My blog

#221

Thanks για τη διευκρίνιση.

Επί του θέματος: Καταλαβαίνω πως εννοείς το Struggle within ως filler, αλλά νομίζω είναι άδικο να αναφέρεται ως κακό κομμάτι Metallica, επειδή απλά είναι το χειρότερο του συγκεριμένου άλμπουμ… Δε συμφωνώ για τα άλλα 2 επίσης. Έχουν λόγο ύπαρξης. Μπορεί να μην είναι στην πρώτη γραμμή αλλά αν έλειπαν, νομίζω ότι θα έσπαγαν τη συνοχή του (κάτι σαν τον Δημήτρη τον Βεργίνη όταν ήδη είχαμε ΔΔ, Σπαν, Σάρας, Καλάθη).

Όσον αφορά το άλλο μεγάλο θέμα που πιάνεις, δλδ το πόσες κατηγορίες “δεκαριού” έχουμε, εκεί χάνεται όντως η μπάλα. Κατανοώ τον οπαδό που θα δώσει το δεκάρι στο South of Heaven (που ναι, έχει καινούριο ήχο, συνεργασία με Rick και Deaf Jam και πρώτο δείγμα γραφής του Lombardo ότι δεν κοπανάει μόνο τα ντραμς) αλλά δε δικαιολογείται συνθετικά… Ο μόνος λόγος που θα τους το δώσω είναι επειδή ιστορικά όλες οι μεγάλες μπάντες έχουν ένα σερί καλών δίσκων με 3-4 τουλάχιστον κυκλοφορίες… Εδώ είχαν οι Sepultura, γίνεται να μην το δώσουμε στους Slayer; Ε μα…

#222

Πολύ μου αρέσουν αυτά τα ποστ ακριβώς για τον παραπάνω λόγο.

Ως γνωστόν, παίζει να είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ ever, παρολαυτά συμφωνώ και για τα τρία (ίσως λίγο λιγότερο για το “Through…”) και προσθέτω το “Holier Than Thou” που ποτέ δε χώνεψα.

Η ένστασή μου είναι ότι και στα 70ς/80ς συμβαίνει αρκετά αυτό. Μπορεί να υπήρχε ο περιορισμός των 45 λεπτών του βινυλίου, από την άλλη όμως οι περισσότεροι βγάζαν άλμπουμ κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα πολλοί classic δίσκοι να έχουν τα fillers τους.

Έχουν οι PANTERA, είναι το “Vulgar…” (ατομικό οπαδικό είναι το “…Trendkill”).
Οι MAIDEN έχουν τουλάχιστον δύο (“Number…”, “Seventh Son…”) και θα μπορούσα να τσακώνομαι για ώρες και για το “BNW”.

Δεν ξέρω αν είναι δεκάρι το “South…”, αλλά συνθετικά εκεί μέσα βρίσκονται οι καλύτεροι SLAYER.
Ίσως να δεχτώ ότι κάποια κομμάτια προς το τέλος βγήκαν λίγο πιο βιαστικά απ’ όσο θα’πρεπε.

#223

Παρακάμπτω το Number - και βασικά την απορία μου για το πώς μπορεί να θεωρείται δεκάρι ένας δίσκος που αρχίζει με ένα… Invaders - και διερωτώμαι: τι εννοείς μ’ αυτό που λες για το BNW; Ότι για σένα παίζει να είναι το τρίτο δεκάρι των Maiden μετά τα δύο που ανέφερες; Και άρα ότι είναι ανώτερο των Iron Maiden, Killers, Piece of Mind, Powerslave και Somewhere in Time; Ή εγώ κάτι δεν κατάλαβα καλά;

#224

Ναι σε όλα :!:

#225

To μόνο δεκάρι των maiden είναι το ομώνυμο και φαίνεται και απτο γεγονός ότι το παιζουν σχεδόν ολόκληρο στα λαιβ εδω και δεκαετίες. Όλα τα κομματια του είναι υμνοι. Τα υπόλοιπα κάποια γαμώ καποια όχι, αλλά όλα έχουν φίλερς.

#226

Α δεν πας καλά αγόρι μου. Δεν πας ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ. Έχεις ψυχολογικά προβλήματα, έτσι; Έλα, πες την αλήθεια.

#227

δεύτερος με ψυχολογικά προβλήματα.

#228

Χωρίς παρεξήγηση Βάγγο αλλά για σένα δε μου κάνει και πολλή εντύπωση :stuck_out_tongue:

#229

Τι πρόβλημα υπάρχει με τα ψυχολογικά προβλήματα;

#230

Κοίτα, έτσι όπως το θέτεις κανένα και σόρι, δε θέλω μπελάδες τώρα :!:

#231

Φυσικά κι έχω, έτσι είναι τα ΑΝΗΣΥΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ :!:

Εντάξει και το “Piece Of Mind” μέσα, δεκτό, άλλωστε μάλλον εκεί βρίσκεται το αγαπημένο μου MAIDEN κομμάτι (“Revelations” αν και το προτιμώ στην “Live After Death” εκτέλεση).

Τα δύο πρώτα τα λατρεύω (εξ’ ου και καμια φορά πετάω καμιά τρολιά περί “πραγματικού τραγουδιστή των μέηντεν”) αλλά επειδή προσπαθήσαμε να πούμε για “αντικειμενικά δεκάρια” (συζήτηση δηλαδή που προφανώς δεν θα βγάλει πουθενά αλλά πάντα είναι απολαυστικότατη), βρίσκω πως ο νεανικός τους ενθουσιασμός σε στιγμές στερεί κάτι από το συνθετικό μεγαλείο που έφτασαν αργότερα. Λογικό και τ’ αγαπάμε γι αυτό που είναι.

To “Powerslave” έχει μέσα ΕΠΗ αλλά έχει και τα “Duelists”/“Back In The Village” τα οποία τα βαριέμαι ΘΑΝΑΣΙΜΑ.

Το “Somewhere In Time” ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται από τα κορυφαία τους. Προφανώς κι αυτό έχει τις κορυφές του αλλά το βρίσκω αρκετά άνισο.

To “Brave…” είναι απλό, έχει μέσα 60 λεπτά μουσικής και αν εξαιρέσουμε ένα μέτριο “Fallen Angel”, παίζει από επίπεδα κάβλας έως επίπεδα ονείρωξης.

#232

την ώρα που έκανα το ποστ ήμουν σίγουρος οτι κάπως έτσι θα απαντήσεις. :stuck_out_tongue:
καμία παρεξήγηση αλλά το bnw γαμεί αφάνταστα . είναι οπαδικο άλμπουμ που αν εξαιρέσεις κάποια “φάλτσα” σε μερικά ρεφρέν (ποιος μαλάκας αντέγραψε κακή ποπ λογική στο Dream of Mirrors ρε παιδιά…?) μιλάμε για άλμπουμ που την βγάζεις και την παίζεις απλά.
αμα έβγαζαν τώρα δίσκο της μισής αξίας του bnw θα έβγαινα γυμνός στους δρόμους .

#233

Και γαμώ το Χόλιερ Δαν Δάου ρε. Γενικώς το Μπλακ Άλμπουμ είναι ιστορικός δίσκος, με τρομερές τραγουδάρες και τρομερό ήχο, αλλά σαν άλμπουμ είναι κάτω από το Μάστερ για μένα. Το Μάστερ είναι το απόλυτο δεκάρι των Μετς.

Για μένα το Reinventing (δεν το γράφω στα ελληνικά αυτό, βαριέμαι :p) είναι το προσωπικό μου δεκάρι και αυτό που ακούω ακόμα και σήμερα μονορούφι. Εκπληκτική δισκάρα χωρίς φίλλερς. Τραγούδι από εκεί έχει παιχτεί σε επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη (Ντεθ Ραττλ, επεισόδιο πριχαϊμπερνέϊσον γουίκ που ο Μπομπ και η Σάντι τρέχουν να κάνουν διάφορα πριν η Σάντι πέσει σε χειμερία νάρκη).

#234

Εντάξει τι να πω, μου κάνει τεράστια εντύπωση πόσο ψηλά το έχετε το Brave New World. Κι εγώ το θεωρώ εξαιρετικό δίσκο και πολύ άνετα το καλύτερο Maiden απ’ το Seventh Son και μετά, αλλά ούτε που διανοήθηκα ποτέ να το βάλω έστω και δίπλα στα πρώτα έξι, πόσο μάλλον ακόμα πιο πάνω.

Βέβαια εσείς είστε και οπαδοί του One Second ξέρω γω :!:

#235

…είπε ο τύπος που βάζει το μπιλιβινάθινγκ πάνω από το λοστ παραντάηζ :!:

#236

πιο πάνω οχι.
και λίγα λόγια το το one second.
ευχαριστώ.

#237

Ήθελα να μοιραστώ εδώ με κάποιους από εσάς, και κυρίως τον Vic που ξέρω ότι τους αγαπάει, το εξής billing που θα δω σε μια βδομάδα:

[SPOILER]- Dynamite[/SPOILER]

[SPOILER] - Wolf[/SPOILER]

[SPOILER] - Enforcer[/SPOILER]

Πρώτη μου φορά, να ξέρεις… Από περιέργεια άρχισα να τους ακούω επειδή τα έλεγες ωραία στο site σου. Για να δούμε και τι λένε live…

#238

Είμαι διαλυμένος μεταξύ αγάπης και μίσους για αυτό το ποστ. Που φυσικά κατάλαβα περί τίνος πρόκειται μόλις άνοιξα το πρώτο spoiler μιας και αυτή η περιοδεία με έχει στοιχειώσει.

Καλοί είναι live. :slight_smile:

#239

V for Vic - Sacred Reich (Metal Hammer, Φεβρουάριος 2012).

#240

Remember the Fallen - Gus Chambers