Και κάτι “σχετικό” με τα προηγούμενα πόστ:
Δε λέω καλό το νέο αίμα,καλό το οπαδιλίκι αλλά άμα είσαι πιτσιρίκος (όχι ο συντάκτης, χαχα) και κάνεις δισκοκριτικές συνεχώς σε αγαπημένα σου είδη και εκθειάζεις τις αντίστοιχες κυκλοφορίες συνεχώς συνεχώς συνεχώς κάπου καταντά γραφικό. Είμαστε οπαδοί αλλά όχι και έτσι.
Φυσικά το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Και παλιότερα έχω στο μυαλό μου 1-2 άτομα απο Μ.Η. , δε θέλω να αναφέρω ονόματα, που οποιοσδήποτε δίσκος από black/death έβγαινε τσακ δισκάρα,θα σας πιεί το αίμα και ανοίξαν οι πύλες κ τα σχετικά κ τσουπ τα 8,5 βαθμό. Και καλό το ατμοσφαρικό γκοθ και τα συναφή αλλά έλεος!
Παρεπιπτόντως πάντα ήθελα να πώ ένα μπράβο στον Γιοβανίτη που είχε βάλει 3 στους Satyricon.
Αυστηρότητα ρεεεε γαμώ το κέρατο , φλομώσε η δισκοθήκη μας με μέτριες κυκλοφορίες.
Όταν βλέπω δίσκο μεγάλου συγκροτήματος στο χάμερ με βαθμολογία 8-8,5 ξέρω από πριν τι θα παίζει. Μια από τα ίδια, και τιμής ένεκεν το οχταράκι.
O Γιοβανίτης είναι ίσως ο μόνος που δεν κολλάει σ’αυτά. 6 οι Behemoth, 3 οι Satyricon, αν θυμάμαι καλά 6,5-7 σε Danzig (όλοι ξέρουμε πόσο βαμμένος ντανζιγκάς είναι).
Πάντως στο παλιό Invader τα πράματα ήταν χειρότερα για όσους θυμούνται. Είχα πάθει πλάκα όταν είχε βγει το Anthems των Emperor και έψαχνα το επόμενο, και ήμουν έτοιμος να επενδύσω σε …Siebenburgen και Gloomy Grim από τις αποθεωτικές κριτικές! :lol:
Fixed. 
Δε ξέρω και δε μπορώ να εικάσω για τα κριτήρια, αλλά ξέρω ότι πέραν των αποδεδειγμένα καλών Γιοβανίτη, Καραολίδη, Κισατζεκιάν ακολουθούν και κάποιοι καλοί νέοπες.
Για μένα Τσούνταρος και Κριμπογιάννης καλά το πάνε το γράμμα. Ο δεύτερος βέβαια αν ξεπεράσει και κάτι μικροκόμπλεξ που έχει ακόμα καλύτερα.
Συμφωνω με αυτο, εχει παραγινει το κακο με τις μεγαλες βαθμολογιες σε αλμπουμ. Και ειναι παραπλανητικο, εμπιστευεται καποιος αυτες τις κριτικες και αγοραζει αλμπουμ και ξενερωνει με την ζωη του… Προσωπικα διαβαζω τις κριτικες, αλλα θελω να ακουσω ενα αλμπουμ και να το κρινω με τα δικα μου κριτηρια πριν αποφασισω αν μου κανει. Και αν μου αρεσει τοτε το αγοραζω.
- 1
:thumbup:
Στο Χάμμερ, είναι απλά τα πράγματα.Ότι πληρώσεις παίρνεις(από βαθμολογία…).
Το ίδιο και συνεντεύξεις…
δηλαδη τι εννοεις?οι slayer τους πληρωνουνε καλα για να παρουν καλες βαθμολογιες?
Ξέρω από κάτι φίλους μου(Ελληνικό συγκρότημα, παλιό και ψιλόγνωστό), οτι τους λένε: Αν θέλετε 2σέλιδη συνέντευξη θα δώσετε τόσα.1 σελίδα τόσα.Και για να τσιμπήσουμε και τον βαθμό λίγο, τόσα.Τους έγραψαν στ’αρχίδια τους και γι’αυτό, ενώ παίζουν από το 92, έχουν σχεδόν μηδενική προώθηση από το χάμμερ!Επίσης ξέρω(όχι 100% όπως η προηγούμενη ιστορία), οτι όταν μία εταιρεία προωθεί ένα συγκρότημα, το “προωθεί”!Αναλόγως πόσο θέλει, πάνε και τα ποσά που ξοδεύονται για συνεντεύξεις/πρωτοσέλιδα/βαθμολογίες…
στα ελληνικα συγκροτηματα αυτο ισχυει σε τεραστιο βαθμο.αλλα εδω μιλαγαν για τις κριτικες στους δισκους των μεγαλων συγκροτματων,που δε νομιζω να εξαρτωνται απο το βαθμο του χαμμερ της ελλαδας.
Από παντού εξαρτώνται οι εταιρείες.Αλλού λιγότερο, αλλού περισσότερο σίγουρα.Δεν έχουν την Ελλάδα 1η προτεραιότητα, δεν είπα αυτό.Θα σου θυμίσω μια ιστορία.Όταν είχε βγει το Cryptic writings-Megadeth, στο Metal Invader, το είχαν θάψει.Και όταν ήρθαν για το Rockwave, κάποιοι από την εταιρεία τους,λένε στους συντάκτες του περιοδικού, οτι δεν μπορείτε να μπείτε, δεν έχετε προσκλήσεις, γιατί θάψατε το άλμπουμ…Βγάλε συμπέρασμα…
ισως και να ειναι ετσι.ισως…
Αυτο ειναι μεγαλη ξεφτιλα, δηλαδη δεν υπαρχει πουθενα αντικειμενικοτητα και ολα κρινονται απο τα διαφορα συμφεροντα…
Γαμάτο το καινούργιο Hammer!
Το αφιέρωμα είναι αυτό που έχει το πολύ ψωμί, ενώ το έξτρα τεύχος αξίζει κι αυτό γιατί μπορούμε οι νεώτεροι να καταλάβουμε γιατί ήταν τόσο respected ο Ανδρέας Βενέρης (δες δισκοκριτική Mekong Delta),για τη φωτόγραφία του Robert Plant που μοιάζει με τον Τσουκαλά στην σελίδα του editorial, και άλλα πολλά.
Στο Mouth For War, δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φάνηκε κάπως στημένο το γράμμα του τύπου που βρίζει το Μεταλ.
πραγματι πολυ καλο το νεο τευχος του χαμερ.ειδικα τα γραμματα τραμπακουλα και νικ δε ντικ,αποθεωση.το πρωτο τευχος τα σπαει και ειναι και συλεκτικα σημαντικο και εχει ωραια θεματα.
ορίστε? :?
Το νεο τευχος ειναι απλα απιστευτο. Το πηρα το πρωι, αλλα δεν το εχω ανοιξει ακομα, μαλλον με κοβω να το κανω το βραδακι, ακουγωντας μουσικη και χαλαρωνοντας. Εχω και γενικα μεγαλο κολλημα με τα αφιερωματα και τα συλλεκτικα. Αλλωστε τα αφιερωματα ειναι ο κυριος λογος που αγοραζω το Metal Hammer και το RockHard. Και η επανεκδοση του τευχους του Απριλιου του 1988 ειναι πραγματικα τρομερη εκπληξη… Εχει και εξωφυλλο Can I Play With Madness που ειναι στο αγαπημενο μου Seventh Son Of A Seventh Son και πληροφοριες για το αλμπουμ και πραγματικα δεν θα υπηρχε καλυτερη επιλογη τευχους για επανεκδοση για εμενα… Αρρωσταινω λεμε…:yahoo::vibrate:
Σε κάθε ένα δισέλιδο (από τα 26 συνολικά) για κάθε μια χρονιά από το 1984 εώς το 2009 έχει από ένα γράμμα (Ντάξει τα πρώτα χρόνια δεν είχαν αλληλογραφία, αλλά καταλαβαίνετε πως πάει). Αυτά τα γράμματα τα διάλεξαν υποθέτω ως “χαρακτηριστικά” κάθε χρονιάς. Μέσα σε αυτά δημοσίευσαν και ένα δικό σου που μιλάς για το black metal. 
αη στο καλό!
Μεγάλε είσαι άπαικτος:)…και γαμώ τις επιστολές στο τεύχος 124…τό’χει στο τελευταίο τεύχος στο αφιέρωμα για όλα τα χρόνια που εκδίδεται:!:
θενκς μαν. φαίνεται πως τους έχω μείνει αξέχαστος :lol: