Στα Πατησια (Ανω Πατησια βασικα) μήπως εννοεις Tithora και τις μπυραριες Tar και Αλχημεια; Οι μπυραριες υπαρχουν ακομα, η Tithora μας έχει αφησει εδω και χρονια. Αλλα δεν ξεχνιουνται οι βραδιες στο υπογειο της. (Νοσταλγία: τα φοιτητικα μου χρονια)
Μη μου πεις ότι έρχεσαι Αλχημεία!!!
Ναι καλε! (Αν και πλεον εχω μετακομισει απο Ανω Πατήσια, προσπαθω ακομα να ερχομαι στη γειτονια.)
Κατ’ αρχας, μιλαω για 30+ χρονια πισω, η Αλχημεια νομιζω δεν υπηρχε ουτε σαν σκεψη. Αν υπηρχε, δεν την ηξερα
Το ενα που μου αρεσε για λιγο καιρο ειναι ενα μικρο μπαρακι, “πισω” (πρεπει να θυμηθω ακριβως το σημειο, αλλα πλεον πολλα εχουν αλλαξει στη γειτονια, σιγα μην θυμαμαι και ονομα) απο την φοιτητικη εστια, με ενα μικρο παταρακι. Επαιζε κλασικο ροκ, ηταν μια επιλογη μας για αλλαγη απο το μεταλ και για ενα διαστημα. Για αντιστοιχες λαιτ καταστασεις επιλεγαμε Κομη, κυριως οταν στην παρεα βρισκονταν γκαιζ που δεν το ειχαν με το μεταλ και επρεπε να παμε με σειφ επιλογες.
Μαγος του Οζ ηταν το αλλο που μας τραβηξε για ενα μεγαλο διαστημα, και αναφερθηκε ηδη. Επισης, υπηρχε η Rebound στην οποια πηγα λιγες φορες αλλα δεν ηταν του στιλ μου (μόνο με παρέα τραβιόμουν), αλλα είχε πολύ ενδιαφέρον σαν μέρος προφανώς.
Προσπαθώ να θυμηθώ ενα ακομη μαγαζι κάπου γύρω από τη Δροσοπουλου και τη Φωκιωνος (τη γωνία λέω). Ισως λεγοταν Αγκαθι, ισως οχι, πιθανως αλλαζε συνεχως ονομα και τα εχω μπερδεψει πια. Σιγουρα αλλαζε πελατεια και μουσικες, απο ροκ σε πανκ σε οϊ, μεχρι που κυριαρχησαν οι σκιν και ειλικρινα δεν ξερω καν με ποια σειρα εγινε αυτο. Σπανια πηγαινα εκει, παντα επειδη καποιος/καποιοι γνωστοι τυγχαναν να ειναι θαμωνες.
Καπου στο φορουμ δεν εχουμε ενα-δυο νηματα για μπαρακια; Ειμαι σιγουρος οτι υπηρχαν παλια αρκετες παρομοιες συζητησεις.
Ήμουν μέσα και εγώ, τι συναυλιάρα! Τι setlist ήταν αυτό… Και τι σοκ πάθαμε από τον Ιωνικό… τι μου θύμισες…
Τιθώρα υπογειο - κλασικό μέταλ τις Τετάρτες 00,00 στα φοιτητικά χρόνια
Τιθώρα ισόγειο - πολύ glam κάτι Σάββατα νωρίς
Όναρ ίσως;;
έχω και μπλούζα από το συγκεκριμένο μαγαζί
Στη γωνία με την Πατησίων ήταν και το metal crane μια εποχή.
Οχι δεν ηταν το Οναρ, αλλα το θυμαμαι. Αυτο το Metal Crane πρεπει να το ειχα επισκεφθει. Κατι μου λεει το ονομα. Πω ρε γκαιζ, τι εποχες ομως. Γυριζαμε με τα ποδια σπιτι, λεφτα μετρημενα για μια μπυρα και τσιγαρα, μουσικη και μουσικη και μουσικη. Πλακα ειχε ολη η φαση μεσα στη φτωχεια των επιλογων που ειχαμε για διασκεδαση, παντα συγκριτικα με το σημερα. Δεν μιλαω μονο για διασκεδαση σε μπαρ, παροτι ειναι πολυυυυυ περισσοτερα και αυτα πια.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πάντως κάτι βραδιές που φεύγαμε από Οναρ και πηγαίναμε Τιθόρα, όλα αυτά με τα πόδια προφανώς, και ακριβώς όπως τα λες…μια μπύρα εδώ και μια εκεί.
δε θα ξεχάσω τις επιστροφές από Ombre με το βραδυνό, όταν έπεφταν στον κερματοδέκτη του εισητηρίου από κουμπιά, μέχρι οτιδήποτε άλλο μπορούσε να κάνει θόρυβο, το hijacking του λεωφορείου ένα βράδυ, όταν έκανε στάσεις πρακτικά όπου θέλαμε ανάλογα με το που έμενε ο καθένας καθώς και μια επιστροφή από βικτώρια ένα βράδυ, όταν 20-30 νοματαίοι στη στάση, δε σήκωσε κανείς το ΄χερι του και σιγά μη σταμάτησε το λεφωρείο. και ήταν και το τελευταίο…
too many nights to remember
too many memories to forget
Τις τελευταίες ημέρες, τα πρωινά κάνει πρόγραμμα ο Rock Fm από το Σύνταγμα, εντός του σταθμού, κοντά στις κεντρικές κυλιόμενες.
Την τελευταία εβδομάδα, το Μετρό έβαλε ανάμεσα στις δύο εισόδους της πλατείας κάτι φυτά, μ’ ένα μήνυμα για “πράσινο πλανήτη” κ.λπ.
Εδώ και μήνες, υφίσταται ένα θέμα με ποντικούς/αρουραίους στην πλατεία (το έχω δει με τα μάτια μου/στέκει το πρόβλημα, δεν είναι αρβύλα), το οποίο μάλλον οδηγεί τον Δήμο να ρίχνει κάτι χημικό για την εξόντωση, το οποίο σκυλοβρωμάει αξημερωτα, όταν και φτάνω στον σταθμό και βγαίνω στην πλατεία.
Σήμερα, λοιπόν, καθώς ανέβαινα τις κυλιόμενες, γύρω στις 07:00, έπαιζε (σε πολύ ανεβασμένη ένταση, είναι η αλήθεια) το “Paradise City”.
Πέρασα από τα δέντρα ανάμεσα στις δύο εισόδους/εξόδους, βγήκα στην πλατεία και μου ήρθε πάλι (όπως κάθε πρωί) η “ευωδία” αυτού που ρίχνουν, μάλλον προς εξόντωση των τρωκτικών.
Βρήκα την επιλογή του PC άκρως καρμικη και συμβολική και είπα να το μοιραστώ εδώ.
Με αφορμή το παραπάνω να πω ότι κάποια εποχή (καλοκαίρι του 1990 πρέπει να ήταν) κυκλοφόρησε στην Ελλάδα η φήμη ότι ο Axl είχε… πεθάνει! Τω καιρώ εκείνω με την πολύ βραδύτερη κυκλοφορία των πληροφοριών και την επίσης πολύ περιορισμένη δυνατότητα διασταύρωσης μιας είδησης από τους “κοινούς θνητούς”, κάτι τέτοια γίνονταν πολύ ευκολότερα πιστευτά! Θυμάμαι μάλιστα χαρακτηριστικά τον Τσουρινάκη σε κάποιο μετέπειτα τεύχος του ΜΗ να δίνει “συγχαρητήρια” στον τύπο που το ξεκίνησε για την πειθώ του!
Να προσθέσω εδώ ότι τότε, το Hammer σε εμάς τους εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης ερχόταν με ένα μήνα καθυστέρηση, με συνέπεια εκτός της ετεροχρονισμένης πληροφόρησης, να χάνουμε και όλες τις ευκαιρίες του Rock City όταν κάναμε παραγγελίες από τηλεφώνου, αφού είχαν πια εξαντληθεί!
(Τι ωραίο τόπικ, κακώς έμεινε τόσο καιρό αδρανές!)
Αν θυμάσαι το 2003 ή 2004 είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι πέθανε ο angus (στα γιάννενα τουλάχιστον). Σαν πιστοί οπαδοί λοιπόν κάναμε μνημόσυνο στο ίντιαν
Το εχω προλαβει το Ιντιαν, πρεπει να ειχα ανεβει εκεινη την εποχη που λες περιπου και ειχα συναντηθει με εναν φιλο, που με πηγε για ποτο εκει (και μετα για πιτογυρο σε ενα μαγαζι που πρεπει να ειχε την πιο λαδωμενη πιτα που εχω δει στην ζωη μου, δεν θυμαμαι ονομα γαμωτο, μιλαμε εστυβες μισο λιτρο λαδι απο την καθε πιτα).
Υπάρχει ακόμα ρε αλλά έχει αλλάξει τοποθεσία. Αν ηταν εκεί απέναντι ήταν ο Φίλιππας
Ελα ρε αληθεια? Αν ολα πανε καλα και ανεβω σε καμια εβδομαδα που το σχεδιαζω θα του πω να με παει παλι.
Το σουβλατζιδικο δεν ηταν εκει κοντα, δεν θυμαμαι καθολου ρε γμτ, μονο οτι ηταν μεγαλο μαγαζι, θα τον ρωτησω μπας και θυμαται αυτος.
Άμα θες ενημέρωσε και αν βολέψει με παιδί να τσουγκρίσουμε στην υγεία του φούζου