Πιάσε και άκου το Purple όπως είσαι.
Ποιο Radiohead έβαλε?
Το “In rainbows”.
Ε ναι, θα το ακούσω, από περιέργεια.
Πολυ ωραιος δισκος και το In Rainbows, περιεργο ομως. Περιμενα ειτε κανα Kid A ειτε το Amnesiac.
Ψιλο-αδιάφορη συνέντευξη, με αναμενόμενες ερωτήσεις και απαντήσεις.
Ωραίο τεύχος το επετειακό του Δεκεμβρίου πάντως.
Τι είχε?
Πλην ορισμένων ερωτήσεων, τα ίδια και τα ίδια.
Λίγο η πολιτική, λίγο το κοινωνικό, λίγο οι καταβολές του Χρονόπουλου.
Όντας κάποιος που παρακολουθεί το περιοδικό πολλά χρόνια, θα περίμενα/ήθελα/προτιμούσα να μάθουμε ανέκδοτα από την πορεία του περιοδικού αυτά τα 35 χρόνια, μικρές ιστοριούλες από διάφορες εποχές, απρόοπτα από την καθημερινότητα, τις συνεντεύξεις κ.λπ.
Μάλλον τι είχε το αφιέρωμα εννοουσε
Γίγαντας Χρονόπουλος, δίνει συνέντευξη στο ίντερνετ και κράζει πάλι το ίντερνετ ως μέσο, μόνο το χαρτί μένει και τα γνωστά γραφικά. Λουκέτο μέσα στο 2020 εύχομαι.
Χαχαχαχα έλα ρε μην εύχεσαι τέτοια… Και εγώ δεν ενδιαφέρομαι αν υπάρχει καν, αλλά αν πέσει λουκέτο σίγουρα θα στεναχωρηθώ…
Διάβασα τη συνέντευξη του Χρονόπουλου και κάνω 2 quotes:
Εμείς ως Metal Hammer βρισκόμαστε και στο Διαδίκτυο και έχουμε εδώ και αρκετά χρόνια τη δική μας τηλεοπτική εκπομπή. Είμαστε σε ένα ευρύ πεδίο των media, αλλά η καρδιά μας είναι το περιοδικό. Εκεί πιστεύουμε ότι μπορεί να επικοινωνηθεί αυτό που πρεσβεύουμε. Για παράδειγμα, παρακολουθείς ένα ωραίο μουσικό βίντεο στο YouTube και παράλληλα χτυπάνε οι ειδοποιήσεις του Facebook και του Instagram μειώνοντας αναγκαστικά τη συγκέντρωσή σου πάνω σε αυτό που αγαπάς. Στο χαρτί, όμως, μπορείς να συγκεντρωθείς και αυτό είναι πολύτιμο στις μέρες μας. Αυτό προσφέρουμε και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που το στηρίζουν. Τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.
Ωστόσο, όταν αγοράζει ένα τεύχος Metal Hammer δεν θα δει μόνο το κομμάτι της μουσικής που γνωρίζει και αγαπά. Στην επόμενη σελίδα θα υπάρχει κάτι ακόμα και μπορεί ενδεχομένως να ανακαλύψει μια νέα αγάπη, κάτι που ο αλγόριθμος του YouTube δεν μπορεί να του προσφέρει.
Νομίζω ότι το έχει στρογγυλέψει αρκετά σε σχέση με το παρελθόν, οπότε άδικο να τον κράζουμε πάλι για διαδικτυο-φοβία και “only print is real” κλπ. Και στην τελική ο “αλγόριθμος του YouTube” είναι όντως για τα σκουπίδια τις περισσότερες φορές και το γράφω όντας στο χώρο της πληροφορικής για πολλά χρόνια. Δεν ξέρω αν ξέρει ο Χρονό τι είναι οι αλγόριθμοι, αλλά συμφωνώ μαζί του ότι ένας λόγος ύπαρξης του περιοδικού είναι να σου προτείνει πράγματα που μπορεί να ταιριάζουν με τα γούστα σου, κάτι που γίνεται κι εδώ (στο rocking εννοώ) και σε αυτόν τον τομέα ο άνθρωπος είναι ακόμα καλύτερος από τον “αλγόριθμο”.
Λέει και τα γραφικά του ως συνήθως, γενικά η συνέντευξη δε μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Όπως γράφει κι ο @The_Black_League παραπάνω, συνέντευξη για τα 35 χρόνια του περιοδικού θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο εύρος από την εργατική τάξη και τους… VIC, με δεδομένο ότι τα καλά χρόνια του περιοδικού ήταν στα 80’s και κυρίως στα 90’s. Αλλά για τις ερωτήσεις δε φταίει ο Χρονόπουλος.
Τέλος πάντων, κι εγώ το σταμάτησα πριν 7 χρόνια, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα ευχόμουν λουκέτο, μου φαίνεται χοντρό.
Ούτως ή άλλως τα τυπωμένα έντυπα πεθαίνουν και προχωράμε παντού σε ηλεκτρονική μορφή.
Δεν υπάρχει γυρισμός σε αυτό το ζήτημα. Πρέπει να προσαρμοστούν και αυτοί στα νέα δεδομένα (ηλεκτρονική μορφή, social media, περισσότερες καινοτομίες κλπ).
Κακό του κεφαλιού τους κάνουν όσο επιμένουν στην πίστη στο παραδοσιακό κείμενο.
Eκπληκτικά τα όσα αναφέρει για την ταπεινή εργατική του καταγωγή, για το μυστρί το πιλοφόρι, για το ότι η δουλειά κάνει τους άντρες κτλ. Απλά έπρεπε το VICE να ρωτήσει σχετικά με τις φήμες στην πιάτσα που θέλουν να μην πληρώνεται σχεδόν κανένας από τους συντάκτες και για το ότι το κάνουν μόνο για τη φανέλα οι περισσότεροι.
Εγώ πιστεύω ότι φήμες είναι μωρέ τώρα, αλλά έπρεπε να ρωτήσουν.
Εμένα πάλι μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι ερωτήσεις ήταν ακριβώς αυτές που επιθυμούσε ο Αρχισυντάκτης προκειμένου να διατυπώσει να χιλιοδιατυπωμένα, να αυτοδικαιωθεί, να προβεί στο σχετικό “ιδεολογικό” κήρυγμα, εν ολίγοις να μοιραστεί την… Αλήθεια του! (Α, ναι, να κάνει παρεμπιπτόντως και την διαφημισούλα του για το επερχόμενο εορταστικό live των Septic Flesh!)
Κάτι που γίνεται εμφανές ήδη από τον πρόλογο και το ακατάσχετο λιβάνισμα (ούτε… παραγγελία να το είχε). Παραθέτω κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχολείσαι, έστω και επιδερμικά, με την underground μουσική και να μην έχεις ακούσει έστω και μια φορά κάποιον να αναφέρεται στο Metal Hammer .
Tαγμένο λοιπόν στο… underground το ΜΗ. Αλλά το καλύτερο μέρος είναι όταν γίνονται οι, πάντα απαραίτητες, συστάσεις:
…ο Κώστας Χρονόπουλος, ο διευθυντής του περιοδικού, ο οποίος εργάζεται σε αυτό εδώ και 25 χρόνια.Ένας άνθρωπος με τον οποίο χαίρεσαι να συζητάς. Προσωπικά, θεωρώ τη φωνή του ως μία «αχτίδα» πολιτισμού μέσα στην αποβλάκωση της εποχής των social media.
Όσον αφορά το αφιέρωμα στο τελευταίο τεύχος ήταν εύκολα το χειρότερο όλων των εποχών, αν και ποτέ μη λες ποτέ!
100 μουσικοί γράφουν λίγα λόγια για τον δίσκο που γουστάρουν περισσότερο από όλους… Πλήρως άσχετο με την επέτειο των 35 χρόνων και λογικά, αφού κάθε χρόνο πρακτικά που γιορτάζουν τα “γενέθλια” του περιοδικού, στέρεψαν πια οι ιδέες Και επίσης, το πλέον ξεκούραστο για τους συντελεστές του εντύπου, μόνο τη μετάφραση είχαν να κάνουν!
Έχεις δίκιο, αναφορικά με τη συνάφεια του θέματος και της επετείου (καμία συνάφεια, απολύτως) και το φόρτο εργασίας που προκλήθηκε από την επιλογή του εν λόγω θέματος (σχεδόν μηδαμινός).
Ωστόσο, έχει κάποιες ωραίες απόψεις (ενδεικτικά: Ray Alder) και συμμετοχές μέσα και σίγουρα εγώ -ως τακτικός αναγνώστης- χρειάζομαι αυτήν τη διαφοροποίηση από τη “μανιέρα” των υπολοίπων μηνών.
Όπως βέβαια είπα και πιο πάνω, όσοι καταθέτουμε τον οβολό μας μηνιαίως, θα θέλαμε άλλα πράγματα στο επετειακό τεύχος ή/και στη συνέντευξη.
Δεν βαριέσαι… Εγώ τουλάχιστον είμαι συνειδητοποιημένος όσον αφορά στο γιατί αγοράζω το περιοδικό ακόμα και τώρα στα 35 μου. Οι λόγοι είναι εντελώς διαφορετικοί από τους αντίστοιχους πριν 20 και 10 χρόνια αντίστοιχα.
Θα συμφωνήσω ότι το αφιερωμα Δεκεμβρίου ήταν άθλιο
Θα συμφωνήσω ότι το hammer θα πρέπει να αρχίσει (από χθές) να προσαρμόζεται στα του internet πχ η στήλή για τα νέα θα πρέπει να “μετακομίσει” στο σύνολο της στο σαιτ του περιοδικού και να ανανεώνεται καθημερινά (όπως σε όλα τα σοβαρά σαιτ δηλ)
Η βαθμολογία επίσης θα πρέπει να αλλάξει (πόσα 8ρια το κέρατο μου ?!)
Με τα ελληνικά γκρουπ έχει παραγίνει πια …είπαμε αξίζουν , ναι έχουν γίνει βήματα πολλά για την ελληνική σκηνή …ε δεν είμαστε και Σουηδία κλπ
Αλλά περάν άυτών (και πολλών άλλων που τώρα βαριέμαι να γράψω) το ΜΗ δεν είναι κάτι το περιττό , σε καμία περίπτωση. Έχει λόγο ύπαρξης (κυρίως μέσω ειδικών αφιερωμάτων, αποκλειστικών συνεντευξεων, δισκοκριτικών και προαγωγή του underground κ.α.)
Δεν μπορούν, όλα, μα όλα να περνάνε από την οθόνη του υπολογιστή.
Και μόνο οτι έχει εμπάθειες και αγκυλώσεις οτι παραγκονίζει τα μελοδικά παρακλάδια και παρασπρώχνει οτιδήποτε μπαφιόρε κτλ είναι αστείο, αλλά προφανώς, όπως εχει πεί και συντάκτης πρέπει να επιβιώσουμε. Η όπως έχει πει άλλος αλλήστου μνήμης πρώην συντάκτης στη γυναίκα φίλου στα λαδάδικα, θα σε μάθω μέταλ, γράφω στο μεταλ χάμμερ. Μέχρι που έσκασε μύτη ο άλλος και την έκανε με ελαφρά. Εχουν φάει ξύλο/εχει γίνει τζερτζελό με φάπες, μια φόρα στο υπογειο στην ομόνοια και μια στο κύτταρο, την πρώτη επειδή παλι παντρεμένος τύπος την επαιζε ζαν πρεμιε και την άλλη για κατι αλλα καραγκιοζιλίκια.
Και αν χρειάζεται κανείς τα πολυφορεμένα αφιερωματά του χάμμερ και τις λίστες του loudwire για να ακουσει , τοτε ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ.
Έχω καυτό παρασκήνιο από τρίτο ξάδερφο σπιτονοικοκυράς πρώην και καλά συντάκτη αλλά θα κρατήσω το επίπεδο και δε θα αποκαλύψω όσα γνωρίζω για να μην κάψω κόσμο…
Αργοπορημένη αντίδραση αλλά τώρα διάβασα εκείνη τη συνέντευξη και περίμενα πιο ωραία/ψαγμένα πράγματα αλλά μάλλον απογοητεύτηκα… Για την ακρίβεια μου φάνηκαν πιο ενδιαφέρουσες οι ερωτήσεις σου παρά οι απαντήσεις τους. Κάνω αυτήν την παρατήρηση γιατί στην εισαγωγή σου (σε εκείνη τη συνέντευξη) αναφέρεις “σε πλήρη αυθορμητισμό, δεν φοβάται άλλοτε να απαντάει με ερωτήσεις, άλλοτε να αποκαλύπτει αινιγματικά τα ενδότερα των συγκροτημάτων του και άλλοτε να γίνεται χείμαρρος ανάλυσης.”
Καλή χρονιά για αρχή! Ναι ο αυθορμητισμός του mainman είχε μεγάλο τουπε ας πούμε καθώς απαντούσε κυριολεκτικά το πρώτο πράγμα που σκεφτόταν, δεν φιλτραρε τίποτα.
Ειδικά σε σημεία ήταν και ειρωνικός προς διάφορα. Για το πώς ολοκληρώθηκε τελικά ο δίσκος όμως ήθελε να μιλήσει.
Αν μπορώ να πω τι κρατάω,είναι αυτός ο καλώς εννοούμενου εγωισμός και η υπεροψία που σε κάποιον νέο και σε αυτό το ιδίωμα μπορεί να λειτουργήσει και ευεργετικά.
Δέχομαι όμως φυσικά κάθε παρατήρηση!
Καλή χρονιά!
Η παρατήρηση μου, ήταν κυρίως γιατί η εισαγωγή σου προϊδέαζε σε κάτι (“χείμαρρος ανάλυσης”) με πολλά references ή μια (εγωιστική όπως είπες) οπτική που θα έβγαζε μοναδικότητα ή έστω θα έδινε αφορμή για σκέψη (και τα 2 εκ των οποίων, για παράδειγμα, τα βρίσκουμε σε συνεντεύξεις όπως αυτή
Προφανώς δε σε μέμφομαι, άλλωστε η επαφή που είχες με τον καλλιτέχνη (δεν ξέρω αν η συν/ξη ήταν από τηλέφωνο ή ανταλλαγή email) δεν μπορεί να αποτυπωθεί με γραπτό λόγο απλά επειδή το album καθαυτό ήταν πολύ καλό, μπήκα στο link της συνέντευξης με ενθουσιασμό που δεν επαληθεύτηκε (κι ο οποίος ενισχύθηκε με την εισαγωγή σου). Στο ξαναλέω ότι οι ερωτήσεις σου, πάντως, ήταν καλές.
Αρχικά, δεν σκέφτηκα στιγμή πως μπορεί να με μέμφεσαι ή κάτι σχετικό, προς θεού! Η κριτική μόνο θετική μπορεί να είναι!
Ναι, συγκριτικά με την γνωστή συνέντευξη που παρέθεσες, δεν υπάρχει κάποια ομοιότητα στις απαντήσεις του. Πιο πολύ ήθελα να δείξω πως άλλαζε την προσέγγιση στις απαντήσεις του ανάλογα την ερώτηση και την θεματική, όλα όμως ήταν αυθόρμητα. Δηλαδή πως δεν υπήρχε κάποια ενιαία προσέγγιση, π.χ. όλο πιο αναλυτικό. Φυσικά και δέχομαι πως μπορεί να υπήρχε κάποια υπερβολή εκ μέρους μου, αλλά όντως έτσι το ένιωσα και ήθελα να μεταφέρω τον τόνο.
Για την ακρίβεια, μου προξένησε μεγάλη εντύπωση το πόσο πιο down to earth ήταν σε συζητήσεις μας εκτός συνέντευξης, σε σχέση με το πως απαντούσε για άλλα projects ή άλλα θέματα. Όπως και να έχει, αφού δεν μεταδόθηκε όπως είχα στο μυαλό μου γραπτά, τότε σιγουρα κάτι πρέπει να κοιτάξω