Να σχολιαζει αλμπουμ των Metallica nickname που εχει γραψει οτι η ταινια ο Ελαφοκυνηγος ηταν προπαγανδα και γελουσαν οι μπομπινες στο Hollywood πραγματικα με ξεπερναει…
Μιλαμε για κριτικη ικανοτητα στο full και στις δυο περιπτωσεις…
Και εκεί που νόμιζε κανείς πως στο thread των maiden άκουγες μαλακίες μόνο 
1 Like
Ρε μην τρελαίνεστε και μην υπερασπίζεστε τους Metallica με κάθε αφορμή. Ο Dead συγκεκριμένα είπε τη γνώμη του, νομίζω πολιτισμένα, άσχετα αν δε συμφωνώ με αυτά που λέει. Δεν τρολάρει, απλά δηλώνει απογοητευμένος. Λογικό είναι να υπάρχουν και απογοητεύσεις, ανέκαθεν αυτό ίσχυε με τους Metallica.
7 Likes
Ο δίσκος είναι μια μίξη των load και black album με κάποιες thrash στιγμες και μερικούς ωραίους πειραματισμούς.Πραγματικά δεν περίμενα κάτι τόσο καλό.Όποιος ακούσει τον δίσκο για αυτό που είναι και οχι για αυτο που φανταζόταν οτι θα είναι θα μείνει τουλάχιστον ικανοποιημένος.Περιμένω το vynil box set για να το απολαύσω όπως πρέπει.
3 Likes
Ηρθες κι δω ε για να ισορροπησει το πραγμα…
Ε, προφανώς! Άντε κι αν το αγοράσεις θα σου προτείνω κι άλλο. 
Εννοείται ρε. Δεν μπορεί να αρέσουν όλα σε όλους, φυσικά μπορεί να υπάρχουν και απογοητευμένοι. Εμένα αυτό που μου αρέσει είναι ότι οι Metallica είναι και πάλι επίκαιροι και ασχολούμαστε συνέχεια μαζί τους!
Ελαφοκυνηγός = μνημειώδης ταινιάρα.
Αφού δεν του άρεσε του ανθρώπου… στο κάτω κάτω μίλησε μόνο για μουσική και ότι έπεσε έξω με βάση αυτό που περίμενε. Μη κάνουμε αυτά που κοροϊδεύουμε. Δεν βλέπετε τι τραβάμε με τα τρολ; Είπε τα επιχειρήματά του και είναι κόσμιος. Κρίμα είναι να το χαλάμε. Ας τσουλήσει λίγο το thread με σωστή κουβέντα.
ΥΓ
Μου δίνουν την εντύπωση (ειδικά ο James) ότι αν δεν υπήρχε η κρίση του 2001-03 που βγήκε το stanger και ο “ψυχαναγκασμός” για να βγει κάτι που θυμίζει τα παλιά για το death magnetic, θα ακούγαμε μονίμως τέτοιο στυλ από τη μπάντα… και εννοώ load φάση με πειραματισμούς ανάλογα το κομμάτι (εγώ με αυτό το στυλ τους έμαθα και τους αγάπησα οπότε κανένα πρόβλημα)
ΥΓ 2
Οι συνθέσεις του “ψυχαναγκασμένου” death magnetic για τα γούστα μου είναι καλύτερες από αυτόν το δίσκο (και μου αρέσει πάρα πολύ το HTSD). Με την τωρινή παραγωγή το DM δεν θα είχε αντίπαλο κανένα από τους δίσκους που βγάλανε από το black και μετά. Για τα γούστα μου πάντα το ξαναλέω. Μη με πάρετε από τα μούτρα.
2 Likes
λολ γραφει ο αλλος αρνητικη αποψη για το δισκο των Μεταλλικα και του λενε ναι αλλα ειχες πει αυτο για τον Ελαφοκυνηγο 
1 Like
Συμφωνω απολυτα. Η αποψη του Dead εμενα προσωπικα δε με ενοχλει, εγω απλα δηλωσα οτι διαφωνω καθετα με ολα οσα εγραψε. Ο Mustaine εχει δειξει καπου 45 φορες με τα τραγουδια του στους προηγουμενους 4 δισκους οτι ειναι πολλα ως συνθετης, αλλα ωριμος σιγουρα οχι. Μαλλον 1 βημα μπροστα και 5 βηματα πισω εκανε με τα τυχαρπαστα θρασομεταλικα αδιαφορα τραγουδια του.
Έτσι πάνε αυτά, κι εσύ με αυτά που έχεις πει για τον Λεμπρόν έχεις χάσει το δικαίωμα να κριτικάρεις τους Metallica.
5 Likes
Άμα δε σου άρεσε το Spit δεν ξέρω τι μπορεί να σου αρέσει, αλλά το δεύτερο CD θέλει ακούσματα. Άσε που το μισό πρώτο το είχες ακούσει και ήταν πιο εύπεπτο.
Προσωπικά δε μου είχε αρέσει το ManUNkind ενώ τώρα το ακούω ευχάριστα. Το Confusion μου άρεσε από την πρώτη στιγμή ενώ το Murder One είναι το μόνο τραγούδι στο οποίο βρίσκω πρόβλημα στη διάρκεια.
Αντιθέτως, τα μεγαλύτερα κομμάτια είναι και τα αγαπημένα μου (Halo, Spit). Γενικά οι Metallica δεν ήταν ποτέ μπάντα των 4λεπτων και ακόμα και στο MoP ή το AJFA την εποχή που κυκλοφόρησαν υπήρχε κόσμος που τα έθαβε λόγο διάρκειας.
Για εμένα εκεί είναι η μαγεία στους Μεταλλικα. Να σου αλλάζουν ρυθμούς, να σου πετάνε γέφυρες, μελωδίες και δε συμμαζεύεται.
Δώσε λίγο χρόνο γιατί προσωπικά για 2-3 κομμάτια αναθεώρησα (Dream, Manunkind, Here comes revenge).
1 Like
Συμφωνώ απόλυτα για το Spin Out The Bone. Άκουσα σήμερα για πρώτη φορά ολόκληρο το δίσκο και δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε εγώ όλα αυτά τα διθυραμβικά σχόλια για το συγκεκριμένο κομμάτι.
Λίγα λόγια τώρα για το δεύτερο CD συνολικά: To CD έχει ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ τραγούδι και αυτό είναι το Murder One. Επίσης, έχει 2 πολύ καλά τραγούδια τα ManUnkind και Confusion. Τα υπόλοιπα 3 τα βρίσκω είτε μέτρια είτε λίγο πάνω από το μέτριο.
Αύριο θα γράψω και για το πρώτο CD στο οποίο περιέχεται το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου.
Να βάλω και εγώ τη δική μου λίστα με τη σειρά προτίμησης…μέχρι στιγμής τουλαχιστον.
Halo on fire
Dream no more
Confusion
Spit out the bone
Moth into flame
Here comes revenge
Am I savage
Atlas rise
Murder one (μαλλον είμαι ο μόνος που δεν το βάζει τελευταιο:relaxed:)
Now that we are dead
Hardwired
ManUnkind
Γενικά μου αρέσουν όλα εκτός του ManUnkind που δεν με έχει κερδίσει και δεν βλέπω να γίνεται αυτό στη συνέχεια. Το Hardwired είναι καλό αλλά όχι στο επίπεδο των υπολοίπων. Δισκάρα ρε!!
1 Like
Από χθες το ακούω non-stop και τα 2 cd αλλά και ξεχωριστά.
Κοιτά γενικά ναι οι Metallica είναι των πιο μεγάλων συνθέσεων αλλά για αυτό ακριβώς ήθελα να τους δω να ξεφεύγουν από αυτό. Το 3λεπτο hardwire μου άνοιξε την όρεξη από αυτή την άποψη και παρότι δεν είναι και καμιά τεράστια κομματάρα (αν και ως εναρκτήριο κάνει άψογη δουλειά) ήμουν περίεργος να δω αν θα το συνεχίσουν. Ειδικά το κομμάτι για τον Lemmy πολύ θα ήθελα να ήταν ένας 3λεπτος κεραυνός τέρμα punk/rock φάση.
Το κακό είναι πως από τις αρχικές ακροάσεις μέχρι τώρα η άποψη μου δεν έχει αλλάξει ακόμα για κανένα κομμάτι. Anyway only time will tell.
Για το Murder One με βρίσκεις σύμφωνο (ο @bostonflesh διαφωνεί όπως βλέπεις, γούστα είναι αυτά).
Βαριέμαι να γράψω αυτή τη στιγμή κατεβατό, μαζεύω ότι έχω γράψει έως τώρα σαν εντυπώσεις μου:
Ακούω το Spit, κλείνω τα μάτια και βλέπω Seattle 1989.
Αν πρέπει να βρεις αδύναμη στιγμή είναι μάλλον το Murder One.
Οι κριτικές φαίνονται ακριβείς ως προς την περιγραφή αλλά αδίκησαν κομμάτια σαν το Confusion.
Νομίζω πως είναι η καλύτερη δουλειά του κοντού από τα loads και έπειτα. Και τον Κιρκ μάλλον βιαστήκαμε να τον κράξουμε.
Τον Rob τον καταλαβαίνεις με τις ακροάσεις που θα δώσεις, έχει μέχρι και mini bass solo σε τραγούδι.
Φοβερή δουλειά του κοντού στο Now That we’re Dead.
Δεν βρήκα πρόβλημα στις διάρκειες.
Προσωπικά μου άρεσε λιγότερο το Dream από το πρώτο CD που πολλοί βλέπω (και εδώ και γενικά) πως το συγκαταλέγουν στα Highlight. Νομίζω είναι η πιο load στιγμή.
Η δεύτερη πλευρά είναι πιο mid-tempo αλλά πολύ ανώτερη από το πως κάτι Hammer κλπ την παρουσίαζαν. Δεν είναι δηλαδή το πρώτο CD και τα b-side, είναι ωραία μοιρασμένος ο δίσκος.
Θα ήθελα να μην έχω ακούσει κάποιο τραγούδι; Όχι. Όλα έχουν κάτι να πουν. Ακόμα και το Murder One -όχι μόνο στιχουργικά- θα ήθελα να το ακούω και ας είναι η λιγότερο καλή στιγμή μάλλον (για μένα, άλλοι το ξεχωρίζουν).
Συνοπτικά περίμενα 8άρι -με βάση την ιστορία τους- και φαίνεται να το πιάνουν άνετα. Θα δείξει με τον καιρό βέβαια, αλλά η πρώτη εντύπωση το φέρνει στο 8-9. Έχει αναφορές σε άλλες δουλειές τους αλλά μέσα από φρέσκο πρίσμα. Δεν ακούγεται αναμάσημα ή “forced” όπως το DM.
Το Spit out the bone είναι μαζί με το Pillars of Sand ότι καλύτερο έχω ακούσει από Thrash φέτος.
Δηλώνω ανεπιφύλακτα ρόμπα που έγραψα πως το Dream είναι το λιγότερο καλό κομμάτι του πρώτου CD.
1 Like
Εμένα μου αρέσει που βλέπω ότι σε άλλα παιδιά αρέσει το Murder One πχ παραπάνω από κάποια άλλα. Αυτό δείχνει ότι ο δίσκος έχει ζουμί, και μεταξύ μας τώρα ίσως να το αδίκησα κι εγώ, μια χαρά είναι απλά για μένα τα υπόλοιπα είναι καλύτερα, Ίσως κι εγώ να ήθελα ένα πιο punk a la Motorhead κομμάτι αλλά νομίζω ότι αυτό που κάνουν είναι πιο ειλικρινές. Όσο περνάνε τα ακούσματα ο δίσκος είναι για πραγματικό 8 που ανεβαίνει. Φυσικά δεν μπορώ να το κατατάξω ακόμα αυτό θα γίνει εν καιρώ. Δηλώνω όμως απόλυτα ικανοποιημένος από την αγαπημένη μου μπάντα και για το μόνο που στεναχωριέμαι είναι που πάλι θα περιμένω κάποια χρόνια για νέο δίσκο.
Νομίζω ότι και οι “άπιστοι” μετά από αυτόν τον δίσκο θα πρέπει να βάζουν τον James Hetfield ακόμα πιο ψηλά.
1 Like
Μία κριτική που διάβασα και με βρίσκει αρκετά σύμφωνο, ειδικά αυτό το σημείο¨
Broken into two discs, each one has its own overall style. The first is far more energetic, exciting, exhilarating, and other adjectives that begin with ‘e’. The second disc is the more brooding, sinister, and deliberate offering. If you need to get amped up, go with the first disc. However, if you’re interested in hearing the band’s tracks that take their time and build more methodically, the second is your best bet.
1 Like
Μια μπακαλίστικη εντύπωση που έχω είναι ότι στον πρώτο δίσκο ο james σκέφτεται για τους οπαδούς “να ρε μαλακισμένα πάρτε αυτό που θέλετε” και στο δεύτερο δίσκο είναι στο στυλ “άστε με τώρα να παίξω όπως ήθελα από το 95 και μετά, και στα τέτοια μου αν σας αρέσει”
Πετάγεται και το spit στο τέλος με ύφος “α ναι, αυτό το ξέχασα… πάρτε το και αυτό στη μάπα”
5 Likes
Ο ήχος της ρυθμικής κιθάρας πως σας φαίνεται?
Προσωπικά τον βρίσκω ασύλληπτα ταιριαστό στα κομμάτια του δίσκου…’’‘ζεστό’’, γεμάτο mids και με λιγότερο gain,…ότι ακριβώς επιθυμούσα…