Εμενα ο δισκος μου αρεσει…Στην πρωτη ακροαση δεν μου αρεσαν ολα,ορισμενα αρχισα να τα συνηθιζω απο την τριτη φορα και μετα.Επειδη δεν ειμαι ο πιο πορωμενος φαν των Nevermore,ισως γι’αυτο να μου αρεσει.Επειδη δηλαδη τον ειδα απλα σαν ενα νεο δισκο και εβαλα να ακουσω κατι καινουργια κομματια και οχι σαν “[SIZE=“3”]τον νεο δισκο των θεων!!Ουαου![/SIZE]”. :lol::lol:
Αγαπημενο μου κομματι το “The Blue Marble and the New Soul”.
Με κάθε ακρόαση μ αρέσει και λίγο περισσότερο, οπότε όπως δείχνει πρόκεται για έναν δίσκο που θα αγαπήσω όπως και όλους τους προηγούμενούς τους…
Τον ακούω πολύ εύκολα-άνετα αυτόν τον δίσκο, και ξέρω ότι θά’ναι παρέα μου σένα ταξίδι για παράδειγμα:):!:
Αυτό από μόνο του είναι καλό, εάν και εφόσον του χρόνου τέτοιες μέρες συνεχίσω να ακούω με την ίδια ευχαρίστηση τον δίσκο, κάτι που γίνεται μετά από τόσα χρόνια, με το Dead Heart In A Dead World:):!:
Να πω κι εγώ τη γνώμη μου. Ντάξ, ο δίσκος είναι καλύτερος του αδιαφορου, “This godless…” αλλά η παραγωγή, δεν τον βοηθάει. Πολυ μικρότερα γκρούπ έχουν πολύ πιο διαυγείς παραγωγές.
Η μπάντα, ανακυκλώνει το ύφος, αρκετα ρίφφ και μέρη και ενώ καταφέρνει να έχει όμορφα σημεία τα κομμάτια, στο σύνολο, χωλαίνουν κάπως. Ακούγεται σχετικά ευχάριστα, αλλά μέχρι εκεί. Στα πλήν ο κουρασμένος σχετικά Dane, που ναι μεν στέκεται και έχει εμπειρία, αλλά δεν προκαλεί ανατριχίλα ή έστω δέος.
“Ο νέος δίσκος των θεών και κουραφέξαλα”, είναι πράγματα που θα πεί ενα 15χρονο, ή ένας ανθρωπος με λογική 15χρονου. (no offense στα 15 χρονα, απλά εννοώ απαίδευτος…) Εύκολα, δίσκος του μήνα στα γνωστά αγνωστα έντυπα, πράγμα που δείχνει πόσο μηχανικά και φτιαχτά είναι όλα… δυστηχώς.
Παιδια ο δισκος ειναι πολυ μετριος.Εχει καπιες σκορπιες καλες ιδεες αλλα τιποτα το ιδιαιτερο.Τα κομματια γινονται βαρετα,οι κιθαρες ειναι μεν καλα παιγμενες,αλλα ειναι ανεμπνευστες και οι στιχοι γινονται γελιοι ωρες ωρες.Α ρε Warrel!!!τα κομματια που ξεχωριζω ειναι το emptiness unobstructed,που ειναι πιασαρικο και χοροπηδιχτουλι,το The Marble…,που εχει πιανακι και ερωτιαρικο σολακι,και το ομωνυμο το οποιο ειναι καλουτσικο,αλλα μου φαινεται πωσ ειναι πολυ dead heart wanabe.Τι να κανουμε… τα εχουν και οι μπανταρες αυτα…καιρος ηταν να κανουν και κανα κακο δισκακι γιατι ολα τα αλλα ηταν απιθανα.
Ακόμα και το “Godless Endeavor” μπροστά σε αυτό το άλμπουμ, φαίνεται εμπνευσμένο και έχει κάτι να πεί. Το καινούριο, μετά από 5-10 ακροάσεις δεν έχει τίποτα αξιομνημόνευτο και απλά παρουσιάζει μια μπάντα κουρασμένη και χωρίς σοβαρές ιδέες, να ανακυκλώνει τα ίδια riffs και να βγάζει την υποχρέωση με ένα άλμπουμ. Από κει και πέρα, όσοι γουστάρουν Nevermore χωρίς παρωπίδες, ήδη βλέπουν τους διθυράμβους που ετοιμάζονται και γελάνε.
Και από την άλλη, reunion Sanctuary λέει. Ό,τι να 'ναι.
[SPOILER]Για τσεκάρετε αυτό και μετά το τελευταίο nevermore !!!
[/SPOILER]
παντως περα απο τις σχετικα μετριες συνθεσεις του νεου αλμπουμ μου χουν λειψει και οι ζωντανες,“παχιες” παραγωγες του Kernon…αμαν πια με αυτην την αψυχη πλαστικουρα του Sneap
to blue marble and the new soul eina pao ta xeirotera komatia pou exoun grapsei pote oi nevermore
Μάλλον το χειρότερο…
Dying Freedom το Twelfth Gate δεν το έβρισκα που το έψαχνα.Κανένα link?
Μετριοτατος δισκος,ενα-δυο αξιολογα σημεια,αλλα γενικα ανακυκλωση των ιδιων και των ιδιων…οχι οτι μπορουσαν να κανουν κατι διαφορετικο βεβαια,αλλα οκ,δεν σημαινει αυτοματα οτι αυτο που βγηκε πρεπει να το αναγνωρισω σαν καλη προσπαθεια λη δεν ξερω γω τι κιολας…
τεσπα,ψιλο-υπνος σχεδον ολα(τα 4 που ακουσα αρχικα ήταν για μαπες,με το ομοτιτλο να ειναι η αποθεωση της πλαστικουρας ),blue marble και The Day You Built The Wall επικ φεηλ κομματια,αλλα και απο τα υπολοιπα,σημεια τους μοναχα ξεχωρισα και οχι καποιο ολοκληρο…αναμασηματα για να βγει ενας δισκος που ‘‘πρεπει να βγει’’…
Περιμενω crandleofmaiden κριτικη,που τους ειχε πιστεψει απο τις δηλωσεις τους:p
Κάτσε να βγει ριβιού απ’ το χάμμερ πρώτα.
μετριότατος αναχρονιστικός δίσκος.από το χάμμερ πιστεύω το παίρνει άνετα το 9άρι.περιττό να πω πως το βλέπω δίσκο του μήνα.
μετά το στραπάτσο που φάγαμε με το καινούριο Anathema, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Δεν τρελάθηκα στην πρώτη ακρόαση, αλλά αξιοπρέπεια αν μη τι άλλο πιστεύω
Στην πρώτη ακρόαση μου φάνηκε μέτριο με κάποιες πολύ καλές στιγμές όμως.Όταν το άκουσα πιο πολλές φορές το λάτρεψα και το ακούω για πλάκα ξανά και ξανά…Κ το she comes in colors το βάζω ανάμεσα στα αγαπημένα μου όχι μόνο από αυτό το άλμπουμ αλλά από όλη τους τη δισκογραφία.Δε πα να λέτε ότι θέλετε εσείς, εγώ το γουστάρω πολύ αυτό το άλμπουμ…
yeah
με τον τραγουδιαρη των syris/spirit web!!
Great record
Πάντα ένιωθα πως η τεχνική του Loomis λειτουργούσε προς όφελος των συνθέσεων ενώ τώρα νιώθω πως κάποιες συνθέσεις λειτουργούν προς όφελος της επίδειξης της τεχνικής του.Πάντως το άλμπουμ το θεωρώ καλύτερο απ’ότι στην αρχή που είχα φρικάρει λίγο…
Μέχρι το 5ο κομμάτι κατάφερα να ακούσω και το έκλεισα.
Η φάση μου μυρίζει Aealo.
Δεν θα ακούγεται με την καμία ολόκληρο.
Δεν είναι η οριστική άποψη αυτή.
Όσοι αγαπάνε ερμηνείες Dane θα βρουν στιγμές ομορφιάς, μα μέχρι εκεί.
Δυστυχώς, φαίνεται μια συνειδητή προσπάθεια συμβιβασμού αυτός ο δίσκος.
3-4 τραγούδια τα ακούω με αρκετή ευχαρίστηση (Moonrise, Emptiness Unobstructed, Poison Throne, She Comes In Colours) αλλά και πάλι δεν συγκλονίζουν.
Δεν μπορείς να το πεις για τα σκουπίδια, οι Nevermore έχουν πολύ καλά επιμέρους στοιχεία, αλλά από μια ομάδα που πάει συνήθως για πρωτάθλημα το να παλεύει να βγει ευρώπη δεν είναι το επίπεδο που θέλουν οι οπαδοί της.
Σίγουρα, κατώτερο των προσδοκιών (τουλάχιστον).
Είμαι της άποψης να ακούσουμε και live τα τραγούδια και εντάξει δεν θα δούμε ως αριστούργημα τον δίσκο, αλλά θα δούμε πως λειτουργούν τα τραγούδια ζωντανά:):!:
Απ΄τις μέχρι τώρα ακροάσεις δεν έχω ξετρελαθεί, ούτε έχω ξεχωρίσει κάποιο τραγούδι, αλλά ούτε έχω χαλαστεί:):!:
Μεγαλος δισκος, οπως και το πρωτο τους. Για να προσυπογραψουμ το παραπανω (παλιο κειμενο, αλλα μια παραπομπη δεν βλαπτει): http://www.rocking.gr/article4349.php
Edit: Επισης, θα σας φανει αστειο, αλλα προσωπικα περιμενω καλα πραματα απο το ριγιουνιον Σανκτιουαρι. Οχι τιποτα το σπουδαιο, αλλα κανει μπαμ πως ο Γουορρελ εχει βαρεθει το ιδιο παραμυθι (βλ Praises, που εξακολουθω να το θεωρω το καλυτερο πραγμα που εχει κανει -ως συνολο- απο εποχης Dead Heart). Το μονο υπερξενερωμα ειναι πως θα τραγουδα οπως τωρα στους Nevermore (δε μπορει αλλιως, εξ αλλου), γι αυτο ‘‘οχι’’ στις συναυλιες, λεμε ‘‘ναι’’ σε δισκο.