ενταξει και ο dead εχει δικιο και ο shadowking εχει δικιο.
ισως ο Dead να ηθελε το ιδιο πραγμα αλλα με διαρκειες Black Album - Load (αν και ακομα και εκει υπηρχαν τραγουδια με μεγαλες διαρκειες) ή ακομα - ακομα μεγαλυτερες αλλαγες στο ρυθμο.
Εν τω μεταξύ έχει ακόμα και breakdown το κομμάτι…καμία σχέση με την επανάληψη που υπήρχε στο DM πχ…εδώ τα Halo και Spit είναι ταξίδια
Εαν επαναλαμβάνεται το Split, το Revenge τότε τι κάνει?
Και όμως δεν χάνει την ουσία του.
Το manunkind γιατί έχει τα περισσότερα dislike?
Υποθέτω ότι κάτι τους χάλασε στο βίντεο ορισμένους…
Μου αρέσει που έκανα και διευκρίνηση πως δεν είναι θέμα επανάληψης 
Εγώ θα σου προτείνω να βάλεις το άλμπουμ σε δυνατές εντάσεις και να το ακούσεις.(Δεν ξέρω πως έκανες τις ακροάσεις σου).
Εαν μετά από αυτό έχεις την ίδια άποψη…γούστα και απόψεις είναι αυτές…
Ναι λες δεν έχει τόσο επανάληψη, τώρα το να μην σου αρέσουν οι αλλαγές είναι θέμα γούστου αλλά να λες ότι εξαφανίζεται το κομμάτι είναι υπερβολικό. Και νομίζω πως δεν το παιδεύουν καθόλου, ίσα ίσα.
ενταξει του αρεσει περισσοτερο το Death Magnetic. Και; Γουστα ειναι αυτα!!
Σαν να λεει καποιος (στο περιπου μην πεταξουμε σαπιες ντοματες) οτι γουσταρει περισσοτερο το And Justice απο το Master of Puppets.
Εχει και την χαρη του που δεν συμφωνουμε ολοι.
Εδω δεν αρεσει πολυ στον quintom το Atlas, Rise !
Κουβέντα να γίνεται κι εγώ είχα πει στην αρχή ότι κάποια κομμάτια ήθελαν κούρεμα, με τις ακροάσεις όμως δεν νιώθω κούραση…
1 Like
same here !!! καποια στιγμη θα κανω και εγω την λιστα με την σειρα προτιμησης για τα καινουργια τραγουδια.
Εκει να δειτε κωλοτουμπες !
Το Justice For All μου αρεσει πολυ παραπανω απο το Master Of Puppets. Α καταλαβα τωρα τι εννοεις με τις ντοματες οκ. Αλλα νομιζω πως τα Master-Justice ειναι πιο κοντα σε αξια απο οτι τα DM-HTSD. Θα δειξει κι ο χρονος βεβαια, αλλα για μενα το forced του DM και η αναγκη να παιξουν γρηγορα για τους οπαδους τους, ηταν ειδοποιος διαφορα. Ενω το καινουριο μου φαινεται ολο πολυ πηγαιο.
και καλα η συγκριση - αντιστοιχια: and justice = death magnetic, hardwired = master.
Έμπνευση και metallica δύσκολο μετά από τόσα χρόνια, είναι θαύμα αυτό που πέτυχαν όμως να ακούγονται σχετικά φρέσκοι σε αυτό το άλμπουμ παρόλο που τα μισά ριφφ κάτι θυμίζουν. Γενικά τα ριφφ στο άλμπουμ είναι χορταστικά και μαζί με την παραγωγή αφήνουν, σ εμένα τουλάχιστον, μια αίσθηση ικανοποίησης. Από την άλλη βέβαια δε μπορώ να ξεκολλήσω με τον μαλάκα τον λάρς, ενοχλητικά διεκπεραιωτικός για μένα, ίσως επειδή ο james ήταν στο 200%, who knows.
Το Death Magnetic από την άλλη ήταν για μένα μια ωραιοποιημένη ανέμπνευστη κονσέρβα, δεν μπορώ και δεν θέλω να το χωνέψω. Προτιμώ το Load (που λέει ο λόγος :P) που ήταν πιο τίμιο στο θέμα έμπνευσης παρότι ήταν άσχετο εντελώς με τον ήχο τους μέχρι τότε.
Vasika auto pou eipa einai pws an kapoios thelei na akousei to mop h to ajfa me epikritiki diathesi episis Mporei na pei pws ithelan edit h epanalamvanontai. Skepsou px to frayed ends h to omonymo…
Kai an anatreksei kaneis stis tote kritikes tha dei oti grafontan analoges skepseis.
Pleon thewrountai aristourgimata kai moiraia h kritiki stis prosfates douleies einai austiri.
fixed 
Συμφωνώ μαζί σου για το Death Magnetic, απλά όχι στην ένταση 
. Είναι το πρώτο τους album που ακούγεται επιτηδευμένο, το έχω ξαναπεί. Μέχρι και η κουράδα, δεν ήταν επιτηδευμένη. Βέβαια, οι προθέσεις από μόνες τους δεν κάνουν έναν καλό δίσκο. Φέτος λοιπόν επέστρεψαν στις πηγαίες προθέσεις και νομίζω αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να πάρουμε έναν καλό δίσκο. Ανέλπιστα καλό, για μένα.
Εγώ νομίζω ότι το Death magnetic ήταν το μοναδικό που δεν είχαν ξεκάθαρο όραμα για το τι θέλουν να κάνουν .
Και εκεί τους πήγε λίγο κατά διαόλου ο Rubin.
Ναι μεν τους έβαλε back on track αλλα δεν δούλεψαν ούτε όπως ήξεραν , ούτε με συγκεκριμένο πλάνο .
Επίσης μετά από τόσα χρόνια είχαν πάρα πολλά riffs και για κάποιο λόγο ήθελαν να τα βάλουν σχεδόν όλα μέσα στο δίσκο .
Ακόμα και στην παραγωγή φαίνεται η πίεση που τους άσκησε ο Rubin .
Μπορεί να το πηγαίνουν αργά αλλά χωρίς το St. Anger και χωρίς το Death magnetic δεν θα φτάναμε στο Hardwired. Και αυτό το τελευταίο είπαμε … είναι ένα στοίχημα που το κέρδισαν .
1 Like
Το ότι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΠΆΝΤΑ BATHORY, αναφέρεται ως “μία σουηδική μπλακ μέταλ μπάντα ονόματι bathory” με στεναχωρει απίστευτα
Κρίμα να μην τους ξέρει ο κόσμος (απ ότι φαίνεται)
Αν δεν υπήρχαν Bathory, Venom, Celtic Frost & Mercyful Fate δεν θα υπήρχε νορβηγικό μπλακ μέταλ (και γενικότερα μπλακ μέταλ ίσως). Και όσον αφορά τους Bathory, χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε τόση λατρεία για Βίκινγκς στην “σκηνή”
Μιλάμε για pioneers, όχι απλά μία σουηδική μπάντα
8 Likes
Δεν ασχολουμαι με βλακ μεταλ καθολου…
Οι Bathory δεν ήταν απλώς “black” ήταν η συγκλονιστικότερη epic metal μπάντα που γνώρισε ο πλανήτης. Αλλά σε μουσικό στυλ ήταν πολλά πράγματα από επικ μέχρι θρας και μπλακ.
μάλλον σκέφτονταν πως θα τα αποδώσει Live στα 54 του…
Εγώ πάντως τον βρίσκω σε καλύτερη φόρμα από το DM. Το Now that we are dead είναι ίσως το καλύτερο του εδώ και χρόνια. Το spit το πιο απαιτητικό.
1 Like
Προφανώς ούτε με έπικ,αλλά οκ γούστα είναι αυτά
Δεν παρεξηγει κάνεις 
Δεν είναι ακριβώς μπλακ μεταλ όπως το έμαθε ο κόσμος αργότερα …Ειναι κάτι διαφορετικό, παραπλήσιο αλλά ιδιαίτερο και πολύ ατμοσφαιρικό
Αξίζει τον κόπο . Για μένα μοναδικοί και σωστά αναφέρθηκαν τα επικ & θρας στοιχεία…
Bathory = αιώνιες ανατριχιλες
2 Likes