Δυστυχώς έτσι είναι, τα κλίκ ορίζουν τις λίστες εδώ και χρόνια στα περισσότερα γιδosite. Το να είναι οι metallica Νο1 σε λίστα του 2016 είναι αισχρό, θα έπρεπε οι ίδιοι οι fans να το κράζουν. Το άλμπουμ μπορεί να είναι πολύ καλό ή και άριστο με βάση τα δεδομένα που αναφέρθηκαν πολλές φορές αλλά όχι και να φτάνει πρωτιές, σε καμία μα καμία συγκεντρωτική λίστα μουσικών συντακτών οποιουδήποτε σοβαρού ή ασόβαρου μέσου όμως (εκτός των προσωπικών βεβαίως βεβαίως)
Καλά προφανώς δεν είναι τοπ στη χρονιά (μέσα στα τοπ είναι για μένα), αλλά στέκεστε σε λίστες του Rolling Stone και του Revolver που είναι εντελώς mainstream. Μου κάνει εντύπωση που έχουν κάτι Gorguts, Cult of Luna κλπ μέσα. Η μόνη χρησιμότητα σε λίστες πάντως δεν είναι η κατάταξη αλλά να σε βοηθήσουν να ανακαλύψεις κάτι που σου ξέφυγε. Η λίστα του Rolling Stone λ.χ. με βοήθησε να ανακαλύψω το Khemmis που ακούγεται πολύ καλό. Οπότε τα κλικ πιάνουν τόπο αν έχεις διάθεση να ψαχτείς και δε μένεις στο Νο.1
ΥΓ: Λίστα χωρίς Vektor;;; 
1 Like
Καλά το Gorguts είναι για όσκαρ ψυχεδέλειας που το βάζουν και καλά για να ικανοποιήσουν τους ψαγμένους σε λίστες με χίλια δυό άσχετα. Για το Khemmis έχεις δίκιο, και εγώ το πρόσεξα από λίστα και αυτός είναι και ο βασικός λόγος της λίστας, να προσέξεις κάτι. Αλλά οι λίστες έχουν αξία όταν γράφονται και δυο λογάκια.
Περι vektor εγώ προσωπικά έχω ξενερώσει με το άλμπουμ. Ένα δυο κομμάτια δεν το σώζουν, για μένα είναι ένας αχταρμάς από ιδέες και τπτ παραπάνω. Το black future θεωρώ είναι ότι πιο πρωτοποριακό έγραψαν και δεν το ξεπέρασαν ακόμα στα αυτιά μου. Παρόλαυτα για την προσπάθεια τους αξίζουν θέση σε λίστα, αντιθέτως με αναμασήμενα άλμπουμ στύλ Megadeth κλπ.
1 Like
Οι Metallica αξίζουν θέση σε λίστα;
HTSD.[quote=“pantelis79, post:2635, topic:29901, full:true”]
Οι Metallica αξίζουν θέση σε λίστα;
[/quote]
Δεν είμαι τόσο φαιδρός, αλλά όχι και πρώτοι, ήμαρτον δλδ θα αρχίσω τα μπουζούκια αν το καλύτερο του '16 είναι το HTSD
Ακουγοντας χθες στο αυτοκινητο το Halo On Fire και ειδικα τα τελευταια 2 λεπτα αρχισα να παταω το γκαζι ολο και πιο πολυ κατι που ειχε να γινει οταν πρωτοακουγα οδηγωντας τα τελευταια 2 λεπτα του Welcome Home (Sanitarium) 
1 Like
Το Rolling Stone (και καθε τετοιο εντυπο) δημοσιευει τις λιστες παιρνοντας υποψιν διαφορους παραγοντες, εκ των οποιων καποιοι ειναι υποκειμενικοι και καποιοι αντικειμενικοι. Καλως ή κακως, υποκειμενικα ο καθενας μπορει να εχει τη δικη του λιστα και μπορει να υπαρχουν εκατομμυρια διαφορες αναμεσα σε λιστες ακομα και για ενα δειγμα 100 ατομων, και οι κουβεντες για αυτες τις λιστες μπορουν να κρατησουν μεχρι το τελος του συμπαντος. Εγω ας πουμε προσπαθησα να ακουσω το Vektor (και γενικα τους Vektor) που λαμβανει τοσης εκτιμησης εδω μεσα, και το διεγραψα ολοκληρωτικα απο το σκληρο δισκο μετα απο μιση ακροαση. Δεν ειναι ενα ειδος μουσικης που θα ακουσω ποτε ξανα, κι ας ειναι “διαμαντι” για αυτο που ειναι.
Το HTSD ειναι mainstream για το ειδος του (αλλα οχι γενικοτερα με βαση τη δομη του και τον ηχο του), και αρα θα επηρεασει περισσοτερο κοσμο και θα εχει πολυ μεγαλυτερη επιδραση στη μουσικη απο οτι ΟΛΑ τα αλμπουμ της λιστας (και οσα αλλα εχουν βγει στο χωρο της σκληρης μουσικης φετος). Νομιζω πως αυτο ελαβαν υποψιν τους περισσοτερο αυτοι που εφτιαξαν τη λιστα. Εγω ας πουμε μπορει να θεωρω οτι το Vektor ειναι πιο “ψαγμενο” και πιο πρωτοποριακο απο το HTSD, αλλα αν με αφησεις σε ενα νησι με τα 20 αλμπουμ της λιστας και ενα CD player, πιο πολυ το Metallica θα ακουσω 
Αρα καταλαβαινω γιατι το εβαλαν πρωτο στη λιστα τους.
Η φαση που ολοι κατα βαθος αναγνωριζετε οτι τετοιου τυπου λιστες ειναι ακυρες απο τη φυση τους, αλλα μετα τις ακυρωνετε ή διαφωνειτε μαζι τους, με ξεπερναει. Δηλαδη αυτη η λογικη “ε δεν ξερω ποιο θα επρεπε να μπει πρωτο, υπαρχουν πολλα υποψηφια, αλλα ΟΧΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ” εχει το ενδιαφερον της. Καθαρα απο ανθρωπολογικης αποψεως παντα ε
1 Like
Για μένα είναι ο δίσκος της χρονιάς για τα συναισθήματα που μου πρόσφερε, και φαντάζομαι ότι είναι δίσκος της χρονιάς σε διάφορες λίστες και για το πόσο σημαντικός είναι, όχι μόνο για τους Metallica αλλά και για την μουσική γενικά. Μπορεί να μην είναι Ο καλύτερος της χρονιάς είναι όμως ο σημαντικότερος της τελευταίας 5ετίας ας πούμε. Και αυτό λέει πολλά.
2 Likes
Γιατι ειναι σημαντικος;
Το να μην είναι το Serenity of Suffering στο Top-20 δείχνει ότι η λίστα αυτή είναι λίγο ό,τι νά 'ναι.
Και τώρα που το παρατηρώ ούτε το καινούριο των Avenged Sevenfold είναι μέσα. Λίστα ό,τι νά 'ναι πραγματικά.
Γιατί τα περισσότερα σου posts είναι εδώ μέσα…
3 Likes
Το δευτερο CD δεν το ακουω καθολου ενα μηνα σχεδον απο την κυκλοφορια του δισκου, εκτος φυσικα του Spit Out The Bone,Hardwired, Atlas, Rise!, Now That We’re Dead,Moth Into Flame,Halo On Fire,αυτη η 6αδα ειναι που μετραει κυριως για μενα,τα υπολοιπα κομματια μου βγαζουν μια μετριοτητα,βαρεμαρα οταν μπαινουν σε repeat mode.
To έβγαλα με την ίδια ακριβώς διαδικασία πουτο έβγαλες και εσύ: Σχολίασα κάτι που ήταν το θέμα συζήτησης και έσπευσες να μου πεις ότι “πολύ ασχολούμαι”, με το μοναδικό κριτήριο ότι θεώρησες εσύ ότι καίγομαι τόσο πολύ, γιατί έτσι. Όταν εφιστώ την προσοχή σου σε αυτό μου απαντάς “χα, εγώ δεν καίγομαι, το κέφι μου κάνω” και αμέσως, σε αποθέωση της ειρωνείας, μου γράφεις (πάλι):
το οποίο είναι αρκετά προσβλητικό όπως σου είπα καλοπροαίρετα (και τότε και τώρα) και πρέπει να αποβάλλεις αυτή τη συνήθεια γενικά αν θέλεις να γίνεις ένας καλύτερος συζητητής. Δεν μπορείς να κάνεις μονίμως αυτό που κατηγορείς τους άλλους και να καθαρίζεις ότι εσύ είσαι dispassionate και δεν τρέχει τίποτα.
Δεν με “βολεύει” τίποτα για το αν θα συμμετέχεις σε λίστες, αδιαφορώ εντελώς και για την γνώμη που εκφράζεις για τις λίστες και για τους χαρακτηρισμούς που κοτσάρεις για τα άτομα που γουστάρουν λίστες (νομίζω εγώ έχω κάνει σαφές πόσο τις γουστάρω, συνεπώς καταλαβαίνεις ότι τους χαρακτηρισμούς τους εκλαμβάνω και λίγο προσωπικά). Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μια χαρά κάνεις τις λίστες σου “γιατί βαριέσαι” αλλά όταν κάνουν οι άλλοι είναι δείγμα χαζομάρας.
Όποτε βαριέσαι να κάνεις λίστες (ή διαφωνείς πολύ με το περιεχόμενό τους) σπεύδεις να μας πεις τι χαζομάρα και άχρηστες είναι, όταν συμφωνείς, σπεύδεις να υπερασπιστείς την λογική τους (μας εξήγησες - και με ακρίβεια και συμφωνώ με την ανάλυσή σου παρεμπιπτόντως - την λίστα του Rolling Stone που εσύ δημοσίευσες.). Δεν θέλω να σου γράψω “αν δεν αντιλαμβάνεσαι την αντίφαση δεν φταίω εγώ” γιατί είναι ακριβώς αυτό για το οποίο σου εφιστώ την προσοχή αλλά ναι Γιάννη, φάσκεις και αντιφάσκεις αναλόγως τα κέφια σου και γίνεσαι αχρείαστα εκνευριστικός και προσβλητικός (η ακριβής έκφραση είναι “patronizing”) στους συνομιλητές σου.
Οι λίστες φυσικά και δεν είναι άκυρες, είναι μια εγκυρότατη αποτύπωση της γνώμης ενός ή μιας ομάδας ατόμων και μπορεί να είναι “σωστή” ή “λάθος” αναλόγως το μέτρο που θέλουν να εκφράζουν την άποψη ότι “αυτά είναι τα καλύτερα που ξεχωρίσαμε” και όχι “αυτά είναι οι καύλες μου”. Όταν εκφράζουν τις καύλες μας, είναι όλες σωστές - αν και προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να κρίνω και τις καύλες του άλλου, στο βαθμό που αποτυπώνονται όλως τυχαίως με το σπρωγμένο μεηνστρήμ. Αν θέλει κάποιος να είναι και μπούσουλας, όπως το Rolling Stone, οφείλει να ξεσκαρτάρει και να αναδείξει το εμπνευσμένο, το πρωτότυπο, το contemporary και το ξεχωριστό. Το Rolling Stone βεβαίως όταν μιλάει για μέταλ μιλάει για μέταλ που αρέσει στους μη-μεταλλάδες (αυτό είναι μια πολύ χρήσιμη περιγραφή μιας ομάδας που την τσίμπησα από αμερικάνους μεταλλάδες) και σε αυτό το πλαίσιο, οι Μetallica είναι η απόλυτη μπάντα, απλούστατα γιατί είναι η μέταλ μπάντα με το μεγαλύτερο reach έξω από το μέταλ. Είναι και καλός δίσκος, ε, να. Προφανώς για κάποιον που δεν συγκινείται με το logo των Metallica όπως συγκινούμαι εγώ κάθε φορά που βλέπω το logo του Star Wars με την μουσική επένδυση, λογικό είναι να κουνάει το κεφάλι του κάπως όταν βγαίνει δίσκος της χρονιάς. Ακριβώς όπως κουνήσατε όλοι το κεφάλι σας (γενικά μιλάω…) όταν βγαίνει δίσκος της χρονιάς κάποιος δίσκος Maiden ή παίρνει δεκάρι το Book of Souls κλπ.
Καλή συνέχεια σε όλους, νομίζω δεν θέλω να ξαναμιλήσω για αυτόν τον δίσκο. Τα λέμε σε άλλα θρεντ.
1 Like
Όπως και να 'χει, όσο καλό και αν είναι το Hardwired to Self Destruct, όταν φιγουράρει στο Νο1 των καλύτερων του 2016, ε κάτι δεν πάει πολύ καλά. Καλό είναι να μην μπερδεύουμε το “καλύτερο”, με το “σημαντικό”. Το ίδιο ισχύει και για Maiden, Sabbath και γενικά με τους παλιούς. Σίγουρα οι δίσκοι τους είναι σημαντικοί, γιατί φέρνουν παλιά και νέα αυτιά στο επίκεντρο και γενικά η αγορά κινείται λίγο παραπάνω για χάρη τους, αλλά περιμένοντας τους παλιούς χάνουμε τους νέους.
Τι παιρνεις πρωι πρωι Κυριακατικα και τα σκεφτεσαι, ποσο μαλλον τα γραφεις αυτα? 
Ενταξει, δε θα κατσω να απολογηθω τωρα επειδη εσυ οταν διαβαζεις “οι λιστες ειναι ηλιθιες” καταλαβαινεις “αυτοι που κανουν λιστες ειναι ηλιθιοι”. Αυτα ειναι δικα σου λογικα αλματα και να εισαι σιγουρος οτι αν ηθελα να εκφρασω το δευτερο, θα το εγραφα αυτολεξει. Ποσο μαλλον αφου εχω μπει στη διαδικασια να κανω κι εγω λιστα. Και τη δικη μου λιστα τη θεωρω ηλιθια. Προφανως δε με θεωρω ηλιθιο που το κανω, αλλιως δε θα το εκανα.
Τωρα αυτες τις αηδιες περι αντιφασεων κτλ μονο εσυ τις βλεπεις… αυτο ελειπε, να μην μπορω να εκφραση την αποψη μου για τη λογικη της λιστας του Rolling Stone, επειδη διαφωνω με τη λογικη της λιστας. Αν εσυ εξελαβες οτι “υπερασπιστηκα” τη λιστα τους επειδη σου εξηγησα οτι ειναι μια λιστα με βαση το mainstream κοινο… Καλα Χριστουγεννα και Καλα Κουλουμα.
ΥΓ. Δε νομιζω οτι εκφραστηκαμε με τον ιδιο τροπο για τα Grammy και με το ιδιο παθος, για αυτο σου εγραψα οτι πολυ ασχολεισαι. Μπορει και να κανω λαθος και να μη σε νοιαζει και τοσο, αλλα το να κανεις δυο inflammatory posts για τα Grammy εμενα μου φανηκε υπερβολικο, σορρυ κιολας να πουμε. Εγω δε νοιαζομαι ουτε κατα το ελαχιστο για τα grammy, αλλα νοιαζομαι για το ποσο σοβαρα παιρνει ο κοσμος κατι τετοιες βλακειες (εκει συμφωνουμε τουλαχιστον, στο οτι ειναι βλακειες), για αυτο και αφιερωσα τοσο χρονο και σου εγραψα τοσα πολλα, για αυτο, ΟΧΙ γιατι νοιαζομαι για τα ιδια τα βραβεια… Και δεν αρνηθηκα οτι νοιαζομαι για κατι τετοιο ποτε, οποτε αυτα τα patronizing, “φασκεις και αντιφασκεις”, “το παιζεις dispassionate” και αλλα τετοια αστα σε παρακαλω πολυ. Δε θα μου κανεις διαλεξη εσυ για το πως θα εκφραζομαι, ουτε θα εφευρισκεις βαρυγδουπες κατηγοριες για να ακυρωσεις την απαντηση μου σε σενα.
- Δεν ισχυει.
- Αν δεν εχεις σοβαρο επιχειρημα τετοιες απαντησεις θα δινεις.
-
Σωστά υπάρχει και το θέμα του ΝΒΑ που έχεις γίνει η γκόμενα του Λεμπρόν, γιατί μουσικό θέμα δεν υπάρχει άλλο που να έχεις ποστάρει τόσο, καθώς έχεις γράψει περισσότερο από πολλά παιδιά που τους άρεσε ο δίσκος. Μόνο κόμπλεξ δλδ…
-
Τα επιχειρήματα δεν τα κρατάει κανένας για σένα, το να σου απαντάει κάποιος σοβαρά είναι σαν να πιάνει κουβέντα με τοίχο.
4 Likes
1 Like
Ακούω το Spit Out The Bone στο repeat after repeat.
Μιλάμε για κομμάτι με 4-5 διαφορετικά μέρη που όλα αγγίζουν την τελειότητα. Τα riff για άλλη μπάντα θα αποτελούσαν κορμό για 4 δυναμίτες. Και αυτοί τα έκαναν ένα απίστευτο κομμάτι. Ακούς το 1ο λεπτό και λες τι κομματάρα, ακούς το 4ο λεπτό και ακούς εντελώς διαφορετική κομματάρα.
Το γρήγορο ξεκίνημα με τη riffάρα.
Το πως “γεμίζει” τη riff-άρα ο Hammett.
Το απίστευτο chorus (ακούς τον James να τραγουδάει “man overthrown” και σε στέλνει πίσω στο 1988).
Το μίνι bass solo με distortion που κάνει τη μεταφορά στο δεύτερο μέρος.
Το μελωδικό σημείο που λειτουργεί σαν γέφυρα για τη 2η heavy riff-άρα πριν το “stop breathing”, όπως και το ίδιο το stop breathing -άλλοι θα έχτιζαν ολόκληρο κομμάτι πάνω σε αυτό το ρυθμό.
Ξανά αλλαγή με άλλη heavy riffάρα στο καπάκι, που ρίχνουν ταχύτητες.
Και μετά η επιστροφή στο αρχικό riff με σολάρα -πάρε να χεις και το πως διαφοροποιούν το riff με την κιθάρα του Hammett.
Όσο το ακούω τόσο σκέφτομαι ρε πούστη Ηet τι χέρι έχεις και τι ιδέες και χωράς 4-5 ριφφάρες σε ένα κομμάτι και ρε πούστη κοντέ τι αυτί έχεις ώρες-ώρες που το κάνεις να μην ακούγεται σαν Φρανκενστάιν το κομμάτι με σειρά από riff και το δένεις τόσο τέλεια με τα transition, πότε με lead, πότε με το μπάσο.
Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι οι Metallica το 2016 θα με ενθουσιάσουν σε τέτοιο βαθμό με τραγούδι του. Πόσο μάλλον με thrash τραγούδι.
3 Likes