κι όχι μόνο.
Ολλανδία έπαιξαν ήδη στο ρόντμπερν, και Τσεχία έπαιξαν και πέρσι στο ΒΑ.
Εντό ίνε μπαλκάνια όμοσ…
Φαίνεται δεν την παλεύουν τη ζέστη εδώ…
Και ποιος να τραβιέται τώρα από τη Φινλανδία…
Και ποιος ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ήχου τους;
Και, τέλος, ποιος πληρώνει τόσα λεφτά για να τους φέρει και να τους δουν χίλια άτομα; (Ενδεικτικά)
:roll:
Άσχετο, αλλά εδώ και κάμποσες εβδομάδες λιώνω σχεδόν όλους τους δίσκους τους, μιας και είχα ακούσει μόνο τα 2 πρώτα. Τα τελευταία τελευταία δεν τα έχω ακούσει ακόμα, αλλά οφείλω να πω ότι εκείνο το ‘‘Souls at zero’’ πατάει κάτω ακόμα και τα ‘‘Through silver in blood’’ και ‘‘Times of grace’’.
Έπρεπε να ακούσω πάνω από 15 φορές το Τimes of Grace να πω ότι τελικώς μου αρέσει.
Έτυχε και 3 φορές σερί να το βάλω.
Βασικά όταν ακούω ένα άλμπουμ και συνήθως κάτι καινούργιο, αν δεν μου δώσει κάτι να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον από τις αρχικές ακροάσεις, έστω και ένα σημείο, δεν κάθομαι να ασχοληθώ περαιτέρω.
Το T.O.G. μου δωσε τα Belief, End of Harvest, Away και έτσι είπα να κάτσω να το ακόύσω πολλές φορές να δω αν μαρέσει οριστικά.
Και τα άλλα είναι ωραία κομμάτια.
Δυσκολοάκουστοι.
Μην μου πει κανείς ότι με την 1η ακρόαση του φάνηκαν γαμάτοι.:?
Σειρά έχει το Εye of Every Storm
Oχι δεν ειναι ευκολο ακουσμα.Εγω ειχα ακουσει isis πιο πριν και μου εδωσε ενας φιλος
Neurosis για να δω τι εστι βερυκοκο.
Το Εye of Every Storm το θεωρω πολυ εσωστρεφες αλμπουμ.Βαλτο να παιζει και ξαπλωσε στο κρεβατι,
μην κανεις τιποτα αλλο εκεινη την στιγμη.
Το Τimes of Grace έχει και Times of Grace, The Road to Sovereignty, Under the Surface. Kαι δε συνεχίζω, για τον πολύ απλό λόγο ότι θα τα γράψω όλα.
Οι Neurosis είναι σαν την Ιθάκη όπως την περιέγραψε ο Καβάφης.
Kαλυτερα δεν θα μπορουσα να το πω κι εγω…και οχι,πες τα,Suspended in Light,The Doorway Under the Surface,The Last You’ll Know,Belief,Exist,End of the Harvest,Descent,Away,Times of Grace
καιαιαια The Road to Sovereigntυ,τι λεμε,ΚΟΜΜΑΤΑΡΕς ΚΑΙ ΔΙΣΚΑΡΑ!!!Παντως και γω,οταν αρχισα με Neurosis,η αληθεια ειναι πως με ζορισαν λιγακι…οπως ειπε και Deathster,η προυπηρεσια μου σε ISIS βοηθησε πολυ…
Lol, προυπηρεσία. Αν είναι έτσι, εμένα με βοήθησε η προυπηρεσία σε Kέλτικ Φρόστ, λόγω του ανάλογου πειραματισμού που επικρατούσε κι εκεί. Isis άκουσα μετά από Neurosis, και εξαιτίας τους κατάλαβα τους πρώτους ακόμα περισσότερο μπορώ να πω.
Το παληκαρι που μου εδωσε να ακουσω Neurosis μου ειχε πει “Παρε να δεις γιατι δημιουργηθηκαν οι Isis”.
Σταματηστε να εκθειαζετε το Times Of Grace.Δεν θελω να σταματησω να ακουω το Yob.Αρκουδεηδες !
Εμένα αντίθετα δεν με βοήθησε τόσο η προυπηρεσία στους Celtic Frost.
Isis δεν έχω ακούσει, γιατί τα ψιλοβαριόμουν αυτά τα ακούσματα.
Και πάλι, αν δεν μάρεσαν εξαρχής τα Away, End of Harvest, Belief δεν θα το πίεζα περισσότερο.
Τα ξεσπάσματά τους είναι καταπληκτικά.
Παντως ενας που θα ακουσει για πρωτη φορα neurosis θα το φανουν δυσκολοι.Αλλα βεβαια εξαρταται τι θελει να ακουσει εκεινη την στιγμη.Αν θελει να ακουσει ενα τεζα ατμοσφαιρικο αλμπουμ τοτε το eye of every storm ειναι το ιδανικο.Βεβαια αν θελει να ακουσει φινο,ατμοσφαιρικο,γαματο-sludge τοτε το through silver in blood φανταζει και αυτο ιδανικο.Tωρα βεβαια αν θελει να ακουσει ενα αλμπουμ που θα του αλλαξει την ζωη [κατα την γνωμη μου] δεν εχει παρα να ακουσει το times of grace η να δει[ακουσει] το a sun that never sets.Και εμενα δυσκολοι μου φανηκαν στην αρχη επειδη αρχισα ακουγοντας το though silver in blood αλλα οταν εβαλα το a sun that never sets μετα ολα τα υπολοιπα ηρθαν μονα τους.Και νομιζω για ολους ετσι ειναι,δηλαδη δεν γινεται με την μια να ακουσεις δισκογραφια.Πρωτα θα κολλησεις απιστευτα με ενα-δυο cd και μετα θα ακουσεις καλυτερα και τα αλλα.Εμενα μου πηρε παντως στα 3 χρονια να ακουσω ολα των Neurosis και τωρα τελευταια ανακαλυψα το enemy of the sun[που διαολο ηταν αυτο] και το λιωνω.
Ωραιο το Times Of Grace. Το εχω ακουσει 3-4 φορες σερι. Διαφορετικο απο τα ακουσματα μου, αλλα για χαλαρες στιγμες ειναι ωραιο.
Συμφωνώ σε αυτό, ότι θέλουν κάμποσες ακροάσεις οι Neurosis. Τον τελευταίο μήνα που τους λιώνω όντως κάποια κομμάτια ‘‘κουράζουν’’ την πρώτη φορά, αλλά μεγαλώνουν μετά μέσα σου, και η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά απερίγραπτη. Είναι λες και δεν έχουν αφήσει τίποτα στην τύχη.
Πάντως επιμένω ότι το ‘‘Souls at zero’’ είναι υποτιμημένο, όλοι αναφέρονται στα ‘‘Times of grace’’ και ‘‘Through silver in blood’’, αλλά το ‘‘Souls at zero’’ είναι πραγματικά άπιαστο, και κατά μία έννοια αρκετά πιασάρικο.
Υπαρχει και αυτο στα δημοψηφισματα :
http://rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=11642&highlight=neurosis
Το Souls At Zero ειναι εκπληκτικο και αυτο.
εγώ ήμουνα τυχερός μάλλον. ξεκίνησα με the eye of every storm και το ερωτεύτηκα με τη μία (πρώτο σονγκ, το… πρώτο - μεγάλο χιτ). το λιωσα και μετα πήγα a sun that never sets και given to the rising. αφού τα λιωσα κι αυτά πήγα προς τα πίσω σε times of grace και through silver in blood. ε αφου κάνω 2-3 συνεδρίες να τα λιώσω και τα 5 μαζί, μάλλον θα πιάσω το ep και το δίσκιο με jarboe και μετά θα πιάσω από souls at zero και δωθε.
γενικά, προτείνω eye για πρώτο άκουσμα χαλαρά.
Ακουω Sterile Vision(στο Souls At Zero βρισκεται) και κλαιω λεμενς!
μπορεί να τα’χω ξαναπεί, αλλά χου κέαρς?
Εγώ τους γνώρισα το 2000 όταν έπεσε στα χέρια μου ένα τευχος του τεροράιζερ που είχε το τάιμς οφ γκρέις καλύτερο δίσκο του 99.
Μετά από μερικούς μήνες το βρήκα στις προσφορες του ροκ σίτι 2 χιλιάρικα (σε κοπή της μιούζικ φορ νέησονς) και το χτύπησα.
Μου πήρε ένα κάρο ακροάσεις να καταλάβω τι παίζει (μιας και δεν είχα ούτε γω “προϋπηρεσία” εκτός από γοδφλεσ και φροστ), αλλά ακρόαση με την ακρόαση βυθιζόμουν όλο και περισσότερο.
Ίντερνετ τότε δεν είχα, περίπτωση να βρω στην ελλάδα άλλο δίσκο τους δεν έπαιζε, οπότε δεν μπήκα στον κόπο να τους ψάξω παραπέρα.
Όταν βγήκε το σαν δατ νεβερ σετς, τα παιδιά της βενερέητ το φέρανε στο μετρόπολις. Το τσίμπησα. Και μετά μπήκα φαντάρος. Ατέλειωτες σκοπιές με δε τάιντ και στόουνς φρομ δε σκάι στο γουόκμαν!
Όταν απολύθηκα, πρώτη μου δουλειά ήταν να αρχίσω να μαζέυω και τα υπόλοιπα… 
αφού κατάφερες και απολύθηκες με τέτοια ακούσματα στις σκοπιές, πάλι καλά να λέμε
αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
γαμησες λεμε :lol: