Πάρτε το official video:
http://www.youtube.com/watch?v=zw7ZXBV5qJw&feature=share
Live debut για το Follow Me χθες στην Κολωνια!!
Animals
Follow Me
Madness
Panic Station
Save Me
Supremacy
Survival
Αυτα επαιξαν εχτες , οποτε συντομα θα εχουμε και καλα video
Ωραίο είναι πάντως.Τα φωνητικά γ@μούν .
Αν θελουν να πειραματιστουν ας βαλουν ασπρες στολες και να πανε σε ενα εργαστηριο
το Madness που ακουσα ειναι ενα αθλιο πραγμα για Muse ουτε κιθαρες ουτε drums ουτε τιποτα
αντε ρε συνελθετε
Panic Station http://www.youtube.com/watch?v=q51LV0cykQs
Μόνο το Animals κάααατι πάει να πει. Πάλι καλά που δεν έβγαλα για Wembley…
O2 εννοείς 
Ό,τι και να λέτε, το Madness είναι [B]κομματάρα.[/B]
Καλά κάνουν και ανανεώνουν τον ήχο τους. Και να μη μου αρέσει ολόκληρος ο δίσκος, προσωπικά προτιμώ κάτι μέτριο αλλά τουλάχιστον διαφορετικό, παρά ένα ανάμασημα του παρελθόντος.
Συνήθεια…
Από τα τρία τελευταία το supremacy μου άρεσε περισσότερο μπορώ να πω.
Πάντως ας περιμένουμε τις κανονικές studio εκτελέσεις πριν βγάλουμε συμπεράσματα .
Διαφωνώ με τέτοιες αντιδράσεις, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, για μένα το καινούργιο των Muse ήταν μια προσωπική αποκάλυψη. Πιστεύω ότι πρέπει να περάσουν γύρω στα 20 χρόνια για να το καταλάβουμε πλήρως όπως γίνεται πάντα με τους πιονέρους της μουσικής (βλέπε Celtic Frost Into the Pandemonium και το κράξιμο που είχε φάει από τους κλειστόμυαλους κριτικούς της εποχής).
Το δισκάκι τα έχει πραγματικά όλα! Dubstep; Ναι παρακαλώ. Ηλεκτρονικά στοιχεία; Ναι παρακαλώ. Μεγαλειώδεις ορχηστρικές συνθέσεις; Ναι παρακαλώ. Δεν είναι τυχαίο που το survival έγινε και επίσημο τραγούδι των Ολυμπιακών Αγώνων, θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς υπερβολές ότι είναι η Μυθωδία της Γηραιάς Αλβιόνας.
Ρωτώ λοιπόν όποιον εκφράζεται με αυτόν τον αρνητικό τρόπο: Γιατί να μην ακούσετε σήμερα αυτό που θα ακούτε σε 20 χρόνια στις συλλογές της Compact Disc Club με τα 10 καλύτερα τραγούδια στην ιστορία της ροκ μουσικής;
20 χρονια χρειαζονται μονο τα αλμπουμ των Muse και του Miles Davis.Αλλα τι ειναι 20 χρονια μπροστα σε μια αιωνιοτητα.
Ενταξει,υπερβολες,οχι και 20 ο Ντειβις,δεν επαιξε και νταμπσετπ.Πολυ πιο εύπεπτος
Don’t feed the troll.
Για πόσο ακόμα δεν θα σβήνονται τα post του και θα λένε ότι “εκφράζει την άποψη του”;
Λίγο πιο πάνω έγραψα ότι οι Muse μας πάνε 20 χρόνια μπροστά και είναι λογικό να μην το καταλαβαίνουν κάποιοι που με φασιστικές πρακτικές θέλουν να μας πάνε 40 χρόνια πίσω, στην εποχή της Χούντας, εκλιπαρώντας για λογοκρισία. Φίλε noob μάθε να δέχεσαι και τη διαφορετική άποψη από τη δικιά σου.
Εκεί που σβήνουν σήμερα ποστ, αύριο θα σβήνουν ανθρώπους.
Anyway πίσω στο θέμα μας για τους Muse, το δισκάκι το έχω λιώσει πραγματικά. Αλλά θα είμαι ειλικρινής. Αυτόν τον δίσκο τον φοβάμαι.
Δεν τον θέλω.
Είναι τόσοι λίγοι δίσκοι που μπορούν να το καταφέρουν αυτό, όταν ακούγοντας τους καταλαβαίνεις ότι στην πραγματικότητα κάνεις μια βουτιά, μια ελεύθερη πτώση στις πιο κρυφές γωνιές του Εγώ σου. Και πιστέψτε με, συχνά δε θα σας αρέσει αυτό που θα βρείτε εκεί. Όταν το δισκάκι όντως παίζει φροντίζω να το ακούω με ακουστικά, θέλω να απορροφήσω κάθε νότα, κάθε κρυφή συγχορδία που με περισσό μεράκι κρύβεται εκεί σαν να με περιμένει, σαν ένας καινούργιος πολύτιμος θησαυρός κάθε φορά κρυμμένος και εγώ θαρρείς ένα νέος Ερρίκος Σλήμαν που ανακαλύπτω με κάθε ακρόαση τη δική μου προσωπική Τροία.
Μερικές φορές όταν ακούω το καινούργιο Muse χαμογελάω. Αλλά σχεδόν πάντα, στο τέλος, κλαίω. Αυτά και καλό ξημέρωμα να έχουμε.
Eιναι θεος γαμω
Είναι θεότερος από θεός, τα σέβη μου,
Δεν ειναι τυχιαο που ο μπελαμυ αφησε τσετσενικο μουσι, θα μπορουσαμε να πουμε οτι παει να μοιασει εκτος απ τη μουσικη και στο στιλ τον mercury
Λίγο πιο πάνω έγραψα ότι οι Muse μας πάνε 20 χρόνια μπροστά και είναι λογικό να μην το καταλαβαίνουν κάποιοι που με φασιστικές πρακτικές θέλουν να μας πάνε 40 χρόνια πίσω, στην εποχή της Χούντας, εκλιπαρώντας για λογοκρισία. Φίλε noob μάθε να δέχεσαι και τη διαφορετική άποψη από τη δικιά σου.
Εκεί που σβήνουν σήμερα ποστ, αύριο θα σβήνουν ανθρώπους.
Anyway πίσω στο θέμα μας για τους Muse, το δισκάκι το έχω λιώσει πραγματικά. Αλλά θα είμαι ειλικρινής. Αυτόν τον δίσκο τον φοβάμαι.
Δεν τον θέλω.
Είναι τόσοι λίγοι δίσκοι που μπορούν να το καταφέρουν αυτό, όταν ακούγοντας τους καταλαβαίνεις ότι στην πραγματικότητα κάνεις μια βουτιά, μια ελεύθερη πτώση στις πιο κρυφές γωνιές του Εγώ σου. Και πιστέψτε με, συχνά δε θα σας αρέσει αυτό που θα βρείτε εκεί. Όταν το δισκάκι όντως παίζει φροντίζω να το ακούω με ακουστικά, θέλω να απορροφήσω κάθε νότα, κάθε κρυφή συγχορδία που με περισσό μεράκι κρύβεται εκεί σαν να με περιμένει, σαν ένας καινούργιος πολύτιμος θησαυρός κάθε φορά κρυμμένος και εγώ θαρρείς ένα νέος Ερρίκος Σλήμαν που ανακαλύπτω με κάθε ακρόαση τη δική μου προσωπική Τροία.
Μερικές φορές όταν ακούω το καινούργιο Muse χαμογελάω. Αλλά σχεδόν πάντα, στο τέλος, κλαίω. Αυτά και καλό ξημέρωμα να έχουμε.
Διάολε
[SPOILER]
[/SPOILER]
wink wink