακό πια όσο λέτε οι περισσότεροι, απλά λειψό και μπορούσε πολύ καλύτερα, είναι κάπως άχρωμον και άοσμον και προσωπικά μου λείπουν πολλά πράγματα. Αλλά είναι πολύ νωρίς έτσι κι αλλιώς, υπάρχουν ακόμα πολλοί δίσκοι που ανακαλύπτω και στο underground είμαι πεπεισμένος ότι είναι κρυμμένα πολλά διαμάντια τα οποία θα παίρνουμε χαμπάρι σιγά-σιγά. Χαμένη ευκαιρία περισσότερο θα το έλεγα και πρόωρο.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη Jeff Waters πάντως…

4 Likes
#3608

Δεν θυμάμαι όλο το Maximum Violence και δεν το έχω κιόλας αλλά θυμάμαι ότι το πρώτο κομμάτι, το Feast on the Blood of the Insane γαμεί, από τα καλύτερα της μπάντας…

#3609

ισχύει, το μπλογκ του γαμάει

2 Likes
#3610

Μαλλον εισαι πιο εξυπνος απο εμενα. Αρκετοι απο αυτους που «εμπιστευομουν» τα γουστα τους εγραψαν αποθεωτικες κριτικες πολλες φορες για δισκους γιατι επρεπε. Ειναι ευκολο αν εχεις ορεξη να τσεκαρεις δισκογραφικες και στγκροτηματα.

1 Like
#3611

Το θέμα είναι πως για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα πολλοί από εμάς είχαν μόνο το hammer για ενημέρωση. Ειδικά στην επαρχία δεν υπήρχε και ραδιόφωνο να παίζει καινούργια πράγματα να παίρνεις τουλάχιστον μια ιδέα πριν αγοράσεις κάτι. Άρα ναι λογικό είναι να την έχουν πατήσει αρκετοί με κριτικές hammer (δεν μπαίνω σε διαδικασίες τώρα για χρηματισμούς κτλ γιατί δεν έχω ιδέα αν και κατά πόσο ισχύει η θα μπορούσε να ισχύει κάτι ανάλογο). Τα γούστα των γραφιάδων πάντα σου παίρνει λίγο καιρό πριν τα μάθεις καλά.

Πέρα από την περίπτωση τώρα των Six Feet Under εγώ πάντως δεν θυμάμαι να διαβάζω για άλμπουμ του 8-9 στο hammer και να μου βγαίνει 4αρι ας πούμε. Απλά σε πολλές περιπτώσεις μπάντες που είχαν συμπάθειες στο hammer έπαιρναν πιο εύκολα το 8-9 ή ακόμα και 10αρι και ας ήταν το άλμπουμ 6-7 για παράδειγμα (μου ήρθε στο μυαλό το Fireworks των Angra που αν θυμάμαι καλά ο Χρονόπουλος του είχε χώσει 10αρι)

#3612

Να σας πω παιδιά, δεν το παίζω έξυπνος, απλά ανάγκη και λογική και εμπειρίες (όπως το κάψιμο που λέτε) σε οδηγούν να είσαι πιο προσεκτικός.

Ίδιες συνθήκες και εγώ όπως και όλοι στη δεκαετία του 90. Επαρχία με μικρό κύκλο γνωστών ομοϊδεατών. Απλά ξόδευα τα λίγα λεφτά μου πολύ προσεκτικά επειδή ακριβώς ήταν λίγα. Είτε έφτιαχνα δισκοθήκη από κλασικά πράγματα που ήξερα ή εκθείαζαν όλοι, είτε αγόραζα καινούργια με κριτήρια μικτά: εξώφυλλο, μπάντα, hype, λόγος σεβάσμιων ανθρώπων (γνωστών ή γραφιάδων), βίντεο στο Mtv κλπ.

Για τις βαθμολογίες ισχύει το θέμα πριμοδότησης σε αγαπημένους ή μεγάλα ονόματα. Είτε λόγω φανμποϊσμού, είτε λόγω δειλίας “μη μας κράξουνε οι οπαδοί” είτε λόγω εμπορίου (ο Lord ήταν του ύψους και του βάθους, στου “ύψους” περνάγανε και πράματα που δεν τον ένοιαζαν λόγω μαγαζιού), είτε συνδυασμού αυτών. Κάποιοι ήταν χειρότεροι από άλλους. Τα έχουμε ξαναπεί. Και εκεί ήθελε και θέλει διάκριση…

Εγώ την πάτησα με το Spheres των Pestilence. Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου (2 κομμάτια δίσκος για μένα).

#3613

Στο Necroticism είχε πέσει μέσα πάντως αν και στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο, ήμουν παιδί ακόμη :stuck_out_tongue:

1 Like
#3614

Δισκαρα ειναι το Fireworks αλλα αδικειται γιατι μπαινει διπλα στο Holy Land που ειναι μνημειο.

Γενικα παντως επειδη το εχω κανει αυτο για καποια χρονια σε ερασιτεχνικο επιπεδο, πολλες φορες ακους εναν δισκο και ενθουσιαζεσαι αλλα μετα ξεφουσκωνει. Η κριτικη και η βαθμολογια δεν μπορει να διορθωθει, εκει πρεπει να την βαλεις στις πρωτες ακροασεις, το αν θα τον βαρεθεις 2 μηνες μετα ειναι κατυι που δεν μπορεις να το προβλεψεις.

3 Likes
#3615

Ακριβώς αυτό

#3616

Αδύναμο σχετικά το Fireworks για μένα. Δεν θυμίζει ιδιαίτερα τα στοιχεία που έκαναν τους Angra να ξεχωρίζουν. Πήγαν να κάνουν κάτι πιο straight forward και δεν τους βγήκε. Τα προσωπικά του Matos είναι πολύ καλύτερα.

Οι κριτικές γενικά είναι υποκειμενικές. Ο καθένας μας έχει 3-4 συντάκτες που εμπιστεύεται.

Εγώ είχα απογοητευτεί από Jagpanzer και Edguy που τους προωθούσαν πολύ και είχα αγοράσει κάποια αλμπουμ τα οποία στην πορεία τα χάρισα… Επίσης από Hammerfall μόνο το 1ο λέει κάποια πράγματα, τα υπόλοιπα δεν αξίζουν ιδιαίτερα. Μεταλ χωρίς καλά solos και κιθαρίστα = no go.

Υπήρχαν βέβαια και πολλά άλμπουμ που τα πήρα λόγω κριτικών και δεν το μετάνιωσα.

2 Likes
#3617

Πιο προβλεπε, πεθαινεις.

#3618

Φαντάζομαι ότι ο @Expresso αναφέρεται σε κλασικό heavy/power metal όπου όντως είναι “no go” να μην έχεις έναν κιθαρίστα της προκοπής να κάνει κανένα καλό solo.

Οι Hammerfall είναι τελείως ενδεικτική περίπτωση.

#3619

Εδω θα τεινω να συμφωνησω, αν και δεν το θεωρω απαραιτητο.
Φυσικα αλλαζει τα παντα το ειποειδος για το οποιο μιλαμε. Και παλι ομως, ενα σολο πρεπει να εχει να πει κατι για να υπαρχει και το 90% τουλαχιστον των σολο που υπαρχουν, δεν εχει να πει απολυτως τιποτα.

#3620

Πιο προβλεπέ, πεθαίνεις. :rofl:

Όπως και το 90% των κομματιών που υπάρχουν. Σίγουρα είναι παραπάνω αλλά ας πούμε ότι είμαι αισιόδοξος.

2 Likes
#3621

Προσωπικα χιλιες φορες να μην υπαρχει καθολου σολο απο το να υπαρχει ενα διαδικαστικο πανω κατω κλιμακες χωρις καμια μουσικοτητα η συνοχη. Το καλο σολο ειναι μπονους αλλα ποτε δεν το θεωρησα σαν κατι που αν δεν υπαρχει μου χαλαει το τραγουδι.

2 Likes