Και σαν industrial δεν νομίζω να μπορεί να σταθεί βασικά. Κομμάτια σαν το radikult ο Manson τα γράφει στον ύπνο του… και μετά τα πετάει.
Ο Vincent πάντως λέει ωραία αστεία.
σιγουρα ειναι διαφορετικος αλλα δεν ειναι η πρωτη φορα που το κανουν .το altar of madness δεν ννομιζω να εχει καμμια σχεση με formulas…
τουλαχιστον ηταν και τα δυο ντεθ μεταλ ! αλλο ο πειραματισμος σε μια Α δοση, κ αλλο η αλλαγη υφους τελειως… τεσπα οχι οτι με ενδιαφερει κ πολυ, δεν τους κραζω, δεν θεωρω τον εαυτο μου οπαδο τους, (μονο το πρωτο μαρεσει) , απλα μου εκανε εντυπωση το ΠΟΣΟ αλλαγμενο ηχο ειχαν στο καινουριο…
τουλαχιστον ας παιζουν death metal και δεν παει στο διαολο ε???
το διαφορετικο death metal εγω το προτιμω παντως:)
το οτι εχει inustrial στοιχεια δεν σημαινει οτι ειναι επηρεασμενο απο μανσον(θεουλης)δεν ειναι πατεντα του μανσον το ινταστριαλ…ελεος…
Λαθος επιχειρημα.Το πως εφτασε η μπαντα απο το altars στο formulas δισκο
προς δισκο ειναι εξελιξη/ωριμανση.Δεν συγκρινεις τον πρωτο με τον τεταρτο
δισκο και αυτους με τον εκτο.Η πορεια της μπαντας αλλα εχει δειξει τοσα χρονια.
Οι ΜΑ μια χαρα παιζαν διαφορετικο death metal τοσα χρονια.
Γιατι ειχαν εναν ολοδικο τους ηχο τον οποιο εκλεβαν αλλοι κατα κορον.
Με συγχωρεις αλλα πειραματισμους που κανουν κρα απο που προηρθαν
και ειδικα της κακιας ωρας αποτελεσμα εγω στους ΜΑ δεν τα θελω.
Και οπως σωστα λεει στο youtube
Marilyn Manson called, he wants his song back.
σκετη απογοητευση[-X[SPOILER]λεω να βαλω altars of madness να τιμησω κανα immortal rites λεω εγω:!:[/SPOILER]
ενταξει μαλλον θες κατι συγκεκριμενο απο τους μορμπιντ απ οτι καταλαβαινω .και εχεις τα δικια σου.αλλα το οτι αποφασισαν να παιξουν λιγΟ?πολυ? διαφορετικα δεν τους μειωνει καθολου .η μουσικη ετσι και αλλιως ειναι οπως η ζωη…δεν πρεπει να την την βαζεις κατ εμε σε σωληνα,σε καλουπια…ετσι ενεργουσαν παντα με την μουσικη τους ετσι και τωρα. και το εκτιμω πολυ αυτο στους μορμπιντ στο συνολο της δισκογραφιας τους.τωρα το τι θελει ο καθενας απο τους μορμπιντ δεν εχει και πολυ σημασια.το αποτελεσμα ειναι εκεινο που μιλαει .και το αποτελεσμα ειναι ενα απιστευτα λυσαλεο ηλεκτρονικο εν μερη αυτη την φορα death metal και κατ εμε πολυ προχωρημενο υλικο…θανατηφορο οπως μονο οι μορμπιντ ξερουν.αυτα
Αυτό ήταν το πολυαναμενόμενο άλμπουμ που θα επαναπροσδιόριζε τον ήχο;
Αντικειμενικά τα 4 πρώτα Morbid Angel μαζί με, ας πούμε τους Death και τους Entombed από την ευρωπαϊκή πλευρά, είναι γενικώς πράγματα που δεν επιδέχονται ιδιαίτερα άσχημης κριτικής. Οι Morbid Angel ειδικώς και χωρίς τον Vincent έβγαλαν ενδιαφέροντες δίσκους, όχι βέβαια κάτι αντάξιο των παραπάνω, αλλά οκ.
Από κει και πέρα, πάντα ο πειραματισμός είναι ως επί το πλείστον καλοδεχούμενος, ακόμα και στον ακραίο ήχο, αλλά το αποτέλεσμα στο νέο άλμπουμ των MA σε σημεία είναι αστείο. Και όταν δεν είναι αστείο, είναι σχεδόν αναμάσημα. Και σε δίσκο MA με 2-3-4 (πχ Blades For Baal, Nevermore) κομμάτια να αξίζουν και δεύτερης ευκαιρίες, αυτό δεν ισχύει. Από την άλλη απόπειρες σαν το Too Extreme! ή τα 2 τελευταία, μόνο ως κακόγουστο χιούμορ μπορεί να τα εκλάβει κάποιος, που περίμενε κάτι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Και δεν έχει να κάνει με το Industrial σαν Industrial. Υπάρχει και ωραία μουσική εκεί, εκτός από τις παπαριές που υιοθέτησαν οι Morbid Angel ! Και ακούγονται σαν μια μίξη τυποποιημένων rammstein με αδιάφορα ινταστριαλίζοντες samael του Reign Of Light.
Από το εξώφυλλο και τα samples είχαν αφήσει να εννοηθεί πάντως κάτι τέτοιο.
Δεν εχω κανενα προβλημα με το να πειραματιζεται η οποια αγαπημενη μου
μπαντα.Απο την στιγμη ομως που το κανει συνεχεια ή και απο την αρχη.
Τωρα η μπαντα σημαια του death metal να αποφασιζει ξαφνικα να γινει
Marilyn Manson κοπια της κακιας ωρας εμενα δεν μ’αρεσει.
πραγματικα σου μοιαζει με marilyn manson???και παρτο ετσι ρε αδερφε…εστω,πες οτι το δεχομαι… και τις κακιας ωρας κιολας???εντομεταξυ οχι και δεν πειραματιζεται αυτη η μπαντα…παντα το εκανε,και συνεχιζει…το οτι ενσωματωνει καποιος ινταστριαλ στην μουσικη του δεν σημαινει και απαραιτητα πειραματισμος…το ξεκαθαριζω,αυτη η γνωμη μου.ουτε οτι αντιγραφει μεριλιν μανσον.εμενα το υλικο του δισκου ειναι αυτο που με κερδιζει. οι κιθαρες ειναι αυτες που μου ακουγονται πολυ πειραματικες,η νοοτροπια του παιξιματος εννοω και γενικα οι δομες των τραγουδιων. μου ακουγονται πολυ μπροστα …αυτα και παλι:)
παντως μικρο απο οτι βλεπω εισαι ο μονος που υποστηριζει τοσο πιστα τον δισκο8)
οι μορμπιντ ποτε δεν πειραματιστηκαν με την κανονικη εννοια του ορου μεχρι σημερα. το οτι εβγαζαν αλμπουμ που δεν ειχαν τον ιδιο ηχο και που σου δημιουργουσαν διαφορετικα συναισθηματα δεν σημαινει απαραιτητα πειραματισμο. αυτο εδω ναι ειναι πειραματισμος αλλα μην τους παρουσιαζεις σαν μια πειραματικη μπαντα…
φιλε deadmeat μην ανοιγουμε τωρα τετοια κουβεντα γιατι δεν θα οδηγησει πουθενα.κανονικη εννοια στον πειραματισμο δεν υπαρχει…διαφορετικα σε καθε αλλη περιπτωση θα εχανε και την εννοια του…πειραματισμος κατ εμε ειναι κατι το απροσδιοριστο που το οριζει ο καθενας διαφορετικα…κατ εμε λοιπον οι μορμπιντ ειναι προοδευτικοι απο δισκο σε δισκο…
τοτε και οι σλειερ ειναι προοδευτικοι. δεν νομιζω να ειναι ομως γνωστοι για τις πειραματικες τους τασεις…
Μερικές σκόρπιες σκέψεις:
[ul]
[li]Το Blades of Baal είναι το Brainstorm με άλλους στίχους.[/li][li]Ο Vincent ακούγεται εκτός τόπου και χρόνου. Η φωνή του κάποτε έσταζε φαρμάκι τώρα ακούγεται εντελώς άψυχος.[/li][li]O Άζαγκθοθ το παλεύει με τις γνωστές σολάρες του.[/li][li]Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το industrial. Ούτε με το ΕΒΜ. Ούτε με τους πειραματισμούς. Το αντίθετο. Αλλά όταν οι ΜΑ “ινταστριαλίζουν” τρώνε αγνή πούτσα από όλη τη Neue Deutsche Härte σκηνή και αυτό για όσους δεν ξέρουν είναι κάτι αντίστοιχο με το να τρώει ο παο εξάρα στο οακα απ’τον παναιγιάλειο.[/li][li]Τα “χιτάκια” τύπου I Am Morbid και Radikult προσφέρουν απλόχερα το γέλιο.[/li][li]10 More Dead, Beauty Meets Beast και λοιπά τυπικά Morbid Angel καμμάτια δε σηκώνουν με τίποτα το βάρος του ονόματος που κουβαλούν. Ούτε για δίσκο Morbid Angel rip-off μπάντας δεν κάνουν.[/li][li]Το Nevermore σώζει κάπως τα προσχήματα.[/li][/ul]
Φρικτός δίσκος.
Δεν άκουσα τον δίσκο, αλλά θα τον ψάξω να δω αν μπορώ να τον κατεβάσω. Το μόνο που είδα και απλά μου βγήκε πηγαία η χολή από μέσα μου είναι το delux pack εδώ. Δηλαδή εντάξει πολλά γέλια.
δεν ειχα ποτε καμια συμπαθεια στους MA, αλλα ακουσα το radikult ετσι απο περιεργεια και πραγματικα ακουγονται σαν απομιμηση marilyn manson, ψιλοαθλιοτητα…ειναι να απορεις δηλαδη
ρε παιδια καλως η κακως η μπαντα εκανε αυτους τους ηλιθιους πειραματισμους. αλλα εβγαλε και κανονικα τραγουδια. οχι οτι αυτα ειναι σαν το world of shit, το pain divine η το bleed for the devil αλλα ειναι τουλαχιστον αξιοπρεπη. το να παει καποιος και να ακουσει το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ τραγουδι του αλμπουμ, που ολοι το κραζουν κιολας μονο απεχθεια μπορει να του δημιουργησει για το δισκο. δεν εχει νοημα…
Δυο φορές το άκουσα και φτάνει. Το γεγονός ότι πάνω κάτω όλοι τα ίδια αρνητικά αναφέρουν πα να πει ότι ο δίσκος είναι τόσο απογυμνωμένος και αντικειμενικά κακός που δε χρειάζεται καν να μπεις στη διαδικασία να αρχίσεις τις γενικόλογες υποκειμενικές δικαιολογίες του στυλ “βαρετός”, “ανέμπνευστος” κτλ. δεν παίζει καθόλου το “γούστα είναι αυτά” εδώ πέρα.
Οι πειραματισμοί του είναι οι πειραματισμοί του υποανάπτυκτου που ως πειραματισμό αντιλαμβάνεται μόνο την αλλαγή Genre και τίποτα παραπέρα, δε πα να είναι οι πιο κοινότυπες μαλακίες που κυκλοφορούν μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν ξαναπαιχτεί από το ίδιο συγκρότημα είναι πειραματισμοί. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, τα “πειραματικά” ή τα κλασσικά Morbid Angel. Τα μεν είναι αστεία και δείχνουν αυτή την υπανάπτυκτη διάθεση μιας μπάντας να πάει να κολυμπήσει σε ένα χώρο που δεν τον έχει και όχι μόνο αυτό αλλά δεν είναι καν μικρά τραγουδια αλλά κάτι 7λεπτες μαλακίες. Τα δε πέρα από την έλλειψη έμπνευσης πάσχουν και εκτελεστικά. Απαράδεκτα μονόχνωτα φωνητικά, απλοικές ιδέες οι οποίες παρολαυτά δεν καταφέρνουν να έχουν και συνοχή, κακό Drumming, ακόμα και τα Solo είναι συμβατικά Heavy Metalάδικα. Το I Am Morbid με λίγο διαφορετική παραγωγή και φωνητικά είναι γηπεδικό Hard Rock, ούτε καν πιασάρικο Death Metal. Το Nevermore είναι το μόνο που τη βγάζει για καλό Morbid κομμάτι, Destructos Vs The Earth αβυσαλλέα κακό τραγούδι επιπέδου Ramnstein χιτ. Beauty Meets Beast κάτι πα να κάνει αλλά έχει εκείνα τα αισχρά και αστεία καντηλανάφτικα Backing Vocals που το πηδάνε. Το Radicult είναι απίστευτα αστείο τόσο που δε χρειάζεται καν δικαιολογίες του στυλ “αντιγραφή Manson / Zombie” και ειδικά στο σημείο να πετάς σοβαρό σόλο αξιώσεων σε ένα κομμάτι που μοιάζει να φτιάχτηκε για χαβαλέ και μόνο, το κάνει ακόμα πιο αστείο.
Απίσατευτα κακός δίσκος από εκείνους που άμα έχεις αποστασιοποίηση και μια μικρή εμπάθεια προς το συγκρότημα είναι για να κάνεις πρώτη ακρόαση με φίλους, πίτσες, μπύρες για να γελάς μέχρι το επόμενο πρωί (κάποιος ξέρει για τι πράγμα λέω).
τετοια ξενερα ειχα να φαω απο το χοστ - βεβαια το χοστ μαρεσει πολυ τωρα 13 χρονια μετα