Συνεχίζοντας τον… ανηλεή σχολιασμό του επετειακού ΜΗ (το αξίζει νομίζω!) να πω αρχικά ότι διαβάζοντας τις συγκεντρωτικές λίστες των συντακτών από το 1990 και μετά κάποια πράγματα μου φάνηκε απίστευτο να ψηφίστηκαν και μπήκα στον πειρασμό να ψάξω τα αντίστοιχα τεύχη, όμως σύντομα πρυτάνευσε η… βαρεμάρα και η σκέψη εγκαταλείφθηκε!
Επ’ αυτών που γράφηκαν παραπάνω λοιπόν, να συμπληρώσω:
Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι ο Βενέρης το είχε ψηφίσει στο #1 στην προσωπική του λίστα. Δεδομένου ότι ήταν από τους πιο αξιόπιστους συντάκτες και γνώστης του (ακραίου, κατά κανόνα) underground τον διαβάζαμε προσεκτικά και στην περίπτωση αυτή, εμείς οι τότε νέωπες το ξύναμε… το κεφάλι μας, για το ποιοι στο καλό είναι τούτοι εδώ πάλι!
Δεν νομίζω να ήταν ο Καραολίδης αρχισυντάκτης το '95 (αν και, όπως προείπα, βαριέμαι να ψάξω!), πρέπει να ήταν λίγα χρόνια νωρίτερα. Είχε καθιερώσει μάλιστα επί των ημερών του και το δισέλιδο “Hard ‘n’ Alternative” (Θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου…) Πάντως, πέραν των Soundgarden, και οι Faith No More έμπαιναν κανονικότατα στις λίστες εκείνον τον καιρό.
Ο Lord πέθανε το 2012 αν δεν κάνω λάθος, όμως είχε σταματήσει από συντάκτης πάνω από 10 χρόνια πριν. Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοκτήτης δισκοπωλείου για να προωθείς συγκεκριμένα πράγματα/εταιρείες βέβαια!
Αλλα αν εισαι, ειναι ακομη πιο πιθανο. That’s the spirit of my post και καλως ή κακως ειναι αληθεια σε μεγαλο βαθμο αυτο που εγραψα. Κρατησα ομως μονο το “δισκογραφικη”, ειδικα αφου δεν θυμομουν τις ημερομηνιες που ηδη ανεφερες
Δεν γνωριζα οτι ηταν στην ΕΜΙ, οποτε δεν αντιλαμβανομαι αν το λες λιγο ειρωνικα ξερω γω, αλλα ναι, θα μπορουσε να ισχυει. Τι να σου πω τωρα.
Δεν το λέω ειρωνικά, γιατί να το πω ειρωνικά; Ως δεδομένο το θέτω, και νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό έπαιξε ρόλο στο “μόνο Maiden” κίνημα που υπάρχει στην Ελλάδα.
Ε ενταξει, ο γραπτος λογος. Ισως να το ανεφερες στο στιλ “ε καλα τωρα, εισαι υπερβολικοες κι αν ο Λορντ προμοταρε για το μαγαζι, τοτε ο Κουτουβος το εκανε για την ΕΜΙ”. Αυτο εννοω.
Ισχυει παντως οτι δεν ηξερα (ή δεν θυμαμαι καν) τη σχεση του Κουτουβου με την δισκογραφικη. Τωρα για το “μονο μειδεν”, παντα παιζει ρολο η υπερπληροφορηση για ενα γεγονος, αλλα μονος του ο Κουτουβος δεν θα τα καταφερνε. Επαιξε ρολο οτι οι ΙΜ ηρθαν πρωτο μεγαλο μεταλ συγκροτημα για λαιβ εδω + το τεραστιο σοου τους, ο Εντι και ολο το στιλ των φοβερων εξωφυλλων, η αναμφισβητητα σπουδαια μουσικη τους και το οτι ηταν πρωτοποροι της μουσικης. Το ιδιο μπορει να συνεβαινε αν ηταν οι Μεταλλικα ολα αυτα. Οι Μανογουορ ηταν ηδη τεραστιοι, δεν εβλεπαν ΙΜ και Ταλικα και δεν χρειαζονταν σπρωξιμο.
Άλλη μια συνέντευξη σε ηλεκτρονικό μέσο επ’ αφορμή της συμπλήρωσης 40 χρόνων από το Hammer!
Γκρίζα μαλλιά, γκρίζα γένια, γυαλιά πρεσβυωπίας αλλά η… αντιπαλότητα με τα “καινά δαιμόνια” του Διαδικτύου παραμένει αμείωτη, βάλε και λίγο αυτοδικαίωση (αναμενόμενη στην περίσταση) με bonus κάποια… μαθήματα ζωής από τους επικεφαλής του εντύπου!
Μου φαίνεται ότι εδώ και μια δεκαετία ανεβαίνει το ίδιο βίντεο/συνέντευξη στο ίντερνετ με θέμα το Hammer. Ακόμα και τα τσίτατα που γίνονται τίτλοι είναι κοντά.
Με φίλους που το σχολιαζαμε τη δεκαετία του 90 είχαν αλλάξει 4-5 αρχισυντάκτες , από τότε που ανέλαβε ο νυν αρχισυντάκτης πάνε 25 χρόνια.
Δεν υποβαθμιζω τις δυσκολίες που έχει τα χρόνια αυτά ένα περιοδικό αλλά κάπου η φρέσκια ματιά / προσέγγιση θα βοηθήσει σε πολλά επίπεδα.
Αναμενόμενα θετικά είναι τα σχόλια στο Hammer για τα τραγούδια του επερχόμενου Helloween LP, συγκρατημένα θετικά πάντως, ως είθισται στις προακροάσεις (φαντάζομαι ότι εκεί οφείλεται).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συνέντευξη των Kiske και Weikath που φιλοξενείται στο ίδιο τεύχος όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρουν ότι στη συνάντηση που είχαν στο συγκρότημα για την κατεύθυνση του νέου album επικράτησε η άποψη το επόμενο βήμα τους να είναι “κάπως πιο εμπορικό και ελκυστικό για την εταιρεία” αλλά χωρίς να το παρακάνουν, προκειμένου να διαφοροποιηθούν από το προηγούμενο τους που το χαρακτήρισαν “κάπως νευρικό”, “πιο progressive” και ότι περιείχε “πολλές πληροφορίες”!
Αυτα ειναι οντως πολυ καλα νεα, και τα σχολια για το προηγουμενο αλμπουμ ειναι ολοσωστα. Εγω θα ελεγα και οτι πολλα τραγουδια δεν ειχαν καποιον προορισμο, απλα επαιζαν μελωδιες και ριφφς χωρις καποια συγκεκριμενη κατευθυνση. Μακαρι το επομενο να εχει ενα σωρο χιτακια και δομη παρεμφερη των δισκων τους στα 90ς.
Οι είκοσι σημαντικότερες μπάντες της πενταετίας ε? Ξεκινώντας από 70-74 και τελειώνοντας στο 20-24 με δυο βδομάδες περιθώριο για ψήφους και σεντονακια κάθε φορά. Μμμμ, @anhydriis με τί ασχολείσαι τον τελευταίο καιρό?
