Το “A Season In The Sky” νομίζω ότι είναι το πιο ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΟ (με την γνήσια του όρου έννοια) τραγούδι που έχω ακούσει ποτέ μου.
Οι μήνες μέχρι το Δεκέμβρη (τουλάχιστον) θα γεμίσουν με τον ήχο τους. Έχει δρομολογηθεί από τον Απρίλη αυτό, μιας και τότε δε φάνταζε καλή εποχή για να βυθιστώ στην ατμόσφαιρά τους, καθώς υπηρετούσα τη μαμά-πατρίδα σε ένα νησί μες στον ήλιο (και μόλις έβαζα κάτι ν’ ακούσω με έπαιρνε ο ύπνος πάραυτα λόγω των συνθηκών)…
Τίμια μουσική, αγγίζει βαθιά ψυχικά αγκάθια και δρόμους, αντρικός πόνος στην πιο πρωτόγονη και απογυμνωμένη μορφή του τα σημάδια προς το παρόν…
Ευχαριστώ, Bleeding History, για τη βοήθεια…
Eυχαριστώ και τον shaman για τότε…
Τα είπες σε δύο σειρές. Μην κατέβεις απ’ το τρένο.
Kαι για να ανάψουμε λίγο τα αίματα…
μόνο σε μένα το Given to the Rising φαίνεται ως η πιο αδύναμη δουλειά τους από τότε που εγκατέλειψαν το hc punk?
Greywind τίποτα. Καλό ταξίδι…
+1
Μπορουσαν να λειπουν μερικα κομματια, βασικα.
είστε άμπαλοι βασικά, αλλά τι να κάνουμε :).
Για προτεινετε τιποτα απο ταυτους,για τι μονο το locust star εχω ακουσει.
Πεστα ρε Νικο !
Ε ακου τον δισκο που περιεχει το Locust Star.Τhrough Silver In Blood λεγεται.
Aμααααν8O
Όταν τα λεγα εγώ ο deathster με κορόιδευε! 
Και νόμιζα ότι είμαι ο μόνος που είχα το προνόμιο να έχω γκρινιάξει για Neurosis εδώ μέσα!
Ε ενταξει.Συνομηλικοι ειστε.Μεγαλοι σε ηλικια γενικοτερα.
Δεν ειναι τιποτα.Γεροντικη αμπαλιαση λεγεται.
ειπε ο πιτσιρικος
Μόνο 8 ποστς σε 15.30 ώρες?
Έπρεπε ήδη να’χει γίνει των μανογουορ εδώ πέρα…
Πάντως είναι όντως αδύναμος δίσκος συγκριτικά με τα υπόλοιπα.
Δηλαδή σε σημείο που άλλες μπάντες τους πλησίασαν. Τα υπόλοιπα τα βλέπει ο πλανήτης όλος με το κυάλι.
Δεν ειμεθα μανουγουοραδες φιλε μου.
Μ’αρεσει παρα πολυ ο δισκος.Απλα σου φαινεται αδυναμος ισως γιατι απλως ηταν
μια απο τα ιδια στο θεμα νεωτερισμων.
Εγώ θα έβαζα και το Eye of every storm δίπλα… :oops:
Δεν ξέρω, όταν το πρωτοάκουσα είχα βαρεθεί απίστευτα!
Σε αντίθεση με τα πρώτα που με πιάνουν αμέσως από το… γιακά!
Αυτό. Βάλε στη σειρά ό,τι έβγαλαν από το Sun that Never Sets μέχρι το Neurosis & Jarboe και έχεις μια μπάντα που πειραματίζεται συνεχώς ανοίγωντας νέους ορίζοντες.
Και ξαφνικά σου δίνουν ένα Given to the Rising. δλδ ένα Sun that never sets meets Through Silver in blood.
Όχι ότι δεν έχει κομματάρες, αλλά να, από τους neurosis δε μ’αρέσει να ξέρω εκ των προτέρων τι θα ακούσω…
Για να μη λέτε πάντως, αν τα υπόλοιπα είναι για 11/10, αυτό το θεωρώ του 9/10. Σε καμία περίπτωση άσχημος δίσκος. Απλά “ασφαλής”.
Μμμ.
Α.
τσατσος.
Γιατί τσάτσος καλέ.
Καλα φιλος δεν πας καλα. Ακουει ειπε νεurosis to locust star. Τφλος εισαι???