καλά, το πλέυ δεν έχει γενικά στοιχεία για τα cd που πουλάει, απαράδεκτο αυτό. ένας κωδικός δεν είναι κόπος ρε αδερφέ…
κι εγώ έψαξα και δε βρήκα τπτ πουθενά… με παραξένεψε γιατί δε νομίζω πως έχουν κάνει ποτέ re-issue.
Έχουν βγάλει τις παλαιότερες κυκλοφορίες
Αngmar όλος ο τρόπος τρόπος που τα είπες, ειδικά στο σημείο για το Νο river to take me home με αφήνουν άναυδο…
Ευχαριστω ρε. Μια φορα το εξαμηνο ειμαι σε φαση να κανω τετοια post βασικα. Αιντε, απο χειμωνα παλι τωρα.
Ναι, το post του Angmar είναι αξιόλογο. Κυρίως γιατί τους τελευταίους 3 μήνες δε βγαίνει κανένας δίσκος τους από το καθημερινό playlist, οπότε τον πιάνω, κάπως. Είναι πολλά που μπορεί να πει κάποιος για τη μουσική τους, για κάθε κομμάτι ξεχωριστά.
Και επίσης να επιμείνω πάλι: ‘‘Souls at zero’’. Και αμεσως μετά το ‘‘A sun that never sets’’. Αλλά το ‘‘Souls at zero’’ μου φαίνεται πολύ υποτιμημένο.
Σήμερα διάβασα αυτό
Neurosis are planning to reissue a portion of their catalog later this year. The first releases planned for the reissue treatment are Time of Grace and Through Silver in Blood.
Αυτό ισχύει και για βινύλια? Αν ναι, φίνα…Aν γινόταν και μάστερ στην παραγωγή του “…Silver…”, ακόμα καλύτερα. Όχι ότι είναι άσχημη βέβαια, αλλά δεν τη λες και τέλεια σαν τις κατοπινές με τον Albini.
Τώρα είδα το πιο πάνω σχόλιο του Λέπερ, και συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτά που λέει. Όλα τα άλμπουμ έχουν να σου δώσουν τρομερά πράγματα, πόσο μάλλον αν κάνεις την υπέρβαση και ψάξεις τι παίζεται ακριβώς με το κάθε κομμάτι, και μετά τα βάλεις σαν ένα παζλ όλα μαζί και να εκπλαγείς από αυτό το αποτέλεσμα. Το κλου ή χιντ ή πείτε το όπως αλλιώς θέλετε πιστεύω προσωπικά ότι είναι ποιος τραγουδάει αυτό το τραγούδι και με ποια σειρά εμφανίζεται μέσα στο δίσκο. Μιλάμε πως σκαρφίζονται τα απίστευτα, και παίζει οποιοσδήποτε από εμάς να ανακαλύπτει ακριβώς τα μισά…
Kαι Souls at zero, και enemy of the sun, και βάλε.
+1 Στο θέμα των εναλλαγών των φωνητικών. Μέσα στο ίδιο κομμάτι, πολλές φορές μέσα στην ίδια στροφή.
‘‘Souls at zero’’ τελικά, με σχετική ευκολία. Πάιζει να είναι και το πιο πιασάρικο τους, αλλά δε με πειράζει, κάθε κομμάτι είναι απλά συγκλονιστικά πορωτικό. Και είναι ο δίσκος που σχεδόν συνδυάζει το crust παρελθόν με το sludge (χοντρικά) μέλλον, ενώ οι μελωδίες είναι πανέμορφες.
Γενικώς κάπως έτσι τα κατατάσω μάλλον:
‘‘Souls at zero’’
‘‘A sun that never sets’’ (‘νταξ’, αυτό είναι πρωτιά από μόνο του)
‘‘The eye of every storm’’
‘‘Times of grace’’
‘‘Through siver in blood’’ (δύσκολο album, αλλά τόσο εθιστικο)
‘‘Given to the rising’’ (αν και δεν το έχω λιώσει πολύ ακόμα)
‘‘Pain of mind’’ (10άρι για crust album, ε)
‘‘Enemy of the sun’’ (αυτό από ό,τι βλέπω και από το poll είναι λίγο ξεχασμένο, και γενικώς από τό πιο δύσκολο άκουσμα μαζί με το ‘‘Through silver in blood’’
‘‘The word as law’’ (έχει μια ‘‘χαρούμενη’’ αύρα αυτό το album, και αρκετά progressive σε σχέση με το ντεμπούτο. Αλλά περιέχει και τα απίστευτα ‘‘To what end?’’ και ‘‘Blisters’’)
Γενικώς μάλλον κάποιος νιώθει τυχερός όταν τους ανακαλύπτει και καταλαβαίνει τι παίζει μαζί τους.
Eλπίζω απλά να έχεις καταλάβει τι έκανες μόλις τώρα (που ταξινόμησες τους δίσκους τους).:-k
Οκ, εγώ έχω ψηφίσει το Through Silver In Blood, θα μπορούσα να το πάρω πίσω, αλλά δε γίνεται. Νομίζω ότι είνιαι όντως ο πιο νευρωτικός δίσκος τους, όπως σωστά είπες πολύ δύσκολο, γι’ αυτό λοιπόν.
Αλλά παρά το προηγούμενο ξέρω ποιος είναι ο δίσκος που περιέχει το καλύτερο κομμάτι τους, και αυτός είναι για πλάκα Τimes of Grace…
Εdit: Και ναι, το καλύτερο κομμάτι των Neurosis είναι φυσικά το Away. Mια κατηγορία από μόνο του.
θα συμφωνησω κατα το ημισυ.Το καλυτερο κομματι[αγαπημενο τουλαχιστον] ειναι το under the surface.
σήμερα έγινε η πρώτη επαφή, όντως ο πιο “εύκολος” απ τους 6 που χω ακούσει μέχρι τώρα, μεγάλη δισκάρα όμως… 8O
the eye of every storm… γαμωτο…α μπε μπα μπλομ…ασε μας ρε κοκκινορουμη,τι τα θες τωρα αυτα και μας αναστατωνεις?? εεεεε?
Πόσο καιρό κάνατε να τα ακούσετε όλα ρε σεις;
Χθες άκουσα το Eye of every Storm, μ’αρεσε με την 1η ακρόαση.
Το Times of Grace πάντως είναι καταπληκτικό.
Ολα??Χρόνια σιγουρα.
δυο μηνες μετα απο καθε κυκλοφορια των neurosis χρειαζομαι καινουρια βελονα :lol:
ortofon or goldring αναλογα την κοπια
Ένα χρόνο, αλλά ακόμα ακούω σημεία που τα ακούω για πρώτη φορά.
Sorry για το double post:
Αυτή η συνεργασία με τη Jarboe ΠΟΣΟ τρομαχτική είναι; Το πρώτο κομμάτι (’‘Within’’) παίζει να είναι από τα πιο τρομακτικά πράγματα που έχω ακούσει στη ζωή μου, με τις ανάσες και τα λόγια αυτής της τύπισας και τις κλειστοφοβικές μελωδίες απο πίσως. Ό,τι να 'ναι, πολύ διεστραμμένο άκουσμα.
Αν και δεν μ’αρέσει να ακούω έναν δίσκο μιας μπάντας, να λέω την γνώμη μου και μετά να πηγαίνω σε άλλον και να την ξαναλέω (προτιμώ να ακούσω 2-3 και παραπάνω αν χρειάζεται και την λέω ολοκληρωμένα την άποψή μου για την μπάντα), εδώ θα κάνω εξαίρεση.
Και ο λόγος είναι:
The Eye of Every Storm.
Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο από το Times of Grace που πρωτοάκουσα, γιατί ενώ άκουσα το τελευταίο γύρω στις 20 φορές, αν το ξαναβάλω τώρα θα ναι σαν την 5η ή 6η φορά ξέρω γω, μου έχουν μείνει λίγα σχετικά από την μαγεία του.
Πιο άμεσο, ναι.
Σχεδόν ΟΛΑ είναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ.
Λατρεμένο περισσότερο το Left to Wander ίσως…ή το No River; ή το ομώνυμο;
Το μόνο ψεγάδι του είναι ότι τα Season in the Sky, I Can See you δεν είναι στο επίπεδο των άλλων, χωρίς να ναι filler βέβαια.
Θα ξανακούσω Times, και θα ξαναγράψω μετά τα Silver & Sun.
Σε κανά εξάμηνο δηλαδή.
Τα 2 αγαπημενα μου τραγουδια απο το σιντι.Σνιφ σνιφ