Metal Hammer vs RockHard

Δεν είχε γίνει…:roll:
Ήταν αυτό που ακυρώθηκε. :wink:

Αυτο ακριβως θα ελεγα κ εγω…

Mεταλ Χαμερ φορεβερ ρε! Οπως προειπωθηκε, ειναι το καλυτερο φαρμακο για δυσκοιλιοτητα, διαρρεια, κενωση, αφοδευση (μηπως επεσε να ποσταρω στα κοψιματα ?:-k)

Το διαβαζω σχεδον ανελλιπως απο το 95 περιπου. Παλιοτερα ενημερωνοσουν εκτενως για τα δρωμενα στο σκληρο ηχο, τωρα με το διαδικτυο που οι εξελιξεις τρεχουν, χωλαινει στην ενημερωση, αλλα σε θεματα γνωσεων ειναι πιο αξιοπιστο. Ενταξει, μουσικο περιοδικο που οπως και ολα παιζουν το παιχνιδι των εταιριων κλπ. κλπ. Εχουν περασει συντακταρες και μεγαλα μπαζα απο τις γραμμες του.Ο Κηπος του προφητη τα σπαει, και για τους πιο παλιους αναγνωστες του…

[SIZE=5]ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΣΤΑΜΑΤΟΥΚΟ ΡΕ!!![/SIZE]

το θέμα είναι λίγο πολύπλοκο αλλά τελικά ίσως και λίγο απλό.

εν τέλει για εμένα όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο άτομο.
εγώ χρεώνω συμπεριφορές και λανθασμένες νοοτροπίες.

επίσης, δεν έχουν καταλάβει μια διαφοροποίηση που έχει προκύψει με τα χρόνια και θα έπρεπε να έχουν καταλάβει πως ο ρόλος ενός περιοδικού έχει αλλάξει άρδην.

Παλιά οι συντάκτες ενός περιοδικού διαφοροποιούντουσαν από το μέσο οπαδό, αφού είχαν πρόσβαση σε πολλούς περισσότερους δίσκους και ειδικά νέες κυκλοφορίες και πολύ νωρίτερα από όσο θα μπορούσε να τις προμηθευτεί ένας απλός οπαδός.

Επίσης, τα νέα τα διάβαζες αποκλειστικά από τα περιοδικά. Σημαντικό. Κριτικές δίσκων δύσκολα έβρισκες αλλού.

Αυτό στην Ελλάδα που έχουμε γνωστά σύνδρομα δημιούργησε μια κατάσταση άτυπης ανωτερότητας και εξουσίας. Το να το διαχειριστείς αυτό είναι δύσκολο και προϋποθέτει παιδεία.

Στην όλη αλλαγή αυτή, ένα περιοδικό πρέπει να ξεκινήσει με τους ανθρώπους που γράφουν σε αυτό και τους ανθρώπους που καθορίζουν την ύλη.

Καλώς ή κακώς τα γραπτά μένουν.

Ένα ενδιαφέρον περιοδικό πλέον κρίνεται από το πόσο καλά χειρίζεται το λόγο, πόσο γνώστης είναι ένας συντάκτης, πόση όρεξη έχει να ασχοληθεί και γενικά να κάνει μια δουλειά που θα έχει επιπρόσθετη αξία.

Κατά δεύτερο λόγο, η γραμμή και η ύλη του περιοδικού είναι σημαντική. Πλέον πρέπει να υπάρχει ένα αφιέρωμα από αυτά που κάποτε έκαναν μια φορά το χρόνο. Αλλά αν είναι να περιέχουν πληροφορίες που βρίσκει κάποιος στο wikipedia ή στις 3 πρώτες αναζητήσεις του google δεν έχει νόημα.

Τέλος, το κέντρο είναι η μουσική και αυτή είναι η ουσία. Μπορεί να εκφράσει κάποιος μια γνώμη για κάτι γενικότερο, αλλά πραγματικά γιατί νομίζει ο Χ συντάκτης metal περιοδικού ότι θέλω να διαβάζω κάθε φορά τις πολιτικές/ κοινωνικές/θρησκευτικές του θέσεις;

Με όση αντικειμενικότητα μπορώ να μιλήσω, η καλύτερη στήλη σε ελληνικό περιοδικό πολλά χρόνια είναι το Bastards στο Rock On/Rock Hard. Και αυτή μας έχει αφήσει χρόνους…

Υ.Γ. Το να στέλνουν στην επαρχία περιοδικό 1 μήνα μετά, που η ύλη του είναι ήδη ξεπερασμένη, μπορεί να είναι καλό για το περιοδικό, αλλά είναι μάλλον υποτιμητικό για τους ανθρώπους που το διαβάζουν. Καλύτερα να μην το στέλνουν καθόλου λέω εγώ. Είναι σα να τρως αποφάγια…

ΕΤΣΙ!

Και φέρτε πίσω το Χωρίς Έλεος!!!

Αυτο. Δυστυχως ομως απο τους Γιαγκο και Θαγκο εχει μεινει ο πρωτος.

Θυμάται κανείς τον επικό καζαμία του 1996(αυτός που γράφτηκε στα τέλη του 1995)?

Aξεχαστο το 10αρι του Σταματουκου στο awake των Theater…Iσως ο καλυτερος συντακτης (μαζι με τον Φλωράκη) που περασαν απο το Hammer…

Επίσης αξέχαστα τα επικά θαψίματα του Σταματούκου στα πρώτα Strapping Young Lad στα 90ς…
Είχα μάθει τη μπάντα σαν όνομα μόνο από τις επικές εκείνες “κριτικές”! :lol::lol::lol::lol:

ειχε πει επί λεξη για το heavy as a real heavy thing -ακουστε τιτλο…σαν τα αρχ**** μας δλδ…-:lol:

και ένα έξτρα κρέντιτ στα πρώτα χρόνια του Γιοβανίτη (τώρα έχει “πέσει” πολύ) όταν έπαιρνε να θάψει κάποιο βλακ μέταλ δισκίο. Ακόμα θυμάμαι την κριτική του στους Salacious Gods που είχε πει για ΑΥΤΟ το εξώφυλλο

το αμίμητο “χάιδεψέ με γυναίκα, στο επιτρέπω”!!! :lol::lol::lol::lol::lol:

Αυτο που μου την σπαει κ στα δυο περιοδικα ειναι οτι αναφερονται τις πιο πολλες φορες στα ιδια συγκροτηματα βλεπε Μεταλικα κτλπ κ γινεται κουραστικο!!Δεν υπαρχει ποικιλια κ γινονται αναφορες κ σε συγκροτηματα ξεμπαρκα κ οχι τοσο καλης ποιοτητας!

Ποια είναι αυτά τα ξέμπαρκα χαμηλής ποιότητας συγκροτήματα?

Nα σου πω συγκκριμενα δν θυμαμαι ονοματα αλλα ειναι μερικα τα οποια νταξει καλο ειναι να χουν κ αυτα την δικη τους προβολη αλλα σε ενα βαθμο!

Βασικά αυτό το σκηνικό που έχουν την εντύπωση οι περισσότεροι όσον αφορά το σπρώξιμο συγκροτημάτων(χαρτογιακάς υπεύθυνος της Roadrunner πχ. που τους τα σκάει για να προωθήσει το τάδε ανερχόμενο όνομα) δεν πιστεύω ότι παίζει τόσο πολύ απλά όλος ο έντυπος μουσικός τύπος παίζει το παιχνίδι των εταιρειών για να μη χάσει και την υποστήριξη τους. πχ πάρε εκεί θάψιμο σωρηδόν όλων των μεγάλων ονομάτων της Century Media και άμα ξαναδούν promos από αυτούς και διαφημίσεις(από εκεί τα παίρνουν τα περιοδικά κυρίως) να με χέσεις. Επίσης γίνεται και για το βόλεμα των συντακτών, με τα κονέ που αποκτούν, σε αντίστοιχες θέσεις όπως αν δεν κάνω λάθος ο Κουτούβος και ο Φλωράκης που τώρα πρέπει να είναι μεγαλοκαρεκλάδες σε κάποια μεγάλη δισκογραφική(αν δεν κάνω λάθος στην EMI είναι και οι 2 τους). Από εκεί και πέρα το κακό είναι ότι ένα συγκρότημα δεν προβάλλεται αν:

α) Δεν είναι ήδη μεγάλο όνομα.
β) Δεν καταλάβαν και οι ίδιοι τι μαλακία κάναν με παλιότερους δίσκους(χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Strapping Young Lad, Gojira, Amorphis κτλ).
γ) Δεν ανήκει σε συγκεκριμμένες εταιρείες που πάνω κάτω στηρίζουν τα περιοδικά(όλοι οι δίσκοι των Sentenced πχ μετά το Amok είναι αμφιλεγόμενοι και όμως δε θυμάμαι αρνητική κριτική σε κανένα δίσκο τους παρά μόνο εκ των υστέρων και με αφορμή συνήθως την καινούργια τους δουλειά και σχόλεια του στυλ ¨επιτέλους γυρίσαν στα παλιά καλά επίπεδα τους ύστερα από τους προηγούμενους ν δίσκους τους εκ των οποίων κανένας από αυτούς δεν είχε πάρει κάτω από 8¨).
δ) Δεν είναι οι ίδιοι οπαδοί του συγκροτήματος.
ε) Το συγκρότημα πέτυχε, έγινε όνομα και ακόμα και σκατά να είναι θα πρέπει να το σπρώξουμε γιατί πουλάει.
στ) Συνδυασμός 2 ή περισσοτέρων εκ των παραπάνω.

Από κει και πέρα αν έχεις μάθει τα άτομα που απαρτίζουν το περιοδικό και το γούστο τους μπορείς να καταλάβεις τι θα σου αρέσει πάνω-κάτω από αυτά που προτείνουν και τι όχι όπως και τι προωθούν ειλικρινά και που βρωμάει η υπόθεση. Το Rock Hard εγώ προσωπικά δεν το παίρνω γιατί τους περισσότερους συντάκτες τους θεωρώ λίγο γτπ ενώ το Hammer(ανεξάρτητα από το ποιες προθέσεις έχει όταν σπρώχνει πράγμα) έχει άτομα που ξέρουν από μουσική(Με τον Καραολίδη πχ απέχω πολύ στα γούστα αλλά αυτά που προωθεί τα θεωρώ καλά άσχετα με το αν δε μου αρέσουν γιατί διαφέρουμε σε γούστο και αισθητική) και συν τοις άλλοις τους ξέρω και αρκετά καλά που σπάνια πέφτω έξω με βάση αυτά που γράφουν ακόμα και αν θάβουν πράγμα που εγώ στο τέλος θα το βρω εξαιρετικό.

Πάντως άμα δεν έχεις και τη δυνατότητα να είσαι 24 ώρες το 24ώρο στο Internet και να ψάχνεις στο Myspace αλλά παρόλαυτά έχεις τη διάθεση να σκαλίζεις τα ψιλά γράμματα τότε έχει ψωμί η υπόθεση ειδικά στο Horror του Hammer(έτσι ανακάλυψα πχ Alchemist, Τhe Amenta κτλ με ψηλομηδενική προώθηση). Παρόλο που τα τελευταία χρόνια ψάχνω στο Net, το Hammer εξακολουθώ να το παίρνω για τους παραπάνω λόγους ενώ το Rock Hard το διαβάζω από γνωστούς κυρίως για μια 2η έντυπη γνώμη.

Εγώ παίρνω Hammer όταν έχει μια συνέντευξη που με ενδιαφέρει, κανά αφιέρωμα κλπ.
Μαρέσει πολύ το χιούμορ και γενικότερα η νοοτροπία των συντακτών.
Έχω μάθει καιι αρκετές μπάντες από το περιοδικό.

Εγώ λοιπόν διαβάζοντας με ενδιαφέρον την συζήτηση στις προηγούμενες σελίδες, έχω να παρατηρήσω το εξής: Καμιά φορά τείνουμε να αποδίδουμε σ’ ένα έντυπο μεγαλύτερο βαθμό διαφοροποίησης (και κατά κανόνα προς το χειρότερο εννοείται) από αυτόν που στην πραγματικότητα έχει συντελεστεί, γιατί ένα σημαντικό μέρος αυτής αφορά στην διαφοροποίηση του τρόπου με το οποίο το αντιμετωπίζουμε, πράγμα πολύ πιο ανεπαίσθητο. Τί θέλω να πω; Οτι προσωπικά παίρνω π.χ. το καινούριο Χάμμερ και ένα τεύχος του 2001 ή του 2002, και “βλέπω” βέβαια πολύ μεγάλες διαφορές, αλλά σ’ αυτό παίζει ρόλο και το πώς το έβλεπα τότε και το πώς βλέπω τώρα. Τα Μέταλ Χάμμερ της περιόδου καλοκαίρι 2001-μέσα 2003 περίπου τα είχα τότε περίπου ως Ευαγγέλια, και ακόμα θεωρώ εκείνη την περίοδο την αγαπημένη μου από το περιοδικό (όσα χρόνια τα διαβάζω), για τον κύριο λόγο ότι ουσιαστικά ήταν η κύρια πηγή των γνώσεων που “έπρεπε” να πάρω μέχρι να νιώσω ότι ήμουν “έτοιμος” να αρχίσω την ψάχνω από μόνος μου, χωρίς να χρειάζομαι απαραίτητα την γνώμη του Χάμμερ. Οπότε είναι λογικό να θεωρώ τα κατοπινά τεύχη υποδέεστερα (άρχισα να αντιμετωπίζω το περιοδικό πολύ πιο “ψυχρά”), όσο κι αν υπάρχουν και πιο αισθητά “παράπονα” όπως π.χ. ότι δεν υπάρχει πια ένας Βιδιαδάκης ξέρω γω να σε κάνει με τα κείμενά του να θέλεις να αγοράσεις ένα CD σαν τρελός (αν και στο “σύγχρονο” Χάμμερ ο Τσούνταρος κάτι προσπαθεί να κάνει σε παρόμοιο ύφος), ή ότι ο Κήπος του Προφήτη έχει πέσει πολύ (για μένα), ότι οι περισσότεροι συντάκτες των τελευταίων χρόνων είναι ΓΤΠ, ότι ο Χρονόπουλος το’ χει χάσει το τόπι προ πολλού και πλέον αντί να εμπνέει, απλώς φλυαρεί, ότι με εξαίρεση την στήλη του Ζαχαρόπουλου (και αντίστοιχα το Undergroud Kommandoz για τους φαν του ακραίου) βρίσκω την πλειονότητα της ύλης μάλλον κλισαρισμένη και προβλέψιμη, ότι, ότι… Κι όμως, παρ’ όλες αυτές τις ενστάσεις (και την αναπόφευκτη αποστασιοποίηση, όπως προείπα) επιμένω να το διαβάζω κάθε μήνα. Γιατί; Για το λόγο που είπε ο Κιράτζος. Καλό και άγιο το νετ, αλλά εκεί μια “ό,τι να’ ναι” άποψη/πρόταση/κριτική δεν έχει κόστος, κάτι που οδηγεί σε ένα χάος που δεν βοηθάει καθόλου κάποιον που ψάχνει συνεχώς για καινούρια πράγματα. Επειδή λοιπόν ένας μπούσουλας όσο να’ ναι χρειάζεται πάντα, εγώ προτιμώ ακόμα το Χάμμερ από το Ροκ Χαρντ. Το Χάμμερ μπορεί να έχει χίλια δυό κουσούρια, αλλά τουλάχιστον δεν έχει αυτή την ανυπόφορη, απροσδιόριστα απωθητική “ξενολαγνεία” του Ροκ Χαρντ (για να το θέσω έτσι, ελλείψει καλύτερης λέξης αυτή τη στιγμή).

[SPOILER]Πάντως να πω την αλήθεια, συντάκτες-θρύλους του Χάμμερ τύπου Φλωράκη, Σαμπανίκου κτλ., μου τη σπάει που δεν πρόλαβα, σαν τον Ρεντ Ραμ και τον Μπλίντιν… :frowning:

Επίσης έχει δίκιο ο Night Sky, όντως το Χάμμερ δεν σέβεται (πια) τις κλασσικές αξίες του μέταλ (πέρα από τα γνωστά 5-6 συγκροτήματα, σιγά τα ωά), του Lupin του φαίνεται έτσι επειδή… καλά άστο καλύτερα… :roll: [/SPOILER]

Γρακχε, ποιά Σαμπανίκου!

Η Μαρία Ευθυμιάτου ήταν η θεά!

Παλαίουρες τη θυμάστε?
Ναι, αυτή που της είχε κυρήξει Ιερό Πόλεμο όλη η μεταλλική κοινότητα γύρω στο 94-95 γιατί είχε βάλει 3 στο Divine Intervention και έλεγε τους Accept και τον Dio πεθαμένους!

Eποχές… :smiley:

:lol::lol::lol: Που το θυμηθηκες ρε θηριο???

Αιωνιο ρισπεκτ στην κυρια!

Επικα σκηνικα?

Sun Lord θυμασαι? Καρακολλημενος επικουρας, κατεβαινε που και που απο τη Βλαχαλα να γραψει κανα αρθρακι για τον παγανισμο και το Μαικλ Μουρκοκ (καλο αυτο, γιατι απο κει εμαθα τον Ελρικ, Ταρκους των ELP κι αλλα μπολικα). Ηταν μεγας εξωφυλλακιας!

Εδιτ: Επισης να τονισω οτι συμφωνω με την 3η παραγραφο του Νταρθ και με το πνευμα του κειμενου του Γρακχου. Ειδικα για τον Καραολιδη κι εγω δε ταυτιζομαι εκατο τοις εκατο με το γουστο του, αλλα ξερω οτι ΞΕΡΕΙ απο μουσικη, γ αυτο τον θεωρω και καλο συντακτη. Πχ ειναι κατα βαση γκοθας/αλτερνατιβ οπως λεγαμε παλια, αλλα ειχε κανει ενα αφιερωμα στους Ραιχ που αποθεωνε Rage For Order. Aυτο για μενα ειναι ανοιχτο αυτι. Μαλλον αυτος για τον οποιο τρεφω αστειρευτο ρισπεκτ ειναι ο Κισατζεκιαν: μου χει μαθει απειρα πραματα απο τα Μονιουμεντς. Πριν κανα μηνα τον ειχα δει και του λεω: ρε Χρηστο, που ναι η στηλη οπως την αγαπησαμε? Θελω παλι το κλασσικο δισελιδο με τα 4 αλμπουμ προτασεις. Μου λεει το ξερω, κι εγω ετσι τα προτιμω γιατι ετσι τα ειχα μαθει (την ειχε παραλαβει απο αλλο συντακτη τη στηλη), αλλα ο Χρονοπουλος μου ειπε πως θα ηταν καλυτερα να βαζεις υλικο συνεντευξεων απο το τεραστιο αρχειο σου #-o Γενικως ξερει πολλα πραγματα και δεν την εχει ακουσει καθολου.

To γεγονός ότι λες 2-3 μπάντες που αναφέρει (δεν παρουσιάζει) δεν μου λέει κάτι. Αντίσοιχα, υπάρχουν άλλες τόσες -και ξανά τόσες- που πολύ απλά δεν έχουν …χώρο για τις σελίδες του (αλλά ναι, τα άρθρα του στυλ, “Η γκόμενά σου σε κόλλησε μου**ψειρες, άκου την τάδε μουσική μπας και λιτρωθείς” είναι σαφώς πιο σημαντικά από 3-4 ψωρο-κυκλοφορίες βρε αδερφέ).
Θέλω να καταλάβεις ότι δεν τους κατηγορώ. Δικαίωμά τους να το κάνουν. Αλλά τουλάχιστον, το να μην είναι αποδεκτό αυτό από όλους, πάλι αποτελεί δικαίωμα των 4,5 ευρώ.