“Αμφιλεγόμενο” για το metal hammer και τον Έλληνα μεταλλα εκείνη την εποχή βρε πουλί μου.
Σου λέω τότε που το αγόρασα έπεσαν να με φάνε.
“Αμφιλεγόμενο” για το metal hammer και τον Έλληνα μεταλλα εκείνη την εποχή βρε πουλί μου.
Σου λέω τότε που το αγόρασα έπεσαν να με φάνε.
Δηλαδη για 100 ατομα στην Ελλαδα? Μαλιστα.
ΥΓ. Ακομα και στους κυκλους των μεταλλαδων γαμουσε το Toxicity ηδη απο τοτε. Αλλα οκ.
Απαντώ σε σένα. Άκυρη απάντηση, ίσως από τις πιο άκυρες στο φόρουμ. Χέστηκα για τα νούμερα και τις πηγές που αναφέρεις, το θέμα είναι ξεκάθαρα προσωπικό και απαντώ επί τούτου γιατί γίνεσαι εμπαθής με ηλικίες, ικανότητα μνήμης και το γνωστό σου μένος για όσους ακούνε ακόμα Cirith Ungol και ΣΙΑ. Το 2001 πρωτοακουσαμε τον δίσκο σε ένα φυλάκιο της Λήμνου μια παρέα από έξι άτομα. Ακούγαμε από Tool, Mesuggah μέχρι Cirith Ungol και Omen. Το ακούσαμε τρεις σερί φορές και είχαμε την ίδια απορία. Αν μας άρεσε πολύ ή αν δεν το ξανακουγαμε ποτέ. Εκείνη την ώρα, τις στιγμές αυτές, ο δίσκος ήταν αμφιλεγόμενος. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για εκείνα τα συναισθήματα. Υπήρξαν άνθρωποι που έτσι βίωσαν τον δίσκο και όσο και να χτυπιεσαι, αυτό δεν αλλάζει.
ΕΚΣΙ ΑΤΟΜΑ (6) ? Ολοκληρα?
Ε ενταξει τοτε σορρυ, ηταν οντως αμφιλεγομενος ο δισκος. Αν 6 ατομα στην Λημνο ειχαν διχασμενες αποψεις.
ΥΓ1. Δεν εγινα πουθενα εμπαθης, η αναφορα σε ηλικιες ηταν προφανεστατα αστειακι αφου ανηκω κι εγω στην ιδια ηλικια, και μαλιστα ειμαι μεγαλυτερος απο τους μισους που εκανα tag. Και μαλλον κι απο σενα αν πηγες κατευθειαν στρατο μετα το σχολειο. Δεν εχω beef με τους Cirith Ungol. Ομως εχω με τους ανθρωπους που αποθεωνουν μονο μπαντες τυπου Cirith Ungol και κραζουν το Toxicity.
ΥΓ2. Αν για να χαρακτηριστει “αμφιλεγομενος” ενας δισκος χρειαζεται ενα δειγμα 5-6 ανθρωπων που διαφωνησαν για τον δισκο, ε μαντεψτε… κυριολεκτικα ολοι οι δισκοι απο οποιονδηποτε καλλιτεχνη στην ιστορια της μουσικης ειναι αμφιλεγομενοι. Παλι καλα που δεν υπαρχει ευτελισμος της λεξης δηλαδη ε?
Κάνεις τον χαζό. Το γράφω με κεφαλαία, μήπως επιτέλους το καταλάβεις. ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΞΙ ΚΑΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΣΚΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟΣ. ΟΧΙ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ.
Και όχι, δεν είσαι μεγαλύτερος από μένα.
Οι δυο αποπανω δηλωσεις ΔΕΝ ειναι το ιδιο πραγμα. Δεν κανω κανεναν χαζο. Η συζητηση ηταν για το αν το Toxicity ηταν ΓΕΝΙΚΑ αμφιλεγομενος δισκος οταν κυκλοφορησε, για ολη την πλαση. Η απαντηση σε αυτο ειναι ενα μεγαλοπρεπεστατο ΟΧΙ, αρκετα πιο αληθινο και υπαρκτο απο το ψευτικο του Μεταξα το 1940. Τωρα το αν εσυ και οι φιλοι σου διχαστηκατε για τον δισκο, ειναι μια ομορφη ιστορια, αλλα για ενα αλλο τοπικ. Ισως το “μεταλλικες ιστοριες”. Και μη φωναζεις, κουβεντα κανουμε.
Προς διευκόλυνσή σου λοιπόν, οι απόψεις μας θα τελειώνουν με το “για μένα”. Γενικά αμφιλεγόμενος πάντως δεν υπάρχει. Μόνο ειδικά. Καταλαβαίνεις το γιατί. Και η ιστορία κολλάει μια χαρά εδώ, για μένα.
Τέλος, οι καρδούλες έγιναν 11. Συν 6=17.
Καλα και 300 να γινουν οι καρδουλες, αν υπαρχει ανθρωπος που θεωρει οτι σε οποιαδηποτε κουβεντα που βασιζεται στην κοινη λογικη, στεκει η φραση “το Toxicity ηταν ενας αμφιλεγομενος δισκος”, τοτε οπως εγραψα παραπανω αμφιλεγομενο ηταν και το Somewhere In Time ξερω γω, το Dark Side Of The Moon, το 4 των Led Zeppelin, και το Thriller του MJ. Λογικα θα υπηρχαν και 5 ατομα που θα τα βρηκαν αισχρα.
Mολις καταλήξουμε για το αν έπρεπε να θεωρείται “αμφιλεγόμενο” άλμπουμ το Toxicity από το MH το 2001 (απάντηση: “δεν θα έπρεπε, προφανώς το κάνανε γιατι γενικά θεωρούσαν ότι κάτι τέτοια δημιουργούσαν τζέρτζελο τότε”), προτείνω νέο θέμα:
Το γράμμα του Nick the Dick ήταν:
Η συναυλία με τους slayer ήταν πράγματι πριν το toxicity. Δεν διεκδικώ το αλάνθαστο της μνήμης, μπορεί να μην θυμάμαι καλά, αλλά νομίζω πως υπήρχε κάποιος κόσμος που τους εκραζε πως τι είναι αυτα και καραγκιόζηδες και δεν είναι μέτσολ και διάφορα τέτοια. Φιλτατε @QuintomScenario αυτά που γράφεις για την επιτυχία του δίσκου εννοείται ισχύουν, είχε κάνει τεράστιο μπαμ και ειδικά το chop suey το ήξερε και η γιαγιά μου (που λέει ο λόγος, αλλά πλάκα θα είχε).
Εννοειται για μένα δεν ήταν ποτέ αμφιλεγόμενος δίσκος, καβλωσα από την κορφή μέχρι τα νύχια από την πρώτη φορά που τον άκουσα, κάτι που συνεχίζει να συμβαίνει ακόμα και σήμερα. Και είναι για πλάκα στους 10 πιο σημαντικούς δίσκους των 2000s (και πολλούς είπα)
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Αν έδινα πιθανότητες, αυτές θα ήταν:
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ανωτέρο post του @QuintomScenario (το οποίο με περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων) είναι το post του μήνα, του έτους και ίσως ολάκερης της ιστορίας του forum.
Φιλικά το λέω κι εγώ σ’ εσένα.
Θα το εκλαβω ως κοπλιμεντο!
Εγώ το βρήκα πραγματικά απολαυστικό κι αυτό μόνο ως θετικό καταγράφεται.
για πείτε ρε παιδιά τι έπαιξε με το εν λόγω για μας τα αμύητα
Ήταν ένα εκπληκτικό γράμμα ενός πρώην μεταλλά που ευτυχώς γνώρισε μια γκόμενα η οποία τον έκανε σκυλά, με αποτέλεσμα για κάνα 6μηνο μετά να σκάνε οργισμένες απαντήσεις και στο δημοψήφισμα να βγει 1ος στην κατηγορία “μαλακας της χρονιάς” πάνω από τον Μπους τζούνιορ.
Φοβερές εποχές, τι να λέμε…
Αν παίξει κι ανεβάσεις φωτό θα χει τρελό γέλιο
Αν είχα τα χάμερ πρόχειρα εδώ και όχι σε άλλο σπίτι, θα είχα ανεβάσει ήδη.
Επιφυλάσσομαι.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου (καθώς δεν μπορεί να είναι όπως ήταν στα 16 μου, αν και ανήκω στην ομάδα των μικρότερων σε ηλικία από τον QS) το γράμμα του ΝtD πρέπει να ήταν πολύ κοντά και στην κυκλοφορία του “Toxicity”.
Η ειρωνία και οι συμπτώσεις του πράγματος, αναφορικά με όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω.
Το είχα πάρει εκείνο το τεύχος. Κλάμα το γράμμα λέμε!
Εν τω μεταξύ είχαν γράψει από το Metal Hammer ότι “δεν θα μπούμε στον κόπο να απαντήσουμε στο τυπάκι αυτό που μας έγραψε για να μας μεταφέρει τη σοφή γνώση που έλαβε από τη γκόμενά του και την παρέα της. Απλά μια παρατήρηση: To γράμμα αυτό είναι ανώνυμο”.