Ντάξει βασικά δεν καταλαβαίνω … περίμενες 2σέλιδο αφιέρωμα στο κάθε ποιοτικό black metal group? βασικά για να ακούσεις αυτά τα συγκεκριμένα black metal συγκροτήματα που αναφέρουν (αλλά και αυτά που δεν αναφέρουν) χρειάζεσαι κάποια Α προυπηρεσία στο black metal, αλλιώς δεν πρόκειται να σου κάνουν κλικ. Θέλω να πω πως αυτά τα σχετικά μικρά (γιατί πέρα από την στήλη των Underground Kommandoz πολλές black Κυκλοφορίες παρουσιάζονται και στο Horror, αλλά κάποιοι ίσως πουν ότι το χορορ δεν έχει να κάνει με το χάμερ) καλά κάνουν και είναι μικρά γιατί αυτός ο (τωρινός μέσος μεταλάς) οποίος δεν έχει ακούσει ποτέ του Black ή αυτός που νομίζει ότι με το να ακούει Cradle Of Filth ακούει χαρακτηριστικότατο σκληροπηρυνικό black metal , και θα διάβαζε ένα γαμάουα 10 σέλιδο αφιέρωμα με 5 μπάντες του USBM ή και γω δεν ξέρω τι , και πήγαινε μετά να ακούσει αυτά τα cd μάλλον θα απογοητευόταν.Οπότε κατά την άποψη μου καλά κάνουν και τους έχουν σε μικρές θέσεις αν και θα ήθελα να τις αυξάνανε σε αντίθεση με κάτι άλλες στήλες…
Και η στήλη του Κισατζεκιάν γαμάει απίστευτα…Να μην βγάλει τις συνεντέυξεις.Να βγάλουν καμιά άλλη στήλη και να βάλει περισσότερες δισκοκριτικές του μεσα. Ο Κισατζεκιάν γράφει με ένα δικό του στυλ συνεντεύξεις που σε φέρνει πολύ πιο κοντά στο συντευξιαζόμενο.Εννοώ χρησιμοποιεί κάποιες δικες του φράσεις στη μετάφραση (αν έχω καταλάβει καλά από τις πολλές συνεντεύξεις που έχει πάρει) και δημιουργεί ένα πιο ζεστό κλίμα!
Επίσης το bastards στο Rock On γαμούσε (είχα το τεύχος με το εξώφυλλο των Iced Earth που τα χε πάρει ο Schaffer γενικά , επειδή του τη λέγανε πως το single που βγάλανε έμοιαζε με το trooper κ.α.) και είχα πάθει φοβερή πλάκα! Γαμάτο επίσης ήταν και το προηγούμενο δισέλιδο στο τεύχος όπου αναγνώστες κάνανε ερωτήσεις για συγκροτήματα. τώρα βέβαια το Ίντερνετ είναι πιο διαδεδομένο, αλλά αυτή η στήλη δημιουργούσε ένα ωραίο κλίμα επίσης.Είχα καιρό να αγοράσω Rock On (που στο μεταξύ είχε μετονομαστεί σε Rock Hard) , ώσπου πήρα ένα τεύχος που στο editorial έγραφε πως κατέργησαν την στήλη , επειδή σε κάποιυς αναγνώστες δεν άρεσε να λένε κακά λογια για την αγαπημένη τους μπάντα…[-X #-o
Επέτρεψέ μου να διαφωνώ ίσως γνωρίζοντας 1-2 πράγματα περισσότερα.
Τις μουσικές γνώσεις που έχουν κάποιοι συντάκτες του RH, οι περισσότεροι συντάκτες του Hammer δεν τις φαντάζονται. Μην παρεξηγηθώ, όχι όλοι.
Επίσης, αν είσαι 20 χρονών και ψήνεσαι να μειώνεις αυτά που ακούνε οι άλλοι και δεν σου αρέσουν, αλλά και να νομίζεις ότι το metal σε διαφοροποιεί από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο (όπως το super caotonic) μια χαρά μπορεί να σε εκφράζουν οι απόψεις κάποιων συντακτών του Hammer.
αν μιλάς για το bastards, αν και όχι ο αρμόδιος να απαντήσω, νομίζω πως δεν ισχύει.
έτσι και αλλιώς από τις μόνιμες στήλες μονίμως έβγαινε η πιο αγαπημένη των αναγνωστών.
redrum, sun lord ή the lord τον έλεγαν? Δε θυμάμαι, και βαριέμαι να το ψάχνω τώρα, πάντως το κανονικό του πρέπει να ήταν Χάρης Πρασούλας νομίζω. Είχαν βγει και κάτι “βρώμες” τότε ότι ήταν ψιλο-φασίστας, αλλά ντάξει, νομίζω απλά καραπυροβολημένος ήταν! :lol:
πάντως ήταν όντως ψαγμένος με εικαστικά, φαντάσου ότι είχε παρουσιάσει τους “300” το 98 νομίζω, όταν είχε πρωτοβγει το κόμικ!
Sun lord θυμαμαι γιατι ειχε κολλημα γενικως με την κουλτουρα του ηλιου (Κοναν κι ετσι), αλλα παιζει κι αυτο που λες-θα το ξαναδω…κι αυτο για τους 300 το θυμαμαι, μιλαμε μου χε κανει φοβερη εντυπωση τοτε.
Εδιτ: τωρα που το ξανασκεφτηκα νομιζω οτι η στηλη λεγοταν sun knight και υπεγραφε the lord
Eγώ μάλλον είμαι ο αρμόδιος να μιλήσω και μπορώ σίγουρα να πω, ότι οποιαδήποτε τέτοια φήμη ή πληροφορία ή οτιδήποτε δεν ισχύει. Ο φίλος Χρήστος, που γνωρίζει ορισμένα πράγματα παραπάνω και έχει καλώς ή κακώς διαβάσει και ΠΟΛΛΑ κείμενα που ουδέποτε δημοσιοποιήθηκαν απαντάει ορθότατα. Η στήλη απλά σταμάτησε … δεν υπάρχει γιατί και πώς. Είναι αδιάφορο. Δεν έχει ούτε σχέση εάν ήταν καλή ή όχι. Τέλος.
Διαβάζω τα posts παραπάνω και απλά επιβεβαιώνω τη γνώμη, που έχω σχηματίσει τόσα χρόνια ΩΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ των περισσοτέρων metal περιοδικών της Ευρώπης και ως συντάκτης τα τελευταία και ενός από τα ελληνικά έντυπα. Ορισμένοι λένε μεγάλες αλήθειες … κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Ορισμένοι ρίχνουν αλάτι στις πληγές. Άλλοι πάλι δεν έχουν καταλάβει το παραμικρό - και μπορεί να διαβάζουν ένα έντυπο 15 χρόνια, αδιάφορο μου είναι. Δεν το παίζω ειδήμονας, ούτε ποτέ το έπαιξα. Με τον φίλο Χρήστο καθόμαστε και συζητάμε ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΜΑΤΑ χρόνια τώρα - καθημερινά!!! Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα με τα ελληνικά περιοδικά. Αυτοί που το ξέρουν και γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, το έχουν εντοπίσει προ πολλού. Δεν ξύνουμε πληγές. Οι άλλοι απλά κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Εγώ ΔΕΝ θα τους ξυπνήσω. Έχει σταματήσει να με ενδιαφέρει. 15 χρόνια ήμουνα αναγνώστης και συλλέκτης - και επαναλαμβάνω ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΤΥΠΩΝ (και fanzines). Eγώ τότε ΔΕΝ μιλούσα. Το βούλωνα. Άκουγα! Μάθαινα! Διάβαζα! Ρωτούσα! Ήτανε και άλλες εποχές στο μέταλ βέβαια. Μετά μπήκα να γράψω κάτι με την ελπίδα ότι το κοινό ίσως ενδιαφερθεί να ΜΑΘΕΙ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΟΧΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, αλλά από κάποιον που μπορεί σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΗΧΟΠΕΔΙΑ να έχει ψαχτεί τρομερά. Πάντα έβλεπα κάθε κείμενο σαν έρευνα - έκθεση εργασίας. Πάντα έπρεπε όλα να είναι ορθά συντακτικά, γραμματικά, στημένα άριστα με προλόγους, στοιχεία, πληροφορίες και ΚΡΥΦΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ για τους προχωρημένους αναγνώστες. Ενδιαφέρεται το αναγνωστικό κοινό? Πόσο ώριμο είναι το ελληνικό αναγνωστικό κοινό? Βρείτε τις απαντήσεις μόνοι σας. Εμένα δεν με αφορά. Συνεχίζω να διαβάζω τον ελληνικό και ευρωπαϊκό μέταλ τύπο και συνεχίζω να είμαι συλλέκτης. Πάντα μου άρεσε να μιλάω με στοιχεία. Στην Ελλάδα όμως ζούμε!
Η δική μου άποψη είναι πως το internet είναι τεράστιο όπλο στα χέρια της πληροφόρησης και το κάθε webzine είναι υπερπολύτιμο - τα περισσότερα κάνουν εξαιρετική δουλειά, φέρνοντας μάλιστα και σε άμεση επαφή τους αναγνώστες. Ωστόσο ένα περιοδικό παραμένει ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ. Και μένει στο χρόνο. Όσοι είναι συλλέκτες καταλαβαίνουν την αξία και αντιλαμβάνονται πιο εύκολα τι εννοώ. Όσοι έχουν απλά μερικούς χιλιάδες δίσκους και περιοδικά, όταν τα χάνουν δεξιά και αριστερά, δύσκολα καταλαβαίνουν τα λόγια μου. Δεν έχει όμως σημασία όπως είπαμε. Αυτό που μόνο μετράει είναι η μουσική εν τέλει. Για να κλείσω το θέμα από πλευράς μου, θεωρώ καλύτερο περιοδικό ευρωπαϊκά το γερμανικό rock hard. Με διαφορά κιόλας. Καλύτερο από όλα μα όλα έχουν αναφερθεί και όποιος γνωρίζει και μπορεί να διαβάσει γερμανικά, είναι ελεύθερος να εκφέρει άποψη. Η πλάκα ωστόσο είναι - και το λέω αυτό με τη σιγουριά ενός αναγνώστη του γερμανικού εντύπου εδώ και 19 χρόνια - πως το ελληνικό έντυπο έχει ορισμένους συντάκτες ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ από το γερμανικό. Και ο Χρήστος σε αυτά που υποστήριξε παραπάνω έχει απόλυτο δίκιο. Ένας συνεπής και έξυπνος αναγνώστης, βλέπει πάντα και πίσω από τις γραμμές.
Νάιτσκάι, η συγκεκριμένη στήλη υπήρχε στο ΜΗ μέχρι το '98-'99 περίπου, όπου και το περιοδικό “ανανεώθηκε” και ο Πρασούλας πήρε οριστκά pool.
Μέσα σε ένα δισέλιδο, ο τύπος έγραφε την καβλάντα του για το επικ ροκ/μέταλ (γενικά. Δλδ από Asia ως Bal Sagoth), τον παγανισμό, ευρωπαϊκές μυθολογίες, τις Εικαστικές Τέχνες (εδώ Ρισπέκτ. Ο μπάρμπας ήταν βαθύς γνώστης.), φιλοσοφία, φανταστική λογοτεχνία κλπ. όλα υπό το πρίσμα του επικού ήχου.
Καβλωμένος μέχρι τέρμα με Manowar και Warlord, η βινιέτα στο κέντρο του δισέλιδου που βλέπεις παραπάνω, ήταν ο μονόλογός του, οπου κατέθετε ψυχή απογοητευμένος από το νεο - τότε- louder than Hell με ατάκες τύπου “ούτε σάλπιγγες μάχης ακούω, ούτε ήρωες να μονολογούν.”:lol::lol::lol:
Και τότε γραφικός θεωρούταν από τη μέταλ μάζα, ενώ σήμερα που έκατσα και διάβασα ένα άρθρο του (του '95) έκλασα στο γέλιο με ατάκες τύπου “το heavy metal, η μοναδική Λευκή Μουσική” και άλλα τέτοια φασιστοτραγικά…#-o
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Το θυμάμαι σαν τώρα ΧΑΧΑΧΑΧΑ, … όντως έχει πέσει λιγάκι, εκτός και αν μιλήσει για Darkthrone κ Attila που πάλι τον πιάνουν τα κουλά του.
Ο Καραγιάννης στο μακρυνό παρελθόν έκανε φοβερές κριτικές/συνεντεύξεις ενώ και τώρα δεν είναι καθόλου άσχημος.
Τώρα αν είναι να συγκρίνω τα περιοδικά το ΜΗ κερδίζει , το RockHard δε με συγκίνησε ιδιαίτερα ωστόσο το έχω αγοράσει αρκετές φορές,ενώ όπως καταλάβατε ορισμένοι από πριν διάβαζα και το Metal Invader που κ αυτό δε μπόρεσε να κάνει ποτέ την διαφορά.Το Rock On δεν ήταν άσχημο.
Για την ιστορία να πώ ότι ξεκίνησα με το Ποπ+Ροκ που σταμάτησα να το αγοράζω το 1998-99,εκεί έγραφε ο Χρονόπουλος.Σαν τώρα θυμάμαι να παρουσιάζει κριτικές των Blind Guardian,Motorhead,AC/DC ανάμεσα σε τόνους από brit pop σχήματα και βαρετά αμερικάνικα grunge γκρουπάκια στην μετά-Cobain εποχή.
ο καραγιαννης στο ινβαδερ εδινε ρεστα με το γκοθικ μονοσελιδο προσ το τελος…μαθαμε πολλα απο εκει
ηταν αλλο προσωπο ο sun knight και αλλο ο the lord. Αυτος νομιζω λεγοταν βαγγελης μπαλτας και ηταν ο ιδιοκτητης του ροκ σπιτι μπακ ιν δε ντεη (λογικα και ακομα). Οποτε καταλαβαινετε πως μπαινανε οι βαθμοι (εικασια?)…και ειχανε και διαμαχη σε μια φαση με επικα σκηνικα να υποστηριζεται οτι εχουν συμβει…
ο καραολιδης ειναι ρισπεκτ…οταν ητανε αρχισυντακτης στο χαμμερ για λιγο παλια, περιπου 94-95 ειχε βαλει εξωφυλλο παντερα και εφαγε το τρελο κραξιμο απο τους υπερμεταλλαδες της εποχης που θεωρουσαν τους παντερα πανκ/ κατι τετοιο
καλα σταματουκος αμφιλεγομενη προσωπικοτητα…ηξερε αλλα μας εσπαγε τα αρχιδια με το να θαβει τους μανογουορ
ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ θα ειναι για παντα η απολυτη στηλη του χαμμερ, οπως και οι παλιοι καζαμιες ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ το παλιο σαμπ τερρα του γεωργιου δ. φλωρακη
To Invader και μένα δε μ’έπεισε 100% ποτέ, παρότι είχα πάρει όλα τα τεύχη του από το 96 ως το 2000.
Ρισπέκτ όμως στον Μάγκους (Γ. Ζαχαρόπουλο) για τη hardcore στήλη του στην τελευταία σελίδα του invader. Ο πρώτος στην Ελλάδα που έκανε κάτι τέτοιο (δε μιλάω για fanzines).
Ωραία προσπάθεια ήταν και το Razor το 2000 (από Φλωράκη, Γιοβανίτη και Αγόρο) που όμως έβγαλε μόνο τρία cult τεύχη.
Kαλώς ή κακώς, εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι, μάθαμε το μέταλ μέσα από τις σελίδες του Χάμμερ. Ιντερνετ δεν υπήρχε, εκπομπές ελάχιστες και αμφιλεγόμενες, οπότε το μόνο σταθερό μέσο ενημέρωσης για συναυλίες, δίσκους κλπ ήταν το χάμερ. Συνεχίζω να το παίρνω ανελλιπώς, και παρότι δεν το ξεκοκαλίζω πια όπως παλιά, παρά με συντροφεύει μόνο στο χέσιμο, κάθε φορά που πάω στο περίπτερο να το αγοράσω, ξυπνάει ο μικρός 14χρονος μέσα μου.
Eπισης πολυ βαρβατη στηλη χαμερ ηταν το μαυρο 4σελιδο στη μεση του περιοδικου παλια, νομιζω λεγοταν “απο τις κατακομβες” η καπως ετσι. Στην αρχη εμπαιναν πιο heavy/speed/power σχηματα στυλ πχ. Sanctuary, Rods Helion, που δεν τα ηξεραν και πολλοι. Σταδιακα παρουσιαζε και πιο ακραια πραγματα οπως Coroner, Confessor, Sarcofago κ.α. Εμενα προσωπικα μου εμαθε αρκετες μπαντουλες…Η σημερινη μετεξελιξη της ειναι αυτη με τις καλτομετρησεις τωρα, που κι αυτη βαζει ομορφα πραματακια που και που
πριν εκθειάσετε καλό είναι να σκεφτείτε και να κρίνετε.
επειδή και εγώ την έζησα την εποχή υπήρχαν και άλλοι τρόποι ενημέρωσης (και πηγές γνώσης), αν και δεδομένα το metal hammer ήταν το κύριο και διαδεμονένο μέσο ενημέρωσης.
δούλευε πάρα πολύ οργανωμένα το tape trading και η αλληλογραφία, μεταξύ οπαδών ή μεταξύ μουσικών και οπαδών.
Πολλοί από τα περιοδικά απλά αναπαράγανε τα ξένα περιοδικά της εποχής. Και συνήθως με μια μικρή καθυστέρηση.
Έχω την τύχη να έχω φίλους και να έχω μάθει από ανθρώπους που σε εκείνες τις εποχές είχαν μεγαλύτερες γνώσεις και δισκοθήκες από αυτούς που είχαν απλά κάποιο καλό “λόγο” να γράφουν σε κάποιο περιοδικό. Απόδειξη αυτού η σημερινή τους σχέση με τη μουσική. Οι μεν βολευτήκαν στα γρανάζια του σκηνικού της μουσικής βιομηχανίας, οι δε συνεχίζουν να ζουν παράλληλα με τη μουσική που τους αρέσει, ειλικρινείς όπως τότε.
Ας μην πιάσουμε μετά την κοροϊδία που έριχναν metal hammer και metal invader τότε που ήταν στα φόρτε και πούλαγε το metal καλά στην ελλάδα, που όλα ήταν ένα σύστημα. Μαγαζιά, εταιρείες διανομής, περιοδικά, συντάκτες, πωλητές, ιδιοκτήτες, φούστηδες και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Αλλη θεική στηλη ηταν τα γραμματα της εποχής οπου εμπαινε ο καθε πικραμενος/η και ελεγε τον πονο του (λες και το Hammer ηταν εκπομπή του Μικρουτσικου) και η Ελληνικη σκηνή με την αληστου μνημης συγκροτηματα οπως Satanic rhapsodies,goat,panx poutana και σια οπου ετρωγαν το θαψιμο του αιωνα απο τον Παλαντζά…
Davidian θυμάσαι στη στήλη των γραμμάτων την κόντρα power vs black/death? :lol::lol::lol::lol:
Θυμάμαι κάποιος grind-ας είχε μπει και είχε γράψει “αν θες να πορωθείς, ή grind θα ακούσεις ή slayer!!!”, άρχισαν οι απαντήσεις “άμα θες να πορωθείς θα ακούσεις μουσική κι όχι γκαρίσματα!” και η κόντρα αυτή κράτησε μήνες ολόκληρους! Και τόταλ ρισπέκτ στον Τραμπάκουλα (τον γνωστό από τους Ανώριμους) που έμπαινε και έκραζε το black metal. (Thou Fart Lord - “Peosforos” Τι να λέμε τώρα!:lol::lol:)
Outshined, δεν είπε κανείς, “τότε ήταν ωραία, τώρα είναι σκατά”.
Ναι, το Χαμερ είχε κλίκα με το Ροκ Σίτυ και την Ντιντι και αυτό ήταν ηλίου φαεινότερο. Επίσης ο “Ψυχρός Πόλεμος” μεταξύ Χάμερ και Ινβέιντερ με είχε εκνευρίσει πολύ θυμάμαι (με μπηχτες Φλωράκη/Στασινόπουλου/Ζαχαρόπουλου στα εντιτόριαλ κάθε μήνα). Και δε νομίζω ότι η αλληλογραφία και το τειπ-τρέιντιν ήταν τόσο διαδεδομένα όσο λες. Καλώς ή κακώς, το ότι θα έρχονταν οι Rage, οι Slayer ή οι Gamma Ray στην Ελλάδα μπορούσες να το μάθεις σχεδόν αποκλειστικά από Χάμερ ή Ινβέιντερ τότε.
