“Asylum” είναι ο τίτλος του δίσκου και (θεωρητικά) κυκλοφορεί ήδη σε cd. To βινύλιο αργότερα το Σεπτέμβρη.
δύο κομμάτια εδώ:
http://soundcloud.com/brooklynvegan/sets/brooklynvegan-com-presents-2
Δηλαδή κυκλοφορεί στο ίντερνετ τώρα?
Το νέο κομμάτι (edge of the sky) τίγκα ατμοσφαιρίλα προς το τέλος
στο νετ για κατέβασμα όχι. δεν το’χω βρει.
αλλά στο site της profound lore είναι διαθέσιμο για αγορά.
τα δυο κομμάτια ακούγονται full sludge/postmetal χωρίς crust-ίλες πάντως. =/
Όντως, κι εγώ τα ακούω τώρα. Ωραία είναι.
Για να παραφράσω κάτι που λέγαμε με τον αποπάνω χρήστη, τέλος, τα 10s θα είναι η δεκαετία κυριαρχίας των παιδιών των Neurosis.
01 ?Asylum? (17:11)
02 ?Edge Of The Sky? (5:09)
03 ?Nothing To Remain? (9:03)
04 ?I Will See You? (10:40)
05 ?Killing Fields? (6:03)
06 ?My Return? (8:35)
07 ?Volition? (9:26)
Στο Volition συμμετοχή Jarboe ε. Kαι Kris Force των Αmber Asylum, που χε κάνει guest και στο ντεμπούτο Untold Wait.
Και σε βινύλιο θα βγει από την Alerta Antifascista.
η καταστροφή των punk παιδιών… παρ’ ότι όπως μπορούμε αντιστέκομαστε, σίγα σιγά συνηθίζουμε στην ιδέα:p
Αν και είναι μεγάλη συζήτηση που οι περισσότεροι εδώ στο φόρουμ μάλλον βαριούνται να κάνουν (αν κρίνω από το “υπάρχουν αξιόλογα γκρουπ…” που κάτι πήγε να γίνει, αλλά τελικά η μαλακία πήγε σύννεφο), νομίζω πως η φάση με τις post/Neurosis επιρροές σε δυο-τρία χρόνια το πολύ θα μας έχει εγκαταλείψει οριστικά.
Neocrust is the new black, και θυμηθείτε το αυτό.
Σ’ αυτό έχω μια ένσταση και το’ χω ξαναπεί. Θεωρώ ότι στα 00’s βγήκε πολύ πολύ πολύ neocrust ανά τον κόσμο (Aμερικές, ισπανίες, γερμανίες κλπ), και δεν ξέρω κατά πόσο θα συνεχίσει κάτι τέτοιο, ή αν συνεχιστεί πόσο κορεσμένο θα είναι. Φυσικά αυτά που λέω ισχύουν για το neocrust όπως εγώ το έχω στο μυαλό μου. (Παίζει βέβαια τα 00’s να’ ταν απλά η αρχή και τα 10’s να είναι η συνέχεια). Σίγουρα πάντως θα συνεχίσουν να βγαίνουν πολλά crust πράγματα, πάντως τύπου, και άριστης ποιότητας για πολύ καιρό ακόμη. Και μόνο καλό είναι αυτό.
δεν το λέω από αυτή την άποψη, η μουσική και η έμπνευση δε χάνονται, μιλάω καθαρά από άποψης σχέσης ιδιωμάτων και προσκηνίου/παρασκηνίου. Το postmetal όπως το μάθαμε στα 00ς πνίγηκε κάτω από το βάρος των 9897821 μπαντών που παπαγάλισαν τους Isis και τους Red Sparrows και αυτή τη στιγμή πνέει τα λοίσθια (ινβ4 ποστ Στέλιου ή Ριπ που θα με λένε άμπαλο), ο ήχος των Mastodon/HoF/Kylesa (ας τον πούμε μπακάλικα neosludge για συντομία) βρίσκεται ακριβώς στη φάση που αρχίζει να πλυμμηρίζει από κλώνους, ε πίσω από την κουρτίνα βλέπω το crust (όχι απαραίτητα όπως το γνωρίζαμε -?- ως τώρα) να ανεβαίνει. Το είδα φέτος στο roadburn, το βλέπω σε ξένα φόρα που αυτή τη στιγμή το νέο Amebix είναι η πιο hot αναμενόμενη κυκλοφορία, το βλέπω σε παραδοσιακά underground doom labels/distros που ανοίγονται σιγά-σιγά προς τα κει, δε λέω ότι θα συμβεί αύριο, απλά γενικώς η εντύπωσή μου είναι αυτή.
Μήπως να μεταφερθούμε κάπου αλλού να συνεχιστεί η κουβέντα?
κατίλαβα κατίλαβα το point. Στέκει δε λέω… Μη το ρημάξετε κι αυτό το ιδιώμα:cry:
Θα δείξει πάντως ο χρόνος. Πάντως πιστεύω ότι μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο (ένας βάλτος δηλαδή κυκλοφοριών) θα ακούσουμε καλά πραματάκια.
Γιατί να σε πω άμπαλο? Συμφωνώ με αυτό που γράφεις. Το οτι διαλύθηκαν οι isis ήταν αφορμή για τον τερματισμό ολόκληρου του είδους.
Απλά τα τελευταία χρόνια με την τεράστια διάδοση του internet θα δημιοργούνται και θα διαλύονται μουσικά είδη τρομερά γρήγορα.
Πρόσφατο παράδειγμα το (όσο άθλιο κι αν είναι) deathcore. Μένει να δούμε άμα θα γίνει το ίδιο με το post-black των Deafheaven
συμφωνούμε λοιπόν. 
σε άλλα πιο οντόπικ νέα, περάστε μια βόλτα από ρωσία μεριά. :):!:
να πω όμως την αμαρτία μου? Γιατί 17λεπτό κομμάτι??? Ενώ γούσταρα πολύ το edge of the sky, τώρα δεν είμαι καν σε μουντ (άκουγα πριν bad brains, clorox girls) για τόσο μεγάλο πράγμα… Αύριο:)
Ας στείλει κάποιος κάποια στιγμή λίνκ, γιατί δεν ξέρω τί είναι αυτό το ρώσσοι που ακούω εδώ και κανά διχρονο τώρα:oops:
[B]edit: done[/B]
Πολύ δυνατό το Nothing to remain. Δημιουργεί συναισθήματα που εντείνονται με την σε σημεία χρήση του πιάνου. Πετυχημένη και η δομή του, με ατμοσφαιρική εισαγωγή/mid tempo μεσαίο σημείο/γρήγορο κιθαριστικό ξέσπασμα στο τέλος
Πρώτες ακροάσεις και ανάμεικτα συναισθηματα… κατ’αρχήν είναι 100% postmetal εκτός από το τελευταίο κομμάτι με τη Jarboe στη φωνή που είναι σε φάση Universe217.
Κατατάλλα σε σημεία βαρέθηκα, θα το ακούσω μερικές φορές ακόμα με την ελπίδα της κωλοτούμπας.
Οι σωστοι στηριζουν τους Morne ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΜΟ. :blues: Θα τσεκαρω το δισκο, ακουσα εκεινο το κομματι που ειχαν βγαλει πριν κατι βδομαδες και μου φανηκε γαματο αλλα ελειπε λιγο ο τσαμπουκας που χαν στις αρχες (το ιδιο ισχυε και για το πρωτο δισκο, βεβαια). Αυτη η αρκουδιλα ηταν το πραμα που τους εκανε ιδιαιτερους για μενανε και ξεχωριζαν απο λοιπες μπαντες της σειρας.
Τσεκαρετε Filth of Mankind κατα τ αλλα και θα με θυμηθειτε.
Σιγά μωρέ ψείρα κι εσύ, τα ίδια σχεδόν κομμάτια έχει το ντέμο κι ο δίσκος, απλά το ντέμο είναι πιο αρκουδέηκος ο ήχος.
Οντόπικ, μετριότης ο νέος δίσκος δυστυχώς.
Όντως ο δίσκος δεν είναι κάτι τρομερό.
Το Asylum είναι γαμώ τα κομμάτια, αλλά θα έπρεπε να τελειώνει στα 10 λεπτά που κάνει το κλείσιμο με τα πλήκτρα. Μετά κουράζει.
Επίσης, το I Will See You είναι ομορφιά. Ο υπόλοιπος δίσκος έχει διάσπαρτες καλές στιγμές αλλά γενικά μέτρια πράγματα.
Τι γαμώ τα κομμάτια?? Επειδή ακριβώς είναι 17 λεπτά κομμάτι ( το συγκεκριμένο κομμάτι όπως έχει συνθετικά-δομικά) τρώει κατευθείαν μπαν.
Χεστε με γενικά ξενερώνω όταν μία μπάντα που την έχω συνήθησει σε μικρές σχετικά διαρκείες μου σκάει κομμάτι 17 λεπτών. Αλλό να την μάθω έτσι βλ. fall of efrafa, light bearer Κλπ κι άλλο αυτό.
Κατα τ’ αλλα στις πρωτες ακροασεις ειμαι ακομη
Και μένα μέχρι στιγμής δεν με έχει ενθουσιάσει ο δίσκος.
Δεν είναι πρόβλημα οι διάρκειες μωρέ, τα κομμάτια έχουν σωστές δομές, δεν ήταν η επανάληψη που με κούρασε. Το πρόβλημα στο δίσκο είναι πως έχει φύγει σχεδόν εντελώς η ένταση (εννοώ πως δεν είναι τόσο έντονος συναισθηματικά). Ο δίσκος είναι ατμοσφαιρικός και ταξιδιάρικος, σαν ένας καλός postmetal δίσκος, τα σημεία που θα σου λιώσουν τον εγκέφαλο και θα σε βάλουν στην πρίζα είναι ελάχιστα και διάσπαρτα, ενώ το “My Return” που διέρρευσε πρώτο είναι τελικά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου για μένα.
Φαντάζομαι ο τυλερ ή ο στέλιος που ακούνε κυρίως ποστιές μπορεί και να τον λατρέψουν δεν ξέρω, εγώ δεν μπορώ με τίποτα να συνηθίσω τη φωνή του Hayward σε τόσο “γλυκές” συνθέσεις, ο τύπος έχει τραγουδήσει σε “And Man Will become the Hunted” και “Torso” τι να λέμε τώρα.