να πω κι εγώ με τη σειρά μου ότι όσον αφορά το ηχητικό αποτέλεσμα, έχει γίνει φοβερή δουλειά
Η-Χ-Α-Ρ-Α
και το ιντρο κόλλημα
Αν μπορείτε ακούστε το στο spotify…εξαιρετικός ήχος!
Και η άρση στο riff είναι ωραία.
Επίσης έχω την εντύπωση τέτοιο refrain Metallica πρώτη φορά ακούμε, τόσο μελωδικό.
Εξαιρετική δουλειά.
Δεν ειναι fanboy οποιος διαφωνει με σενα. Το “βαρετο και αδιαφορο” ειναι μια καθαρα προσωπικη σου γνωμη, την οποια κατα τη δικη μου προσωπικη γνωμη βρισκω αστεια.
Ον τοπικ τωρα, το τραγουδι εχει φοβερο λυρισμο, και για μια μπαντα που παιζει 35 χρονια αυτη τη μουσικη, δειχνει φοβερη εμπνευση, συνθεση, ηχο, και κυριως, συναισθημα. Οι κιθαρες του Χαμμετ πριν το ρεφρεν, η γεφυρα, το ρεφρεν, η εισαγωγη του τραγουδιου, και ολα τα επιμερους σημεια ειναι ολα πολυ προσεγμενα και βγαζουν κατι που μονο οι Metallica μπορουν να το βγαλουν.
Καταλαβαινω οτι αυτο κανει καποιους που γουσταρουν αλλες μπαντες περισσοτερο (και καλα κανουν!) να ζηλευουν και να ενοχλουνται απο το Hype, αλλα υπαρχουν εκατονταδες λογοι για τους οποιους οι Metallica ειναι εκει που ειναι και λαμβανουν προσοχη απο την τελευταια μονοκυτταρη αμοιβαδα που εχει ακουσει εστω και μια νοτα παραμορφωσης σε κιθαρα. Ε τι να κανουμε τωρα, η φλογα θα τις καψει κι αυτες τις αμοιβαδες μαζι με τα moths.
Η μελωδία του Hammett πριν το ρεφραιν αλλά και το ρεφραιν είναι τα highlights του κομματιού. Στα πολύ θετικά οι φωνητικές γραμμές του James φαίνεται να ειναι πιο επιθετικές σε σχέση με το Death Magnetic. Αν συνεχίσουν έτσι θα μιλάμε για μεγάλο δίσκο.
Και μενα μου φαινονται αστεια σχολια τυπου “γαμαει” για αυτο το τραγουδακι, τι να κανουμε αποψεις ειναι αυτες.
Ο drenie παντως ειναι fanboy ετσι οπως τον εκοψα με μια γρηγορη ματια. Για εσενα δεν εχω αποψη.
O Quintom είναι fanboy κι εσύ hater, απλό είναι.
1 Like
Η εισαγωγή σε προϊδεάζει για πολύ μεγάλα πράγματα, τα οποία ναι μεν δεν έρχονται, αλλά και πάλι το τραγούδι είναι καλό. Άποψή μου είναι ότι μπορούσαν να το τραβήξουν πιο πολύ το intro και να “παίξουν” με αυτό.
Το ρεφραίν όντως είναι κάτι που ακούμε πρώτη φορά από Metallica και θυμίζει συγκροτήματα όπως οι Shinedown.
Στα θετικά ο ήχος, οι κιθάρες και το γεγονός ότι (προς το παρόν έστω) δεν με κουράζουν καθόλου τα 6 λεπτά του.
Στην αρχή δεν άκουσα κάτι ιδιαίτερο στο drumming αλλά όσο το ξανακούω, μου φαίνεται ότι είναι αρκετά decent και to the point.
Στα αρνητικά το γεγονός ότι δεν πρωτοτυπεί καθόλου ο Rob (παρά μόνο όταν σολάρει ο Kirk) και η φωνή του James ακούγεται λίγο στα όρια σε σημεία του τραγουδιού. Ελπίζω να μην έχει πρόβλημα στα live.
Γενικά πάντως, thumbs up!
Θα θελες, αλλα δυστυχως δε σου κανω τη χαρη. Απλα τσουζει που δε τρελαινομαι με τις παπαριες των Tool. Προχθες ειπα να βαλω το 10000 days να του δωσω αλλη μια ευκαιρια 5-6 χρονια μετα την τελευταια φορα που το ακουσα, και θυμηθηκα γιατι το κραζω. Απιστευτα ανυπαρκτος δισκος. Τρια καλα τραγουδια και το υπολοιπο απογοητευση 
“Τρια καλα τραγουδια και το υπολοιπο απογοητευση”
Για το Death Magnetic μιλάς? 
(ωραία emoticons αλλά το quote που είναι?)
Επειδή τον είπα fanboy τα λέει. Το quote είναι πάνω δεξιά στο post, πατάς πάνω σ’ εμένα.
Θα το πω κι ας φάω πέτρες. Ωραίο το moth… αλλά μόνο σε εμένα θυμίζει Iced Earth?
Δεν εχω ασχοληθει και πολυ με Iced Earth , μετα το stormrider δεν εδωσα και πολυ σημασια. θυμαμαι ομως οτι παταγαν παρα πολυ στη μουσικη των Metallica οποτε ως ενα βαθμο λογικο ειναι στους θυμιζει , αφου και εκεινοι θυμιζαν με την σειρα τους Metallica.
Ναι, σωστό κι αυτό. Βασικά μιλάω κυρίως για τη μελωδία στο pre-chorus. Λες και εχει βγει από το Dark Saga μου ακούγεται
Μαλλον εχεις αφιερωσει πολλες ωρες στην ακροαση του Dark Saga…
Νομιζω οτι γενικοτερα θυμιζει πραγματα αφου εχουν επιρρεασει παρα πολλες μπαντες , αλλες λιγοτερο , αλλες περισσοτερο.
Εγω θα πω οτι σε σημεια και σε ηχο μου θυμιζει λιγο εκεινο το It’s Electric απο το Garage Inc(φυσικα μου ερχονται στο μυαλο και πολλα δικα τους) .
Γιατι να φας πετρες? Οι Iced Earth εχουν ξεσηκωσει στους πρωτους 5 δισκους τους σχεδον οτι εβγαλαν οι Metallica στα 80ς, αρα προφανως και θα θυμιζει… καταλαβαινω πως το λες βεβαια. Απο την αλλη εμενα το Moth Into Flame μου ακουγεται εντελως κλασικος ηχος Metallica, χωρις ομως να θυμιζει καποιο αλμπουμ τους απο το παρελθον συγκεκριμενα.
Επισης χαιρομαι παρα πολυ που ειναι 6 λεπτα. Κανοντας απλα μαθηματικα τα περιπου 79-80 λεπτα μουσικης αν τα διαιρεσεις με 12 που ειναι τα τραγουδια, βγαζουν μια μεση διαρκεια τραγουδιου κατι λιγοτερο απο 7 λεπτα το καθενα. Αν τους εχω ψυχολογησει σωστα, και με βαση αυτα που δηλωναν για το οτι σε αντιθεση με το Death Magnetic τα τραγουδια ειναι λιγο πιο straightforward και με λιγοτερες αλλαγες ρυθμων και ριφφς, τοτε προβλεπω κατι σαν 10 τραγουδια γυρω στα 5-6 λεπτα (με το Hardwired ως εξαιρεση στα 3 λεπτα) και δυο πολυ μεγαλα τραγουδια, πανω απο 10-11 λεπτα το καθενα (με ενα απο αυτα να ειναι instrumental και αλλο ενα αργοσυρτο με τη δομη/νοοτροπια του Outlaw Torn)
1 Like
Παρε και τις διαρκειες Quintom …
CD 1:
1 . Hardwired 03:09
2 . Atlas, Rise! 06:28
3 . Now That We’re Dead 06:59
4 . Moth Into Flame 05:50
5 . Dream No More 06:29
6 . Halo On Fire 08:15
CD 2:
1 . Confusion 06:43
2 . ManUNkind 06:55
3 . Here Comes Revenge 07:17
4 . Am I Savage? 06:30
5 . Murder One 05:45
6 . Spit Out The Bone 07:09
CD 3:
- Lords Of Summer 07:10
2 . Ronnie Rising Medley (feat. A Light In The Black, Tarot Woman, Stargazer & Kill The King) 09:03 - When A Blind Man Cries 04:35
4 . Remember Tomorrow 05:50
5 . Helpless (Live) 03:08
6 . Hit The Lights (Live) 04:07
7 . The Four Horsemen (Live) 05:19
8 . Ride The Lightning (Live) 06:56
9 . Fade To Black (Live) 07:24 - Jump In The Fire (Live) 05:13
- For Whom The Bell Tolls (Live) 04:32
12 . Creeping Death (Live) 06:43
13 . Metal Militia (Live) 06:07
14 . Hardwired (Live) 03:30
Ωπ που τις βρηκαμε αυτες? Οκ αρα μαλλον δεν παιζει instrumental στο δισκο… και τα περισσοτερα τραγουδια ειναι γυρω στα 6:30-7:20 απο οτι βλεπω, μαλιστα.
Απο το site της Nuclear Blast.
Oι διαρκειες ειναι εφαμιλλες με αυτες του Black Album …
Αν καποιος προσεξει το Lords (που ετσι κι αλλιως ειναι μετριο) ειναι σχεδον 1:30 μικροτερο.
Έπρεπε να βάλουν και το The Ecstasy Of Gold από το tribute στον Morricone. ΜΑΛΑΚΕΣ!