Ακριβώς το ίδιο είχε γίνει.
Μου φαίνεται πως, αν κάποιος μου ζητούσε το καλύτερο black metal riff που υπάρχει, μάλλον θα κατέληγα (και ας μην το εχω γράψει στο αντίστοιχο θρεντ) στο εισαγωγικό ριφφ του ομωνυμου.
2 Likes
Υπαρξιακή αυτή η ερώτηση δεν ξέρω τι να απαντήσω 
Το “Ravishing Grimness” στο μυαλό μου είναι κάπως ταυτόχρονα υποτιμημενο (στη δισκογραφία των Darkthrone) αλλά και επιδραστικο (σε πιο suicidal/ambient σκηνές και μπάντες - όχι όσο οι Burzum ή άλλοι δίσκοι της εποχής βέβαια). Μπορεί και απλά να είναι ιδέα μου, προσωπικά είναι από τους δίσκους τους που επανέρχομαι συχνά όπως και να χει.
Έχει ηχαρα πάντως και ήταν ένα στιγμιαίο φρένο (που λέει και ο @Kostas_L ) πριν το πάρουν αλλιώς στην επόμενη δεκαετία.
3 Likes
@apostolisza8 μια δυσκολη μεν, αλλά όχι στα επίπεδα της υπαρξιακης παραπάνω , ερώτηση: ποια θεωρείς τα 5-6 καλύτερα τους?
1 Like
Και γω σκεφτομουν γενικα λογω συζητησης των παιδιων ποσο θα διαφερουν η οχι οι προσωπικες προτιμησεις του καθενος πλεον, καθως εχουν περασει απο αρκετα σταδια ολα αυτα τα χρονια. Μπαντα που οπως ειπε ο @apostolisza8 παραπανω, παρα τους διαφορους πειραματισμους σε στυλ και σε υφος, εχουν μοναδικη, αναγνωρισιμη ηχητικη ταυτοτητα. Οποτε εδωσες ωραια πασα @RiderToUtopia
Εγω τα 5 αγαπημενα πλεον τα εχω βρει νομιζω
Transilvanian Hunger
Panzerfaust
Dark Thrones and Black Flags
Circle The Wagons
The Underground Resistance
Παλιοτερα θα εβαζα σιγουρα A Blaze in the Northern Sky και Under a Funeral Moon, αλλα ειμαι απο αυτους που απολαμβανει την περιοδο 2007-2013 υπερβολικα.
1 Like
Τόσο πολύ σας αρέσει το “Ravishing grimness”; Εγώ ομολογώ ότι τα albums της περιόδου “Total death”-“Sardonic wrath” τα θεωρώ τα πιο βαρετά και ούτε τώρα που τ’ άκουσα ξανά (ή κάποια για πρώτη φορά) μου άλλαξε η γνώμη.
Με αυτό που πραγματικά έπαθα τραμπάκουλο είναι με την πρόσφατη, μεταλάδικη περίοδό τους, όπως ο Death Eternal από πάνω. Δεν είχα ενδιαφερθεί για κανένα από αυτά τα albums και πραγματικά άκουσα μια διαφορετική μπάντα με πραγματικό ταλέντο στην αναπαραγωγή κλασικών, heavy metal riffs, τέλειων φωνητικών από πάνω, αγνό οπαδιλίκι, επικούρα κλπ. Αν και πάλι την τριάδα “A blaze in the northern sky”-“Under a funeral moon”-“Panzerfaust” θα ψήφιζα, νομίζω ότι τα “F.O.A.D.”-“Dark thrones and black flags”-Circle the wagons" τα γουστάρω εξίσου.
4 Likes
Ήθελε χρόνο αυτό
Λοιπόν, αφήνω εκτός το πιο πρόσφατο και θα μείνω στην προηγούμενη δισκογραφία.
Αν με ρωτάς ευθέως ποια θεωρώ τα 5 καλύτερα τους, αυτά θα ήταν λογικά τα 5 πρώτα, απλά όχι με τη σειρά που κυκλοφόρησαν, αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ και με την κατάταξη του Buyer’s Guide του site για την μπάντα.
Δηλαδή σε μια υποτυπώδη κατάταξη, που δεν έχει για μένα ιδιαίτερο νόημα μιας και σχεδόν κάθε μέρα αλλάζουν οι προτιμήσεις μου, θα πήγαινε κάπως έτσι, με βάση αυτό το αξίωμα:
“A Blaze In The Northern Sky”: Ο καλύτερος black metal δίσκος όλων των εποχών για μένα.
“Under A Funeral Moon”: ο δεύτερος
“Transilvanian Hunger”: Τα έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, δεν είναι ο καλύτερος τους, είναι όμως αυτός.
“Soulside Journey”: Λατρεύω Sunlight studios, swedeath κοπής Στοκχόλμης, και αυτό εδώ είναι εξόχως τεχνικό και συχνά προοδευτικό για να μην λατρεύεται όσο αλλά εξίσου σπουδαία της διπλανής χώρας.
“Panzerfaust”: Άπιαστο επίσης, γεμάτο κλασικά κομμάτια, λατρεμένο, από τα πιο κασουαλ ακούσματα της μπάντας για μένα. Κλασικό προφανώς.
Αν έπρεπε όμως να διαλέξω έκτοτε μια 5δα που χαλαρά θεωρώ εξόχως σπουδαία και την οποία θεωρώ πως δεν επισκιάζει (τόσο εύκολα) η πρώτη περίοδος ώστε να μένουν εκτός συζήτησης, αυτή θα ήταν τα:
“Plaguewielder”: Δεν ξέρω, θεωρώ πως έχει τρομερά έξυπνα riffs, είναι τοξικό, παραγνωρισμένο μέχρι αηδιας και υποτιμημένο, από τους πιο δύστροπους δίσκους τους. Παίζει ρόλο και η περίοδος που βγήκε για τη σκηνή ε…
“Circle The Wagons”: από τους καλύτερους δίσκους τους στον αιώνα αυτό, από τα αγαπημένα μου της δεκαετίας. Ισορρόπησαν εξαιρετικά το νέο τους στυλ, έχει συνθεσαρες, στάζει πορωση, με το μυστικό να μην είναι στα προφανή χιτακια.
“F.O.A.D.” : Αδυναμία παντοτινή γιατί παραειναι τρου κβλτ heavy metal και βρώμικο. Πολύ βρώμικο. Τόσο βρώμικο που στο τέλος σου αρέσει, θες και άλλο. Ευτυχώς παρέδωσαν. Όπως πάντα.
“The Cult Is Alive”: Από τις μεγαλύτερες συμπαντικές αδικίες που δεν αποθεώνεται αυτός ο δίσκος. Ο Fenriz τον θεωρεί από τους κορυφαίους τους, οπότε ποιοι είμαστε εμείς θα μου πεις αλλά δεν πάει έτσι. Για μένα είναι τακτικό άκουσμα, πρακτικά μου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον στο extreme hardcore/crust, ίσως ο πιο ξεροκέφαλος δίσκος τους και αυτό λέει πολλά.
“Ravishing Grimness”: Τα είπαμε και πιο πάνω, ατμοσφαιρικό, φτιάχνει εντελώς δικό του κλίμα.
Επίσης 5 δίσκοι που έχουν κομματαρες που αξίζουν μνείας αλλα είναι ένα τσικ πιο κάτω χωρίς λόγο αλλά πρέπει υποχρεωτικά κάτι να πω:
“Old Star”: Ηχαρα, ξανά black metal στρωτο σε σημεία, σε κάθε ακρόαση θεωρώ πως μου κάνουν πλάκα που απλά επέλεξαν να παγώσουν τα πάντα έτσι ξαφνικά (η και όχι).
“Sardonic Wrath”: Information wants to be syndicated οπότε τα λόγια είναι περιττά. Με πόνο ψυχής τόσο χαμηλά.
“The Underground Resistance”: Έχει Το κομμάτι και μερικά ακόμα. Απλά είναι ασύνδετο, στα όρια συλλογής. Δισκαρα όμως. Με τρομερό συνδυασμό εξωφύλλου παραγωγής. Θα πέσει φωτιά να με κάψει οπότε σταματώ.
“Dark Thrones And Black Flags”: Είναι ο δίσκος αυτής της περιόδου που μου αρέσει λιγότερο συγκριτικά, και αυτός είναι ο μόνος λόγος που είναι τόσο χαμηλά. Μερικές φορές έχει απλά να κάνει με το ποια τραγούδια σε κερδίζουν. Ίσως υποτιμημένο γιατί βγήκε back-to-back-to-back.
“Arctic Thunder”: Εκεί που λες πως τους πήραν και τους έφαγαν τα '80ς αποφασίζουν να γίνουν ξανά λίγο μαγευτικά necro. Δεν θα το ακούσω τόσο μόνος μου, αλλά με παρέα σίγουρα θα παίξουν 1-2-3 κομμάτια για να ενισχύσουν την κατανάλωση. Τρέχα γυρευε τώρα αν έχει νόημα αυτό.
Το “Goatlord” είναι δίσκος με αστερίσκο και υπερβολικά nerd/deep cut αλλά φωτίζει πολλές ηχητικές πτυχές από ιστορικής άποψης όσον αφορά την εξέλιξη της μπάντας. Έχει και 2-3 μεγάλα riffs.
Τα “Total Death” και “Hate Them” είναι ίσως τα μόνα τους που δεν μπορώ να πω εύκολα δισκαρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν τραγούδια τους που δεν γίνεται να λείπουν από μια συλλογή.
Αυτά, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και πολύ χύμα/περιληπτικά, ή έτσι νομίζω χαχ.
Ήδη βλέπω τη σειρά που τα έβαλα και νευριάζω!
13 Likes
Φοβερός Αποστολη ευχαριστώ πολυ! Την πρώτη πεντάδα την γνωρίζω ήδη, από την δεύτερη πιάνω πάραυτα τα πάντα εκτός από το foad που το ακούω που και που και είναι φοβερή ανεβαστικη σαπιλα! (Δισκαρος δηλαδή)
2 Likes
Ωραία posts είναι αυτά!
Quorthon quote:
3 Likes
Well said.
Εκείνη την περίοδο δεν ήταν μόνο αυτή η δισκάρα και η στροφή σε χεβιμεταλλάδικους ή/και punk ήχους αλλά και τα mixtapes του Fenriz στο Vice, και το Band of the Week που μοίραζε πόνο (και ανέδειξε, αν όχι έχτισε, και τη θρας / μπλακθρας σκηνή του Kolbotn μέσω αυτών).
Νομίζω πως με αφετηρία το Until the Light Takes Us και το Circle the Wagons ξαναήρθα κοντά στους Darkthrone, και έπειτα σε όλα τα obscure διαμάντια που ανέδειξε ο Fenriz μέσα από τα παραπάνω.
3 Likes
Άκουσα σήμερα το The cult is alive και ήταν έρωτας από την πρώτη ακρόαση.
Τι ριφαρες έχει και πόσο καβλαντικος δίσκος είναι
Όσο για τους στίχους, αλήθεια ρε τυπαρα Fenriz? 
Δύο αποσπάσματα
-
Graveyard sluts!
Ooooo!
Relentless, paranoid, volcanic lust
Primitive shines of a confused pulse
My burning riffs and rampage drums
A soundtrack to the whory nuns -
Fuckin’ forced to sleep
In this life
Enough time to be sober
In death
Whisky, Funeral
Whisky, Funeral
5 Likes
Και σκάει το τύμπανο…
Και δώσ’του “ΑααααΓκαααΤοοος Νταηηηημωωων”…
30 χρόνια κακοφωνία και αντιμουσική και συνεχίζουμε.
14 Likes
Με αφορμη την συζητηση μετα το μπασκετακι προχτες, κανω summon @apostolisza8 , @The_Black_League και @ChrisP και επιστρεφω 10 μηνες μετα, ας γραψω και για καποια που ακουσα αυτη την δεκαμηνη περιοδο, αλλα και για τα κλασικα τους που ηξερα απο πιο παλια. Με χρονολογικη σειρα, παραλειποντας οσους δισκους δεν εχω ακουσει καθολου ή εχω ακουσει σχετικα λιγες φορες.
-
Soulside journey: παρα πολυ δυνατο, ακομα και αν δεν κανανε την μετεπειτα στροφη, και παλι θα το θυμομασταν σαν εναν σημαντικο cult δισκο του death metal των early 90s.
-
A blaze: αριστουργημα, το δευτερο αγαπημενο μου
-
Under a funeral moon: αριστουργημα, το αγαπημενο μου
-
Transilvanian: Δεν ειναι αψεγαδιαστο σε βαθμο αηδιας οσο τα δυο προηγουμενα, αλλα ειναι μεγαλη δισκαρα και αυτο
-
Panzerfaust: αριστουργημα, το τριτο αγαπημενο μου. Ναι, πιο πανω απο Transilvanian για μενα
-
Goatlord: με κουραζει λιγο, αλλα κερδιζει ποντους επειδη ειναι περιεργο και ιδιαιτερα σαπιο
-
Ravishing grimness: μοναδικο σε ατμοσφαιρα, πολυ κοντα σε ποιοτητα με τα κλασικα τους, φυσικη συνεχεια τους.
-
The cult is alive: δισκαρος, ριφαρες, πορωση
-
FOAD: περιπου τα ιδια με το ακριβως απο πανω
-
Circle the wagons: εδω εχουν “φυγει” ακομα πιο πολυ “αλλου”. Ενω στις πρωτες ακροασεις δεν με ειχε ενθουσιασει, οι συνθεσεις του ειναι καταπληκτικες και αυτο το χυμα στυλ του, μαζι με καποιες φοβερες μελωδιες στα καθαρα φωνητικα γαμανε
-
Old star: Αρκετα καλο, εχει και κορυφαιες στιγμες, αλλα δεν με τρελαινει οσο το ακριβως απο κατω τουλαχιστον
-
Eternal Hails: ο δισκος που με εκανε να εξερευνησω τη μεσαια και υστερη περιοδο τους, γαμαει και ακουγεται μονορουφι.
Περισσοτερα σε κανα χρονο ακομα ή κατι τετοιο που θα εχω ακουσει περισσοτερα
8 Likes
Κλείσαμε και για φέτος 
Btw, τι τίτλοι είναι αυτοί. Στο “Eon 2” κάτι λύγισε μέσα μου πάντως, ελπίζω να ξέρει τι κάνει.
Tracklist
- Caravan Of Broken Ghosts [07:53]
- Impeccable Caverns Of Satan [05:34]
- Stalagmite Necklace [05:22]
- The Sea Beneath The Seas Of The Sea [10:10]
- Kevorkian Times [04:27]
6. Kolbotn, West Of The Vast Forests [01:54]
7. Eon 2 [04:40]
5 Likes
Αναφέρεται προφανώς στον Dr Death
Καλή φάση που έχουμε καινούριο Darkthrone τόσο σύντομα μετά το γαμάτο Eternal Hails
Τι ΒΙΝΤΕΑΡΑ ήταν αυτή 
(feng shui)
Titled Astral Fortress, the upcoming album from the iconic Norwegian band is the quickfire follow-up to 2021’s Eternal Hails, and is scheduled to be released in October this year, via Peaceville Records.
The upcoming album was recorded at Chaka Khan Studios in Oslo, the same location used for the Eternal Hails album, with Ole Øvstedal and Silje Høgevold. Speaking about the upcoming album, Fenriz says, “as usual, Ted makes music by playing himself and riffs just come to me. I think since 2016’s Arctic Thunder, we have mostly been inspired by our own back catalogue. I can hear many of my riffs eventually sounding like a plethora of bands but this seldom seems to correlate with what others hear. As you’ll know by now I never talk about the lyrics or the inspiration behind them and I would never want any lyrics that I like of others to be explained to me but I will tell you this, it is darker than ever, it is seething with hell.”
3 Likes
Τώρα άκουσα το sample. Ελπίζω να μη μας πασάρανε το εντυπωσιακότερο riff του album έτσι, θ’ απογοητευθώ πραγματικά.
1 Like
Στο εξώφυλλο έπρεπε να έχει ένα τριπλό τόλουκ(?) από το φένριζ και στο δίσκο απαγγελία από τον κωστάλα
4 Likes
Στην αρχή λέω “κάνει πλάκα αυτός. Κάπου το βρήκε”. Μετά το ψάχνω σκεπτόμενος “βρε λες;”.
Ένα έχω να πω. Μιλάμε για το εξώφυλλο της δεκαετίας. Ξεπερνάει όλο το black metal παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Αν είσαι δισκοπώλης, έχεις χιλιάδες τρόπους για να το πουλήσεις και να βγεις ο υπάλληλος του μήνα. Κάποτε, θυμάμαι, λέγαμε “ο τάδε δίσκος αξίζει να υπάρχει στο σπίτι σου μόνο και μόνο για να τον κορνιζάρεις στον τοίχο”. Για τους μη μύστες στους Darkthrone, ισχύει αυτή η ατάκα. Οπότε, αγοράστε το όπως και να 'χει!
4 Likes
Fenriz ηγετη