Kαλή σπαζοκεφαλιά το topic, εύγε! Ελπίζω να μην μου ξέφυγε κάτι και να βγήκα εκτός στους κανόνες, αν και έβαλα 3 ομότιτλα ντεμπούτα, χωρίς να το καταλάβω (και συγγνώμη που δεν γράφω κάτι παραπάνω 
ίσως κάνω edit αργότερα)…λοιπόν:
Αντί - Αντί
Blue Lines - Massive Attack
Γενιά του Χάους - Γενιά του Χάους
Disintegration - Cure
Endtroducing… - DJ Shadow
Φοβάμαι - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Goo - Sonic Youth
Heaven or Las Vegas - Cocteau Twins
In the Court of the Crimson King - King Crimson
Juju - Siouxsie and the Banshees
King for a Day, Fool for a Lifetime - Faith No More
Low - David Bowie
Marquee Moon - Television
Nephilim (The) - Fields of the Nephilim
OK Computer - Radiohead
Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου - Ξύλινα Σπαθιά
Queen is Dead (The) - The Smiths
Revolver - The Beatles
Σαμποτάζ - Λένα Πλάτωνος
Τρύπες - Τρύπες
Unknown Pleasures - Joy Division
VIVIsectVI - Skinny Puppy
Wavering Radiant - ISIS
Χορός Για Μουσική - Χωρίς Περιδέραιο
Υπέρβαση - Metro Decay
Zen Arcade - Husker Du
υγ. Περαστικά Leper, σιδερένιος
Lupin ντριμπλάρει βάζοντας ελληνικά, αλλά άντε ας τα δεχτούμε!
Υ.Γ. Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές, αλλά εγώ καλά είμαι, συνοδός ήμουνα στο νοσοκομείο (βέβαια απ’ τις φάσεις που λες καλύτερα να συμβεί σε 'σένα, αλλά anyway, ας τα αφήσουμε αυτά κι ας αφοσιωθούμε στο geek-οπαίχνιδο).
-
Σιδερένιος @Leper_Jesus
-
Δύσκολο πρόβλημα, με αρκετούς περιορισμούς
-
Εντός παρενθέσεως οι δεύτερες επιλογές που παραβιάζουν τους κανόνες/τις συστάσεις που τέθηκαν
-
Βαριόμουνα πολύ για εικόνες και λόγια
A “Alternative 4”-Anathema
B “Balls to the Wall”-Accept
C “Clayman”-In Flames
D “Down”-Sentenced
E “Edge of Thorns”-Savatage
F “Faith Divides Us-Death Unites Us”-Paradise Lost (“A Farewell to Kings”-Rush/“FWX”-Fates Warning)
G “Grace Under Pressure”-Rush (“The Gathering Wilderness”-Primordial)
H “Hail to England”-Manowar
I “Ichor”-The Black League
J “Just a Game”-Triumph
K “King of Everything”-Jinjer
L “Lateralus”-Tool
M “Midian”-Cradle of Filth
N “Nighttime Birds”-The Gathering
O “Operation: Mindcrime”-Queensrÿche
P “Paranoid”-Black Sabbath
Q “Queen of Time”-Amorphis
R “Ride the Lightning”-Metallica
S “Seventh Son of a Seventh Son”-Iron Maiden
T “Toxicity”-System of a Down
U “Under Jolly Roger”-Running Wild (“The Ultimate Sin”- Ozzy Osbourne)
V “Violent Revolution”- Kreator
W “Winter”- Oceans of Slumber (“W.A.S.P.”-W.A.S.P.)
X -
Y “Youthanasia”- Megadeth
Z (“Zeal & Ardor”- Zeal & Ardor)
Τζισους
Τα υπόλοιπα δυστυχώς τα έχω σε ένα ποστ ιτ στη δουλειά, θα επανέλθω αύριο χααχαχα
Περαστικά στον δικό σου άνθρωπο που νοσηλευόταν @Leper_Jesus !
Το πρώτο που μου ήρθε, γιατί αν άρχιζαν οι συγκρίσεις δεν θα αποφάσιζα ποτέ
Animals - Pink Floyd: δεν είναι ο πιο πειραματικός δίσκος τους, ούτε ο πιο εμπορικός. Δεν είναι ο πιο γνωστός ούτε ο πιο επιδραστικος. Είναι όμως ο αγαπημένος μου από τους floyd και από τους αγαπημένους μου 70s δίσκους γενικότερα
Blackwater park- Opeth: δεν είναι δίσκος είναι portal για τους μιαρους κόσμους που περιγράφονται στους στίχους του. Μνημείο.
(Les) Cinq saisons- Harmonium: με κάθε ένα από τα πρώτα τέσσερα κομμάτια να περιγράψει και εποχή και το πέμπτο να είναι ουσιαστικά μια art rock συμφωνία, είναι ένα έργο διαχρονικό και μεγαλειώδες
Deliver us- Warlord: κάθε μία νότα αυτού του album αγγίζει την τελειότητα, μοναδικές συνθέσεις, επικολυρικο μέταλ στα καλύτερα του
End of all days- Rage: ίσως το κορυφαίο για εμένα σε μια σειρά κορυφαίων κυκλοφοριων, παραμένει κλασικό
From Mars to Sirius - Gojira: Δίσκος ορόσημο, μοναδικός και σε στυλ και συνθέσεις.
The Gathering - Testament: νομίζω όλα έχουν ειπωθεί για αυτο, από τους σπουδαιοτερους thrash δίσκους της τελευταίας 25ετιας
Heart of the ages-In the woods: Το πρώτο μου avant garde άκουσμα γύρισα πίσω χρόνια μετά για να το “καταλάβω”. Μοναδικό
Innuendo- Queen: Στα τελευταία του ο Freddie, και ο όρος συγκλονιστικες ερμηνείες δεν νομίζω πως έχει υπάρξει πιο κυριολεκτικος. Κλάμα.
Just push play- Aerosmith: δεν είναι ο καλύτερος δίσκος τους σίγουρα , αλλά έχει εξαιρετικά κομμάτια (και το j είναι δύσκολο γράμμα- και δεν ήθελα να κλέψω βάζοντας το and justice for all!)
Keeper, τι άλλο. Και το 1 και το 2 και το 3.
Leprosy - Death: ριφαρες, μπασαρα και μια δισκαρα που ακούγεται μονορουφι
Music for the jilted generation- Prodigy: ένα πάτημα του play και εγω είμαι πάλι 15χρονος καγκουρας
Nightfall in middle earth - Blind guardian: πιο πρόβλεπε και από γυαλισμένη αρβύλα σε κέντρο νεοσυλλέκτων, υπάρχει λόγος
Outer isolation - Vektor: ο πρώτος δίσκος τους που άκουσα, ακόμα θυμάμαι πως μου είχε πέσει το σαγόνι. Εξαιρετικό τεχνικό thrash, το μεσαίο από τρεις μεγάλες δισκαρες με διαφορετικό ύφος η καθεμία.
Paranoid - Black Sabbath: θεμέλιο για τη μουσική μας, καταπληκτικα κομμάτια
Ravishing grimness- Darkthrone: φοβερής ατμόσφαιρας δίσκος, αξια συνέχεια των κλασικών τους
Queen of time - Amorphis: Μου είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω τον καλύτερο δίσκο της Joutsen περιόδου, αλλά αυτός εδώ είναι από τα φαβορί
Spirit the earth aflame- Primordial: απανωτες ανατριχιλες και μοναδικη ατμόσφαιρα
Terrifier- Pig destroyer: παράνοια και πορωση
Use your illusion I- GnR: το αγαπημένο μου από τις δύο δισκαρες, σοκαριστικα γαματο κάθε ένα από τα κομμάτια του
Vovin- Therion: το καλύτερο της χρυσής εποχής τους, οι καλύτερες συνθέσεις, και ένας δίσκος που τα επιμέρους κομμάτια του εξυπηρετούν το σύνολο καλύτερα από ποτέ.
Warmaster- Bolt Thrower: Μπολντοζα
X-factor- Iron Maiden: άνισο, με κορυφαίες αλλά και πιο μέτριες στιγμές. Έχει ειπωθεί, αλλά άντε να βρεις άλμπουμ από Χ!
Youthanasia - Megadeth: Δισκαρος, ίσως ο τελευταίος τόσο μεγάλoς heavy metal δίσκος
Zzz- θα με πάρει ο ύπνος και δισκαρα από z δεν βρίσκω , το αφήνω έτσι
Λοιπόν, σειρά μου, προσπάθησα να μην βρω προφανή, και να πάω με το πρώτο που μου έρχεται, οπότε μερικά δεν τα λες και κλασικά, but who cares. Επίσης, θεώρησα τον κανόνα με τα άρθρα αρκετά ευέλικτο, οπότε τον διαστρέβλωσα αρκετά.
Εδώ να σημειώσω πως η δισκογραφία των Morbid Angel δεν έχει δίσκο από Ι, και αυτό που σκέφτεστε να προσπαθήσετε να το ξεχάσετε 
Τέλος, @Leper_Jesus φίλε, πρώτον ελπίζω όλα καλά, και δεύτερον σε μισώ λιγάκι για μερικές επιλογές σου που τις σκέφτηκα αυτόματα και τώρα έπρεπε να βρω άλλες.
Α Blaze In The Northern Sky - Darkthrone: Να τα ξαναπώ μωρέ, αλλά πόσες φορές ; Tίποτα δεν θα ήταν ξανά ίδιο.
Blood Fire Death - Bathory: Δεν είμαι άξιος, πάμε παρακάτω.
Cut Your Flesh And Worship Satan - Antaeus: Μερικές φορές χρησιμοποιούμε λέξεις όπως “τρόμος”, “κλειστοφοβία”, “παράνοια”, “βδέλυγμα”, για δίσκους επειδή δεν έχουμε ακούσει την ηχητική τους αποτύπωση σε αυτό εδώ, ή επειδή την ξεχνάμε. Ασυγχώρητα και στις δύο περιπτώσεις.
Don’t Break The Oath - Mercyful Fate: Με δείχνει το χέρι αυτή τη στιγμή που γράφω, οπότε από φόβο δεν συνεχίζω.
Enter The Wu-Tang (36 Chambers) - Wu-Tang Clan: Οφείλω κάποια στιγμή να τοποθετηθώ αναλυτικότερα για αυτό το πνευματικό μνημείο, αλλά έως τότε, να προσέχετε το λαιμό σας και αν τολμάτε για εισέλθετε να σας δω…
From Where The Sun Never Shines - Misery: Το “Painkiller” του crust. Ηχάρα, κομματάρες, φρενήρες, ευαίσθητο, επιστροφή που πιάνει και κορυφή. Αδικημένο όμως γιατί δεν του δόθηκε η δέουσα προσοχή. Να το ακούσετε. Mother nature…
Grand Declaration Of War - Mayhem (με την αυθεντική παραγωγή): Από τις καλύτερες και πιο ουσιώδεις αποτυπώσεις της Νιτσεϊκής φιλοσοφίας σε metal δίσκο, αν όχι η κορυφαία.
Hear Nothing See Nothing Say Nothing - Discharge: Πιο προβλέψιμος και από το “Α”, αλλά έτσι πρέπει. Για μένα, ίσως ο κορυφαίος δίσκος με γκιθάρες έβα.
In Darkness There Is No Choice - Antisect: Στίχοι, anarcho-punk κοσμοθεωρία, metal/punk υβρίδιο από τα πρώτα και τα καλά, του crossover το κάγκελο, επίθεση και αντεπίθεση, μια από τις ρίζες του crust, κλασικό στον αιώνα τον άπαντα.
Jane Doe - Converge: Πανεύκολη επιλογή, και μάλλον δεν έχουμε καταλάβει που στέκει αυτός ο δίσκος στη σκληρή μουσική. Από τις σημαντικότερες -core κυκλοφορίες όλων των εποχών.
Kid A - Radiohead: Δεν ακολουθώ ιδιαίτερα την μπάντα και τα πρότζεκτ των μελών, αλλά θεωρώ αυτό εδώ το αριστούργημα, που έφερε τους Autechre και τον Mingus στο rock και το mainstream ως μια από τις πιο ιδιοφυείς κυκλοφορίες έβα, και κυρίως άκρως επιδραστικό, σε απροχώρητο σημείο.
Like An Ever Flowing Stream - Dismember: Επανενώθηκαν ε. Ελάχιστοι έχουν τέτοια δισκογραφία. Κανείς σχεδόν τέτοιο ντεμπούτο στο death metal. Αδιανόητο.
Monotheist - Celtic Frost: Ο καλύτερος metal δίσκος όλων τον εποχώνε για μένα. Και πολλά περισσότερα, που δεν είναι της παρούσης.
Nightmares - From Ashes Rise: Όταν εκεί πριν 20 χρόνια έκανε μπαμ το neo-crust, υπήρχαν μερικοί δίσκοι που επηρέασαν, όρισαν, και έγραψαν τους κανόνες. Ένας από αυτούς. Υγρά μάτια σε κάθε ακρόαση.
Ond Spiritism - Armagedda: Modern classic του black metal στον 21ο αιώνα. Αν νομίζετε πως είναι απλά ένας καλός σουηδικός bm δίσκος, να το ξανακούσετε. Έριξαν ταχύτητες και επανέφεραν το αρχέγονο αίσθημα με τρόπο που όλοι ζήλεψαν, ορθόδοξοι και μη. Αβίαστα. Και μετά διαλύθηκαν. Μέχρι πρόσφατα.
Paracletus - Deathspell Omega: Καλώς ή κακώς, δίσκος που τα έκανε όλα τέλεια. Από αυτούς που είναι σπονδυλωτοί, ευέλικτοι, και παίζουν άριστα με το θύμα τους.
Quintessence - Borknagar: Η πρώτη πλευρά είναι 10/10, ο δίσκος όχι τόσο. Αλλά έχει ΤΟ τραγούδι μέσα, και είναι μέρος ενός παραγνωρισμένου σερί. Πρέπει να τα έχουμε ξαναπεί σε σχετικό νήμα.
Rebel Extravaganza - Satyricon: Ισάξιο άλλων δίσκων που έσκασαν μύτη εκείνη την εποχή, και παραγνωρισμένο θα πω. Supersonic Journey. Η πιο τοξική κυκλοφορία μιας ολόκληρης σκηνής.
The Shape of Punk To Come - Refused: To “666 International” του hardcore. Ένας από τους 20 αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. ΤΟ άλμπουμ. Η δήλωση. Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία και κατάρα. Avant-garde, μανιφέστο, δίσκος που διαμορφώνει συνειδήσεις.
To The Nameless Dead - Primordial: Ο καλύτερος δίσκος τους για μένα. Και δεν ήθελα να βάλω το Thorns. Heathens…
A Umbra Omega - DHG: Το τελευταίο 10/10 που έβγαλε το metal για μένα. Ο αγαπημένος μου δίσκος των τελευταίων 15 ετών, μουσική που ακόμα την εξερευνώ και ακόμα με ταξιδεύει, in a place called reality.
Vengeance - Tragedy: Τι έλεγα πιο πάνω για το “Nightmares”; Ε, εδώ επί δύο. Κλασικό. Άφθαρτο. Συγκλονιστικό. Πόλεμος.
The Work Which Transforms God - Blut Aus Nord: Κανείς δεν έβαλε το industrial έτσι στον ακραίο ήχο. Ναι, Οκ, Ministry και Godflesh επηρέασαν και συμφωνώ, αλλά εδώ μιλάμε για αστικούς εφιάλτες και έναν δίσκο που, όσο και εάν έχει εκτιμηθεί, δεν παύει να γέρνει βαριά τη σκιά του στο πως ορίζεται το avant-garde metal, στο τι εστί πρόοδος.
X - Krvvla: Φετινός δίσκος από Λευκορώσους μύστες, dissonant black metal που συνδυάζει το γαλλικό black/death με εξόχως τεχνοκρατικές αρετές.
You Will Never Be One Of Us - Nails: Φυσικά και δεν είναι ο καλύτερός τους. Κάποτε θα επιστρέψουν όμως και τότε θα έχουν να αναμετρηθούν με αυτό εδώ το μακελειό, με αυτή την αποτύπωση ηχητικής βίας, με άλλη μια κορυφή τους. Και ας είναι η πιο προσιτή (μην γελάτε).
(Zoso) - Led Zeppelin - τι όχι;
Ζos Kia Cultus - Behemoth: Το δεύτερο που μου ήρθε στο μυαλό, από την εποχή που για μένα είχαν κάτι να πουν ουσιαστικό και με ενδιαφέρον, και ένα από τα αγαπημένα μου δικά τους, παρά την τρίγκα.
Αυτά από μένα.
Επειδή 24 γράμματα είναι πολλά, το χωρίζω σε τρία μέρη. Σήμερα τα πρώτα 8, αύριο τα δεύτερα 8 και μεθαύριο ξεμπερδεύουμε
Sepultura - Arise
Cavalera Conspiracy - Blunt Force Trauma
Soulfly - Conquer
Metallica - Death Magnetic
Scorpions - Eye II Eye
Korn - Follow the Leader
Limp Bizkit - Gold Cobra
AC/DC - High Voltage
26 εκτός αν κάνεις σκιπ τα πολύ ζορικα (x,z)
Ωχ ναι έχεις δίκιο! Πάντως για z ξέρω τι θα βάλω! Ευκολάκι είναι και από πασίγνωστη μπάντα.
100 λεπτα μετα ακομα να κοιμηθεις…
Πωπω, η λίστα μου θα μπορούσε να είναι πανεύκολα μια μίξη επιλογών από @Lupin και @apostolisza8 αλλά θα προσπαθήσω να διαφοροποιηθώ όπου είναι δυνατό (μάλλον επιλέγοντας να παραβλέψω το παραθυράκι που βρήκε ο πρώτος με τις ελληνικές κυκλοφορίες )
Πάμε την κομματαρα (off topic αλλά είναι 
)
Το Z είναι πολύ εύκολο για μένα, άλλα με προβληματίζουν. Μας έκαψες ρε @Leper_Jesus , αλλά πολύ καλό το παιχνίδι!
Ελπίζω μόνο να μην βάλεις τον δίσκο των ακατανόμαστων. Εμένα την πρώτη επιλογή για το γράμμα μου την έφαγε ο @Lupin.
ξηγήθηκα λίγο ύπουλα αλλά μου είναι αδύνατο να αγνοήσω πάσης φύσεως και προελεύσεως ‘‘παραθυράκι’’, σε ότι και να κάνω 
(αν και οι ελληνικοί δίσκοι ήταν οι πρώτοι που μου ήρθαν στο μυαλό, σχεδόν αβίαστα και χωρίς πολλά πολλά)
Έναν από τους πιο καλούς indie/alternative δίσκους των '00s θα βάλω που ελπίζω να μην τον ξέρεις καν θα βάλω, μην τρελλαίνεσαι
Κατάλαβες ποιό εννοούσα όμως, οπότε χαίρομαι.
Ούτε καν
Δεν σου λέω τότε μην αναθεωρήσεις