πώ πώ… έκοψα φλέβα. Στην εισαγωγή του Dragonπαραλίγο να λιποθυμήσω
Ακούω κάποια αποσπάσματα και νομίζω ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Δε νομίζω να διαθέσω χρόνο για να ακούσω τον δίσκο. Με τίποτα.
Στο Pumping Blood εψαχνα να δω μηπως ανοιξα κανα youtube βιδεο και παιζει ταυτοχρονα γιατι ακουγοταν σαν αχταρμας. Μηδεν. Μονο το Cheat On Me μ’αρεσε πολυ και το Mistress Dread θα ηταν καλο αν δεν ειχε τα φωνητικα.
To “Ιced Honey” δεν αρεσει σε κανεναν? Αυτο μου ειχε καρφωθει με τη μια απο την προακροαση του αλμπουμ. Γενικα κουραστικος δισκος θα ελεγα, προσωπικα ακουω Metallica αλλα και αρκετα πραγματα απο Reed, αλλα το “παντρεμα” εχει καλες στιγμες μονο, σαν ολοτητα χωλαινει… δυσκολο ακουσμα. Αποτυχια η οχι, προσωπικα οι Metallica ανεβηκαν ακομα παραπανω στην εκτιμηση μου, μονο και μονο για την προσπαθεια και το σεβασμο τους στον Lou Reed
αυτο μολις ακουω και γω τωρα και ειναι το μονο που μπορω να πω οτι αξιζει. γενικα το ολο πειραμα ειναι για τα πανηγυρια…
Οι Μετάλλικα και ο Λουλού Ρήντ.Οκ ενδιαφέρον εκ πρώτης όψεως το πειραματάκι και περιμέναμε κάτι που ναι μεν θα ήταν “διαφορετικό”,αλλά θα είχε κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον έστω.
Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα το βρήκα λοιπόν ως απόλυτως ΣΚΑΤΑ.Μια κουράδα που ούτε καν με ανακούφισε συγκεκριμένα.Μπροστά στο Lulu το St.Anger μου μοιάζει ως αριστούργημα της avant garde.Η διάρκεια του δίσκου κάνει την ακρόαση ακόμα πιο επώδυνη και στο μελλον προβλέπω ότι το δισκάκι θα κάνει πάταγο σε αίθουσες βασανιστηρίων.Είχα πάαααρα πολύ καιρό να ακούσω κάτι τόσο άθλιο και μάλιστα από τόσο μεγάλο όνομα.Και μετά την πληρώνουν οι καημένοι οι Maiden με κάτι Final Frontier και τέτοια.
Κάποια σκόρπια καλά ριφφ ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχαν και προκαλούν αισιοδοξία για επερχόμενες κυκλοφορίες των τιτανοτεράστιων.Επίσης ο δίσκος βγάζει ένα άρρωστο feeling που ίσως επίσης κάποιοι βρουν ενδιαφέρον.
Επίσης πιστεύω πως αν το συγκεκριμένο σκατένιο εκτόπλασμα το είχε βγάλει οποιαδήποτε μικρότερου βεληνεκούς μπάντα,το θάψιμο θα το ζήλευαν και στο γραφείο κηδειών Φίσερ.
Θα προσπαθήσω να ξεχάσω ότι το άκουσα και θα κάνω σαν να μη βγήκε ποτέ.
Μέχρι την μέση άκoυσα γιατί δεν υπάρχει λόγος να συνέχιζα ενώ ακούγεται αδιάφορο.
Μ’άρεσαν κάποια σημεία, των Metallica φυσικά γιατί ο τύπος με το τραγικό ονοματεπώνυμο (καλλιτεχνικό ή μη) δεν παλεύεται.
Θα παρακολουθώ τα σχόλια και αν δω πολλά θετικά σχόλια σε συγκεγκριμένα τραγούδια θα τα (ξανα)τσεκάρω.
Μέχρι τότε, FRANTIC TIC TIC TIC TIC TIC TIC TOK
Εκτιμώ ιδιαίτερα και τους Metallica και τον Lou Reed και τους τρισμέγιστους Velvet Underground. Δίσκοι όλων αυτών υπάρχουν στη δισκοθήκη μου κ τους ακούω με την ίδια ευχαρίστηση. Παρόλ’ αυτά βρήκα το “πάντρεμα” αποτυχημένο. Δε φαίνεται να ταιριάζουν όλα αυτά μαζί. Τέλος πάντων, έγινε μια προσπάθεια. Δεν είμαι κατά των πειραματισμών στη μουσική και θεωρώ πως κ οι δύο πλευρές ήταν εξίσου περίεργες μ’εμάς για το αποτέλεσμα
πάντως και ο Hetfield στη συνέντευξη του στο Mojo είπε κάποια πράγματα για τις ηχογραφήσεις και μεταξύ άλλων ανέφερε ότι έβλεπε τα κομμάτια σαν "sketches that needed a lot more work"
και όταν θέλησε να τα δουλέψουν παραπάνω: Lou would just say “The song is finished, lets move along!”.
Το ίδιο ίσχυσε και με τα φωνητικά: James asked Lou to do a another vocal take, Lou just answered that he “couldn’t sing that again!”
καταλαβαίνω βέβαια πως αλλιώς δουλεύει και αλλιώς αντιλαμβάνεται ο Lou Reed ένα έργο του (και σαν πιο πειραματικός καλλιτέχνης) και αλλιώς οι Metallica, που είναι γνωστοί “ψείρες” ως προς την παραγωγή με τις μαραθώνεις ηχογραφήσεις τους.
Βέβαια, εμένα δεν μου φάνηκε τόσο “δεν ακούγεται” το αλμπουμ. Μου άρεσε με λίγες ακροάσεις, απλά σίγουρα κάποια σημεία είναι μεγάλα και επαναλαμβανόμενα και κάποια σημεία (ιδιαίτερα τα πιο metal riff) δεν κολλάνε κ πολύ σαν πάντρεμα με την απαγγελία του Reed.
Επιτέλους αναγνωρίζεται η αξία του St. Anger!!! 
Παρακαλω καποιος να μου στειλει σε PM καποιο link για το leak του lulu.Στο μονο site που βγηκαν αποτελεσματα στην αναζητηση,ολα τα σχολια απο κατω το κατηγορουσαν για fake.
Το έχουν ανεβάσει στην επίσημη σελίδα των metallica/lou reed
Γενικά με το που το ακούω , το μονο που μου ερχεται είναι τα [B]αθλια στιχουργικα και φωνητικά[/B] με αποκορυφωμα στο Mistress Dread…
Μπάς και ήταν μεθυσμένος ο Reed ?!
Αφού ακουσα όλον τον δίσκο μπορώ να πω πως είναι ένας αξιοπρεπές δίσκος… Από τα κομμάτια τώρα ξεχωρίζω το iced honey και το Junior dad το οποίο καλά θα ήταν να τέλιωνε περίπου στο 14ο λεπτό όπως είπε ακόμα ένας συμφορουμίτης! Επίσης το ριφφ του Mistress dread γαμεί και δέρνει αλλά κουράζει πάρα πολύ… 5 λεπτα το ίδιο ακριβώς πράγμα πάει πολύ! Επίσης καλό είναι και το Cheat on me! Τώρα για τα αλλά δεν μπορώ να πω και πολλά… Από τα υπόλοιπα ίσως να κρατήσω το the view…
Δεν κατάφερα να το ακούσω ακόμα ολόκληρο. Ένα τραγούδι τη μέρα ίσως…
Γενικά δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ τι είχαν στο μυαλό τους όταν δούλευαν πάνω σ’αυτό το υλικό. Είμαι μαζί τους σε ότι έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Παραμένω ακόμα μεγάλος φαν τους. Αλλά αυτό τώρα δδεεεν… Δε μ’ αρέσει να καταδικάζω καμία προσπάθεια μεγάλου ή μικρού συγκροτήματος. Κάποιος μπορεί να ταυτιστεί να βρει σημεία που τον εκφράζουν, τα γούστα στη μουσική άλλωστε υποκειμενικά είναι, οπότε θα πω απλά ότι μπορεί οι μουσικοί μου ορίζοντες να σταματούν κάπου εδώ. Hail St. Anger λοιπον! :p:lol:
ο λογος που σε αυτο το φορουμ πολλα αλμπουμ-πατατες (εχουν περισσοτερους υποστηρικτες κα ιαπο τα φανερα αριστουργηματα ειναι απλος:
[B][SIZE=“4”]ΞΕΡΟΛΑΣ ΠΑΛΙΟΡΟΚΑΣ.[/SIZE][/B]
Εχω παρατηρησει οτι παρα πολλοι,προκειμενου να ξεχωρισουν το μουσικο τους επιπεδο απο ολων των αλλων εδω μεσα,σνομπαρουν ομορφα τραγουδια απο mainstream μπαντες,αναφερωνται σε μπαντες που τις γνωριζουν συνολικα 3 ατομα στην γη,και τα μονα τραγουδια απο γνωστες μπαντες που δεχονται,ειναι οι “πατατες” τους.Ελπιζω να μην αρχισουν τα εν λογω ατομα να μας βγαζουν ολους ευκολους η σαχλους ακουστες επειδη η αληθεια για αυτο το αλμπουμ ειναι φανερη: Ειναι αθλιο.Τα ακουσα ολα,και πιστευω πως πιο ασυνδετα και αταιριαστα κομματια χωρις ρυθμο η φυσιολογικη ροη δεν εχω ξανακουσει.Δεν λεω,πολλα κομματια-αριστουργηματα θελουν 2-3 ακουσματα για να σου αρεσουν,αλλα αυτα τα τραγουδια ειναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ στην μουσικη μου αντιληψη.Το ομορφο κομματι ειναι αυτο που σε καποιο σημειο σε κανει να να κουνας το κεφαλι σου περα δωθε,να νιωθεις μια υπεροχη ηδονη,και να τα ξαναπαιζεις ξανα και ξανα.Ενα κομματι που σε κουραζει και σε κανει να πληττεις,χωρς να αφηνει κατι το αξιομνημονευτο στο αυτι σου,ειναι απλα αθλιο.Το να λετε : ακουστε το 4645 φορες,και προσεξτε τις κρυφες ενοιες πισω στα ομορφα λογια του…ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ.Ενα κομματι ειναι ολοκληρο το κομματι σαν συνολο,και ακομα και αν ειχε τα πιο σοφα λογια που εχουν γραφτει απο ανθρωπο,αμα η παρουσιαση ειναι απλα προχειρη και ασχημη,ειναι για καδο.
το ακουσα και δεν τρελαθηκα
δεν ξερω.μου φαινοταν πολυ περιεργη αυτη η συνεργασια
γιατι δεν ειναι του στυλ τους
Tώρα το άκουσα…
Δεν ξέρω,σαν να μην μπορώ να καταλάβω τι ήθελαν να πετύχουν ο Reed και οι Metallica με αυτήν την συνεργασία.Δεν μου βγάζουν κάτι από το οποίο μπορώ να πιαστώ.
Δεν μου άρεσε καθόλου,ούτε καν το feeling
Φιλε μου σε θεματα μουσικης και γουστου αντικειμενικη και πανανθρωπινη αληθεια δεν υπαρχει. Εμενα με αγγιζει ο ηχος των Metallica σε οτι εχουν κανει τωρα (εξαιρεση το St. Anger), με αγγιζει η φωνη του Hetfield, οι στιχοι τους και το γενικοτερο feeling που βγαζει η μουσικη τους. Δεκτη η αποψη σου, αλλα οσο προσπαθεις να μας πεισεις οτι θα πρεπε να ειναι και η αποψη των αλλων ανθρωπων, τοσο χανει τη βαρυτητα της. Οι εκφρασεις τυπου ξερολας παλιοροκας κτλ δεν πιανουν δυστυχως. Δεν ακουω ουτε το 10% της μουσικης που ακουνε οι “ψαγμενοι” γιατι προτιμω να βρισκω 15-20 αλμπουμ το χρονο και να τα λιωνω, παρα να ακουω 100 αλμπουμ και να ξερω το καθε b-side της καθε ανερχομενης μπαντας.
Εμενα προσωπικα, κοντρα στις προβλεψεις που ειχα για το αλμπουμ αυτο, δε με αγγιζουν σχεδον καθολου τα πιο συμβατικα κομματια τα οποια βγαζουν ενα γενικοτερο feeling Load εποχης kai southern ατμοσφαιρας, αλλα εχω παθει την πλακα μου με 4 τραγουδια, τα οποια τα ακουω στο repeat και δεν τα βαριεμαι καθολου. Cheat On Me, Frustration, Dragon, Junior Dad. Δε συμφωνω με πολλους που γραψανε οτι ειναι απιστευτα κουραστικο το αλμπουμ, εγω το αφηνω να παιζει και σπανιως να μην το ακουσω ολοκληρο. Αναλυσεις επι αναλυσεων δεν εχει νοημα να κανω, ειναι αυτο που ειναι. Αν το αντιμετωπισει κανεις ως παρανοικο soundtrack σε καποιο θεατρικο εργο, μπορει να το συνηθισει στο αυτι και να το εκτιμησει πραγματικα, κι οχι επειδη “πρεπει”. Αν περιμενει κανεις να ακουσει κατι σε κλασικες φορμες rock/metal, δε θα βρει τιποτα σαυτο το αλμπουμ φυσικα.