Ευχαριστω πολυ νεαρε Ατλαντα!
1 Like
Κανονίστε να φτάσει στη διεύθυνση του ονλυ πριν ιζ ριαλ η ελεύθερη διαμοίραση της συνέντευξης στο διαδίκτυο να έχουμε εγκεφαλικά
Ριχτε ένα μπαν στον Άτλαντα να μάθει να χρησιμοποιεί το ίντερνετ να πουμε
1 Like
Ένα ποιντ το έχεις,
Ατλαντα σκάναρε το όλο και ανέβασε το σε κάνα τορεντ να είμαστε safe
Βασικα σβησε κ το ποστ αν ειναι
1 Like
Αντί να έχει Atlantean Kodex εξώφυλλο έχει Vic επειδή κάποτε ο @Vic ήταν συντάκτης ξέρω γω 
χαλαρά παιδιά, όλα καλά να πούμε, το είχαμε ανάγκη 
2 Likes
Ο fearraven κοροϊδεύει, αλλά ο μέγας μύστης στο εντιτόριαλ γράφει για τις συνεντεύξεις “με ονόματα μεγαλύτερα ή μικρότερα που δεν έχει ονειρευτεί το ελληνικό διαδίκτυο” και δεν ξέρει καν αν θέλουν συνεντεύξεις τα websites μιας και οι άνθρωποι δεν μπορούν να τις διαβάσουν στα smartphones τους 
3 Likes
Παντως πολυ χαρηκα τις τοποθετησεις του Ατλαντεαν, γτ εβλεπα σχολια στα τραγουδια που χω ανεβασει youtube κ μου ανεβαινε το αιμα στο κεφαλι
3 Likes
Πρόσφατα η ΕΡΤ στο πλαίσιο της σειράς αφιερωμάτων “τα στέκια” προέβαλε ένα σχετικά με τα μεταλάδικα Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα δουλειά, που δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην παρουσίαση των μαγαζιών αυτών, αλλά κάνει μια εξαιρετική ανασκόπηση της πορείας του μουσικού αυτού είδους στους Έλληνες fans.
Το γεγονός ότι το εν λόγω αφιέρωμα δεν αντιμετωπίζει το metal με προκατάληψη, σαν “εξωτικό φρούτο”, και με σκοπό να προκαταβάλει μια αρνητική εντύπωση στον θεατή, είναι σπάνιο όσο και αποφασιστικής σημασίας για την αξία του εγχειρήματος.
Τα γράφω αυτά στο παρόν θέμα γιατί εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, και συντελεστές του Hammer, από τον νυν διευθυντή έως ανθρώπους που δεν είναι πια στην συντακτική ομάδα – μια μάλιστα εξ αυτών λέγεται Πόπη Σαπρανίδου.
Επειδή παίρνω το περιοδικό ανελλιπώς από τον Αύγουστο του 1990 (έχω και κάποια παλιότερα τεύχη), αλλά δεν θυμάμαι καμία με αυτό το όνομα, μήπως πρόκειται για την Πόπη Στέφα που έγραφε την στήλη Forgotten Jewels με τον Δ. Στεργίου;
4 Likes
Αυτή είναι, ναι.
Πολυ καλη στηλη αυτη. Θα θελα να υπηρχε σε καποιο αρχειο στο νετ. Διαβαζα μικρος μπαντες κ δεν καταλαβαινα, αλλα μου μπαινε το μικροβιο. Θυμαμαι χαρακτηριστικα το αφιερωμα στους Styx. Να αναφερει για επικα πραματα,να ακουω κ να αναρωτιεμαι που τα βρισκανε. Το μυστηριο ομως ειχε μπει στην σκεψη μου κ στην πορεια επιβεβαιωθηκαν πληρως.
1 Like
Ήταν όντως πολύ καλή στήλη, μαζί με την στήλη του Sun Knight μας έμαθε να ακούμε μουσική, σε ένα μεγάλο βαθμό.
Πέρα από τους Styx, το εν λόγω ζεύγος είχε κάνει πολύ ωραία αφιερώματα και στους Thin Lizzy, στους Rush (ελάχιστα γνωστοί τότε οι καναδοί στη χώρα μας) αλλά και στο southern rock μεταξύ άλλων. Εντάξει, όταν επρόκειτο για τίποτε NWOBHM ήταν κάπως υπερβολικά ενθουσιώδεις, όπως και ακραία επιφυλακτικοί σε κάτι ακραίες τάσεις, αλλά αυτό το καταλάβαινες και έβαζες τα κατάλληλα “φίλτρα”.
Θυμάμαι ακόμη και γελάω κάτι παραινέσεις προς τους… ανεπιθύμητους αναγνώστες όπως: “ηλίθιοι σας παρακαλώ γυρίστε σελίδα, υπάρχει ύλη στο υπόλοιπο περιοδικό που σας ενδιαφέρει περισσότερο από αυτά που παρουσιάζουμε εδώ” και τα σχετικά.
Όχι ακριβώς ευγενικό, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι είναι καλύτερη η κολακεία των “παιδιών” και η αποθέωση των πάντων που είναι η γραμμή του περιοδικού εδώ και χρόνια με την νυν διεύθυνση.
3 Likes
Το είδα χτες το αφιέρωμα, καλό ήταν και όντως χωρίς προκαταλήψεις. Ωραίο να βλέπεις παλιούς συντάκτες (π.χ. Αλέξανδρος Ριχάρδος), ο Σάκης Τόλης μιλάει καλά όπως και ο Χάκος. Υπάρχουν βέβαια και οι άστοχες γενικεύσεις του Χρονόπουλου που πάντα θέλει να βάζει ένα ιδεολογικό πρόσημο - “το metal είναι αληταμπουρία”, “αρχίσαμε να ακούμε metal γιατί ήμασταν από φτωχές οικογένειες”, λες και μεγαλώσαμε στο μουντό βιομηχανικό Birmingham κι όχι στην Ελλάδα του πράσινου ήλιου και της έστω επίπλαστης ευημερίας των 80’s-90’s.
Επίσης, ίσως θα μπορούσαν να μην εστιάσουν αποκλειστικά στα 80’s και να δείξουν λίγο και την εξέλιξη των οπαδών του metal στα 90’s, αφού η ταμπέλα “αλήτες-μαλλιάδες-ναρκομανείς-σατανιστές” σταμάτησε να υπάρχει κι εγώ προσωπικά (ετών 42 σύντομα) δεν ένιωσα ποτέ δακτυλοδεικτούμενος. Δηλαδή δεν είναι για όλους μας βίωμα αυτή η κοινωνική περιθωριοποίηση και, μην ξεχνάμε, το 1992 κυκλοφόρησε το “Images and Words”… 
Και ο μέγας Κατής, σύντομη εμφάνιση, αλλά φοβερή μπούκλα!
6 Likes
Χαχαχα…με πεισες να το δω
Οντως πολυ καλο το αφιερωμα και με ωραιες μουσικουλες (το section με σατανιστες της Παλληνης και Freezing Moon γαμησε).
Η αληταμπουρία είναι ιδεολογία;
Αν ρωτάς εμένα, θα σου απαντήσω πως “όχι, δεν είναι”. Αλλά αν δεις το video ή αν διαβάζεις - διάβαζες - τα editorials του Metal Hammer (εγώ το αγόραζα ανελλιπώς μέχρι και το 2012, μετά σταμάτησα οπότε δεν ξέρω τι παίζει πια), θα ξέρεις ότι αυτές οι ατάκες είναι στάνταρ φρασεολογία του Χρονόπουλου και μέσα στο πλαίσιο “εμείς οι επαναστάτες μεταλλάδες που πάμε κόντρα στον καθωσπρεπισμό και τη σπάμε στους νοικοκυραίους”.
Οπότε εκεί γίνεται ιδεολογία κατά κάποιο τρόπο.
Δεν έχω κάτι εναντίον του Χρονόπουλου. Τον έχω συναντήσει κιόλας κι έχουμε μιλήσει εκτενώς και σαν άνθρωπος είναι πολύ συμπαθής, αν και ακόμα δε δέχεται πόσο δισκάρα είναι το “Host” και πόσο λάθος έκανε τότε που το έκραξε (άσχετο).
Απλώς δε συμφωνώ με τις γενικεύσεις του και με τον τρόπο που βλέπει το metal “κίνημα”. Για μένα δεν είναι καν “κίνημα” εδώ και πάνω από 20-25 χρόνια. Δε μας κυνηγάνε οι μπάτσοι, δε μας δείχνουν με το δάχτυλο οι καθωσπρέπει, δε μας απαγορεύει η μαμά μας να βάζουμε το t-shirt με τη νεκροκεφαλή κλπ. Σίγουρα ήταν έτσι στα 80’s σε μεγάλο βαθμό και μακάρι να τα είχα προλάβει - ή μάλλον τα είχα προλάβει ως παιδάκι του δημοτικού που έβλεπε αυτούς τους τύπους με περιέργεια. Αλλά τα 80’s, όσο γαμώ κι αν ήταν, έχουν περάσει.
11 Likes
Ναι, έτσι το δέχομαι. Τον διάβαζα κάποτε στο Hammer. Μετά μεγάλωσα, σταμάτησα εγώ το Hammer, άρχισε αυτός το facebook, διαβάζω τώρα τι γράφει στο facebook και εύχομαι να γύριζα πίσω το χρόνο να μην τον διάβαζα τότε στο Hammer…
Το καλό (ή κακό) των social media, στα οποία τόσο αντιτίθεται ο Χρονόπουλος, είναι ότι σιγά σιγά φανερώνουν τον εαυτό μας, ακόμα κι όταν πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε οι έξυπνοι κι όλοι οι άλλοι οι χαζοί και κατευθυνόμενοι. Δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά, έχουμε μιλήσει όμως τηλεφωνικά και μέσω μηνυμάτων λόγω της μπάντας που παίζω, και μάλιστα έναν δίσκο μας τον κυκλοφορήσαμε μέσω του Hammer το 2013, έχουμε παίξει σε συλλογές με διασκευές, οπότε 2-3 κουβέντες τις έχουμε πει. Γενικά μου φάνηκε συμπαθητικός τύπος, αλλά τώρα τελευταία με όλη αυτή την επίθεση στα social media που τόσο μισεί, αλλά και που ανελλιπώς χρησιμοποιεί, κάπου την έχει χάσει τη μπάλα. Προφανώς πουλάει έντυπο, οπότε κάπως πρέπει να υποστηρίξει το έντυπο, αλλά νομίζω ότι το κάνει με τη λογική “να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα” και όχι να γίνει το έντυπο καλύτερο.
Προσωπικά σταμάτησα το Hammer γιατί πραγματικά πια δε διαβαζόταν, δε θα μπορούσα να διαβάζω στα 30-34 μου για “θεούληδες” δίπλα από μπάντες, το επίπεδο έπεσε κατακόρυφα σε σημείο να νομίζω ότι υποτιμώ τη νοημοσύνη μου. Συν ότι η μουσική που αποσχολούσε/απασχολεί το Hammer δεν είναι πια στα γούστα μου, αυτοί (με ελάχιστες εξαιρέσεις) είναι ακόμη πίσω στα 80s-90s (2019, hello?), ο χρηματισμός από μπάντες έγινε πιο έντονος και εξόφθαλμος από ποτέ, οπότε αποφάσισα ότι δε με αφορούσε πια.
edit: Και ΟΧΙ, το metal δεν είναι ούτε κίνημα, ούτε ιδεολογία, ούτε το ακούσαμε επειδή είμαστε φτωχοί. Το ακούσαμε γιατί μας άρεσε στην αρχή και γιατί μας εξέφραζε και γι’ αυτό το ακούμε ακόμα. Μια γαμημένη μουσική είναι και είναι και η μεγαλύτερη μπίζνα στον μουσικό χάρτη.
8 Likes
Καλά έλεγα πως το nickname σου κάτι μου θυμίζει. Λέω δύσκολο να είναι σύμπτωση μου είχε μείνει το όνομα 
1 Like
Δεν είναι σύμπτωση! χαχα!
2 Likes
Έλα μωρέ τον φάγατε τον άνθρωπο 
, κολλάνε τα μυαλά ρε σεις και ειδικά αν είσαι σε μια - κάποια θέση και έρχονται οι από κάτω (νεοι συντάκτες) και σου λένε μόνο ναι και πόσο σε θαυμάζουν, εκτοχιάζεσαι… Αν σκεφτείς κιόλας ότι γενικά έχουν αλλάξει οι εποχές και αυτοί τουλάχιστον μπορούν και εκδίδουν ακόμα, λογικά θα νομίζουν ότι το κάνουν σωστά… Πάντως εγώ προσωπικά αν και το έχω παρατήσει από το 10-11, θα λυπηθώ αν σταματήσει να κυκλοφορεί…
1 Like