agree here, kai den yparxei logos na agorazoyme periodika me kathysterimena nea (pote den ta eixan sthn ora toys kai einai adynato na ta exoyn otan kykloforei to periodiko kathe mhna mono) kai tis apopseis toy kathenos. sto internet toylaxiston, pera toy oti mporei na diavaseis tzampa oti theleis, mporeis na deis kai perissotera apo dyo diaforetika review kai na katalikseis se mia pio antikeimenikh apopsh protoy akoyseis kapoio album…
Γνώμη μου …
“Θέμα τρίτον. Διαμαρτύρεται ο κόσμος, δικαίως μάλιστα, για τις τιμές των εισιτηρίων στις εγχώριες συναυλίες. Οι συντάκτες των μουσικών εντύπων ? όχι όλοι και σίγουρα όχι πάντα ? έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τις συναυλίες δωρεάν. Δεν πρόκειται ούτε για κάποια χάρη, αλλά ούτε για «γνωριμίες». Γίνεται μία δουλειά και οφείλει να υπάρξει η αντίστοιχη ανταμοιβή. Αυτό φυσικά οφείλουν να μην ξεχνούν και οι διοργανωτές συναυλιών. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ασχοληθεί και να γράψει για τις δραστηριότές τους, όπως δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτονόητο πως η παρουσίαση της κάθε συναυλίας θα συνοδεύεται με τα καλύτερα σχόλια. Το θέμα είναι πως με την αύξηση του αριθμού των συναυλιών, ορισμένοι την έχουν δει δημοσιοϋπαλληλίστικα την όλη κατάσταση, χάνουν επί μονίμου βάσεως τα support σχήματα και επιδεικνύουν μία απίστευτη στάση αδιαφορίας. Είναι απαράδεκτο, για τον οποιοδήποτε λόγο, κάποιος ο οποίος έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας μία παρουσίαση να χάνει μέρος της συναυλίας. Ναι, μπορεί να συμβεί και είναι ανθρώπινο. Ο αναγνώστης και ο κάθε θεατής ωστόσο έχει κάθε λόγο να αισθάνεται κορόιδο, να νιώθει ριγμένος και να εξοργίζεται με τέτοιου είδους συμπεριφορές. Σερφέροντας απλά στο internet και κοιτάζοντας ορισμένα σχόλια, λύπη προκαλεί το γεγονός, πως η πλειοψηφία του κοινού αδυνατεί να κρίνει με τα σωστά κριτήρια. Σωστός δεν είναι αυτός που βάζει 10 στο δίσκο που γουστάρουμε, αλλά ούτε αυτός που παίρνει συνέντευξη από το αγαπημένο μας σχήμα. Η σωστή δουλειά προϋποθέτει διάρκεια, ενημέρωση, αντικειμενικότητα και πάνω απ? όλα αμεροληψία. Σωστές και έξυπνες ερωτήσεις, την κατάληλη στιγμή στα κατάληλα πρόσωπα, τεράστια, γενική και ειδική γνώση του αντικειμένου, πλούσια ακούσματα, εμπειρίες εκτός του χώρου (heavy metal) και πάνω απ? όλα σωστός χειρισμός του λόγου και της γλώσας. Όποιος δεν σέβεται τους αναγνώστες, δεν σέβεται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο σωστός αναγνώστης από την άλλη οφείλει να κρίνει σε βάθος χρόνου και όχι μέσα από 1-2 λεπτομέρειες και πιθανά λάθη. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Αυτοί που ονομάζω «προχωρημένοι αναγνώστες» γνωρίζουν σίγουρα να ζυγίζουν τα λάθη και θα δώσω ένα παράδειγμα προκειμένου να γίνω άμεσα κατανοητός. Είναι διαφορετικό κάποιος να γράψει λάθος ένα όνομα ή να μπερδέψει τη χρονική σειρά δύο γεγονότων, από το να αναφέρει τον Mortiis ως πρώην πληκτρά των EMPEROR. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για ένα απλό λάθος. Στη δεύτερη όμως … μμμμ, εδώ τα πράγματα είναι σίγουρα άσχημα για τον συντάκτη, αφού αποδεικνύεται πως δεν έχει ιδέα σχετικά με το παρελθόν των EMPEROR”.
Ο χειρότερος ίσως συντάκτης μουσικού περιοδικού. Γελεία η στήλη του όσο αφορά το τρόπο γραφής και παρουσίασης, απόλυτος και προσβλητικός προς είδη ή συγκροτήματα που δεν του αρέσουν, άκυρες και άσχετες ατάκες στο πουθενά (εκείνο το ‘γυναίκα βάλε κρσί’ που πετάει απο εδώ και εκεί ακόμη με κάνει και γελάω).
Metal Hammer. Νομιζω ειναι πιο εμπεριστατομενη η δουλεια τους. Τα αφιερωματα, τα δημοψηφισματα, οι στηλες, οι συνεντευξεις. Εχω κατι τευχη απο το 97 τα οποια χαζευω συνεχεια:D
@red pyramid
Κι εγω το Ζαχαροπουλο δεν τον παω με την καμια. Το παιζει Ο διανοουμενος και ωρες ωρες λες και θελει να βγει πανω απ τον καλλιτεχνη (εκτος φυσικα απο τους θεους του Lemmy και κανα δυο αλλους).
Προσωπικα διαβαζω hammer και κυριως μου αρεσουν ο Αρβανιτης, ο Τσουνταρος, ο Περβανιδης, ο Καραγιαννης κι ο Κισσατζεκιαν.
Και η Μαρία Βασειλιάδουν είναι απο τους καλούς συντάκτες.
@Count Grishnakh: ναι ρε γαμώτο, είναι και αυτό, η απόλυτη λατρεία προς κάποιους και ο θάψιμο άλλων. Δλδ θυμάμαι σε ανταπόκριση συναυλίας που έλεγε τα χειρότερα για τους Foo Fighters και ότι το μόνο που άξιχε ήταν οι Motorhead. Δλδ οκ, ακόμη και αν αυτό πιστεύεις κάποιος κόσμος γουστάρει Foo Fighters και θέλει να διαβάσει μια κάπως πιο αντικειμενική, όσο το δυνατόν γνώμη για το τι έγινε.
Μετα τη Ζαχοπουλιαδα προτεινω να γινει μια Ζαχαροπουλιαδα με επικες ατακες του πιο κρετινου συντακτη του διαγαλαξιακου ισως και υπερσυμπαντικου μουσικου τυπου.
Βαλσαμωστε τον.
Βέβαια, για να μην λέμε μόνο τα αρνητικά του M. Hammer, πρέπει να αναφέρω και την απίστευτη συνέντευξη που πήραν από τον Tracii Guns (κιθαρίστας στους L. A. Guns και πολύ παλιός φίλος του W. Axl Rose από την εποχή των Hollywood Rose (1984)!
Συνέντευξη - προσκύνημα με ανεπανάληπτη μετάφραση, διατηρώντας την αργκό του ομιλητή! 8)
Κάτι τέτοια διαβάζω και νιώθω ότι η συντριπτική πλειοψήφια των σημερινών μουσικών στο rock, hard rock και το σύνολο του metal είναι ένα μάτσο φλώροι! :yes: :thumbdown: Ουστ!
:respect: στον Tracii και τις ασύλληπτες εμπειρίες του!
Εγω μεταλ χαερ διαβαζω και παιρνω καθε μηνα…Περισσοτερο λογω συνηθειας τα τελευταια 4 χρονια.Εχει τα καλα του και τα κακα του…Βαριεμαι να καθομαι να θαβω.Αυτα τα πραγματα που δεν παω ειναι η αγιοποιηση(λεμυ?:roll: ) αλλα να μου πεις αυτο το κανουν ολοι οι οπαδοι και ο Χρονοπουλος…
Απο συντακτες γουσταρω περισσοτερο λογω μουσικων προτιμησεων Παπιλιδη,Ζαγγογιαννη,την ψωναρα τον χακο αν δεν ηταν τοσο μα τοσο κολημενος με 2-3 γκρουπς αλλα και τον Ζαχαροπουλο.Συμφωνω με τα αρνητικα που αναφερεται παραπανω αλλα πραγματικα απο τη στηλη του εχω μαθει αρκετα ανεργκραουντ γκρουπς και ειμαι αρκετα περηφανος για αυτο.
Γενικως μπορουσα να θαβω και να αγανακτω για χρονια αλλα δεν θα το κανω γιατι εκτιμω το γεγονος οτι αν δεν υπηρχε το χαμερ θα ειχα μαθει πολυ πολυ λιγοτερα πραματα πανω σε αυτο που γουσταρω…Οποτε ας το κανουν αλλοι για μενα:)
Α και φυσικα η τουαλετα ειναι το καλυτερο μερος για μεταλ χαμερ!
Το τευχος με το αφιερωμα για τη δεκαετια του 80 του 2001 ειναι εικονισμα.Ισως να εχει λαθη και διαφορα αλλα με βοηθησε τα μεγιστα τοτε που μαθαινα τα βασικα!
Α και μερικοι μιλανε για κλειστομυαλια.Ε δεν νομιζω οτι ειναι τοσο κλειστομυαλο…Εκτος απο ορισμενες περιπτωσεις…Ας πουμε σε αυτο το τευχος στα ντιβιντι εχει παρουσιαση και του heima…Αλλα ενταξει αν παει να το διαβασει ενας αλτερνιβας ναι θα χαλαστει…Αλλα για τον μεταλα νομιζω ειναι καλο.
βασικα και τα 2 ειναι καλα για καποιον που μπαινει σ’αυτην τη μουσικη και μεχρι πριν απο καποια χρονια που δεν υπηρχε νετ ηταν απαραιτητα. Απο το χαμερ και απο τα σι ντι που εβαζε εμαθα σχεδον οσα ξερω. Απο μια ηλικια και μετα δεν νομιζω οτι εχουν να προσφερουν και τιποτα, ειδικα σημερα με το νετ.
Το θέμα είναι.
Όταν υπάρχουν κάποιες “φωνές εν τη ερήμω…”
do they fall on deaf ears?
RockHard (Ride Free:p) δεν έχω διαβάσει παρά μόνο μία φορά.
Το Hammer μου αρέσει και το παίρνω μόνο σε ένα αφιέρωμα ή μια συνέντευξη που μαρέσει.
Μου αρέσουν πολύ τα σχόλια των συντακτών του , αν και υπερβολικά κάποιες φορές.
Το καινούργιο αφιέρωμα Αυγούστου μάρεσε αν και εγκληματική είναι η παράλειψη των κυρίων
Matt Barlow (Iced Earth) & [B]Attila Csihar/B…:?
Ο 1ος έχει από τις καλύτερες φωνές του heavy metal με αριστουργηματικές ερμηνείες ενώ ο 2ος έχει τραγουδήσει σε ένα απίστευτο album (και όχι μόνο εκεί) , το De Mysteriis, με φωνητικά απλησίαστα…
Ίσως η καλύτερη φωνή του black.
Πλέον δε διαβάζω κανένα, αλλά από τα 2 ψηφίζω Rock Hard δαγκωτό. Το Hammer έχει καταντήσει γελοίο με τη φιλοσοφία “Οι μεταλάδες είμαστε γαμάτο και όλοι οι άλλοι είναι φλώροιι”, “το metal είναι η καλύτερη μουσική” κλπ που το διακατέχει… Το Rock Hard είναι πολύ πιο σοβαρό περιοδικό.
Kαι τα δυο ειναι πολυ καλα αλλα εχω παρει περισσοτερες φορες το rock hard μονο κ μονο για τα αφιερωματα που εχει…κατα την αποψη μου κανενα δεν υστερει σε τιποτα…
Διαβάζω και τα 2 περιοδικά και είναι μια ευχάριστη παρέα για τις ώρες που θέλω λίγο να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Τα περιοδικά δεν είναι για ενημέρωση αλλά για μια πιο ψύχραιμη ματιά πάνω στην είδηση,καθότι κυκλοφορούν κάμποσες μέρες μετά το συμβάν. Το Metal Hammer έχει πιο ενδιαφέρουσες στήλες και μια περίεργη ποικιλία στον τρόπο γραφής των συνταχτών του. Απίστευτα αυτά που γράφει ο Χρονόπουλος πότε τα γουστάρω τρελά και πότε με ξενερώνουν τρελά.Με αυτή η ‘‘Ασημοδερματούσα σελήνη’’ στην κριτική του Night Eternal ακόμα γελάω. Το tv war το βλέπω κάθε Τετάρτη και πέρα από τα προσωπικά κολήματα του κυρίου Χάκου Περβανίδη θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμη για τον metalικό ήχο.
Το Rock Hard θεωρώ ότι έχει μια πιο ξεκάθαρη ματιά στα γεγονότα (συναυλίες, κυκλοφορίες, κ.α.).
Το editorial είναι κάθε φορά ενδιαφέρον, επίκαιρο σε απλή καθημερινή γλώσσα, η στήλη του κυρίου Λυμπιτσούνη μου φέρνει πάντα μια χαρμολύπη με το εύστοχα και σκληρά γραπτά του.
Οι συνεντεύξεις και στα 2 περιοδικά μου φαίνονται ίδιες.
Και τα 2 περιοδικά είναι χρησιμότατα, και αν κάποιο κλείσει θα είναι μια καταστροφή.
Υ.Γ. ψήφησα Metal Hammer λόγω ιστορίας.
Rock Hard, γιατι ειναι πιο σοβαρο και αντικειμενικο.
Στο hammer γραφουν εντελως οπαδικα και οι στηλες με τα σχολια συγκεκριμενων συντακτων ειναι τουλαχιστον γελοιες…
Χοντρή βλακεία στο νέο Hammer.
Αν πάτε και δείτε για Τον James Hetfield , πέρα του τελείως ακαταλαβίστικου κείμενου , στην φωτό του δίπλα , θα δείτε τους στίχους του Welcome Home.
"“they think our hands are in their hands…”
Και λέει πιο κάτω ότι είναι από το Leper Messiah.#-o:roll:
Eπίσης μιας και μιλάμε για τραγουδιστές και ερμηνείες δεν θα έβαζα το Master ως κριτήριο αξιολόγησης του καλλιτέχνη αλλά το Metallica ή ακόμη και τα Load / Reload.
Γιατί μπορεί να είναι όλα τέλεια στο Master, αλλά στο Metallica δίνει την ερμηνεία της ζωής του (κατ’εμέ) ενώ στα Load / Reload είναι στην πιο ώριμη φάση του.
Παίρνουμε Μέτσα Χάμερ κάθε Αύγουστο γιατί είναι απολαυστικό και γελάμε:lol:
heads
Ε δε το έγραψε ο Scourge έτσι, τη μαλακία του χάμερ ήθελε να δείξει.