Τεξας, παλιο Τζαζμιν, Renegade Χαλανδριου, ενα αλλο ροκαδικο στο Χαλανδρι (Εθνικης Αντιστασεως) που δεν θυμαμαι τωρα, Λε Ρουα για προφανεις λογους (Γαλατσι), καναδυο ακομη στα Πατησια που επισης δεν θυμαμαι τα ονοματα τους. Ωραιες διαφορετικες εποχες, ωραια μαγαζια αναλογα το στιλ τους, οχι ολα απαραιτητα καθαρα, αλλα με εφηβικες και πιο ενηλικες μνημες που τα εκαναν “ξεχωριστα”. Ωραια κουβεντουλα.
This post was flagged by the community and is temporarily hidden.
Πατήσια στην Πλατεία Αμερικής ήταν και ο Μάγος του Οζ μάλλον το πιο φτηνό μαγαζί στην Αθήνα εκείνη την εποχη
Θενκς, να ενα απο αυτα που ειχα ξεχασει πώς λεγονταν. Ναι, προφανως πηγαινα κι εκει. Ενταξει, γενικως αλλαζαμε στεκια καθε τοσο, αλλωστε Εξαρχεια ηταν η βαση μας. Αλλα ημασταν παντα ανοιχτοι σε προτασεις και ιδεες.
Σαν σήμερα το 2005 έκλεισε οριστικά το Ρόδον. Ευτυχώς πρόλαβα λίγες μέρες πριν και είδα εκεί τα Διάφανα Κρίνα.
Παλιό τζασμίν μπορεί και 5 φορές τη βδομάδα σαν φοιτητής πρώτο και δεύτερο έτος. Κάθε Πέμπτη Τζέιν σαμπανίκου και ποτό δωρεάν με το πάσο αν θυμάμαι καλά. Revenge of rock μετά γιατί ήταν δίπλα στο σπίτι. Ρόδον έμπαινα δεν έμπαινα στο λαιβ άραζα απ έξω για μπύρες αφού ξεψάρωσα λίγο. Για να έρθω και στα της πατρίδας σήμερα το ιντιαν στα Γιάννενα κλείνει αισίως 25 χρόνια. Όσο σκέφτομαι ότι πάω απο την πρώτη μέρα που άνοιξε νιώθω ακόμα μεγαλύτερος
Πρεπει να ημουν και εγω εκει, απο τα τελη των '90ς που τους ανακαλυψα δεν εχασα πολλα λαηβ τους οποτε παιζαν Αθηνα.
“Κλείνει το Ρόδον”, σαν ψέμα ήταν τότε, τόσα και τόσα λάηβ, δεν ξέρω για εσάς αλλά για μένα το συγκεκριμένο venue είχε μια “αύρα” που δεν την βρήκα αλλού, ενδεχόμενως γιατί τα περισσότερα από τα πρώτα λάηβ μου ήταν εκεί. Κατά κανόνα κατέβαινα με τα πόδια από Κυψέλη και κάπου εκεί στην Πατησίων & Μάρνη συναντιώνταν οι δρόμοι διάφορων μαλλιάδων προς τον τελικό προορισμό
Τεσπά, μιλώντας για Μάη του '05:
7/5 → ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ στα οποία η παρουσία τότε για μένα ήταν περίπου “υποχρεωτική” (αν με πιάνετε), αν και πάντα περνούσα καλά παρότι δεν είχα ποτέ καμία κάψα -συνήθως τα σέτλιστ είχαν τα κομμάτια τους που μ’ αρέσαν οπότε μια χαρά…
8/5 → ANATHEMA στην πιθανώς καλύτερη από τις εμφανίσεις τους που έχω δει, με σέτλιστ 26 κομματιών (πρέπει να άγγιξε το 3ωρο -το είχαν πει κιόλας ότι θα ήταν σπέσιαλ λόγω της περίστασης)
21/5 → ISIS/JESU/TIM HECKER σε μια ισοπεδωτική βραδιά κατά την οποία προσπαθούσα να μαζέψω τα κομμάτια μου όχι μόνο λόγω του λάηβ αλλά και επειδή: 1) το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου παρηγορώντας και εν τέλει κουβαλώντας εντελώς μεθυσμένη φίλη σπίτι της και 2) το μεσημέρι είχα αγώνα playoff 5X5. Κερασάκι, βγαίνοντας απ’ το μαγαζί αυτοκίνητα ανεβαίναν κορνάροντας γιατί “σηκώσαμε (κι άλλο) ευρωπαϊκό” (γιουροβίζιον) και μας τη λέγανε κιόλας. Κερασάκι νο2, μετά είχα και πάρτυ κολλητού (βλ. Κωνσταντίνου κι Ελένης) ολοκληρώνοντας την ίσως πιο κουραστική μέρα της ζωής μου μέχρι τότε.
Σε εκεινο το λαηβ Αναθεμα ημουν επισης, θυμαμαι οτι ακουγαμε απο ραδιοφωνακια το ματς (ΠΑΟ - ΠΑΟΚ 1-1, η απωλεια του Πρωταθληματος ολοκληρωθηκε την επομενη αγωνιστικη με το Χ στην Λεωφορο με την ΑΕΚ) και μετα την πικρα βγηκαν οι Αναθεμα. Κοιτα ρε πουστη μου ποσο και τι παιζαν, απιστευτο λαηβ, απο τα πιο συναισθηματικα φορτισμενα λαηβ που θυμαμαι, τρομερα πραγματα.
Μαλάκες, δεν το ήξερα αυτό, τι set-list είδατε.
24ωρη άδεια από Κόνιτσα όντας φαντάρος , κατέβηκα Αθήνα με εκλεκτή παρέα, έφαγα την πίκρα από τον Ιωνικό αλλά μετά ήταν ένα λάιβ ονείρωξη. Υπάρχει και σε βίντεο νομίζω. Μετά αν θυμάμαι καλά είχαμε πετύχει danny στο underground. Ξύδια μέχρι το πρώτο λεωφορείο και επιστροφή. Ωραίες εποχές
Υ.Σ. Ελάτε πείτε μου μετά για “νέους” ανάθεμα και για συναυλίες 80 λεπτά
Μας ταιριαξε ωραια ολους εκεινο το λαηβ γαμω τις ομαδες μας μεσα.
Μια χαρά μας ταίριαξε, γιατί δεν κατάλαβα!
Μία εβδομάδα μετά ήμουν μέσα στο Ολυμπιακός-Πανιώνιος και περιμέναμε να λήξει το 0-0 στη Λεωφόρο, ενώ για κάποιο λόγο τα ματς της τελευταίας αγωνιστικής γίνανε Τετάρτη 25/5, ίδια μέρα με το τσ.λ. Λίβερπουλ - Μίλαν, το 3-3.
Για να συνεισφέρω λίγο ακόμα, τα μεγάλα σέτλιστ γενικά ήτανε thing των ANATHEMA τότε και λογικό εδώ που τα λέμε, η λατρεία που τους έδειχνε εκείνα τα χρόνια η Ελλάδα δεν είχε ανάλογο οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.
2002 → 21 κομμάτια
2003 → 1η βραδιά 22 κομμάτια & 2η βραδιά 25 κομμάτια (ακουστικά σόου)
2004 → 1η βραδιά 25 κομμάτια & 2η βραδιά 24 κομμάτια
Το 2004 ήταν άλλη μια “ταλαίπωρη” περίοδος, καθώς καμιά 10αριά μέρες πριν είχα γυρίσει αστράγαλο (σχετικά σοβαρά), έρχεται η Παρασκευή μετά το πάσχα, Ρόδον για MONSTER MAGNET, Σάββατο πρωί Ριζούπολη στην προπόνηση του Θρύλου πριν τη Λεωφόρο (Μεγάλε Αλέφα - “Νικόλα, Νικόλα, γάμησε τα όλα!”), το βράδυ πάλι Ρόδον για ANATHEMA και την Κυριακή το πρωί ένα χαλαρό 5Χ5 για προπόνηση καθώς θα κατεβαίναμε τις επόμενες μέρες σε ένα τουρνουά στη σχολή.
Στο γενικότερo θέμα “διάρκειες συναυλιών” πάντως, οι διάρκειες των ΑNATHEMA σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο κανόνας, γενικά τα 90 λεπτά θυμάμαι πάνω-κάτω μ.ο. όσον αφορά στο μέταλ ενώ κάτι χαρντκοράδικες (HATEBREED στο ΑΝ, 2002, μυθικό ξύλο) του 50-60λεπτου ήταν και τότε.
Νταξ αυτα τα 2 live ISIS ειναι απο τα μεγαλυτερα φομο και απωθημένα που θα μου μεινουν χαραγμενα στη ψυχη…
Προλαβα Cradle of Filth και HIM στο Ροδον παντως εκει 3η γυμνασιου - απο τις πρωτες συναυλιες που ειχα παει με αλητοπαρεα (1ο) και κομενακι (2ο).
Μέγα λάθος το 2ο, είσαι καταδικασμένος να είσαι πάντα στη σκιά του Ville, παθών κι εγώ στην ίδια τάξη (χωρίς να πάμε σε συναυλία τους)
Δε θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει γι αυτό το λάιβ αλλά όσο θυμάμαι ήταν από τα κορυφαία που έχω δει ευκολότατα. Είχα πάει με ένα φίλο που είχε κεράσει κάτι γεμιστά που έχασα το κόσμο για αρκετή ώρα και κατέληξα στα σκαλιά προς τον εξώστη να ξερνάω και να κοιμάμαι για κάποια ώρα. Ευτυχώς με ξύπνησαν, ήπια κάτι μπύρες και συνήλθα για να ξεναμεθύσω αργότερα σε ένα μπαλκόνι στα εξάρχεια. Η πλάκα είναι ότι στο ίδιο λάιβ ήταν και τα μετέπειτα πεθερικά μου. Αυτό συνεχίστηκε και τις δύο επόμενες βραδιές που παίζαν ανάθεμα. Τα τιμήσαμε τα νιάτα μας.
Πω, ρε μαλάκες, τι “Nocturnal emission”, “Everwake” και “Kingdom” λέει, πότε τα παίζανε αυτά οι Anathema, γαμώτο μου, που εγώ τους είδα το ‘11 και ξενέρωσα τη ζωή μου. Και “One” διασκευή και Radiohead και Beatles aaarrrggghhh Νομίζω ότι πρέπει ν’ αποτελούνε από τις μοναδικές περιπτώσεις αποκαθήλωσης/παρακμής μιας μπάντας.
Ειδικα με τα ξεφτιλικια του Ντανι τα τελευταια χρονια. Ας μην το πιασουμε, θελει δικο του κεφαλαιο το θεμα…
Μιας και πιάσαμε τους Anathema, έχει καταλάβει κανείς τι είναι οι Weather Systems;
Οι πικρες ιστοριες που λεγαμε. Το υποτιθεμενο προτζεκτ του Ντανυ που και καλα θα ειναι η συνεχεια των Αναθεμα, αλλα το μονο που εχουμε δει ειναι τον Ντανυ να κανει crowdfunding και να παρακαλαει για λεφτα εδω και καμια διετια, κανεναν αλλον απο την μπαντα να μην συμμετεχει η να λεει τιποτα και τον Ντανυ να μην εχει παρουσιασει τιποτα ουσιαστικο παρα κατι νεροβραστα σνιπετς του ενος λεπτου.