Ναι:!:
Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα, τα δυο τραγουδια που ο MetalMilitia θεωρει βασανισμο, για μενα ειναι το αγαπημενο μου σημειο του δισκου (ισως μετα το Junior Dad και το Cheat On Me που τα θεωρω κομματαρες).
Λοιπόν μετά από 3 ακροάσεις ξεχωρίζω τα Mistress Dread(θέλω και τέτοιο riff στο επόμενο κανονικό δίσκο), Cheat On Me, Frustration και Dragon. To Junior Dad είναι πολύ όμορφο αλλά δεν θα έπρεπε να κρατάει 20 λεπτά, γύρω στα 14-15 θα ήταν μια χαρά. Bέβαια αυτός ο δίσκος δεν θα πει τίποτα σε κάποιον που θα τον ακούσει μια φορά επιφανειακά και περιμένοντας να ακούσει αληθινό ατσάλι.
Cheat on me και εγώ στηρίζω :!:
Είναι και το αγαπημένο μου κομμάτι μέσα απο το δίσκο 
Ω ναι, θα ηταν υπεροχο κατι τετοιο…
Λοιπόν στα 3-4 πρώτα ακούσματα μπορώ να πω ότι ο δίσκος μου αρέσει αρκετά… είναι και αυτό το γαμηγμένα χαρακτηριστικό παίξιμο των μεταλλικα που δεν μπορεί να περάσει απαρατηρητο…
Στα 3 τελευταία κομμάτια little dog, dragon (γαμάτο ριφ που η μεγάλη διάρκεια δεν το χαλάει), junior dad που η φωνή του Reed ταιριάζει και περισσότερο είναι πολύ καλά. Από εκεί και πέρα ανία βαρεμάρα. Το βασικό πρόβλημα είναι πως στα περισσότερα metal μέρη που ξεκάθαρα έχουν γραφεί από τους metallica και δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (ένα πραγματικά καλό ριφ βρήκα στο dragon) και η φωνή του Reed είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ειδικά εκείνο το Mistress Dread είναι έγκλημα κατά της μουσικής και των αυτιών μου. Εκτός αυτού η διάρκεια του άλμπουμ είναι φονική, πάνω από 80 λεπτά μουσικής, αδύνατον να το ακούσεις ολόκληρο και να μην βαρεθείς την ζωή σου.
πώ πώ… έκοψα φλέβα. Στην εισαγωγή του Dragonπαραλίγο να λιποθυμήσω
Ακούω κάποια αποσπάσματα και νομίζω ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Δε νομίζω να διαθέσω χρόνο για να ακούσω τον δίσκο. Με τίποτα.
Στο Pumping Blood εψαχνα να δω μηπως ανοιξα κανα youtube βιδεο και παιζει ταυτοχρονα γιατι ακουγοταν σαν αχταρμας. Μηδεν. Μονο το Cheat On Me μ’αρεσε πολυ και το Mistress Dread θα ηταν καλο αν δεν ειχε τα φωνητικα.
To “Ιced Honey” δεν αρεσει σε κανεναν? Αυτο μου ειχε καρφωθει με τη μια απο την προακροαση του αλμπουμ. Γενικα κουραστικος δισκος θα ελεγα, προσωπικα ακουω Metallica αλλα και αρκετα πραγματα απο Reed, αλλα το “παντρεμα” εχει καλες στιγμες μονο, σαν ολοτητα χωλαινει… δυσκολο ακουσμα. Αποτυχια η οχι, προσωπικα οι Metallica ανεβηκαν ακομα παραπανω στην εκτιμηση μου, μονο και μονο για την προσπαθεια και το σεβασμο τους στον Lou Reed
αυτο μολις ακουω και γω τωρα και ειναι το μονο που μπορω να πω οτι αξιζει. γενικα το ολο πειραμα ειναι για τα πανηγυρια…
Οι Μετάλλικα και ο Λουλού Ρήντ.Οκ ενδιαφέρον εκ πρώτης όψεως το πειραματάκι και περιμέναμε κάτι που ναι μεν θα ήταν “διαφορετικό”,αλλά θα είχε κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον έστω.
Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα το βρήκα λοιπόν ως απόλυτως ΣΚΑΤΑ.Μια κουράδα που ούτε καν με ανακούφισε συγκεκριμένα.Μπροστά στο Lulu το St.Anger μου μοιάζει ως αριστούργημα της avant garde.Η διάρκεια του δίσκου κάνει την ακρόαση ακόμα πιο επώδυνη και στο μελλον προβλέπω ότι το δισκάκι θα κάνει πάταγο σε αίθουσες βασανιστηρίων.Είχα πάαααρα πολύ καιρό να ακούσω κάτι τόσο άθλιο και μάλιστα από τόσο μεγάλο όνομα.Και μετά την πληρώνουν οι καημένοι οι Maiden με κάτι Final Frontier και τέτοια.
Κάποια σκόρπια καλά ριφφ ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχαν και προκαλούν αισιοδοξία για επερχόμενες κυκλοφορίες των τιτανοτεράστιων.Επίσης ο δίσκος βγάζει ένα άρρωστο feeling που ίσως επίσης κάποιοι βρουν ενδιαφέρον.
Επίσης πιστεύω πως αν το συγκεκριμένο σκατένιο εκτόπλασμα το είχε βγάλει οποιαδήποτε μικρότερου βεληνεκούς μπάντα,το θάψιμο θα το ζήλευαν και στο γραφείο κηδειών Φίσερ.
Θα προσπαθήσω να ξεχάσω ότι το άκουσα και θα κάνω σαν να μη βγήκε ποτέ.
Μέχρι την μέση άκoυσα γιατί δεν υπάρχει λόγος να συνέχιζα ενώ ακούγεται αδιάφορο.
Μ’άρεσαν κάποια σημεία, των Metallica φυσικά γιατί ο τύπος με το τραγικό ονοματεπώνυμο (καλλιτεχνικό ή μη) δεν παλεύεται.
Θα παρακολουθώ τα σχόλια και αν δω πολλά θετικά σχόλια σε συγκεγκριμένα τραγούδια θα τα (ξανα)τσεκάρω.
Μέχρι τότε, FRANTIC TIC TIC TIC TIC TIC TIC TOK
Εκτιμώ ιδιαίτερα και τους Metallica και τον Lou Reed και τους τρισμέγιστους Velvet Underground. Δίσκοι όλων αυτών υπάρχουν στη δισκοθήκη μου κ τους ακούω με την ίδια ευχαρίστηση. Παρόλ’ αυτά βρήκα το “πάντρεμα” αποτυχημένο. Δε φαίνεται να ταιριάζουν όλα αυτά μαζί. Τέλος πάντων, έγινε μια προσπάθεια. Δεν είμαι κατά των πειραματισμών στη μουσική και θεωρώ πως κ οι δύο πλευρές ήταν εξίσου περίεργες μ’εμάς για το αποτέλεσμα
πάντως και ο Hetfield στη συνέντευξη του στο Mojo είπε κάποια πράγματα για τις ηχογραφήσεις και μεταξύ άλλων ανέφερε ότι έβλεπε τα κομμάτια σαν "sketches that needed a lot more work"
και όταν θέλησε να τα δουλέψουν παραπάνω: Lou would just say “The song is finished, lets move along!”.
Το ίδιο ίσχυσε και με τα φωνητικά: James asked Lou to do a another vocal take, Lou just answered that he “couldn’t sing that again!”
καταλαβαίνω βέβαια πως αλλιώς δουλεύει και αλλιώς αντιλαμβάνεται ο Lou Reed ένα έργο του (και σαν πιο πειραματικός καλλιτέχνης) και αλλιώς οι Metallica, που είναι γνωστοί “ψείρες” ως προς την παραγωγή με τις μαραθώνεις ηχογραφήσεις τους.
Βέβαια, εμένα δεν μου φάνηκε τόσο “δεν ακούγεται” το αλμπουμ. Μου άρεσε με λίγες ακροάσεις, απλά σίγουρα κάποια σημεία είναι μεγάλα και επαναλαμβανόμενα και κάποια σημεία (ιδιαίτερα τα πιο metal riff) δεν κολλάνε κ πολύ σαν πάντρεμα με την απαγγελία του Reed.
Επιτέλους αναγνωρίζεται η αξία του St. Anger!!! 
Παρακαλω καποιος να μου στειλει σε PM καποιο link για το leak του lulu.Στο μονο site που βγηκαν αποτελεσματα στην αναζητηση,ολα τα σχολια απο κατω το κατηγορουσαν για fake.
Το έχουν ανεβάσει στην επίσημη σελίδα των metallica/lou reed
Γενικά με το που το ακούω , το μονο που μου ερχεται είναι τα [B]αθλια στιχουργικα και φωνητικά[/B] με αποκορυφωμα στο Mistress Dread…
Μπάς και ήταν μεθυσμένος ο Reed ?!