Για χαλαρή φάση “απόδρασης”, οδήγηση σε εθνική οδό κ.λπ. θα το γούσταρα πολύ.
Όντως παρακρατάει, αλλά ΟΚ.
Πάντως, ο Χρονόπουλος “δίνει ρέστα” στην κριτική του, για το εν λόγω κομμάτι, τόσο στο κείμενο της προακρόασης του τεύχους #415, όσο και στο τεύχος Σεπτεμβρίου.
Ένοχος. Ομολογώ. Το ότι στον πρώτο δίσκο μου έσκασε το Space Loop από Planet και η φιλοσοφία των 1000mods, δεν με κάνει ακόμα να τους θεωρώ stoner. Το ότι τους γουστάρει κόσμος που ακούει stoner είναι άλλο θέμα, διαφορετικό και χρήζει ανάλυσης προκειμένου να μην συγχέουμε το είδος με τους οπαδούς ενός είδους. Ε τώρα στο καινούργιο μου έσκασε το No Quarter και οι Tool. Το βάφτισα heavy/prog rock (το κομμάτι ε…). Stoner για κανένα λόγο όμως
Εγώ συμφωνώ μαζί σου. Και να πω την αμαρτία μου η λογική στις κιθάρες μου έφερε αμέσως κάτι από Tool στο μυαλό. Χαίρομαι που δεν ήμουν ο μόνος Ποτέ δεν τους θεώρησα stoner.
Θα μπορούσε να διαρκεί κάτι τις λιγότερο αλλά όπως και να έχει νομίζω είναι δείγμα ωριμότητας, και δεν είναι διασκευή!
Τα παραδοσιακά στοιχεία είναι πραγματικά καλά, κατά τα άλλα τίποτα που δεν έχουμε ξανακούσει στη σκηνή. Αλλά τι 9 λεπτά ρε μανμου; Άντε τα λέμε στο φεστιβαλ της ΚΝΕ
Προς υπεράσπιση σου, φίλε μου @potofgold:
Υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο μπάντες που παίζουν στο ίδιο μήκος κύματος με τους VIC και ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ από τα ίδια τους τα labels ως heavy/prog/psych.
Ελάχιστες βέβαια είναι όντως prog.
Αυτά!
Λοιπόν, δεν καταλαβαίνω γιατί σφάζεστε για αυτήν την μπάντα αλλά να πω και εγώ την αποψούλα μου για το τραγούδι.
Έχει πολύ σαφή ελαττώματα:
Τα riffs τα γράφει η οποιαδήποτε μπάντα ενώ οι μουσικοί κουρδίζουν.
Τα φωνητικά είναι μάλλον μέτρια.
Το τραγούδι δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη ανάπτυξη.
Από την άλλη:
Μια χαρά δουλειά στα πνευστά και η η συνολική αίσθηση του τραγουδιού.
Νομίζω ότι η μπάντα ενδιαφέρεται μόνο να δημιουργήσει αυτό το αίσθημα ανάτασης και το καταφέρνει.
Δεν τους έχω δει live αλλά νομίζω ότι με ηχάκλα, φωτάρες, τρομερή σκηνική παρουσία και δυο Haig μπορέι και να ανατρίχιαζα, χωρίς τύψεις.
Να τώρα μιλάει η εμπειρία και ακολουθώ σαν ταπεινός μαθητής.
Στο θέμα μας πάντως, ζωντανά τις 2 φορές που έχω δει την μπάντα, μια σε αντιρατσιτστικό φεστιβάλ και μια σε “κανονική” σκηνή, είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ποντάρουν πολλά στα συναισθήματα και το όλο κλίμα όπως είπες και μάλιστα παρατήρησα πως στα πιο μακροσκελή τους το κοινό δεν καιγόταν ιδιαίτερα, όσο στα "καρακόλια¨π.χ.
Για αυτό και ήλπιζα να μην ακολουθήσουν την “εύκολη” οδό για τραγούδια σφηνάκια. Βέβαια από το πρώτο δείγμα, δεν μπορώ να έχω εικόνα για όλο τον δίσκο. Επίσης αν πίνεις whiskey σε live VIC τότε παίζει να είσαι ο μόνος εκεί πέρα ρε. Θέλει ντόπιο πιοτό μανμου
Κουβέντα να γίνεται, και με αφορμή μία νέα (αγαπημένη) στήλη, το Ten Ton Hammer: τι ΔΙΣΚΑΡΕΣ και τι θεϊκό γούστο έχει ο Baizley των Baroness; Πιο συγκεκριμένα 7 από τα 10 που αναφέρει (Converge, Fugazi, Metallica, Nirvana, Pink Floyd, Sepultura και Slayer) αποτελούνε σταθερές μου αγάπες (και οι συγκεκριμένοι δίσκοι, μάλιστα) και με τρελαίνει όταν κάποιος έχει τόσο πολυσυλλεκτικό γούστο. Τα άλλα 3 (Nick Cave and the Bad Seeds, The Jesus Lizard, Radiohead) απλά δεν τα έχω ακούσει, αλλά πάω στοίχημα ότι μάλλον θα μου αρέσουν επίσης αν τύχει να τ’ ακούσω.
Φαντάζομαι μάλλον θα πρέπει κάποια στιγμή ν’ ακούσω Baroness.