Συνθετικά ΔΕΝ γινεται να ειναι κατώτερα. Αν εξαιρεσουμε τα solo του Loomis στο Dead Heart έχουμε τα πιο απλα riff σε αλμπουμ των Nevermore. Όταν μιλαμε για συνθεση δεν γινεται να μην λάβουμε υποψη τον παραγοντα τεχνική/δυσκολια…
Επομένως εσυ απλα πες δεν μαρεσουν συνθετικά. Οχι οτι ειναι κατωτερα
τελευταίο ποστ πραγματικά όχι επειδή σνομπάρω κανένα αλλά επειδή δεν έχει νόημα!
το dead είναι το αγαπημένο μου και τέρμα!!!
Ακόμα πρώτη ακρόαση…Πολύ εύκολο σαν άκουσμα,ακόμα και από το Dead Heart…Θα δούμε πάντως…
Ρε αλήτες αφήστε το παιδί να λέει ό,τι θέλει
3 πρωτες ακροάσεις πήγαν καλύτερα απο ότι περίμενα. Πιο κοντά στο dead heart αλλα όχι με την ίδια έμπνευση που είχα τότε. Μεταξυ του dead heart και του προσωπικού άλμπουμ του Warrel ειναι. Πάντως μάλλον για την πιο αδυναμη τους στιγμή μιλάμε. Ο ήχος μου φάνηκε γενικά καλός αλλα δεν μπορώ να κρίνω απο mp3. Επεται συνέχεια στις ακροάσεις.
crimson_Idol εδω γινεσαι λιγο αδικος.
το hammer (κ ειδικοτερα ο χακος) τους “προωθουσε” πολυ απο την εποχη του politics, με αποκορυφωμα φυσικα το dreaming κ λιγο πιο πριν, στις συναυλιες με τους iced earth σε Αθηνα-Θεσ/νικη. που αν ανατρεξουμε στις αντιδρασεις του κοσμου τοτε θα μας πιασει melancholy 
Σωστός. 10αρακι στο dreaming και 9.5 (αν θυμάμαι καλά) στο politics…o Xάκος έκανε το αυτονόητο με αυτά τα αλμπουμ.
ειναι λαθος δικο μου στη διατυπωση…(και μου ελεγαν οι δικοι μου να διαβαζω και καμια φορα…:-s)
το ξερω οτι το μεταλ χαμερ και ο χακος τους “προωθουσε” πριν απο το dead heart…
και καλα εκανε …
εγω ηθελα να πω πως το dead heart… ειναι ευκολακι και μαζι και με την κριτική του χαμερ ειναι ευκολο να μεινεις στο οτι ειναι το καλυτερο των nevermore…
ενω στα προηγουμενα αλμπουμ δεν ειναι το ευκολες οι συνθεσεις οποτε η κριτική του χαμερ απο μονη της δεν εφτανε…
δηλαδη ευκολος ηχος+μεταλ χαμερ
ελπιζω να καταλαβατε τι θελω να πω…
dreaming και politics ειναι εκτος συναγωνισμου
[SIZE=“2”]*αν εστω και ενας πει πως καταλαβε τι λεω και συμφωνησει μαζι μου, κερναω μπυρες…!![/SIZE]
Μπύρες;!
Εγώ συμφωνώ απόλυτα! Πολύ σωστά τα λέει το παιδί! 
:lol::lol:
θα πας μπροστα…!!
κατανοητος!
το dead heart ηταν μεν “βατο” σε σχεση με τα πρηγουμενα (κ επομενα) αλλα παραλληλα ηταν κ ενας εξαιρετικος δισκος.
βεβαια, αν το dreaming η το politics εβγαιναν σημερα ισως να μιλουσαμε για το δισκο της δεκαετιας, απλα τοτε το ελληνικο κοινο προσκυνουσε τους iced earth κ λιγοι εκτιμουσαν το μεγαλειο αυτων των δισκων. σε σημειο να παιζουν λαιβ οι Nevermore κ απο κατω να φωναζουν Iced Earth - Iced Earth…
και για να επανελθουμε στο Obsidian, προσωπικα μου αρεσει. ειναι μεν “βατο”, αλλα οχι επιπεδο. το εχω ακουσει 3 φορες στα καπακια κ σε καθε ακροαση μου αρεσει κ περισσοτερο. αλλα απο mp3 δε μπορω να τον κρινω οπως θελω, θα περιμενω κ την κυκλοφορια του για μια πιο ολοκληρωμενη αποψη.
Αποτυχημένη προσπάθεια του από πάνω να μου κλέψει τις μπύρες!!!
Ένσταση κύριε πρόεδρε!
Πέρα από τη πλάκα, με μία ακρόαση μου άρεσε πολύ. Η αλήθεια είναι όμως ότι γενικά δεν τα πηγαίνω καλά με τους Nevermore. Τώρα γιατί οι Sanctuary μου αρέσουν περισσότερο… μάλλον δεν πάω καλά στα μυαλά. 
Εντάξει…Δεν έχουν και πολλές ομοιότητες οι δυο τους,δεν είναι περίεργο.Μόνο ότι και οι δύο παίζουν ΜΕΤΑL με @@!
:lol::lol:
πλακα πλακα εχω πει τοσες βλακειες και για το αλμπουμ δεν εχω πει κατι…#-o
ο δισκος ειναι δεν ειναι πατατα οπως φοβομουνα…
ειναι διαφορετικος, βατος ,αλλα ειναι nevermore…(ακομη)
αναμεσα σε dead heart και προσωπικο του Warrel Dane και λιγο(πολυ λιγο ομως) απο this godless…
το Moonrise ξεχωριζει με την καμια…(ευκολακι του κερατα)
το The Blue Marble And The New Soul με μπερδεψε
τα δυο στο τελος(She Comes In Colors & The Obsidian Conspiracy) κλεινουν καλα τον δισκο…
κανενα κομματι δεν ξεπερνα τα 6 λεπτα…
για το μελλον εχω πει σε αλλο ποστ τις φοβιες μου…
για τωρα ειμαστε οκ…
Για να πω και εγώ μια βλακεία για το αλμπουμ:
Αν πετύχω πουθενά τον κιθαρίστα των Soilwork θα του πω να μην πανυγιρίζει με κάθε ριφ που βγάζει ο Loomis (επειδή αυτός είναι κουλός) ή να μην επιμένει να ακούσει 4 φορές σε κάθε τραγούδι το ρεφραιν… Δεν μου το βγάζεις από το μυαλό…
καταρχάς θέλω να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ nevermore fan και ότι κάθε album τους ήταν πάντα μια έκπληξη για το πώς γίνεται μια τόσο πολύπλοκη μουσική να έχει ένα τόσο άμεσο και “πιασάρικο” αποτέλεσμα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ το νέο album δεν φτάνει τις προσδοκίες που έχουν τεθεί από το ίδιο το συγκρότημα. Ο loomis φαίνεται να ξέμεινε από νέες και πρωτότυπες ιδέες για σόλο (αν και ακόμα υπάρχουν κάποια γαμιστερά riff που θα ζηλέψει κόσμος), ο dane ήταν τόσο άψογος στο προσωπικό του album που πλέον τα refrain φαντάζουν φτωχά (αν και χάρηκα για κάποιες candlemass γραμμές που άκουσα πχ στο Poison Throne), ο Williams έχει γίνει πιο άμεσος αλλά όχι εξίσου αποτελεσματικά και έξυπνα όσο ήταν πχ στο dead heart in a dead world και ο Jim κρατάει το επίπεδό του σαν μπασίστας (όχι πως έπεσε ποτέ)…
Γενικά καλό album, πολύ καλύτερο από πολλές μούφες που βγαίνουν σχεδόν καθημερινά, ΠΟΛΥ ΜΕΤΡΙΟ nevermore album. Ωραίες σκόρπιες ιδέες αλλά μέχρι εκεί…βέβαια παίζει μετά από πολλές ακροάσεις να αναθεωρήσω…αλλά και πάλι δεν νομίζω ότι χρειάστικα ποτέ πάνω από μια φορά για να γουστάρω nevermore album…:-s
Personal favorite: The Poison Throne
Τα πρωτα τεσσερα κομματια που ειχαν λικαρει δεν μ ειχαν δωσει γενικη εικονα,με τα 2 πρωτα (Τhe blue marble and the new soul & The day you built the wall) να μ ακουγονται ‘‘χαλαρα’’ και She comes in colors (πολυ καλο) κ Τhe obsidian conspiracy επισης καλο…τωρα που εχουμε γενικη εικονα πιστευω πως ο δισκος δικαιωνεται…πολυ καλος ειναι…οκ εχουν κ καλυτερα,αλλα δν ειναι κ πατατα…το Your poison throne πολυ κομματαρα…κ με την ποιοτητα Mp3 δν μπορουμε ακομα να κρινουμε…ας ακουσουμε το cd πρωτα…κ αναμενουμε κ στο λαιβ…
μιας κ αναφερθηκαν:
ποσο διαχρονικοι μπορει να ειναι οι στιχοι???
εχεις ακουσει τα παλια soilwork???
Ωραίο άλμπουμ, εμένα με κέρδισε.
Κι όπως ειπώθηκε, το Moonrise δίνει ρέστα. Εκπληκτικό κομμάτι.
Λοιπόν, μόλις ολοκληρώθηκε η πρώτη ακρόαση. Όπως πάντα, δε χρειάζομαι δεύτερη. Γιατί; Γιατί ό,τι βγάζουν οι Nevermore γαμάει από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Μ’ αρέσει κιόλας που είχα ανησυχήσει μ’ αυτά που διάβαζα εδώ τον τελευταίο καιρό. Τελικά όμως αυτό το συγκρότημα είναι από τις πιο σταθερές αξίες στο μέταλ. Εδώ και 8 χρόνια, από τότε που τους πρωτάκουσα, σε ό,τι “φάση” κι αν βρίσκομαι μουσικά, αυτό που λέμε “το καινούριο Nevermore” είναι πάντα ένας λόγος ενθουσιασμού, αποθέωσης και ξεθαψίματος δισκογραφίας. Ο δίσκος κύλησε πραγματικά αβίαστα και παντού, σε κάθε κομμάτι, άκουγα από μια τουλάχιστον ριφφάρα/μελωδιάρα/θεματάρα/ερμηνειάρα/κάτι γαμάτο τέλος πάντων. Οι επόμενες ακροάσεις θα χρησιμεύσουν σε δύο πράγματα βασικά, το να γουστάρουμε ακόμα περισσότερο και να το κατατάξουμε κάπου μέσα στη δισκογραφία τους (η πρώτη δική μου εντύπωση είναι ότι από πλευράς στυλ είναι κοντά στο Enemies, αλλά δεν ξέρω, θα το ξανακούσω και θα σας πω).
Nevermore ρε.
Εγώ ρε παιδιά με τις πρώτες ακροάσεις το βρίσκω λίγο ψώφιο το δισκίο. Πολύ μελωδία και εύκολα ρεφρέν και μικρά τραγούδια. Δεν ξέρω, πάντα οι δίσκοι των Nevermore(και τους ακόυω από την εποχή του Politics…) με τράβαγαν από τα μαλλιά και με την μία στον τοίχο. Ο καιρός θα δείξει…
Edit: Μοοnrise & ομώνυμο ξεχωρίζουν