Το ότι ήταν αμφιλεγόμενοι ήταν η πίπα της υπόθεσης.
Δε θα έλεγα ότι η έννοια του “αμφιλεγόμενου” (δίσκου, βιβλίου, ταινίας, πράξης, οτιδήποτε) έχει αρνητική χροιά ώστε απαραίτητα να χαρακτηρίσουμε ως “πίπα” το γεγονός κάποιας κρίσης με αυτόν τον όρο. Π.χ. συγκεκριμένα για τους δίσκους που προαναφέρθηκαν, το “αμφιλεγόμενος” σε μεγάλο βαθμό (κατά τη γνώμη μου) δεν οφείλεται σε κάποια έλλειψη ποιότητας, αλλά στη ρηξικέλευθη μουσική πρόταση που υπήρξε σε σχέση είτε με το παρελθόν της ίδιας της μπάντας (electro-pop από doom/death/gothic), είτε με την παγκόσμια μουσική γενικότερα (νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι μας ότι οι System of a Down έπαιξαν κάτι που κανείς μας δεν είχε σκεφτεί να φανταστεί καν εν έτει 2001 -άντε ίσως οι ψυχάκηδες οπαδοί των Faith No More σε κάποια νυχτερινή ονείρωξη). Το να μην “πιάσεις” το ύφος ενός δίσκου ή μιας τάσης ή οτιδήποτε άλλο που προκαλεί αυτά που έχεις συνηθίσει, δεν είναι καμιά φοβερή αμαρτία -είναι ένα φυσιολογικό αντανακλαστικό του ανθρώπινου οργανισμού μπροστά στο καινούριο που φαντάζει “επικίνδυνο” κλπ. Μ’ αυτό δεν υπερασπίζομαι οποιονδήποτε κομφορμισμό, απλά λέω ότι το να χαρακτηρίζεται κάτι ως “αμφιλεγόμενο” τη στιγμή που συμβαίνει, είναι κάτι λογικό.
7 Likes
το οτι δεν γουστάρω τους Νιρβάνα, σαν ύφος - δεν σημαίνει οτι δεν ένιωθα οτι το Nevermind είναι ΣΟΥΠΕΡ πιασιάρικο, όταν βγήκε. απλά δεν μπόρεσαν να το ξεπεράσουν, ούτε να το αγγίξουν με το επόμενο (HSB ήταν το μοναδικό χιτάκι) και απο το unplugged ουσιαστικά έκαναν επιτυχία με bowie. Δλδ πολύ διαττόν αστέρας. Καλά για το Bleach δε μιλάμε καν. Πέρασε και δεν άγγιξε.
Ίδιο πράγμα και με Soad. Πολύ νιού για τα γούστα μου, αλλά γράψανε απανωτά σφηνάκια. Όταν δεν μπορούσαν να κάνουν άλλα… έκανε ενα ο Serj με το EW και μετά ολα τα σόλο τους είναι βαρετά και με το στανιό τα αποθεώνουν οι Φανς. Όπως κάνουν οι μαιντανο-μεταλλικάδες κτλ κτλ.
Παμε παλι.
Το να θεωρειται “αμφιλεγομενο” ενα αριστουργημα οπως το Toxicity, που για να το βρισκει καποιος τοσο κακο ωστε να του βαλει ενα μηδεν (0) ή ενα δυο (2), την στιγμη που οι ιδιοι καποιοι θα κανουν μια κριτικη στο 17ο αλμπουμ των Accept στο ιδιο υφος και θα του βαλουν ενα “τιμιο εφτα” (7) ή ενα εννια (9) επειδη εχουν ωραια ριφφς και ηχο, ειναι ακυρο. Γιατι να μην ειναι αμφιλεγομενο το να παιζεις στο ιδιο στυλ επι 33 χρονια και να βγαζεις ακριβως το ιδιο στυλ μουσικης, το οποιο σημαινει οτι θα επαναλαμβανεσαι οσο κι αν δεν το θελεις, και σε ιδεες, και σε ηχο, και στα παντα?
Η λεξη “αμφιλεγομενο” δεν ειναι απαραιτητο να πηγαινει με κατι που ειναι πειραματικο, διαφορετικο, καινουριο, ακραιο κτλ. Ειναι μια λεξη η οποια μπορει να χρησιμοποιηθει ΚΑΙ για εναν δισκο που δεν εχει να προσφερει τιποτα. Ή για εναν δισκο που ειναι κοπια προηγουμενου δισκου. Ή για εναν δισκο με κακο ηχο. Ή για εναν δισκο που εχει το Α, Β, Γ ψεγαδι εν πασει περιπτωσει, χωρις να χρειαζεται να αναφερω καν τι ψεγαδι μπορει να εχει.
Οταν ενας δισκος οπως το Toxicity χαρακτηριζεται ως “αμφιλεγομενος” μονο και μονο επειδη εδωσε κατι καινουριο που δεν ειχαμε ξανακουσει ποτε ως μουσικη, αυτο ειναι μια ΠΙΠΑ (pipa) αντικειμενικα και δειχνει την ηλιθιοτητα αυτων που κανουν κριτικες σε τετοια περιοδικα. Και αυτο που εσυ δικαιολογεις ως “φυσιολογικο αντανακλαστικο του ανθρωπινου οργανισμου” εν προκειμενω (και εις τους αιωνας των αιωνων για αυτους τους ανθρωπους απο οτι φαινεται) ειναι η ιδια μαλακισμενη κολλημενη αντιδραση manbabies που ειναι 40-50 χρονων και μιλανε για το μεταλ λες και ειναι ο Ιησους. Οποτε οχι, δεν ειναι κατι λογικο, οταν χιλιαδες δισκοι που θα επρεπε να εχουν αμφιλεγομενες κριτικες, λαμβανουν εναν αποδεχουμενο κομφορμισμο στην μετριοτητα.
Απλα να πω kudos στον @shadowking69 που εβαλε τα quotation marks στην λεξη “αμφιλεγομενο” , γιατι οντως η χρηση αυτου του χαρακτηρισμου για τους εν λογω δισκους θα επρεπε να ειναι ακυρη στην βαση της.
Αμφιλεγομενο ειναι και το Straight Story του David Lynch. Αυτην την φορα επειδη ειναι απο τις πιο συμβατικες ταινιες της καριερας του. Και καλα κανει και ειναι αμφιλεγομενο, προσωπικα το βαριεμαι ελεεινα, αλλα καταλαβαινω γιατι σε αλλους αρεσει αυτη η ταινια. Αλλη εννοια εχει το ρηξικελευθο που εγραψες, αλλη το αμφιλεγομενο.
3 Likes
Δεν έχω συγκεκριμένη άποψη επί του θέματος, γιατί δεν έχω τις κριτικές πίσω από τα νούμερα, ΑΛΛΑ ήθελα να γράψω τη μαλακία μου
5 Likes
Εγώ πάλι έχω άποψη επί του θέματος, αλλά επειδή με κάλυψε σχεδόν πλήρως ο Quintom γιατί να γράφω σεντόνια;;
2 Likes
Αν σκέφτονταν έτσι όλοι, θα είχαν κλείσει το ΜΗ εδώ και 20 χρόνια 
Δεν σημαίνει οτι πρέπει να μας αρέσει οτιδήποτε είναι πιασιάρικο. Και τα μισά σκυλάδικα έχουν hook και πολλά πράγματα έχουν hooks. Αυτά τα χαρακτηρίζω άτομα για να νιώσω, ανωτερότητα είναι βλακείες.
Και το χάμμερ προφανώς χάνει οποιαδήποτε πιθανότητα να το πάρεις σοβαρά απο τη στιγμή που ουσιωδώς λέει οτι επειδή πρέπει να βγαίνει - anything λίγο πολύ goes. Το χειρότερο που είχαμε δεί - ήταν τα πληρωμένα 8άρια στους αστείους MORAL (και απο τα 2 τότε περιοδικά) μαζί με διάφορους άλλους λεονταρισμούς τύπων που παρακαλάνε να βάλεις διαφημίσεις και το παίζουν/dj, παράγοντες κτλ. Α και δεν έπαιζε και ενα άλλο παλικάρι - αρχισυντάκτης ενος web, που έσκαγε εδω κι εκεί - όπου έπαιζε dj με τσιμπούκι ? Μεγάλος θεούλης.
επίσης - κατι μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο - πχ όλα τα άλμπουμ μετάλλικα μετά το μαύρο, επειδή δεν κάτσανε σε αρκετό κόσμο. Τα 2 λοντ/ριλοντ είναι ρηξικέλευθρο. μετά απλά προσπαθούν να σώσουν την παρτίδα παίζοντας κατάλογο και βγάζοντας μετριότητες και 2 οχι απλά αμφιλεγόμενα αλλά και ελαφρώς χάλια δισκάκια. λεγε με λούλου και σαντ ανγκερ. αυτά. Το δε ανγκερ δεν το λες καν ρηξικελευθρό, το λες βαριόμασταν.
Δε διαφωνω σε κατι απο τα υπολοιπα, αλλα να διευκρινισω οτι ποτε δεν χαρακτηριζω κανεναν για να νιωσω ανωτεροτητα. Το κανω γιατι ειμαι απλα αγενης και αρχιδι.
2 Likes
Γιατί όμως αυτή η επιμονή στο έντυπο; «Επειδή ο χεβιμεταλάς δίνει ένα κομμάτι του εαυτού του στη μουσική, θέλει να πάρει κάτι χειροπιαστό πίσω. Επομένως, το θέλει το φυσικό προϊόν. Θέλει το βινύλιο του, θέλει να κρατά τα εισιτήρια του, εκνευρίζεται όταν αυτά στις συναυλίες είναι ψηφιακά. Και φυσικά υπάρχει το Metal Hammer που σε όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι έχει κάτι να δώσει. Είμαστε το μακροβιότερο έντυπο περιοδικό. Πιθανόν πλέον όχι μόνο μουσικό αλλά γενικότερα»
Το βασικό πρόβλημα του Hammer. Κάνουν ένα projection ανθρώπων που είναι 40+ στην πλατιά μάζα του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Ο μέσος 25άρης μάλλον προτιμά να ακούσει κάτι άμεσα στο Spotify, να μπει στη συναυλία με ένα σκανάρισμα στο κινητό του κοκ. Το “συναισθηματικό” κομμάτι του αποκόμματος θα είναι 50 φώτο στο κινητό του από το live και καμιά 20αριά story στο Instagram. Δεν είναι κακό, δε χρειάζεται να το δαιμονοποιούν σαν boomers.
Αν θέλουν να αντιμετωπίζονται σαν επαγγελματίες, ας κάνουν μια έρευνα της αγοράς τους και ας ξεκολλήσουν. Κάθονται σε ένα πλούτο που είναι σχεδόν 40 χρόνια κειμένων, συνεντεύξεων, ανταποκρίσεων συναυλιών και δισκοκριτικών. Ας τα ψηφιοποιήσουν και ας τα κάνουν πηγή εσόδων. Κούρασε η γκρίνια, η θυματοποίηση, τα “defenders of faith” κοκ…
11 Likes
ναι, διοτι αν το έκανε συνδρομητικό ή εβάζε παλαιό υλικό, σταντέ δε θα leakαρε. Προσπαθούν απλά όσο μπορούν να έχουν πρόσοδο απο εκεί, μετά θα το γυρίσουν σε κάνα γουεμπ κ αυτοί και θα ζητάνε 50άρικα για μπανεράκια που κάνει κάποιο παλικάρι απο δω πάνω. Ή θα το παίξουν ντιτζει.
Κουιντομ - γιου’αρ σειν.
καλυτερα απο ινσεην, τζασεην
1 Like
τζει-σουν. νο μπεις, εις.
Στο 2021 δε χρειάζονται ούτε μπανερακια ούτε καν διαφημίσεις για να βγάλουν λεφτά από το αρχείο τους.
Ένα παράδειγμα είναι το Αγγλικό Χαμερ. Το έχει αγοράσει η Future. Είναι εταιρεία που αγοράζει τέτοια niche περιοδικά (από μουσικά μέχρι για ποδηλασία και φωτογραφία) και τα ψηφιοποιεί. Πέρα από κάποιες διαφημίσεις που κατά βάση είναι Google Ads (και την πληρώνουν καλύτερα γιατί σαν niche περιεχόμενο έχουν μεγάλο ποσοστό να ταιριάζουν στους αναγνώστες και άρα click through), τη μερίδα του λέοντος τη βγάζει από το να παίρνει προμήθεια από πωλήσεις (από CD μέχρι εισιτήρια συναυλιών).
Πχ με αφορμή την 45η επέτειο του Destroyer αναδημοσιεύει αφιέρωμα που είχε το έντυπο στα 40 χρόνια. Πέρα από τις διαφημίσεις για τη συναυλία των Tool που μου πετάει το Google βάση των cookies μου, στο τέλος βγάζει αυτό
Αν αγοράσω κάτι πατώντας το λινκ, το Χαμερ θα πάρει ποσοστό. Και πρόσεξε, μιλάμε για κείμενο 5ετιας, το οποίο δεν τους κοστίζει το παραμικρό να δημοσιεύσουν 10 φορές (recycle value)
Το ελληνικό Χαμμερ μπορεί να κάνει το ίδιο και όταν αύριο μεθαύριο έρθουν οι Maiden ν έχει την ανταπόκριση της συναυλίας του 88 με λινκ για τα εισιτήρια. Η στα 35 χρόνια του Puppets να βάλει το αφιέρωμα που έκανε πριν 5 χρόνια με λινκ για τα box set κλπ.
Αλλά το ελληνικό Χαμμερ προτιμά να σου μιλάει για τον κατατρεγμό των μεταλλαδων λες και θα πάμε σε συναυλία Saxon το 1986 και θα μας την πέσουν τα σκυλιά του Αρκουδεα
19 Likes
Γιατί να μη θεωρείται αμφιλεγόμενο; Είναι αρνητικός ο χαρακτηρισμός; Σε προσβάλλει; Απλώς δηλώνει πως ο χ δίσκος επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες ή κριτικές ή εκτιμήσεις στην τελική. Το έχουμε ξανασυζητήσει στο φόρουμ παλαιότερα και μάλιστα, ξέρω δεδομένα πως είμαστε στην ίδια πλευρά, όταν τέθηκε θέμα για το αν είναι ουσιαστικά ορθό να μιλάμε για κάτι ως αξιόλογο
Π.χ. προσωπικά, αδιαφορώ πλήρως για τους mastodon (όπως και για μεγάλο μέρος του μοντέρνου “μεταλ”). Μου φαίνονται αδιάφοροι, βαρετοί και μέτριοι, στην καλύτερη. Αυτό σημαίνει πως δε γνωρίζω πως οι δίσκοι τους θεωρούνται αριστουργήματα από τους περισσότερους; Όχι φυσικά.
Οι δίσκοι τους (όπως και όλες οι κυκλοφορίες γενικά) είναι ή δεν είναι αμφιλεγόμενοι, εφόσον βρίσκονται γνώμες να αντιτίθενται στην επικρατούσα άποψη; Είναι κακό αυτό; Πού είναι το πρόβλημα σε ένα περιοδικό να αφιερώσει χώρο για δυο διαφορετικές απόψεις πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή δίσκο ή γουατέβερ; Τι μπορεί να σε οδηγεί σε τόσο άστοχη διατύπωση όπως η παρακάτω δηλαδή;
Στην ουσία των όσων λες (και λέτε μαζί με τον @Alejandro.m) για το Hammer, συμφωνώ. Στα παραπάνω είσαι λάθος.
5 Likes
Ναι ακριβώς έτσι είναι, τα ίδια μου έχει πει και φίλος που έχει site (επίσης ψιλο-niche περιεχομενου), τα περισσότερα έσοδα είναι από προμήθειες αγορών από λινκς, και αρκετοί συνεργάτες του είναι σε affiliate δίκτυα που σημαίνει πως δεν χρειάστηκε να διαπραγματευτεί με όλους έναν έναν ξεχωριστά.
Αλλά στην τελική αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, αφού προτιμάνε το έντυπο και όσο πάει, εφόσον το θεωρώ ενδιαφέρον να διαβάζω έστω τμηματικά εγώ δεν έχω λόγο να σταματήσω να το αγοράζω που και που. Στην τελική βοηθάς και κάποιους ανθρώπους που σίγουρα δεν έχουν χεστει στο τάλιρο με τα 3000 αντίτυπα που πουλάει το μήνα να βγάλουν κάποια χρήματα προς το ζειν κάνοντας την καβλα τους.
3 Likes
Εντάξει, εμένα μου αρέσει το έντυπο, βολεύει στην τουαλέτα. Άλλη αίσθηση σε σχέση με τάμπλετ/κινητό.
6 Likes
Προφανώς. Και ειδικά ο Χρονοπουλος μου είναι πολύ συμπαθής και οι περισσότερες απόψεις του με βρίσκουν σύμφωνο. Απλά είναι 50 χρονων σχεδόν. Βασίζεται εν πολλοίς σε λάθος συμπεράσματα.
Αν είναι συνειδητή επιλογή να πάει σε αυτό το μοντέλο γνωρίζοντας ομως ότι ο κόσμος προχώρησε είναι δικό του θέμα. Οι συνεντεύξεις του μου δείχνουν ότι δεν έχει αντιληφθεί το τι θέλει το κοινό του Χαμερ (που δεν είναι μόνο οι 35+ που έμαθαν το έντυπο σαν έντυπο).
@vulture μπορεί να έχει και τα 2.
3 Likes
Το είχες αναφέρει ξανά σε μια παλαιότερη κουβέντα για το πως θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν το αρχείο τους θυμάμαι.
Αλλά που να τα ξέρουν αυτά και να τα καταλάβουν? Κοίτα τι λένε
Επειδή ο χεβιμεταλάς δίνει ένα κομμάτι του εαυτού του στη μουσική, θέλει να πάρει κάτι χειροπιαστό πίσω. Επομένως, το θέλει το φυσικό προϊόν. Θέλει το βινύλιο του, θέλει να κρατά τα εισιτήρια του, εκνευρίζεται όταν αυτά στις συναυλίες είναι ψηφιακά. Και φυσικά υπάρχει το Metal Hammer που σε όλα αυτά τα χρόνια δείχνει ότι έχει κάτι να δώσει. Είμαστε το μακροβιότερο έντυπο περιοδικό. Πιθανόν πλέον όχι μόνο μουσικό αλλά γενικότερα
Και πες όχι να τα καταλάβουν να τα εφαρμόσουν, αλλά να καταλάβουν πως έχουν ξεπεραστεί και να αφήσουν άλλους να πάρουν τα ηνία για να πάει μπροστά το περιοδικό. Είναι πάρα πολύ προσωποκεντρικό το πως το προσεγγίζουν το ζήτημα του περιοδικού όπως τα λένε, αν δεν είναι αυτοί να το τρέξουν έτσι όπως το τρέχουν (“Το τρέχων τεύχος χρηματοδοτεί το επόμενο και δεν μπορούμε να κάνουμε λάθη”) θα κλείσει
2 Likes